Laatste dag met Zack

De week met Zack is omgevlogen! We hebben zoveel leuke dingen gedaan met hem en hij kan het ontzettend goed met Kai vinden. Morgen heel vroeg vliegt hij terug naar Colorado, we zullen hem missen!

Gisteren hebben we besproken, hoe we deze laatste dag hier zouden invullen. Zack was wel erg geinteresseerd in het Natural History Museum, hoewel Kai daar minder trek in had. Maar ja, gasten hebben het voor het zeggen, natuurlijk.

Na het redelijk vroege opstaan van gisteren laat ik ze vandaag maar even lekker uitslapen. Zelf kunnen we er tegenwoordig ook wat van, want, al ben ik om half acht al wakker, ik doezel nog lekker door tot half negen. Ook Rick geniet van het latere opstaan, dat is een van de dingen, die ons gedurende het schooljaar ontbreekt.

De vochtigheid is helemaal verdwenen, het is zonnig en lekker warm. Ik neem me voor er voor een uur met mijn 8 pond gewichten op uit te gaan. Maar eerst nog dit en dan nog dat en als ik vertrek is het al half elf! Alleen Saskia is nog op, van de jongens geen levensteken.

Er is iets therapeutisch voor mij aan het lopen in mijn eentje. Rick en Christine kunnen het zich niet voorstellen, die hebben muziek of een maatje nodig. Maar als ik zo loop kom ik echt in mijn "groove". Ik denk over van alles en nog wat, zie allerlei mooie details in de natuur. Hoe langer ik loop, hoe rustiger ik word.

Bij het Community Center stop ik om water uit de fontein te drinken. Daar zie ik, dat de voorstellingen voor "Oliver" zijn uitverkocht. Jammer, want Claudia's dochter Abbey speelt daarin en ik had gehoopt voor dit weekend tickets te vergaren.

Uiteindelijk loop ik net iets meer dan vier mijl in net iets meer dan een uur. Tot mijn grote verbazing hebben de jongens zich nog steeds niet laten zien! Ik trommel ze uit bed en zeg ze gauw "brunch" te eten, terwijl ik douche, dan kunnen we er daarna op uit trekken.

Eigenlijk heb ik totaal geen zin om met dit mooie weer in een museum te gaan lopen. Dit is weer om lekker buiten te zijn en te genieten van de natuur. Tijdens het douchen smeed ik een plannetje. Saskia wilde al perse niet mee naar de musea en Kai was ook niet enthousiast, maar ik weet zeker, dat ik ze nu meteen mee zal krijgen en Zack ook.

Als ik voorstel om naar Great Falls Park te gaan en dat Saskia dan ook een vriendinnetje mee mag nemen heb ik mijn kinderen al helemaal enthousiast. Zack vraagt, wat dat dan is en als ik uitleg, dat het watervallen in de Potomac rivier zijn is hij er ook meteen voor. In het gebied, waar hij woont, is het erg droog, bijna woestijnachtig en er zijn nauwelijks bomen. Juist dat groene hier vindt hij prachtig.

Saskia neemt haar vriendinnetje Abby mee en onderweg wijzen de kinderen Wolf Trap, het openluchttheater, dat deel is van de National Park Service en de schitterende, enorme huizen langs de weg aan.

Mijn National Parks pas laat ons gratis binnenrijden en bij het uitstappen horen we de watervallen al. Het is de afgelopen weken erg droog geweest, dus ik heb geen idee, of we nog echt watervallen zullen zien, of alleen straaltjes, die van de rotsen afdruipen.




Gelukkig blijkt de rivier nog redelijk vol, de grootste waterval gutst nog met vaart naar beneden en ook verderop zijn nog mooie watervallen te zien. Het blijft een indrukwekkend gezicht, al hebben Kai, Saskia en ik de rivier veel wilder gezien. Dit park verveelt werkelijk nooit, het is iedere keer weer anders!




