Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, maart 31, 2006

Een begraafplaats en meer bloesems

Onze laatste volle dag samen, jeetje, wat is deze week voorbij gevlogen en wat kunnen het goed met elkaar vinden! Dat is toch wel heel bijzonder, dat je zomaar zeven dagen vrijwel nonstop met elkaar doorbrengt en er valt geen onvertogen woord.

Het is zulk heerlijk weer, dat we buiten op het deck ons ontbijt eten. Wat een luxe!!

Op het programma vandaag staat als eerste Arlington National Cemetery. Rick plaagt mij altijd een beetje, want ik neem steevast gasten hier naartoe en wie wil er nu een begraafplaats bezoeken? Maar Arlington is indrukwekkend, prachtig aangelegd en er liggen twee presidenten en een presidentskandidaat begraven. Bovendien valt het historische Custis-Lee Mansion te bezichtigen en is er de indrukwekkende ceremonie van de wisseling van de wacht bij het graf van de onbekende soldaat.

Als Saskia naar school gaat lopen Petra en ik naar de metro. We komen onderweg nog mijn buurvrouw Jeanne tegen en maken een praatje. Ze maant ons vooral goed zonnebrand creme te gebruiken. Dat blijkt achteraf erg goed advies, we zijn allebei van vandaag zoals we hier noemen "sun kissed"!

We nemen de metro naar Rosslyn en stappen dan over op de blauwe lijn naar Arlington Cemetery. Dit is maar een stop verder en we zijn meteen bij het bezoekerscentrum van de begraafplaats. Het is er onvoorstelbaar druk! Bussen vol schoolkinderen en andere toeristen stromen binnen. Dit is verreweg het drukst, dat ik het ooit gezien heb.

We lopen gauw naar boven naar het graf van John F. Kennedy, Jacqueline Kennedy-Onassis en twee van hun heel jong gestorven kinderen. In zijn eenvoud is het indrukwekkend, simpele zwarte stenen met een eeuwige vlam. Rond het graf staan bekende uitspraken van John F. Kennedy gebeiteld.

Even verderop ligt het nog simpeler graf van Robert F. Kennedy. Een wit kruis met een wit steentje met zijn naam erop. Er kabbelt een fontein met daarachter alweer uitspraken van hem.

We lopen verder, eerst richting het graf van de onbekende soldaat, maar het is pas tien over half tien en de ceremonie is op het hele en halve uur. We gaan dus eerst naar boven, naar het Custis-Lee House. Intussen zien we een prachtige red tail hawk vlak boven ons. Zijn staart kleurt fel rood in de zon. Na een tijdje landt hij in een boom en ik probeer hem te fotograferen, het lukt redelijk.

Bij het huis kunnen we zo naar binnen lopen, later, met al die bussen zal dat wel minder makkelijk geweest zijn. De kamers zijn leuk om te zien, er liggen speeltjes uit die tijd en zelfs een legeruniform. Een paar van de portret schilderijen zijn vreselijk, uitpuilende oogjes bij de kinderen en enge gezichten. Een oud dametje in een kostuum van die tijd vertelt over de slaapkamer van General en Mrs. Lee met een enthousiasme van een geest. We lopen er in minder dan tien minuten doorheen.

Gauw lopen we naar beneden naar het graf van de onbekende soldaat. Daar begint de wisseling van de wacht net. Een indrukwekkende ceremonie met veel hiel geklak en inspecteren van geweren. Als het klaar is, denken we verder te gaan, maar veel mensen blijven staan, dus wij ook.

Twee kransen worden gelegd. We worden gemaand stil te zijn en als het commando wordt gegeven onze rechterhand over ons hart te leggen. Eerst wordt de krans van een lagere school gelegd door vier kinderen van die school en even later de krans van een middle school door vier middle school kinderen. Het gaat er plechtig aan toe en een trompetter speelt TAPS.

Onder de indruk lopen we, langs de vele, vele witte graven terug naar de ingang. Van daaruit lopen we richting de Potomac en steken, met gevaar voor eigen leven, de drukke wegen over. Langs de Potomac loopt een mijlenlang fietspad. We worden dan ook regelmatig gepasseerd, maar ook door joggers.

Halverwege bereiken we Roosevelt Island. We lopen over de houten brug om het memorial voor president Theodore (Teddy (van de teddy beer)) Roosevelt te bekijken. Het ligt prachtig midden in het bos, maar de fonteinen staan nog uit, helaas.

Even later bereiken we de Key Bridge, die Georgetown in leidt. We lopen de heuvel op, het oude Georgetown in. We zien leuke oude huizen en de weg van O en P Streets is kinderhoofdjes met een tramrails er tussendoor. We lopen naar Wisconsin Avenue, de winkelstraat met allerlei trendy merken en dan weer naar beneden naar M Street.

Het is inmiddels lunch tijd en bij het Sea Catch restaurant krijgen we een tafeltje op het terrasje aan het C&O Canal. De bediening (Jorge, waar Petra idolaat van is) is fantastisch en het eten evenredig. Na drie uur zonder onderbreken gelopen en gestaan te hebben is deze pauze zeer welkom.

Na de lunch lopen we langs de andere kant van de Potomac richting Lincoln Memorial. Alweer moeten we moeilijke oversteken maken, maar we halen het! Een dame met een grote hete aardappel in haar keel staat op de trappen te kwelen en het is een drukte van jewelste.

Van hieruit lopen we naar het Tidal Basin waar de bloesems nog uitbundiger bloeien, dan gisteren. Geen foto of filmpje kan de grootsheid en overweldigende schoonheid van honderden bloeiende kersenboompjes overbrengen. Overal is het een zee van licht en donkerder roze en duizenden toeristen, die er met volle teugen van genieten. Petra en ik zijn het erover eens, je kunt alleen weten, hoe bijzonder dit alles is, als je er zelf bij bent.

