Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, augustus 03, 2006

De volgende gast!

Terwijl ik dit schrijf weerlicht en dondert het als een razende, maar er valt geen druppel regen, terwijl we dat nu net nodig hebben! Deze onweers"buien" zullen wel wat verkoeling brengen morgen, maar nog niet veel.

Bij het opstaan om kwart over acht is het al dertig graden! Het is vannacht niet "kouder" dan 28 graden geworden, arme mensen zonder airconditioning! Het lijkt iets minder vochtig dan gisteren en ik besluit met fototoestel en macrolens mee een stuk te gaan snelwandelen. Om te beginnen neem ik me nog vijf kilometer voor, maar al gaande wordt dat minder!

Vooral in de zon is het kokend heet! Maar ik vind mooie Crape Myrtle bomen, die ik op de gevoelige plaat wilde vastleggen. Weinig bloeit namelijk in deze hitte, maar deze zuidelijke bloeiende bomen geven de natuur de kleur, die ze nodig heeft. Deze boom komt van origine uit Azie en Australie, maar doet het hier in het warme zuiden van de VS erg goed.





Uiteindelijk lukt het me om 1,75 mijl te lopen, dan is het echt te warm! Gisteren voelde het hier warmer aan, dan de warmste temperatuur ooit gemeten in Death Valley en dat wil wat zeggen! Vandaag is het niet veel anders.




Katja staat erop in deze hitte de achtertuin te wieden, dus ik help haar met het begin daarvan. Ondanks dat ik mezelf ruim met Deep Woods Off! heb ingespoten word ik toch drie keer gebeten. Katja heeft na haar wieden zeker tien beten! Kennelijk is Deet niet zo afdoende als men doet denken!

Katja doet dit natuurlijk niet voor niets en ik beloof haar $25 voor iedere volle zak met onkruid. Het is niet makkelijk te trekken, er is ontzettend veel en het is snikheet, dus dat lijkt me een goede prijs, die we een tuinman ook zouden betalen. Rick vindt het later te veel, maar hij heeft dit hele seizoen nog geen onkruid getrokken en heeft geen idee wat een naar werkje het is!

Terwijl Katja in de tuin zwoegt besluit ik de rest van mijn dagelijkse beweging weer in het zwembad te krijgen. Het is wel heel erg luxe om het zwembad aan de overkant te hebben, dat dacht ik al, toen we dit huis kochten en ik vind het nog steeds! Met een "wrap" om me heen loop ik naar de overkant en zwem rustig 40 baantjes (een kilometer).

Het water is nog steeds piswarm en ik doe er meer dan een half uur over, meestal zwem ik dat in net iets minder. Maar ja, afstand is afstand, tijd doet er ook niet echt toe.

Na het zwemmen klets ik nog een tijdje met mijn buurvrouw Freya, die deze winter haar man verloor. Natuurlijk moet je na zo'n verlies wel verder, maar ik heb erge bewondering voor haar. Ze vangt haar kinderen duidelijk erg goed op en probeert hun leven zo normaal mogelijk te houden. Ze geeft toe, dat alle "eerstes" (zoals hun huwelijksdag vorige maand) erg moeilijk zijn en natuurlijk is alles alleen doen zo'n eerste zomer ook niet makkelijk. Maar volgende week gaan ze op vakantie naar Ohio, waar de familie van haar man woont en waar zij veel vrienden heeft. Petje af, hoor!

Thuis maak ik lunch klaar voor de kinderen en mezelf en ga dan op het deck zitten lezen. In een nat badpak valt dat wel te doen, de vochtigheidsgraad lijkt iets minder dan gisteren, hoewel de temperatuur nog hoger ligt en er staat een (weliswaar warm) windje. De nieuwe Margriet en Fitness magazine zijn mijn vertier.

Katja heeft zich intussen ontfermd over onze doosschildpad, Tucker. Een jaar of twee geleden vonden Rick en Saskia hem langs de weg en sindsdien hebben Kai en Rick een "habitat" voor hem gecreeerd achter onze schuur.

Kai heeft het echter druk met het zorgen voor Snickers en Solomon (zijn slang) en verwaarloost de arme Tucker. Katja verschoont zijn water in het badje, waarin gedurende de weken, dat wij weg waren, de algen vrij spel hadden gekregen.


Online zoekt Katja op wat het beste eten is voor Tucker en ze vindt uit, dat hij vooral vitamine A moet hebben. Mijn worteltjes gaan eraan en hij krijgt ook een stel verse bosbessen. Ze probeert die hier op het deck aan hem te voeren, maar hij moet er niks van hebben.

Dan "mag" ik hem vasthouden tot zij zijn prakje heeft voorbereid, maar zijn nageltjes zijn scherp, dus ik zet hem terug in zijn "habitat". Daar gaat hij meteen in zijn schone bad, het is een aandoenlijk gezicht. Het is een mooie schildpad en heel duurzaam, want over het algemeen moet hij voor zijn eigen onderhoud voorzien! Nu eens kijken hoeveel vitamine A hij gaat verorberen, want Katja heeft een maaltijd voor tien schildpadden samengesteld! Natuurlijk krijgt Kai in alle kleuren te horen, hoe hij zijn schildpad verwaarloost, want een tiener doet nooit iets zonder reden.


Intussen maken Kai en Saskia de kattenbakken schoon. Zij willen nog steeds dolgraag een vogel en willen laten zien, dat ze die kunnen hebben, zonder dat Rick of ik er werk aan zal ondervinden. Ik geniet hier nog even van, want of deze "goodwill" lang zal duren, betwijfel ik!

Ons neefje Zack van vijftien zal rond twee uur vanuit Colorado op Reagan National aankomen. Rick gaat hem ophalen en rond half vier zijn ze hier. Zack is een lief joch, ik krijg meteen een heel stel hugs! Aangezien mijn kinderen niet zo "huggerig" zijn is het weer even wennen.

Katja regelt meteen een film uitje voor Zack, Kai en haar vriendinnen en omdat we toch bij Tysons Corner zijn besluiten Rick, Saskia en ik daar ook te blijven eten. Rick heeft een $20 discount coupon voor Gordon Biersch, dus dat is de logische keuze.

We bestellen tapas (brood met hummus, olijf tapenade, gegrilde knoflook en tomaten sla) en als hoofdgerecht heb ik een heel erg lekkere kip met cashews salade.

Op de terugweg zien we spectaculaire wolkentaferelen, er zijn duidelijk onweersbuien in de buurt! En inderdaad, zoals geschreven, dondert en bliksemt het flink, maar de regen blijft uit.


0 reacties: