Black Friday

Drommen mensen schijnen in de diepte van de nacht in parkeerplaatsen gewacht te hebben totdat om vijf uur de winkels open gingen, belust op de beste koopjes van het jaar. Wij niet!

Pas om negen uur rol ik uit bed en tot mijn verbazing is enkel Rick pas op. Mijn schoonvader is meestal een vroege vogel, maar hier lijkt hij het bed erg lekker te vinden. We hebben, voor de gelegenheid, croissants en bagels als ontbijt en Carols pompoen brood.

Vond ik in de beginjaren hier pompoen vreselijk, nu vind ik de gekruide zoetige smaak heerlijk en ik kies dus voor een plakje pompoen brood. Croissants en bagels kan ik altijd nog eten.

Het is onvoorstelbaar, maar zo grijs, grauw en koud als het gisteren was, zo staalblauw en in de vroege ochtend al warmer, dan het de hele dag werd, is het vandaag!

Maar goed ook, want een tochtje naar de Virginia countryside staat op het menu voor vandaag. Carol en Ricks dad kennen Washington wel goed, maar zijn nog niet veel naar het westen geweest. Op deze manier zullen we ook de winkelende menigtes missen, hopen we.

Om half twaalf vertrekken we met zijn zessen in de van richting Leesburg. Vroeger, in de tijd, dat Ricks vader nog in dit gebied woonde, was dat een lange rit van meer dan een uur. Vandaar, dat hij er nog nooit geweest is.

Nu is er een expres tolweg, direct naar het stadje. Kai en Saskia zijn ook mee, Katja moet werken. Ik moet zeggen, dat ik blij ben, dat die twee tijdens onze lange rit niet vlak naast elkaar zitten! Telkens als ik ze tot rust maan zijn ze "alleen maar aan het spelen". Pfff!!

Na een half uurtje parkeren we voor het Tuscarora Mill restaurant, waar we reserveringen hebben. Dat is maar goed ook, want kennelijk gebruiken sommige families deze dag na Thanksgiving als een soort tweede Thanksgiving dag, waarbij ze met de hele uitgebreide familie gaan lunchen. Er staan verscheidene tafels met zeker twaalf mensen eraan. Opvallend zijn de kleine kinderen, die allemaal keurig rustig zitten te eten.


Ondanks de drukte genieten wij van een voortreffelijke lunch en super goede service. Carol krijgt zelfs, op haar vraag welke kruiden er in haar corn chowder zijn gebruikt, het hele recept ervoor mee! Voor een vroegere molen is het een erg gezellig restaurant.


Om even uit te buiken lopen we na de lunch het oude stadje in. Allerlei snuisterijen winkeltjes en restaurants lijnen de weg. Zo af en toe duiken we er eentje binnen, vol met allerlei Kerst hebbedingetjes. Het is ook gezellig druk, er hangt een leuk sfeertje en het ruikt overal heerlijk van de kaarsen en warme cider.




Een van de winkeltjes van binnen



Het gerechtshof



Na in het stadje rondgekeken te hebben, willen we naar een van de nabije wijngaarden gaan. Ik probeer "Lucketts" te vinden met de MIO, maar dat bestaat niet. Dan twijfel ik, of het misschien toch niet Lovettsville is. Ik voer de laatste dan maar in, het lijkt zo ongeveer in de juiste richting te zijn, en we gaan op weg.

Na zo'n vijftien mijl blijkt, dat het toch geen Lovettsville was. Ik zet de MIO op Point of Rocks, waar de brug over de Potomac naar Maryland is, en al gauw rijden we langs de Potomac. Wat is het landschap in dit gedeelte van Virginia toch mooi. Overal mooie oude rode schuren, roofvogels en zwarte Angus stieren in de velden.

Dan vinden we de goede weg en komen langs de Jacobson's Kerstboom boerderij (ik vermeld dit hier speciaal, omdat ik me die naam over twee weken vast niet meer herinner) en de alpaca boerderij, waar de kinderen proberen de alpaca's naar de kant te krijgen om ze te aaien, maar die hebben daar hoegenaamd geen oren naar.

Eindelijk vinden we de Tarara wijngaard. Tot onze verbazing is het er razend druk! Moeten al deze mensen niet winkelen? Maar het is wel erg gezellig met een jazz kwartetje.


We doen de rondleiding door de wijn"grot", die dit keer "self guided" is, vorige keer hadden we een gids. Dan doen Carol en ik een wijn proeverij.

Dit keer krijgen we zeven wijnen te proeven, waarvan twee wit, een rose en vier rood. We lachen ons te pletter om de verschillende smaken, die we moeten proeven. Grapefruit, citroen en peper of framboos met vage bosbessen, maar nooit gewoon druiven, waar wijn toch van gemaakt is. Mijn evaluaties gaan niet zo diep, ik vind het lekker of niet. En een van hun wijnen vind ik absoluut vreselijk, de Pinot Noir! We zouden er bramen en peper en ik weet niet veel wat in moeten proeven, maar ik proef alleen heel zuur en bitter en niet lekker.

Carol houdt van witte wijn en die is gisteren helemaal opgedronken. Dus we kopen een paar van hun erg lekkere Charvals. Die zijn niet te droog en niet te zoet, dus lekker.

Na een korte pauze thuis gaan we alweer op weg, dit keer voor het avondeten. Ricks vader heeft jaren in Turkije gewoond en dus gaan we naar een van de twee Turkse restaurants in de omgeving. Deze is onze favoriet, al krijgt de ander (veel dichter bij ons) alle prijzen.

Kazan heet het restaurant en het menu is helemaal Turks en onze serveerder ook. We eten een heerlijk varieteit aan voorafjes: Dolma, Feta kaas, olijven, hummus en meer.

Mijn hoofdgerecht is heel erg zachte biefstuk met een yoghurt en tomatensaus en pita's. Rick en zijn vader bestellen de "signature dish": Doner kebab.
Zelfs de kinderen hebben lekker eten van het menu, hetgeen nogal ongewoon is!

Vanavond zitten we gezellig in de family room. Ricks vader luistert naar een football wedstrijd in West Michigan, tussen Cooperville en Zeeland (spreek uit "Zielend"). Opvallend zijn de achternamen van de spelers: Van Dord, VandenBrink, Van, Van, Van! Allemaal Nederlands klinkende namen, maar zo Amerikaans als het maar kan!

PS: Speciaal voor Wendy een foto van de kalkoen van 20 pond in de oven gisteren: