De dag voor Kalkoendag

De dag daagt grauw, kaal en koud. Brrr!! Het nodigt absoluut niet uit tot de fietstocht, die ik op mijn programma heb staan. Maar ik weiger me uit het veld te laten slaan!

Met de fiets aan de hand loop ik met Saskia naar haar school. Van daaruit stap ik op de fiets, ski jack met dubbele rits omhoog, handschoenen aan en oorwarmers op. Er staat een keiharde wind, maar het regent nog niet (al zag ik het gele en rode van de erge regen al vlakbij op de radar).

Toch moet ik dit vaker doen, zo direct nadat Saskia op school is, want het is pas half tien, als ik weer thuis ben. Rick komt ook praktisch tegelijk terug van zijn laatste (of althans, dat dacht hij) gang naar de supermarkt voor Thanksgiving benodigdheden.

Om elf uur heb ik afgesproken met Katja bij de Barnes and Noble in Reston. Haar zoontje Kenan van vijf heeft vandaag ook vrij en komt mee. Ik moet zeggen, hij gedraagt zich voorbeeldig, terwijl wij de stukken eraf kletsen. Het helpt natuurlijk ook, dat er een tafel met Thomas the Tank Engine treinen staat en hij ongehinderd door de aanwezige kinderboeken kan lezen.

Katja en ik kopen bij de Starbucks in de winkel respectievelijk een Gingerbread latte en een Peppermint mocha. We vinden twee stoelen en merken, dat achter ons in een van de fauteuils een zwerver ligt te slapen, duidelijk dronken (hij staat zo af en toe even op). Er komen telkens B&N medewerkers langs, maar niemand doet er wat aan. Maar ja, verder doet hij niemand kwaad, zullen ze wel denken. Als we weggaan ligt hij er nog steeds.

Na zo'n anderhalf uur nemen we afscheid en ik zoek gauw wat schoencadeautjes uit voor de kinderen en Rick. Ze mogen zaterdagavond hun schoenen zetten, Sinterklaas komt er even voor de plas over.

Als ik weer buiten kom plenst het en het is berekoud. Het doet me opeens enorm aan toen we in Nederland woonden denken, in de donkere dagen voor Kerst, als we van de ene naar de andere winkel renden om maar niet te nat te worden. Gek, opeens zo'n flashback!

Het verkeer terug naar huis is vreselijk en ik neem nog wel de sluiproutes! Ik ga nog even bij Karin langs, want die is vandaag jarig. Ik geef haar (natuurlijk) zelfgemaakte "Happy Birthday" wijnbedeltjes en een set met alles erin om fajitas te maken. Karin is dol op koken en dat is wel iets Amerikaans (althans Tex-Mex) om te maken. Het valt gelukkig in goede aarde!


Om half twee kom ik heel hongerig thuis en eet gauw lunch. Het hele gezin is inmiddels thuis en kennelijk hebben we een grote magneet aan ons huis zitten (dit volgens Rick). Er zijn namelijk maar liefst zes andere kinderen op bezoek. Stille Kai heeft de meeste aanspraak, drie van zijn vrienden zijn gekomen om het nieuwe spel "Call of Duty 3" te spelen. De vijf dames zingen karaoke, we kunnen onszelf niet horen denken!

En dan staat er opeens een zilveren Prius op onze oprit. Rick heeft de camera op de tv aanstaan, dus we zien het al, voor er wordt aangebeld. Naar buiten rent een klein wit hondje, de Bison Frise Rascal. Ricks vader en zijn vriendin Carol volgen al snel. Hugs voor iedereen en gauw wat te drinken aanbieden. De vriendjes en vriendinnetjes stellen zich allemaal netjes voor en verdwijnen dan weer naar beneden.

De katten weten niet goed, wat ze van Rascal moeten denken, ze liggen ogenschijnlijk rustig, maar zijn klaarwakker. Brynna kan het niets schelen, deze indringer. Het hele dierlijke leven, met uitzondering van de slang, concentreert zich plotseling in de family room. Daar brandt ook het haardvuur, dus niet alleen Rascall is een trekpleister.

Buiten regent en sneeuwt het, binnen is het gezellig. De dia's van dertig jaar geleden, door Rick op de computer gezet, worden bekeken. De techniek staat voor niets, we zien een tienjarig Ricky regelmatig voorbij komen. Zijn moeder komt opeens weer tot leven (hoe voelt dat voor de vriendin?).

Met zijn allen bestellen we voor het avondeten. De helft van de groep kiest voor Grieks, de andere helft voor Japans. Een uur later wordt alles bezorgd en met een enorme groep eten we. Dan worden de kinderen een voor een opgehaald, tot alleen Leah en Betsy, Katja's vriendinnen over zijn.

Het is echt genieten, al die mensen om ons heen. Het is zo'n vrolijke sfeer, iedereen is klaar voor een feestdag. President Bush heeft zijn pardon gegeven aan de traditionele kalkoenen, maar ik vrees, dat voor duizenden andere vogels het lot minder gunstig viel.

Saskia heeft een heel project gemaakt op school met als onderwerp "dankbaarheid". Bovenaan haar lijst staat "familie" (nummer twee "vriendschappen"), wat haar een grote knuffel van Katja opleverde. Maar het is zo, de relaties in ons leven zijn allerbelangrijkst, al het materiele verbleekt erbij.