Met toch wel pijnlijke voeten na alweer een goede elf mijl (tegen de 19 km) te hebben gelopen, gaan we terug naar de metro. We gaan telkens net iets verder lopen dan de dichtstbijzijnde metro om zeker te zijn van een zitplaats en dat lukt goed.

Thuis staat Kai klaar om naar een logeerpartij bij Michael te worden gebracht. Ook Saskia heeft een logeerpartij bij Julia. Julia is enig kind en wordt tien. Reden voor een enorm feest, dus, natuurlijk. Julia is paardengek, dus hebben we allerlei paarden cadeautjes voor haar: de dvd van Black Beauty, een boekje van de Heartland serie en een paint by numbers paardenhoofd. Ik pak ze gauw in, want we moeten om half zes bij de school zijn. De meisjes worden met een limousine opgehaald.

Om klokslag half zes staan we bij de school met zes andere meisjes en hun moeders, maar geen limo. Gelukkig worden er een paar op de hoogte gehouden en staat de limo in de file. Om net over zessen zien we een gigantische witte Hummer limousine de hoek om komen. De meisjes zijn dol enthousiast. Ze worden erin naar het huis van Julia gereden. Daar wachten een paar paarden (waar in hun mini-rijtjeshuis tuintje ook geen plaats voor is!) om de meisjes te vermaken.

Katja vermaakt zich met vrienden en Petra, Rick en ik vertrekken naar de Cheesecake Factory. We hoeven maar een kwartiertje te wachten op een tafeltje. Voor het eerst bestel ik een Thai Steak Salad, die gigantisch is, maar oh zo lekker!! Petra's tostada salad is ook enorm en Rick bestelt taco's. Voor toe nemen we twee verschillende soorten cheesecake mee naar huis.

Ze smaken heerlijk en we genieten van de laatste avond (voor deze reis althans) samen. Ik heb natuurlijk weer heel veel foto's en filmpjes, die ik morgen, nadat we Petra hebben afgezet zal bewerken en online zetten.

donderdag, maart 30, 2006

Bloesems

We hebben vandaag weer zoveel gedaan en zoveel gezien en zoveel genoten!! Maar we zijn net terug van een heerlijk etentje uit samen bij ons "stam" restaurant, Cafe Renaissance, en het is laat.

Dus een snelle samenvatting vandaag:

Zodra Saskia naar school ging zijn we gaan hardlopen. Een route via Nottoway Park, Katja's school en Karins huis. Daar belden we aan en gelukkig was Karin thuis en we hebben lekker op haar terrasje koffie gedronken. Daarna de twee mijl terug naar huis hardgelopen en gedouched.

Om half twaalf liepen we richting metro en om half een stapten we midden op de Mall uit. Bij het American Indian museum aten we heerlijke zalm met twee unieke salades als bijgerechten. Daarna hebben we het museum bekeken en vervolgens het ernaast gelegen Air and Space Museum.

Inmiddels was het drie uur en liepen we met alle andere toeristen naar het Tidal Basin om de bloesems te bekijken. Die zijn ongekend mooi en we hebben genoten!! Bij elkaar lopen we meer dan 20 kilometer!

Het etentje bij Cafe Renaissance was enorm gezellig en morgen is onze laatste volle dag samen. De tijd gaat te snel!

Petra heeft van vandaag een erg leuk verslag geschreven, het is hier te lezen.

Foto's:















woensdag, maart 29, 2006

Een dagje natuur

Om de een of andere reden is het zoveel makkelijker opstaan, als het mooi en warm weer gaat worden! Gauw doe ik wat huishoudelijk gedoe en ruim de kamers van de kinderen op en Petra en ik eten cereal. Dit keer is het Honey Bunches of Oats met perzik, mijn favoriet en Petra vindt het ook lekker.

We wachten tot Saskia naar school loopt en gaan dan op weg naar Front Royal, ongeveer een uur rijden hiervandaan. Het is nog wat bewolkt, dus we besluiten als eerste naar de Skyline Caverns te gaan. Dit zijn mijn favoriete grotten hier in de buurt, vanwege hun unieke "anthrodite" formaties.

Om tien over negen lopen we het gebouwtje binnen en kopen kaartjes. We worden vriendelijk begroet door een echt Virginian, die ons even later een lekker kopje koffie aanbiedt. Het is allemaal heel gemoedelijk en een paar minuten later staan we met een groepje van zeven, waaronder ook een Canadees paar en een Duitser, te luisteren naar onze rondleidster Marian.






Marian is een jaar of vijftig en doet deze rondleidingen al zo'n twee jaar. Naar eigen zeggen moet ze wel "corny" grapjes maken, zodat ze niet in slaap valt. Nou, dat zullen we weten! Op een gegeven moment krijgt ze mij zo ver om mijn vinger op mijn neus te doen in het donker en dan gauw het licht aan te doen. Petra is daar te slim voor, die trapt er niet in!

Het wordt een leuke rondleiding, heel interessant en heel mooi! Vooral die anthrodites, bloemachtige witte formaties, heel delicaat, die zich in een vacuum hebben gevormd over duizenden jaren.


Anthrodites

Na een uurtje en bijna twee mijl door de grot te hebben gelopen, drukken we Marian een paar dollar in de hand als tip en gaan op weg naar het Shenandoah National Park. De toegangsprijs is sinds 1 maart omhoog naar $15, dus ik heb dit jaar de $50 van de National Parks Pass er ruimschoots uit. Bij binnenkomst in het park zien we een hert oversteken, Petra's eerste levende hert (ze had al een dode langs de weg zien liggen).


