Ontzettend moe, maar voldaan

Zaterdag

Al om half zeven word ik onverwachts uit mijn dromen gewekt door Katja. Ze moet om acht uur werken, maar haar keel doet erge pijn. Toch moedigen we haar aan wel te gaan, want je kunt niet om een verkoudheid maar afbellen van je werk, zeker niet hier!

Ze vertrekt dus, maar zowel Rick als ik zijn nu wakker. We staan op, maken koffie en wachten tot de rest van het huishouden zich laat zien. En dat zijn nogal wat mensen, want Madison en John logeren hier en Ricks vader en vriendin natuurlijk ook.

Ricks vader wil vanochtend blijven om de football wedstrijd van Muskegon Catholic Central (waar hij naar school ging) te kunnen volgen. Carol maakt lunch (kalkoensandwiches) en ruimt de auto in.

Het is alweer wolkeloos zonnig weer, al is het wat koel (later wordt het echter 20 graden!). Ik ga met gewichten lopen en vertel mezelf, dat het vier mijl moet worden. Oh, oh, oh, niet makkelijk! Ik voel met niet lekker, ik weet niet of het de bladeren zijn, die nog overal liggen of gewoon iets, dat ik onder de leden heb, maar vooral halverwege voel ik me alsof ik stroop in mijn spieren heb. Toch dwing ik de vier mijl af en doe dat in net iets meer dan een uur, voor hoe ik me voelde en met 16 pond gewichten niet slecht.

Op mijn lijstje staat van alles en eigenlijk zou ik wel willen, dat de schoonfamilie weg ging. Intussen doe ik de was (die tot een berg uitgegroeid is), de kattenbakken (die arme dieren moesten op "toiletten", waar wij niet op zouden gaan) en de planten. Ook ruim ik de herfstspullen op, zodat er ruimte is voor de kerstversieringen.

Eindelijk, net als ik een douche neem, besluit de "Engle" wagen het nest te verlaten. Met natte haren, vers onder de douche vandaan, (je moet Ricks vader kennen) neem ik afscheid en daar gaan ze, Vader, Vriendin en Wit Hondje.

"Denk je, dat ze het leuk gehad hebben?", vraagt Rick bij het uitzwaaien. Ik antwoord: "Ik weet het niet, wat denk jij?". Ook hij weet het niet. Het zijn lieve en aardige mensen, maar er komt niets uit, als gastheer en -vrouw hebben we geen idee wat wel en niet in de smaak viel. Maar we weten, dat we ons best hebben gedaan en meer kan niet.

Zodra ze weg zijn storten we ons op de Kerstspullen. Het is ronduit warm op de zolder en ik voel me niet lekker! Al mijn gewrichten doen pijn. Rick besluit, dat ik dan maar buiten moet gaan "werken" en dat blijkt goed te helpen. Zo'n drie uur later hebben we (Rick, Kai en ik) alle lichten precies zoals we ze willen. We hebben het alle drie mega warm! Het is zo'n twintig graden buiten en dat zijn we niet meer gewend!


Een deel van de verlichting

Als ik alle draden heb ontward en opgehangen, ga ik naar binnen. Daar hang ik de stockings aan de mantels en de rest van de versieringen in de family room. Dan ga ik naar de keuken en pak alles daarvoor uit. Als laatste komt de eetkamer en de rest laat ik voor morgen.

Katja komt vroeg uit haar werk, omdat ze zich niet lekker voelt. Tot onze verbazing rijdt Angelo vlak achter haar. All is not well in Paradise, maar dat horen we pas later. In ieder geval verbieden we een uitje, want Katja is echt ziek.

Als avondeten eet Rick "leftovers" (het hele Thanksgiving maal vind ik een keer lekker, maar dat is het dan wel), Saskia bij Tabatha en Kai, Katja en ik bestellen Chinees. En dan gaat het mis, Katja's maag kan hier niet tegen.

Duidelijk zal ze morgen niet kunnen werken, dus ik bel Old Navy alvast, terwijl Rick Katja naar bed helpt. Ik krijg een manager aan de telefoon en die noteert, dat Katja ziek is, maar Katja moet zelf ook nog bellen. Dat doet ze, ondanks, dat ze zich vreselijk voelt en wat ik al vermoedde, gebeurt: er wordt hard op haar ingespeeld om als het even kan toch te komen. Ze hebben personeel tekort, dat is duidelijk, maar je wilt toch geen overgevend, ziek iemand in je winkel???


Voor het slapen gaan zetten de kinderen hun schoen. Ieder van hen zingt trouw het verplichte "Sinterklaas Kapoentje", zelfs zonder mijn aanmoediging. Ik moet inwendig lachen, geen van drieen gelooft natuurlijk meer, maar dit is toch wel erg spannend, hoe dan ook. Dit zal de enige keer zijn, dit jaar, dat de schoenen worden gezet. Sint moet veel te hard denken, wat er in zal komen, na een keer had hij al hoofdpijn!

