Overstekend wild

Het voelt erg alsof dit de laatste rustige dag van de zomer zal zijn. Het "echte" leven lijkt alweer te beginnen. Zo moet Rick vanmiddag op reis naar het prachtige (hij noemt het de "oksel" van Amerika) Montgomery, Alabama.

Terwijl Rick inpakt ga ik op een fietstocht. Het is heerlijk fietsweer, warm met een briesje. Als ik het W&OD pad oprijd zie ik al meteen een bord met "ROAD WORK AHEAD". Dat betekent trucks en auto's op het pad en dus weinig kans op dieren. Jammer!

Maar ik rijd toch verder, want ik weet, dat tot Hunter Mill Road precies 10 mijl is, 16,1 km dus. Ik fiets flink trappend verder, Garmin vertelt me hoe hard, hartslag, calorieen en de heuvel, die ik op of af fiets.

Het is niet erg druk op het pad, voornamelijk mede-fietsers. Ik fiets lekker en volg een serieuze race fietser, want hij gaat snel! Opeens remt hij met volle kracht! Stop! Ik ook dus, ik vlieg bijna over mijn stuur! En nog geen seconde later steekt Familie Hert over, centimeters voor onze fietsen!

Gelukkig zag hij het op tijd, want als die herten tegen ons op waren gelopen lagen we nu in het ziekenhuis! Toch vind ik het weer een schattig gezicht, drie volwassen herten en een baby met witte stipjes. Ik probeer mijn fototoestelletje te voorschijn te halen en wat film en foto's te krijgen, maar tegen die tijd staat het merendeel al ver weg in de bosjes.

Opeens hoor ik een geritsel vlak naast me, ik schrik me lam en het overgebleven hert ook! Hij rent de andere kant uit, gescheiden van zijn compagnons. Deze herten zijn toch wel even groter dan wij en voor het eerst realiseer ik me, dat, hoe schattig ook, dit wilde dieren zijn, die ons ook ongewild kunnen verwonden.

Voorzichtig fiets ik verder, links en rechts kijkend of er niet meer herten zijn, want met het hoge struikgewas is dat niet makkelijk te zien. De andere dieren laten zich helemaal niet zien, op een eekhoorntje en cardinaaltje na.

Twee serieuze fietsers passeren me. Hoe weet ik dat ze serieus zijn? 1. Ze hebben een racefiets, mijn mountainbike is niet "serieus" 2. ze zijn in pak, strakke fietsbroek, even strak shirt en een "riem" met water e.d. 3. ze gillen al van 50 meter verderop "On your left!" en komen dan met een snelheid sneller dan het licht langs me flitsen.

Alleen worden ze beiden gestopt door het gravel pad, dat we genoodzaakt zijn te nemen na de vele regenbuien een paar maanden geleden. Want met hun racefiets moeten ze afstappen, terwijl ik met mijn spek en bonen mountainbike lekker over de steentjes kan racen. Met een smile op mijn gezicht fiets ik langs ze, terwijl ik vriendelijk "On your left" zeg.

Thuis nemen we afscheid van Rick, die gaat uitvinden hoe de nieuwe restricties op de handbagage de binnenlandse reiziger beinvloeden. Naar de verhalen valt dat alles mee. Kennelijk neemt iedereen het zekere voor het onzekere en de rijen bij de veiligheidscontrole zijn er niet (meer). Hij zorgt in ieder geval geen vloeistoffen in zijn handbagage mee te nemen.

Intussen neem ik de kinderen mee naar Tysons Corner. Katja heeft een interview voor een baantje bij Old Navy om twaalf uur.

Kai, Saskia en ik hebben ook een hele lijst af te werken. Kai moet Animal Farm van George Orwell lezen voor school, dus die kopen we bij Barnes and Noble. En ik maak gauw van de gelegenheid gebruik om nog een boek van Sharon Kay Penman te kopen, "When Christ and His Saints Slept".

Nu we een huwelijk te gaan hebben moet Kai ook wat nettere kleding hebben. De meeste jongens hier hebben dat al, want ze gaan naar de kerk. Wij zijn geen kerkgangers en Kai's garderobe bestaat uit t-shirts, polo's en korte broeken. Ook zijn skate schoenen zullen niet staan onder de nette broek, die Rick al voor hem heeft gekocht.

Bij Hecht's kijken we naar schoenen. Ik weet niet, wat erger is, een bezoek aan de tandarts, of Kai iets te laten kiezen, dat hij eigenlijk niet wil hebben! Bij alle paren zegt hij "ok", maar kijkt erbij alsof hij naar het schavot wordt geleid.