Mijn boekje met "hikes" vertelt ons, dat er bij mijlpost 9 een parkeerplaats is, waarvandaan we naar een waterval kunnen lopen. We lopen naar beneden en de waterval is de moeite waard. We zien ook nog een mooi klein spechtje, maar de herten en beren houden zich verder verscholen.




Na een half uurtje zijn we terug bij de auto en rijden naar de volgende wandeling. Deze brengt ons op het Appalachian Trail (wat helemaal van Georgia naar Maine loopt)naar een interessante rotsformatie, die door lava is ontstaan. We lopen nog even verder naar een "Indiaanse bron", waar inderdaad water uit de grond komt, maar verder stelt het niet veel voor. Het helemaal in de natuur zijn en de stilte om ons heen is prachtig, we genieten!


Het is inmiddels kwart over twaalf, dus tijd om op weg te gaan naar Middleburg voor onze lunch. De rit er naartoe voert langs country weggetjes met paarden en koeienboerderijen en kleine paar huizen grote dorpjes, zoals The Plains en Halfway.

In Middleburg parkeren we achter de Red Fox Inn. Hier at Jackie Kennedy ook ooit en het is een zeer sfeervol restaurant. We kiezen allebei de crab cake sandwich uit, die voortreffelijk is voorbereid. We zitten bij de open haard en het is super sfeervol.

Na de lunch rijden we door naar de Chrysalis wijngaard. Via een onverhard weggetje helemaal in de country bereiken we de wijngaard, die prachtig is gelegen, met wijdse uitzichten. We sluiten aan bij de wijn proeverij en krijgen 7 verschillende wijnen te proberen. Vooral de Sarah's Patio White vinden we allebei lekker en Petra tracteert op twee flessen, kunnen we vanavond lekker in de hot tub drinken.


Via het historische Aldie (waar we even snel bij de gerst molen kijken) rijden we terug naar de stedelijke wereld. Het weerbericht is wel erg gunstig voor de komende dagen en Petra heeft alleen zware broeken mee.

Dat is natuurlijk een noodgeval en er moet geshopt worden voor een lichtere broek! Bij Ann Taylor Loft in Fairfax slagen we allebei, Petra met een zandkleurige lange broek en een zwarte driekwart broek.

Bij Old Navy vinden we niets, maar in Fair Oaks Mall kopen we allebei hetzelfde sportieve paar Easy Spirit schoenen. Petra kan geen leuke topjes vinden, maar we noemen het toch een succesvol shopping tripje.

Thuis vinden we een "als de kat van huis is, dansen de muizen op...de matras". Kai was op het lumineuze idee gekomen om de nog helemaal goede matras van Katja's oude bed op de oprit te leggen en de rest van de buurt vond dat een prima trampoline. Niet de bedoeling dus! Kai moet de matras meteen weer naar binnen slepen.

Rick komt thuis en haalt een zeer smakelijke maaltijd van Outback Steakhouse, waarbij we een lekker glaasje van de Chrysalis wijn drinken. De tijd gaat veel te snel! Ik ga Petra straks enorm missen!!

En zo eindigden we de avond...

dinsdag, maart 28, 2006

Capitol Hill

Om acht uur zet Rick ons af bij de Metro, want we willen zo snel mogelijk in Washington zijn in de (volgens mij ijdele) hoop om nog tickets te kunnen bemachtigen voor de rondleiding door het Capitool.
Image hosting by Photobucket

De eekhoorntjes rond het Capitool kan de tour niets schelen, zij weten alleen, dat toeristen eten hebben


Om klokslag negen uur stappen we uit bij Federal Center SW en lopen snel de paar blokken naar het Capitool. Daar zien we een lange rij wachtenden langzaam voortschuifelen. Het blijkt, dat ze net om 9 uur begonnen zijn met het uitgeven van tickets. Niets gewonnen, niets geronnen (met dank aan Petra voor de vertaling van "Nothing ventured, nothing gained"), dus we sluiten achteraan aan. Het gaat sneller dan gedacht en als wij bij het loket aankomen, geeft de vriendelijke jongeman ons twee kaartjes met de tijd 11:00 am erop.

Het is op dat moment tien voor half tien, dus we hebben een uur en veertig minuten om nog iets anders te doen. Wat te kiezen? We lopen langs de Library of Congress, maar die is nog dicht. Voor het Supreme Court staat pers en dikke rijen mensen, daar lopen we dus ook maar voorbij. Onderweg komen we nota bene nog een paar ouders van Saskia's school tegen, die een schoolreis van de derde klas begeleiden. Ook bij de National Archives staat een rij van zeker een uur om binnen te komen! Het toerisme seizoen is absoluut begonnen!

Gelukkig is er meer dan genoeg, dat ik Petra wil laten zien en aan de overkant van de straat lopen we het westelijke (klassieke kunst) gebouw van de National Gallery of Art binnen. Dit gebouw alleen al is zo indrukwekkend! Zwart marmeren kolommen omringen een prachtige fontein met allerlei bloeiende azalea's. Het geheel ademt rust uit.

Wij gaan op zoek naar de tentoonstelling van Frans van Mieris, die erg mooi is. De manier waarop ze in de 17e eeuw met licht werkten in hun schilderijen blijf ik fascinerend vinden.

Via de ondergrondse passage lopen we naar het oostelijke (moderne kunst) gebouw. In het cafetaria, waar we mooi uitzicht op de ondergrondse watervalmuur buiten hebben, nemen we een latte en een capuccino.