Zondag

Kai is waarempel als eerste op vanochtend! Als ik beneden kom, zie ik waarom, hij wilde weten, wat er in zijn schoen zat! Hij mag dan veertien zijn en de baard in de keel hebben, maar van binnen is hij toch nog echt kind. Soms vergeten we dat weleens bij de tieners. Sint bracht Kai een scheurkalender met gekke websites, hij gaat meteen surfen.

Tot mijn verbazing krijg ik Rick zover om te gaan (hard)lopen. Als we onderweg zijn schrikt hij, als ik zeg, dat ik tenminste drie mijl wil gaan. Hij dacht meer aan een mijl, hi hi. Ik plaag hem, dat hij nog ver te gaan heeft in vergelijking met Petra's man, die zo tien mijl loopt!

Maar met een mix van "gewoon" lopen en de heuvels af rennen halen we de drie mijl toch. Het is echt afzien voor Rick en ik neem me voor dit toch vaker te gaan doen. Het is gezellig zo samen en heel goed voor zijn conditie. Als je van nature sporten niet leuk vindt, is het moeilijk telkens de zelf-discipline op te brengen om te gaan. Helaas zie ik dat in ons hele gezin, met uitzondering misschien van de twee jongsten.

Als we thuiskomen springen we gauw onder de douche, want Ricks vroegere manager heeft gebeld, dat hij en zijn vrouw even langskomen. Zij zijn een enorm huis aan het bouwen in Maryland en ons huis heeft alle electronische snufjes, die Jason ook wel wat lijken.

Leslie en Jason arriveren zodra Rick uit de douche komt, hij heeft zich nog nooit zo snel aangekleed! Ze krijgen een uitgebreide tour van het huis en Rick kan dan heerlijk uitwijden, want het is zijn passie, natuurlijk. Maar ik heb nog een hele lijst met dingen te doen en ik zie de tijd wegtikken.

Gelukkig zie ik, dat Leslie ook steeds meer begint te gapen (ze is moe, want ze heeft kleine kinderen en overziet het hele huizenbouw project). Eindelijk hebben ze alles gezien en hun oren tuiten vast van de uitleg. Toch ben ik stiekem trots op mijn man, want hij heeft echt van alles voorzien, waardoor we nu een fantastisch modern huis hebben.

Als ze vertrokken zijn eten we gauw lunch (wat anders, dan die vermaledijde turkey!) en dan gaat Rick naar de mall met een lijstje. We hebben zaterdag een Sinterklaasfeest hier bij ons thuis en zondag een Sinterklaasfeest bij een van de andere Nederlandse dames. Daarvoor moeten allerlei cadeautjes gekocht, natuurlijk. Ik ben Rick erg dankbaar, dat hij daar een deel van voor zijn rekening neemt, want ik voel me nog steeds niet lekker.

Katja voelt zich toch iets beter, maar heeft haar werk afgezet. Goed, want een dag rust heeft ze weleens nodig. Ze gaat huiswerk doen bij Leah. Saskia gaat naar Tabatha en Kai helpt mij met de rest van de Kerstversieringen.

We hangen de groene slingers aan de trap, zetten de kerstboom voor op en versieren hem en hangen de lichtjes op het deck. Wat een werk toch altijd, die Kerstversieringen, maar het ziet er daarna ook altijd weer zo leuk uit! En dit keer kan het allemaal lekker lang blijven hangen, want er is nog meer dan een maand tot Oud en Nieuw.


De lichtjes en zonsondergang vanavond

Ook ik heb nog wat Sinterklaas winkelen te doen en er zijn wat Kerstspullen stuk, die vervangen moeten worden. Dus begeef ik me naar Michael's.

Daar is het gezellig druk en ik koop als eerste wat Sculpey klei spullen voor Saskia. Voor Kai vind ik een heel pakket met allerlei gereedschappen en voorbeelden om met potlood kunstwerken te creeren. De "echte" Sint zal die zondag aan hen geven.

De rest van mijn lijstje werk ik ook vlot af en ik neus nog verder in alle Kerstspullen, die uitgestald zijn. Mijn hemel, wat is er toch veel te krijgen! We zouden ook nog een hele verlichte en geanimeerde Kerststad op kunnen zetten, ergens. Alles is even leuk en vrolijk, maar de plaats ontbreekt, het moet nog wel smaakvol blijven!

Rick komt thuis en is een beetje boos op mij, ik heb de "muur" bereikt, voel me niet lekker, supermoe, overal pijn. Volgens hem heb ik dit weekend veel te veel gedaan. Maar zoveel was het helemaal niet. Ik denk, dat ik of de verkoudheden van Katja en Saskia ga krijgen of allergisch ben voor de schimmels, die alle opgeveegde bladeren veroorzaken. In ieder geval wordt het vroeg naar bed, vanavond!