Kai ziet een mooie felblauwe "skink", een soort hagedis en probeert die te vangen. Dat lukt natuurlijk niet. Hij (die na mij het park het beste kent) vraagt, of we even verderop niet helemaal naar beneden, naar de rivier kunnen klimmen. Ik had eigenlijk in gedachten om de andere kant uit te lopen, waar de rivier rustiger is. Maar ook de meisjes en Zack voelen wel voor wat avontuur.

Gewoonlijk ben ik erg voorzichtig hier, er verdrinken regelmatig mensen, omdat ze de kracht van de rivier onderschatten en ik heb ook nog eens de verantwoording over de kinderen van twee andere families. Maar ik bedenk me, dat als het me te gevaarlijk wordt, ik altijd nog het stopteken kan geven.


We lopen via het rivierpad naar de plek, waar gewoonlijk een watervalletje is en klein riviertje naar de Potomac loopt. Dit is op het moment vrijwel helemaal droog, van een waterval is geen sprake meer.


De meisjes klimmen naar beneden

Op deze plek heeft een groep Fire and Rescue mensen van Fairfax County ook besloten een oefening te houden in het redden van gevallen klimmers (in dit gebied is Great Falls het klimmersparadijs!). De kinderen zijn erdoor gefascineerd en willen blijven kijken, maar de "leraar" zegt, dat het nog wel even duurt, voor ze beginnen.

Voorzichtig voelen we onze weg naar beneden. De rotsen zijn ontzettend scherp, dus het is uitkijken geblazen, maar alle vijf komen we heel beneden. Daar ontdekken we een klein strandje met alle schelpen!




Dit is de eerste keer, dat we van de rotsen afgedaald zijn naar de rivier, alle waarschuwingen negerend en we vinden het allemaal heel avontuurlijk. De kinderen zien kleine visjes en zijn een uur lang bezig er eentje te vangen. Ik zit heerlijk op een steen in de schaduw te genieten. Een kayaker in een mooie oranje kayak komt de sterke stroom trotseren en ik neem natuurlijk foto's.




Visjes vangen

Al te gauw wordt het tijd weer naar boven te klimmen. Ik beloof Kai en Saskia hier over een paar dagen ook een lunch heen te brengen (als het dan tenminste nog steeds laag water is).

Op de weg naar boven komen we de Fairfax County Fire and Rescue groep weer tegen, die inmiddels het "slachtoffer" (tot onze verbazing een van henzelf en geen pop) op een stretcher heeft vastgebonden. Ze vragen of we er langs willen of willen kijken. We kiezen voor het laatste en zien hoe met veel touwen en moeite de stretcher en een "reddingswerker" naar boven worden gehesen. De reddingswerker grapt met de kinderen, dat ze goed hun melk moeten drinken, want als je kort bent (wat hij is, maar zeer gespierd!) krijg je de naarste baantjes.


Na dit avontuur lopen we snel richting auto en als we het park uitrijden zien we nog een baby hertje. Dit tot Abby's grote vreugde, want dit is voor het eerst in haar leven, dat ze een hert in het wild ziet (ze komt uit Zuid-Californie).

Precies tegelijk met Rick komen we thuis en met zijn zessen (Abby gaat ook mee) gaan we eerst bij Gordon Biersch eten. Hun zalm is zo lekker en mals klaargemaakt, hij lijkt wel op de tong te smelten!

Zack wil nog een souvenir voor zijn moeder meenemen en de keus valt op een pluche dier van Build A Bear. Hij kiest de Boxer, omdat zij vroeger een paar Boxers als huisdier hadden.

Als laatste hoera van zijn vakantie bij ons gaan we naar de bioscoop. De film Monster House is een leuk verhaal van een bezeten huis. Het verhaal is leuk, hoewel voor kleine kinderen best eng, het idee, dat een huis je op kan eten!

Saskia gaat bij Abby logeren en neemt afscheid van Zack. Ook Kai en ik nemen alvast afscheid voor we naar bed gaan, want Rick en Zack gaan morgen om zes uur al richting vliegveld! Jammer, dat het waarschijnlijk zeker een jaar zal duren, voor we hem weer zien, hij past goed in ons gezin!

Videootjes:


De Falls



De kayaker



De "redding"