Het is inmiddels half elf en buiten lopen we richting Capitol. Omdat we geen zin hebben twintig minuten te wachten besluiten we de Botanic Garden in te duiken en gauw even wat orchideeen te bekijken. Voor deze tentoonstelling in mei vertrekt, wil ik er nog eens heen om foto's te maken!

Vijf minuten voor het begin van de rondleiding komen we bij het Capitool aan. We moeten allemaal onze sticker duidelijk zichtbaar aandoen en dan door allerlei veiligheids procedures. Als de tassen worden nagekeken wordt er bij Petra een flesje water gevonden. Dat mag niet mee naar binnen! Ze moet het buiten gaan weggooien.
Image hosting by Photobucket

Eenmaal binnen het Capitool gebouw worden we opgevangen door onze gids, Nicholas. Hij blijkt werkelijk alles te weten over de Rotunda en de oude Senaatskamer. Hoogst interessant! We leren, dat de koepel over het Capitool bijna 9 miljoen pond weegt en alles over de kunstwerken, die te zien zijn. Als hij ons de Senaatskamer heeft laten zien, zegt hij, dat we hem maar om een staat moeten vragen en dan vertelt hij over de beelden van de twee belangrijke personen van die staat, die in het Capitool staan. We leren over mensen, waar we nog nooit van gehoord hebben, maar ook, voor Virginia, over Robert E. Lee (generaal in de Burgeroorlog, maar ook veel meer dan dat) en natuurlijk Thomas Jefferson, de president met vele talenten. Aan het einde van de rondleiding complimenteren we Nicholas, want er zijn maar weinig gidsen, die zo interessant vertellen.

Binnen het Capitool:
Image hosting by Photobucket

Image hosting by Photobucket

Dit alles duurt iets meer dan een uur en dan staan we weer buiten met een prachtige uitzicht over de National Mall.
Image hosting by Photobucket

Het is na twaalven en we hebben trek. Ik weet, dat er in Chinatown allerlei leuke restaurantjes te vinden zijn en we nemen een taxi naar de Arch.

Na wat foto's te hebben genomen van deze boog met meer dan 200 draken en het bord, dat vertelt, dat dit de grootste enkele Chinese boog ter wereld is, gelezen te hebben, gaan we op zoek naar een restaurant. We kiezen Clyde's, een Washingtonian restaurant, en het eten is er voortreffelijk.

Na het eten lopen we terug naar Capitol Hill en zien, dat er nog steeds een gigantische rij bij de Archives staat, dus lopen we door naar de Library of Congress.
Image hosting by Photobucket

Hier staat ook een rij, maar ik vertel Petra, dat het gebouw echt heel erg de moeite waard is. We sluiten dus aan, het zonnetje schijnt toch lekker en het is warm en het blijkt heel snel te gaan, binnen het halve uur staan we binnen. We hebben nog net tijd om naar de wc te gaan voor we meegaan met de rondleiding van half drie.

In een zaaltje moeten we plaatsnemen en krijgen allerlei verhalen over de dame, die dat zaaltje bekostigd heeft en haar violen te horen. Dan komt ene Tony heel saai met veel "uhms" en "eehs" vertellen over de geschiedenis van de bibliotheek vertellen. Wel erg, dat tweederde van de originele collectie van Thomas Jefferson in vlammen is opgegaan, dat was nieuw voor mij.

Gelukkig zijn er twee gidsen en wij worden opgedeeld bij Madonna, die ook nog eens een microfoon heeft, wel zo makkelijk bij een groep van ongeveer dertig mensen! De binnenkant van het Library of Congress gebouw valt niet te beschrijven. Je zou er een uur kunnen staan en nog niet alles hebben gezien of gelezen. De rondleiding is super interessant en we krijgen de hoofd leeskamer te zien, die ook alweer prachtig is. Wat een indrukwekkend gebouw en geheel (met meer dan 132 miljoen voorwerpen onvoorstelbaar groot!). Als je een boek wilt hebben duurt het twee uur voor het te lezen valt!

De Library of Congress:
Image hosting by Photobucket

Image hosting by Photobucket

De "poeties", Engeltjes

Image hosting by Photobucket

Image hosting by Photobucket



Als laatste lopen we naar het Supreme Court. Het is net half vier geweest en volgens de vriendelijke politie agent hebben we net de laatste rondleiding gemist. We gaan toch maar naar binnen en als we boven komen is het praatje al zeker vijf minuten bezig. Toch mogen we de rechtszaal binnen en luisteren naar de interessante uitleg over de justices en de architectuur van het gebouw.
Image hosting by Photobucket

De spiraal trap in het Supreme Court gebouw


Voldaan lopen we door een residentieel buurtje (uit 1868) in Capitol Hill naar het Capitol South Metro station. De metro rit gaat snel (vooral omdat we ons vermaken met mensen kijken, een eeuwenoude sport) en als we Vienna binnenrijden regent het zowaar!

Door de regen (ik had mijn paraplu dus toch nodig!) lopen we naar huis. Saskia blijft weer bij Aoife eten en de oudste twee kiezen Chinees. Rick, Petra en ik kiezen vanavond Thais eten en gaan naar Ricks favoriet, Busara. Het smaakt voortreffelijk!

Thuis kijken we American Idol en een paar sitcoms. Alweer een volle, indrukwekkende dag en ik kan er geen genoeg van krijgen. Wat een heerlijke omgeving is dit toch! We zien veel, maar er is nog zoveel meer! Juist die enorme varieteit trekt mij zo.

