Hittegolf

Ok, ik vind warm weer heerlijk en tot zo'n graad of 35 ook heel erg goed uit te houden. Maar voor het eerst sinds 2002 haalde het kwik hier 100 graden Fahrenheit met een hoge vochtigheidsgraad (dat het doet voelen als 46 graden Celsius), waardoor er allerlei maatregelen, om de ouderen en jongeren te beschermen, worden genomen.

Vandaag is het hier een "Code Orange" luchtkwaliteit. Er wordt afgeraden gedurende de dag gras te maaien of benzine te tanken. Natuurlijk wordt het openbaar vervoer aangeprezen, maar ja, de afstanden hier zijn niet altijd met bus of trein te overbruggen.

Voor lopen is het veel te warm, dus fietsen is het alternatief. Net als ik weg wil gaan komt Katja naar beneden met de mededeling, dat ze "laat" is. Waarvoor? Om met Leah te gaan fietsen!

Hee, dat wilde ik ook gaan doen! Dus hup, met zijn drieen vertrekken we richting W&OD pad. Het is warm!!! Katja en Leah fietsen alleen in korte broek en een sport beha, maar ik ben niet zo zeker van mezelf en heb een shirt aan.

Onze armen en benen glinsteren van het zweet. Het is niet alleen warm, het is heet!! Wonder boven wonder zijn er mede-fietsers (en maar een paar lopers) op het pad. De dieren laten zich niet zien, die zijn slimmer dan die die-hard mensen en verschuilen zich in de schaduwrijke wouden.

We rijden vijf mijl naar het westen, zoals ik meestal doe, maar wel in een flink langzamer tempo, dan gewoonlijk. Zuchtend en steunend rijden we terug, het is echt eigenlijk veel te warm om je buiten in te spannen.

Thuis springen we meteen onder een lauwe douche, maar die helpt gewoon nauwelijks. Direct erna breekt, ondanks de airconditioning, die het met deze hitte eigenlijk ook niet trekt, vooral op de bovenverdieping, het zweet me alweer uit!

Laura komt om me een massage te geven en we doen de plafond fan maar aan, want anders is het op onze slaapkamer niet te harden. Na deze massage zal ik er tot minstens 31 augustus geen hebben. Oef! Vooral met lange autoritten voor de boeg ben ik daar niet happy mee, maar zowel Laura als wij gaan op reis.

Veel kans om te bekomen van de pijnen van de massage heb ik niet, want Saskia heeft haar Barbies uitgemest en de kapotte en lelijke eruit gehaald. Nu wil ze, nog voor haar goede rapport, een paar nieuwe Barbies hebben. En Saskia is net als ik, als ze eenmaal iets in haar hoofd heeft moet het nu gebeuren!

Met haar en Tabatha rijd ik dus naar de enorme Toys R Us bij Fair Lakes (de dichtstbijzijnde Toys R Us is tot onze verbazing net gesloten). De meisjes verheerlijken zich aan het grote aanbod van roze dozen en mooie poppengezichten. De dagen van Barbie en Skipper, blond en dun, liggen ver achter ons, de nieuwe gezichten zijn veelzijdiger en multi-cultureel. Het wordt een heel gedelibereer en een veelvuldig oppakken en dan weer terug zetten. Er wordt ook goed op de prijs gelet, want natuurlijk heb ik een limiet gesteld.

Ze zijn niet meer als kleine meisjes gekleed, deze twee. Saskia heeft vandaag stiekem wat mascara opgesmeerd en haar haar zit mooi. Tabby is ook een echt meisje met highlights in haar haren en "hoge" hakken. Er wordt ernstig over welke jongen wie leuk vindt gepraat en heen en weer ge-MSN-d. Preteens zijn het, op de rand van kind en puber en de Barbies zijn toch nog steeds magisch.

De keuze valt op een (dure!) Winter Barbie en een al even dure Zomer Barbie (die Saskia van haar zakgeld koopt), een zwangere Barbie en, want die hoort er ook bij, een gebruinde Ken voor $6.

Ergens geniet ik hier nog even intens van, het kleine in ze. Ik weet, dat dat op zijn hoogst nog twee jaar zal duren. Ik zal het missen.

Thuis verdwijnen de dames meteen de basement in. Ik zie of hoor ze niet meer, alleen daarom is nieuw speelgoed al sinds jaar en dag een goed iets!

Opeens zie ik mijn kans schoon en vraag Katja of ze thuis blijft. Dat is zo, dus ik laat de meisjes bij haar en Kai en rij naar de nagelsalon. Terwijl ik met Lauren praat over haar trouwerij worden mijn nagels weer helemaal netjes gemaakt.

Amerikaanse (althans de meeste) trouwerijen zijn veel ingewikkelder, dan de meeste Nederlandse. De traditie is twee dagen feest. De dag voor het huwelijk is voor de rekening van de ouders van de bruidegom. Er is een "rehearsal" (generale repetitie) van het huwelijk bij de kerk, waar het gehouden wordt en daarna een rehearsal dinner, gegeven door de aanstaande schoonouders van de bruid.

Hier liggen de problemen voor Lauren. Zij is namelijk dol op kinderen en haar a.s. schoonmoeder wil ze eigenlijk helemaal niet bij het huwelijk zien. Nu heeft ze met veel moeite voor elkaar, dat kinderen, die meelopen in de stoet er wel bij mogen zijn, maar de rest van de kinderen van het gezin niet. Kai en Katja mogen dus niet mee naar het rehearsal dinner. Vreemd, maar ja, ze overleven het wel. Natuurlijk is dit helemaal niet leuk voor Lauren, die ook dol is op Kai en Katja en hen bij haar hele belevenis wil hebben.

Gelukkig zijn er de volgende dag helemaal geen problemen, want dan nemen Laurens ouders over en die zijn de liefste mensen, die ik ooit heb ontmoet. Het is grappig, hoe geen enkel huwelijk, waar ik deel van ben geweest hier (inclusief mijn eigen) zonder enige onenigheid in de familie verloopt. Als alles perfect moet zijn botsen de families kennelijk makkelijk.

Voor het avondeten gaan we nog even zwemmen. Ik vind zowaar nog de energie om de gewoonlijke twintig banen te trekken. Het water is al niet meer verfrissend, het voelt als lauw badwater, nog warmer dan gisteren. Morgen wordt het nog heter! Hopelijk zullen we geen stroomstoornissen hebben vanwege het vele airconditioning gebruik!