Verandering van plan

Als ik om half vier wakker schrik, hoor ik iets wat op donder lijkt. Maar dat kan niet, want er is helemaal geen onweer voorspeld! Maar nu ben ik wakker en erop toegespitst en het komt steeds dichterbij. Slapen lukt niet meer, al gauw tel ik secondes tussen bliksem en donder, iets wat ik als klein kind, bang voor onweer, al met mijn opa deed.

Iedere bliksem lijkt het alsof er een fototoestel flitst in onze kamer en de klappen worden steeds luider. Bang voor onweer ben ik allang niet meer (althans niet als ik binnen ben), maar gefascineerd erdoor wel. Aan Rick's bewegingen merk ik, dat hij ook wakker is, maar het is te vroeg in de ochtend om te praten.

Het onweer trekt weg en dan valt de stroom uit. Onze fan stopt met draaien en het alarmsysteem begint te piepen. Van slapen komt wat mij betreft niets meer! Een paar minuten later springt alles weer aan, ons electronische huis maakt dan heel wat lawaai, zelfs de deurbel, die nu "An der schoene blaue Donau" speelt, gaat!

Wanhopig probeer ik toch de slaap weer te vatten, maar Sushi mist Katja en om onverklaarbare redenen moet ze dat met een heel diepe vreemde miauw iedere ochtend rond half zes verkondigen!

Niet veel later valt de stroom weer uit, met alle lawaai van dien (gek eigenlijk, je zou het omgekeerde verwachten). En om klokslag 7 uur (ze heeft zo lang gewacht, weet ik) belt Christine. Ik negeer de telefoon, te moe om ook maar een woord te zeggen en draai me nog eens om.

Om half acht belt ze weer en dit keer neem ik op. We zouden vandaag naar Kings Dominion gaan, maar er worden meer onweersbuien voorspeld. Voor morgen is de voorspelling beter en we besluiten dan te gaan. Flexibel moet je zijn!

Door de slechte nacht heb ik daar helemaal geen problemen mee! Om half negen belt Ayesha en dan ben ik goed en wel wakker. Rick en ik staan op en de kinderen blijven slapen.

Saskia klaagt al een week over oorpijn en ik besluit, dat deze "rust"dag de perfecte tijd is om een doktersafspraak daarvoor te maken. We kunnen om 15:45 terecht bij Dr. Weinstein. Het is de enige keuze, waar ik niet superblij mee ben, want van die dokter weet ik, dat er een lange wachttijd zal zijn.

Zack staat op en ik vertel hem van het geaborteerde Kings Dominion plan. Hij vond het uitslapen toch ook wel lekker, zegt hij. Ik stel voor om als excursie naar Washington te gaan en de rondleiding bij het Bureau of Engraving and Printing te gaan doen. Daar is Zack wel voor te vinden.

De anderen liggen nog in diepe rust en ik moet mijn dagelijkse beweging krijgen. Om te beginnen denk ik met gewichten te gaan lopen, maar een stap buiten de deur doet me dat voornemen herzien! Zo lekker en droog als het gisteren was, zo heet en vochtig is het weer vanochtend. De fiets is mijn enige mogelijkheid om nog een beetje comfortabel te zijn.

In 55 minuten fiets ik mijn geijkte tien mijl. Onderweg bedenk ik me, dat ik mijn route weer eens moet veranderen. Eens naar het oosten rijden, of zo. Maar op dit traject zie ik vrijwel altijd dieren en dat is een sterke trekpleister. In de hitte laten de dieren zich echter niet zien, dus ik hoef niet te stoppen (maar jammer is het ook wel).

Als ik thuiskom is het al na elven en Kai en Saskia zijn net wakker. Op de website van het Bureau of Engraving and Printing staat, dat in de zomer de tickets meestal al voor 9 uur vergeven zijn. Ik heb eigenlijk geen zin om voor niets helemaal naar Washington te rijden, vooral omdat we tijds gebonden zijn voor de doktersafspraak.

Saskia wil toch niet mee en ruimt eerst hier met Tabatha hun troep van gisteren op en gaat dan bij Tabatha spelen. Aan de jongens stel ik het alternatief van het National Firearms Museum in het hoofdgebouw van de National Rifle Association. Daar hebben ze wel oren naar!

Dit museum ligt in Fairfax, minder dan tien minuten rijden van ons vandaan, dus dat is precies goed. Na de lunch gaan we erheen en het is erg interessant. De geschiedenis van het vuurwapen wordt verteld, we zien mini-wapentjes en een heel stel enorme geweren. Indrukwekkend, al ben ik helemaal geen wapen liefhebster.


Sommigen van de geweren zijn mooi!





De jongens genieten duidelijk, dus ik voel me er helemaal goed over. Ze vragen nog naar de winkel te gaan en daar vergapen ze zich aan van alles. We besteden bijna net zoveel tijd daar, als in het museum. Uiteindelijk overtuigen de jongens mij ervan een air soft pistool voor ze te kopen. Eerst beloven ze me plechtig er nooit een levend wezen mee te beschieten!

De rest van de middag heb ik geen kind meer aan ze! Ze hadden volgens mij geen betere middag kunnen hebben! Intussen haal ik Saskia bij Tabatha op en we gaan dokterwaarts. Daar komen we om tien over half vier aan, ruim op tijd voor onze afspraak.

Zoals ik al had verwacht moeten we wachten en wachten! Intussen kijken we een aflevering van Little Einstein over Monarch vlinders. Saskia vindt het vreselijk, ik vind het wel grappig.

Eindelijk mogen we in een kamer wachten. Ik MSN met Christine, maar Saskia verveelt zich dood. Bijna wil ik weggaan, maar Saskia's telkens terugkerende oorpijn weerhoudt me daarvan. En inderdaad, als de dokter (die superaardig is, vandaar de lange wachttijd natuurlijk) komt, blijkt, dat ze een fikse oorontsteking heeft. Omdat het al zo lang gaande is krijgt ze behalve neusdruppels ook antibiotica.

Op de terugweg stoppen we bij Eckerd's en binnen tien minuten hebben we de medicijnen! Het is inmiddels hard gaan regenen en als we thuiskomen is er een "Severe Thunderstorm Warning".

Als Rick thuiskomt is de bui in volle gang. Toch wil hij uit eten, want Zack heeft gevraagd om goed Mexicaans eten. De keuze valt op Chevy's. Hier worden zowel de tortilla's als de salsa vrijwel voor je neus gemaakt. Het eten is zoals altijd heerlijk en de bediening snel en goed. Alleen konden we niet buiten zitten, dat was vanavond om onverklaarbare redenen "dicht".

Thuis gaan de jongens verder met "schieten" en we bereiden ons allemaal voor op een vroege avond, zodat we morgen verfrist naar Kings Dominion kunnen!