Filmpjes: National Gallery of Art, Capitol een, twee, drie, vier, vijf, Library of Congress , twee en drie en uiteindelijk Chinatown.

maandag, maart 27, 2006

George Washington en meer

Stralend blauwe luchten lachen me toe als ik opsta! De perfecte dag voor onze plannen vandaag. Na een snel ontbijt lopen Petra en ik 3,25 mijl in iets meer dan een half uur. Ik kan al voelen, dat het vandaag een lekker temperatuurtje wordt.

We nemen gauw een douche en stappen dan in DE SMURF om naar Mount Vernon te rijden. Het verkeer werkt goed mee en we nemen de George Washington Memorial Parkway erheen. Dit is mijn favoriete weg in dit gebied, prachtige uitzichten over de Potomac rivier en mooie huizen langs de kant.

We komen rond tien uur bij George en Martha Washingtons huis aan. De eerste keer, dat ik hier kwam, was er slechts een huis. In de vele jaren sindsdien is er van alles bij gebouwd en nu zijn ze bezig aan een groot museum. Petra en ik kopen een kaartje en sluiten dan aan bij de rij, die wacht om het huis binnen te gaan. De wachttijd valt alles mee en zo'n twintig minuten later staan we, waar George en Martha meer dan tweehonderd jaar geleden hun leven deelden.
Image hosting by Photobucket

Iedere keer, dat ik plaatsen bezoek, waar ik al vele malen geweest ben, merk ik, dat ik toch altijd weer iets nieuws zie of leer. Daardoor geniet ik net zoveel als mijn gast(en), die het voor het eerst zien.
Image hosting by Photobucket

George en Martha hadden een prachtig uitzicht over de Potomac en de organisatie, die het landgoed nu onderhoudt, heeft gevochten om dat zo te houden, leer ik vandaag. Het plan om er een waterzuiveringsinstallatie aan de overkant in Maryland te installeren werd met succes afgeweerd en dat land in Maryland is nu parkland, zodat we (voorlopig althans) een uitzicht hebben, zoals de Washingtons dat hadden.

Na de interessante tour door het huis (de sleutel van de Bastille hangt aan de muur) lopen Petra en ik langs de verschillende slavenkwartieren, zien de graven van de Washingtons en genieten van de pasgeboren lammetjes. De zon schijnt uitbundig en de lucht is zo blauw, er is geen wolkje aan de lucht en de luchtvochtigheid is nihil.

Om half twaalf hebben we het meeste gezien en rijden, alweer via de Parkway, naar Old Town Alexandria. Ik parkeer de auto onder City Hall, waar we zien, dat de burgemeester op zijn werk is, want zijn parkeerplaats is ingenomen.

Omdat het lunchtijd is lopen we meteen naar Gadsby's Tavern. De innkeeper grapt met ons, dat we vast niet uit Nederland zijn komen rijden. We krijgen een leuk tafeltje aan het raam en het is moeilijk om uit al de lekkere gerechten te kiezen! De serveerder, in Coloniale kleding, zegt welke gerechten het populairst zijn. We delen een kopje peanut soup en Petra neemt een zalm en bacon sandwich en ik kipsalade. Het smaakt allemaal voortreffelijk.

Na het eten lopen we naar de rivier. Hier bekijken we de vele ateliers van de artiesten in de Torpedo Factory. Dit is voor mij de eerste keer ooit, dat ik daar rondloop. Het is grappig om te zien, maar de kunst spreekt me niet echt aan.
Image hosting by Photobucket

Buiten laat ik Petra het jachthaventje zien. Een kleintje gooit brood naar alle eendjes, maar mag het dan niet meer van zijn oma. Gillend kleintje is het gevolg. Rust is verstoord.

Wij lopen verder naar de Virginia Company, een winkeltje met enkel produkten uit dit gebied. Petra koopt Virginia pinda's met speciale kruiden en een zakje met mix voor pinda soep.

Hierna wil ik Petra nog een paar dingen laten zien: de kinderhoofdjes weggetjes en de oude huisjes en ook het Old Presbyterian "Meeting House" (alleen de Episcopalian Church (Church of England) mocht in die tijd "church" genoemd worden), waar voornamelijk graven uit de Revolutionaire tijd te zien zijn, waaronder het graf van de onbekende Revolutionaire soldaat.

Alexandria blijft leuk en er is nog veel meer te ontdekken, maar wij willen van het mooie weer gebruik maken en Great Falls bekijken. Om daar te komen rijd ik de hele George Washington Memorial Parkway af en we genieten van het uitzicht.

Eerst langs Washington's National Airport, waar iedere paar minuten een vliegtuig landt of opstijgt. Daarna komt het Pentagon en uitzicht op de monumenten van de stad aan de overkant van de rivier. Na de stad is het ongerepte natuur tot we de Washington Beltway, I-495, bereiken. Ik had gehoopt, dat we nog even Maryland in zouden rijden, maar dat gebeurt niet.

Via Georgetown Pike, de weg vol immense landgoederen, bereiken we Great Falls. Zoals gewoonlijk weet ik niet wat te verwachten. Dit wordt waarschijnlijk een record droge maart maand, dus misschien zijn de watervallen wel een druppeltje. Maar dat valt alles mee. Ik denk zelfs, dat ze vandaag het mooist zijn, dat ik ze gezien heb: prachtig met de blauwe lucht en zon en precies genoeg water om mooie watervallen te creeren.
Image hosting by Photobucket

We lopen naar de drie uitkijkpunten en daarna het pad langs de rivier. Dit park verveelt nooit, het is zo'n voorrecht er dicht bij te wonen.
Image hosting by Photobucket


Na een paar uur rijden we Vienna weer binnen. Het lijkt ons leuk Petra Karin te laten ontmoeten, maar helaas zijn alleen haar twee oudsten thuis en heeft Karin haar mobieltje niet bij zich. We zullen later in de week proberen nog eens langs te gaan.

