Het doel van het leven

De maandag begint met zonneschijn! Helaas heb ik een ontzettend slechte nacht achter de rug, want Rick is verkouden en kan niet door zijn neus ademen. En ik kan niet slapen, als er vreemde geluiden om me heen zijn. Het was dus een slapeloze nacht voor mij, terwijl Rick zich bij het opstaan wat beter voelt.

Nu Saskia met Aoife naar school loopt, hoef ik niet per se met haar op te staan. Rick is ook nog thuis en zegt me nog even te blijven liggen, hopelijk helpt dat de overweldigende vermoeidheid, die ik voel. Ik weet, dat het nodig is, anders kom ik de dag niet door, maar ik voel me schuldig, dat ik zo "lui" ben.

Toch helpt de extra rust wel en als ik om half negen opsta en de zon uitbundig schijnt neem ik me voor een lekker stuk te gaan fietsen. Eerst bel ik General Electric om een nieuwe ovendeur te bestellen. Zij kunnen volgende dinsdag al komen, hoewel ik er niet van overtuigd ben, dat de nieuwe deur dan op de "truck" aanwezig zal zijn.

Mijn fietstocht is ronduit fantastisch. Het is het perfecte weer en druk, maar niet te druk op het pad. Ik fiets naar het Reston Town Center en besluit, dat ik binnenkort weer eens met Rick moet afspreken voor een lunch daar.


Fire station 25 in Reston, op de verkleining van de foto kun je niet het enorme spandoek "9-11-01 We'll never forget" lezen

Voor ik het weet ben ik acht mijl buiten Vienna en moet dus ook weer acht mijl terug. Voor mij uit waggelt een dikke groundhog. Hij heeft mij niet door en hij is zo heerlijk vet! Hij is net te ver weg om een foto te nemen en verdwijnt dan in het gewas.

Even later zie ik een gier (dezelfde als vorige week?) op een van de electriciteitspalen landen. Hij gaat daar met zijn vleugels wijd open zitten om lekker van de zon te genieten. Heel indrukwekkend, die enorme vleugels!

Als ik weer bijna thuis ben stop ik even bij het schooltje van de Vienna Baptist Church. Martine en Karin werken hier en ik zie ze in de speeltuin. We kletsen even en dan rijd ik terug naar huis.

Lorraine, mijn buurvrouw, rijdt net weg en ik vraag haar, hoe het met haar rug gaat. Ze kon zaterdag niet komen, omdat ze teveel pijn had. Gelukkig gaat het beter en ik raad mijn wondermiddel Mineral Ice aan.

Maandagen zijn nog steeds de korte dagen voor Saskia, dus ik douche gauw en ga dan boodschappen doen. Het is bijna 30 graden buiten, dus ik heb geen zin in een slow cooker maaltijd. Die voelen toch winterser, dan deze zomerse temperaturen.

Bij Whole Foods haal ik, waarschijnlijk voor het laatst dit jaar, hun dille zalm en lekkere salades als bijgerechten. Ook hebben Rick en Katja om olijfbrood gevraagd en dat is nog warm als ik het haal.

Net op tijd voor Saskia ben ik thuis. Ook Rick is heel vroeg thuis, hij verwacht wat mensen om zijn electronica, die door de stormen van een paar maanden geleden stuk zijn gegaan, te maken.

Het weerbericht voor morgen is alweer minder, dus ik installeer me buiten op het deck. Mijn titel voor dit blog is "Het doel van het leven" en ik ben daar wat mijzelf betreft erg mee bezig. Ik heb serieuze interesses (fotografie, schrijven en rondleiden), waar ik graag "meer" mee wil doen. Maar mijn fysieke limitaties weerhouden me van een geregelde baan. Ik ben dus hard aan het onderzoeken, hoe ik dit alles kan combineren en mezelf toch "inhoudsvol" kan voelen.

Net na vieren breng ik Katja naar Michael's voor een interview. Terwijl zij praat loop ik door de winkel. Er zijn zoveel hobby mogelijkheden, het duizelt me! Katja zal hier een leuke tijd krijgen, als ze wordt aangenomen.

Na een half uurtje komt ze naar buiten en ziet er optimistisch uit. Als ze wordt aangenomen, zal ze $7,75 per uur verdienen. Met een minimum uurloon van net iets meer dan $5 is dat een goed salaris voor iemand zonder ervaring.

Met zijn allen eten we buiten, zal het voor het laatst dit seizoen zijn? Ik hoop het niet, ik ben niet klaar om de zomer gedag te zeggen! We eten zalm met broccoli en drie kleuren paprika salade. Erbij hebben we olijfbrood, iets, waar we allemaal dol op zijn. Ik weet niet of dat in Nederland te krijgen is, het is zuurdesembrood met zwarte olijven. Ik moet zeggen, dat ik heel veel brood hier ontzettend lekker vind. Ik lees telkens "Amerikaans brood is niet te pruimen", maar die mensen hebben dan enkel het verpakte supermarkt brood geprobeerd. Knip bruin zul je hier misschien niet vinden, maar smaakvol brood te over!

En nu dan het doel van het leven, ik blijf erbij, na mijn contemplaties vandaag: "geniet van ieder moment". Daar probeer ik naar te leven. En ik denk, dat dit echt het doel van het leven is. Zolang er mooie dingen zijn is er reden om door te gaan, hoe moeilijk het ook gaat.

Wij zijn zo bevoorrecht! Ik kijk naar "Wife Swap", waar een familie alleen maar "piraat" is en de ander overdreven georganiseerd. Al neig ik meer naar het laatste, ik realiseer me, dat hier thuis geen polarisatie (meer, want ik heb veel geleerd!) plaatsvindt.

Wij zijn een gewoon gezin, zo netjes mogelijk, maar met drie kinderen en vier, wat zeg ik, vijf huisdieren. Er is een overdreven nette moeder, die al heel water in haar wijn heeft moeten doen en een heerlijke happy go lucky vader. Ik zou het niet anders willen.