Eindelijk komt Kajta te hulp (haar interview duurde niet lang en ze denkt niet, dat ze het baantje zal krijgen, ze kan niet genoeg uren geven) en prijst een paar zwarte Timberland veterschoenen als "cool" aan. Daar zwicht meneer dan voor, gelukkig! Hopelijk draagt hij ze meer dan eens, want ze zijn niet goedkoop!

Een overhemd met korte mouwen is sneller gevonden, het wordt lichtblauw met een heel dun wit ruitje. Daarbij vinden we een leuke moderne blauw met zwarte das. Hij zal er als om door een ringetje te halen uitzien!

Intussen heeft Katja Saskia meegenomen naar Limited Too. Saskia moet nog een jurk of rok vinden voor het rehearsal dinner. Als Kai en ik ons weer bij ze voegen blijkt, dat Katja allerlei outfits bij elkaar heeft gezocht voor zuslief. Die vindt dat prachtig en verkondigt, dat Katja van nu af altijd mee moet als we kleren gaan kopen. Bij al deze combinaties zit gelukkig ook een leuk rokje met roze t-shirtje, dus Laurens schoonmoeder zal niets aan te merken hebben op Saskia!


Saskia in een van de outfits, die Katja voor haar uitkoos

In het Food Court halen we lunch en gesterkt lopen we daarna naar CVS, waar Saskia alles op haar schoolspullenlijst vindt. De schoolspullen zijn hier veel saaier, dan in Nederland. Leuke agenda's hebben ze niet en pas de laatste paar jaren zijn er wat grappige schriften en folders op de markt gekomen.

Behalve de geijkte potloden, krijtjes, schriften e.d. moet Saskia onder anderen ook een rol keukenpapier, een doosje papieren zakdoekjes en een doosje met plastic sandwichzakjes meenemen. Dit voor het algemeen gebruik in de klas.

Ook Kai en Katja vinden een heel stel spullen, die ze nodig denken te hebben en met vijftien tassen vol staan we een uurtje later weer buiten!

De hele rest van de middag wordt door Katja en Leah, met behulp van Kai en Saskia, besteed aan het versieren van onze basement. De surprise party voor Andrew's achttiende verjaardag kan beginnen.

Om half zeven komen Katte en Simon, Jeroen en het feestvarken, dat volgens mij al zo'n vaag vermoeden had. Kai heeft John over en Saskia Tabatha, dus ik besluit een hele berg pizza's te bestellen. Pizza Hut heeft gelukkig een special, waar je een large stuffed crust pizza met een topping en een medium gewone pizza met een topping voor $15 kunt bestellen. De twee jongste meisjes kiezen ananas als topping en Kai en John pepperoni. Met coupons voor de twee large pizza's, die de feestvierders willen hebben, kom ik bijna belachelijk goedkoop uit voor een maal voor elf mensen!

De meisjes hebben in de tuin een pinata opgehangen. Het is een hula danseres en op haar bil hebben ze "Whack my butt" geschreven. Andrew wordt als eerste geblinddoekt en mag drie slagen met de knuppel wagen. De pinata overleeft helemaal en Katja is als tweede aan de beurt. Iedereen krijgt een beurt, maar hij (of liever zij) barst niet open, armen en benen vliegen er wel af, tot grote hilariteit van iedereen.




Katja en Simon leven zich uit op de pinata

Een pinata is een prima iets om eens lekker op los te slaan en dat gebeurt ook. Daar is ze niet tegen bestand en het snoep komt er met een vaart uit tuimelen.

Na de pizza wordt "Happy Birthday" gezongen en de ijscake van Baskin Robbins, die Katja en Leah voor Andrew hebben gekocht, aangebroken.

Voor mij wordt het een bedrijvige avond. Ik probeer de finale van Hell's Kitchen te zien, maar wordt telkens onderbroken. Kelly komt om Tabatha op te halen en neemt Saskia ook maar gelijk mee voor een logeerpartij. Mary komt John halen en we hebben elkaar al sinds mei niet gesproken, dus onder het genot van een wijntje kletsen we even bij.

Voor ik het weet is het tien uur en gaat iedereen weer huiswaarts. Katja en Leah hebben beloofd, dat er geen spoor te zien zal zijn van het feestje en ruimen plichtsgetrouw op. En ze houden hun woord, want de basement ziet er zo mogelijk nog netter uit, dan voor het feest!