Bij Whole Foods kijken we naar lekkers, maar ik vind er alleen twee yogurtjes voor Saskia morgen. Bij Safeway halen we wat nieuwe cereals en dan naar huis.

Saskia heeft de hele middag bij Aoife gespeeld en ik zeg al tegen Petra, dat ik haar vast niet mee naar huis krijg bij het ophalen. En jawel, hoor, Saskia blijft op uitnodiging van Niall eten en we hoeven haar pas om 19 uur op te halen. Niall is al net zo enthousiast over Virginia als ik, leuk om te zien.

Kai en Katja zijn thuis en Rick komt ook vroeg thuis vanavond. Claudia belt met een verzoek. Ze heeft een Britse jongen te gast en wil weten of Katja met hem mee naar de mall wil. Haar dochter Olivia is van dezelfde leeftijd, maar heeft zware proefwerken morgen. Katja en Kai besluiten samen mee te gaan en Claudia haalt ze rond zeven uur op. Het wordt een leuk en leerzaam uurtje voor ze (Johnny gaat al sinds zijn zesde naar boarding school, iets totaal ongewoons hier).

Rick, Petra en ik halen Saskia op en brengen haar thuis, zelf gaan we uit eten bij Yama, een Japans restaurant in Vienna. We genieten allemaal van het eten en voor Petra is het de eerste keer in een echt Japans restaurant.

Thuis schrijven we de respectievelijke blogs (grappig te zien, dat iemand anders er net zo lang over doet!) en kijken eerst Wife Swap en dan Supernanny, de typisch Amerikaanse realiteitsshows.

Filmpjes van vandaag: Mount Vernon uitzicht, Mount Vernon keuken,
Alexandria straat, Alexandria rivier, Alexandria nog een straat, Alexandria laatste straat, Great Falls, Great Falls en een laatste Great Falls

zondag, maart 26, 2006

Memorials en Musea

Ondanks de sombere voorspellingen schijnt het zonnetje weer lekker bij het opstaan. Ik trommel Petra om acht uur uit bed. We eten gauw een bakje cereal en slaan een kop koffie achterover en dan gaan we op weg naar de Metro in de hoop nog een kaartje voor het Washington Monument op de kop te kunnen tikken.

De trein staat al klaar en een half uur later stappen we midden op de Mall uit. We lopen snel naar het Washington Monument, maar alle tickets zijn al vergeven en de Park Ranger zegt, dat we er voor 7:45 zouden moeten zijn om er een te vergaren. Dat gaat dus niet lukken, onze beauty sleep is te belangrijk!

We lopen rond het Monument, waar een straffe wind staat. Daarna lopen we via het World War II Memorial naar het Lincoln Memorial. Dit Memorial is mijn persoonlijke favoriet, want ik vind het beeld van Lincoln werkelijk prachtig.

World War II Memorial:

Image hosting by Photobucket

Image hosting by Photobucket

Image hosting by Photobucket

Image hosting by Photobucket

Image hosting by Photobucket


Bij het Vietnam Memorial komen we even later stom toevallig Martine en haar gezin en vriendin uit Nederland tegen! Tussen al die duizenden toeristen! We kletsen even en lopen dan door naar het heel indrukwekkende Korean Memorial. De uitdrukkingen op de gezichten van de soldaten, die daar "lopen" blijven in je geheugen gegrift.
Image hosting by Photobucket

Korean Memorial

Image hosting by Photobucket

Bij het Vietnam Memorial

Image hosting by Photobucket

De indrukwekkende Lincoln


We steken Independence Avenue over naar het Tidal Basin en lopen door het Franklin D. Roosevelt Memorial met zijn mooie fonteinen. De kersenboompjes zijn zwaar met roze knoppen, maar er is nog niet veel uit. Hopelijk zal dat later in de weekend anders zijn.
Image hosting by Photobucket

Toch even het water voelen bij het Roosevelt Memorial

Image hosting by Photobucket

Bij de president op bezoek

Bij het Jefferson Memorial klimmen we weer naar boven en dan lopen we naar het Witte Huis. Het is inmiddels lunchtijd en we zijn verkleumd van de koude wind. Aan New York Avenue vinden we een heel gezellige sandwich shop, Potbelly, waar we allebei een roast beef sandwich en een grote bak koffie bestellen.

Na gesterkt te zijn door die lekkernijen lopen we naar het American History Museum. Hier bekijken we de tentoonstelling over de presidenten, de Star Spangled Banner en de tentoonstelling met de prachtige jurken van de First Ladies.

We kijken nog even in de immense winkels met allerlei Americana produkten en gaan dan het Natural History Museum binnen. Hier is het een drukte van jewelste, maar het is zo'n groot museum, dat het uiteindelijk nog meevalt. Petra is onder de indruk van de enorme dinosaurus skeletten en het prachtige zoogdieren gedeelte. Tot slot bekijken we de Hope Diamond, waar we beiden niet van onder de indruk zijn en de uitgebreide collectie mineralen en edelstenen.

In het cafetaria drinken we nog een latte en gaan dan terug naar de Metro. Thuis hebben Rick en Katja ook niet stil gezeten, Katja's bed zit in elkaar en de spulletjes kunnen terug in haar kamer. Er moet wel nodig geverfd worden en ze moet een nieuw bureau, maar het bed ziet er erg leuk uit.

Met Rick gaan we naar Georgetown. We parkeren de auto en lopen M Street af. Bij Mie N Yu kijken we eens binnen en we wanen ons in een paleis in het Midden Oosten. Wat een origineel decor en het menu is ook al erg bijzonder. We zetten onze naam op de lijst en nemen plaats in de bar. Daar drinken we een lekkere cocktail (vooral Rick is avontuurlijk met een kersen wodka cocktail). Na een half uurtje krijgen we een tafeltje. We zakken lekker in de kussens weg en bestellen heerlijke gerechten, de een al exotischer dan de andere.

Na het eten ontpopt Rick zich al ware tour guide en rijdt ons door een mooi verlicht Washington. Moe en voldaan komen we thuis. Tijd om te gaan slapen!

Filmpjes (sommigen groot, dus duurt even): de Mall, Lincoln Memorial 1, Lincoln Memorial 2, Roosevelt Memorial, Roosevelt Memorial 2

zaterdag, maart 25, 2006

Iedere winkel van binnen bekeken

Mijn ritme van de week zet zich in het weekend voort en ik ben, ondanks mijn voornemen tot half negen uit te slapen, om kwart over zeven klaar wakker. Nog een kwartiertje blijf ik liggen, maar dan is het genoeg. Gauw ochtendoefeningen, aankleden en naar beneden, de rest ligt nog in diepe rust.

In de basement laat ik de katten los en zie Petra's deur openstaan. Meike nestelt zich meteen lekker op haar bed en Petra is klaar wakker. We drinken een kop koffie en besluiten dan lekker te gaan lopen. Ondanks de donkere voorspellingen is het kurkdroog en er schijnt een waterig zonnetje.


Petra's onderkomen wordt alvast door Meike getest


Om Petra niet meteen aan de flinke heuvels van Vienna bloot te stellen, rijd ik naar het Community Center. We parkeren en lopen het W&OD pad op. Het is druk vanmorgen, allemaal andere joggers en fietsers. Ook de vogeltjes zijn ruim aanwezig, de rode Cardinaaltjes, een gele Goldfinch, een paar felblauwe Bluebirds, een red winged Blackbird en een enkele gillende Blue Jay. De herten laten zich vandaag helaas niet zien.

We lopen 6,25 mijl in 1 uur en 5 minuten (we hebben de laatste vijf minuten gewoon gewandeld). Als we terug in Vienna zijn, zien we een oefening van de brandweer. Er staan een heel stel brandweerwagens en ladders op een gebouw, dat binnenkort zal worden platgeslagen. We zien de brandweermannen met een dummy sjouwen en rook komt uit de ramen. Een veilig gevoel, dat ze nu weer precies weten, wat te doen, al hoop ik natuurlijk, dat dat voor ons nooit nodig zal zijn!





Bij Starbucks eten we een lekker ontbijtje met capucchino en latte en dan lopen we terug naar de auto. Daar zien we dat er een lacrosse wedstrijd gaande is op de nieuwe astroturf velden naast het Community Center. Petra heeft nog nooit lacrosse zien spelen, dus we gaan even kijken. Het is een sport, waar ik ook niet veel vanaf weet, maar leuk om te kijken.

Thuis nemen we gauw een douche. Saskia en Rick zijn inmiddels wakker, de andere twee nog in diepe rust. Petra en ik willen naar sportkleding kijken en gaan eerst naar Dick's. Daar is het druk, met lange rijen bij de paar open kassa's en de prijskaartjes aan de Nike kleding staan ons ook niet aan. Het is even leuk voor Petra om deze enorme sportwinkel van binnen te zien, maar dan besluiten we toch maar naar Target te gaan.

Dat bleek een goed besluit, want ik vind er een paar Champion lange broeken, die eindelijk lang genoeg zijn! Petra vindt ook leuke dingen voor haar neefje en we zien eindeloze schappen vol met Paasdingetjes.

In de auto bel ik Christine om te zien of ze thuis zijn voor een kennismakingsbezoekje. Zij is nog even bij Total Wine and More, dus Petra en ik gaan lunchen bij Wegmans.

We delen een heerlijk volkoren stokbroodje met tonijnsalade en komkommer en eten het boven op, waar we een goed uitzicht over alle shoppers hebben. Wat is het toch leuk om mensen te kijken!! Petra is erg onder de indruk van de grootte van deze winkel, en terecht!

Na de lunch gaan we bij Christine en Chuck langs en krijgen een erg lekkere latte uit hun speciale machientje. We kletsen gezellig en besluiten, dat Christine een van de dagen volgende week met ons meegaat. We moeten nog even bepalen welke.

We blijven een uurtje en nemen dan afscheid. We gaan naar Tysons Corner om onze shopping trip voort te zetten. De hele garage, waar ik gewoonlijk makkelijk parkeer, staat vol, maar in de volgende is ruimschoots plaats en we lopen Hecht's binnen.

In de mall bekijken we vrijwel alle moderne modezaken en Petra en ik zijn het erover eens: we vinden de mode deze lente niets!!! Alles is wit, zwart of bruin! Zo saai! Er is de enkele leuke broek, maar geen enkel leuk topje. Gelukkig hebben we geen van beiden iets nodig. Hopelijk komt er tegen de zomer meer soeps!

We kijken even rond in de grote Victoria's Secret en bij Barnes and Noble kopen we boeken voor de meisjes. We kijken bij Sephora en Bath and Body Works .

Voldaan gaan we huiswaarts. Ik rijd Petra langs het huis, waar we woonden toen Katja een baby was en langs Kai's school. Als we thuiskomen zijn Rick en Katja hard bezig met het nieuwe bed. Alles staat in de gang, blij, dat ik Petra het huis gisteren intact heb kunnen laten zien. Volgens Rick is alles morgenavond helemaal weer goed. We zullen zien!

Na wat rusten en opruimen gaan we naar Glory Days om te eten. Petra had gevraagd de cheese fries daar eens te proberen en ook de rest van het eten is zoals altijd voortreffelijk. Dit is een restaurant met een goede keuken. Ik bestel spiesjes met varkenshaas en sweet potato fries en die zijn heerlijk.

Vanavond schrijven we onze blogs en kijken naar shows op het WB channel. Het is zo leuk met Petra, net alsof we elkaar al vele jaren kennen!!

vrijdag, maart 24, 2006

Petra is hier!!!!

Opgewonden word ik wakker, ik vind het toch zo leuk, dat Petra komt! Om de uren, die overblijven door te komen, zorg ik, dat ik veel te doen heb. Een check op het internet vertelt me, dat het vliegtuig maar liefst 45 minuten vroeger dan op schema zal aankomen. Leuk!!

Nadat ik afscheid van Saskia heb genomen maak ik me klaar om te gaan fietsen. Er schijnt een waterig zonnetje en het is lekker buiten. Ik fiets naar het pad en tot mijn verbazing is het er vrij druk, vooral met baz(inn)en en honden. Ik verwacht dus helemaal geen hertjes te zien en ben heel blij verrast, als er een hele kudde aan de overkant van het veld staat te grazen. Zodra ik stop om te fotograferen en filmen gaan ze er helaas vandoor. Maar het is weer voor het eerst in maanden, dat ik ze zo dicht bij het pad zie.
Image hosting by Photobucket
Op de terugweg zie ik nog een kudde, ditmaal meer verscholen achter de bomen. Nu er nog niet veel begroeiing is denk ik dichterbij te kunnen komen, maar dan gaan ze er gauw vandoor. Al met al heb ik toch zo'n vijftien herten gezien.

Na nog wat laatste dingetjes aan Petra's kamer te hebben toegevoegd (een vaasje met verse narcisjes uit de tuin en wat recente tijdschriften) neem ik mijn douche.

Om half een sta ik in Saskia's klas om over Paul Cezanne te onderwijzen. Het projekt van deze maand is een stilleven met fruit, gemaakt met olie pastel krijtjes. Het leek Pamela, mijn mede-ouder, en mij een saai iets, maar de kinderen vonden het prachtig! Misschien omdat iedereen wel een appel en een citroen, hoe primitief ook, kan tekenen.
Image hosting by Photobucket

Een Koreaans meisje in Saskia's klas is echt een artieste

Image hosting by Photobucket

Saskia's stilleven is ook erg leuk!

Er wordt in ieder geval hard gewerkt en de meest kleurige werkstukken geproduceerd. Ik ga voor de les klaar is terug naar huis, want het is tijd om naar het vliegveld te gaan. Net als Rick en ik aan het parkeren zijn gaat mijn mobieltje. Het is mijn vader, die bij toeval bij Petra in het vliegtuig bleek te zitten, ze waren geland.

Tussen alle wachtenden zie ik al meteen Martine staan. De KLM vlucht van haar vriendin is al een half uur geleden geland. We kletsen en kletsen en meer dan een half uur gaat voorbij, zonder dat Margo of Petra naar buiten komen. Dan zien we opeens mijn vader, die vertelt, dat de KLM vlucht pas net is omgeroepen, want Martine werd al zenuwachtig. Mijn vader is altijd haantje de voorste en op de een of andere manier ver voor alle anderen de douane door.

Geconcentreerd, om zeker onze vriendinnen niet te missen, scannen Rick, Martine en ik iedere persoon, die door de douane deuren komt. Eindelijk na meer dan een uur komt Petra te voorschijn!! Jippie, ze is er!! Ze zegt, dat het heel druk is bij de douane, dus hopelijk voor Martine staat Margo ook ergens in die rijen.

Gauw neem ik afscheid van Martine en we laden Petra's baggage in Ricks auto. Op weg naar huis wijzen we van alles aan, waar ik ook weleens over geschreven heb. Heel veel bomen bloeien mooi langs de weg. Als we Vienna binnen rijden wijs ik Karins huis aan en we zien Karin en Maaike net naar huis fietsen.

Thuis worden we overladen met lekkere en leuke spulletjes uit Nederland. Heerlijk, DF pepermunt, vruchtenhartjes, Elseve cremespoeling en Shanghai nootjes! Ik krijg nog een mooie armband en de anderen leuke t-shirts en juwelen. Wat een verwennerij!!

Na even met een Diet Coke bijgekomen te zijn, gaan Petra en ik Vienna in. We halen een capucchino en chai tea latte bij Starbucks en gaan dan de Self Checkout bij Giant uitproberen. Petra vindt gelijk al een heel stel dingen op haar boodschappenlijstje, dus dat komt mooi uit.

Via de historische Church Street rijden we terug naar huis. Het is leuk alle dingen, waarover zij op mijn log heeft gelezen te laten zien!

We besluiten Petra mee te nemen naar Artie's vanavond. Daar hebben ze altijd een lekkere variatie aan eten en we kunnen er tussen half zeven en kwart voor zeven terecht.

Het smaakt allemaal zoals altijd heerlijk. Petra proeft van de spinach and artichoke dip, die allerlekkerst is en bestelt een grilled chicken salad. Rick en ik nemen de tonijn met een heerlijke salade en nieuwe aardappeltjes. Kai en Saskia nemen de gefrituurde kip en toe wil Saskia de bananenpudding. Van dat laatste nemen we allemaal wat, vooral de stukjes koek zijn zo lekker!

Nu kijken we allemaal moe tv, eerst Nanny 911 en nu Trading Spouses, Petra probeert nog even wakker te blijven, zodat ze een gewone nacht kan slapen. Morgen gaan we shoppen!

Filmpjes van de hertjes (heeeeeeel in de verte, al aan het vluchten): hier en hier.