Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, oktober 31, 2006

Trick or Treat!

Na de hele middag lekker in de zon te hebben zitten lezen, begin ik om een uur of vijf aan de Trick or Treat voorbereidingen. Eerst help ik Katja met haar pompoen. Zij heeft net bij Michael's verteld, dat ze er weggaat over twee weken (je moet een ontslag twee weken van tevoren laten weten). Over twee weken begint ze dan bij Old Navy.

Gisteravond had ze natuurlijk geen tijd voor haar pompoen en nu heeft ze een vrij ingewikkeld patroon van een spin uitgekozen. Maar als hij dan eenmaal klaar is, is hij ook cool!




Angelo komt Katja ophalen, ze gaan Trick or Treaten voor Unicef. Katja is nog steeds verkleed als een construction worker met haar kleine hemdje, dus die zal het wel koud krijgen, al is het de warmste avond in oktober.

Buiten zet ik alle geluiden aan: ons schattige paarse spookje, de gillende matten en de enge spookgeluiden. Rick is laat en hij haalt Kai ook gelijk op van zijn training. Ik bestel pizza van Pizza Hut en de eerste schattige kleine Trick or Treaters staan al aan de deur. Kai vertrekt naar Michaels huis om daar met nog twee andere vrienden enge films te gaan kijken.

Intussen staat de telefoon roodgloeiend, er wordt druk geregeld tussen Tabatha, Aoife en Saskia en om zeven uur staat iedereen voor de deur. Rick en ik zijn inmiddels omgetoverd in Jack Skellington en Sally uit de film "The Nightmare before Christmas". Ik ben blij, dat het buiten warm is, want mijn costuum is niet bepaald warm!






Na de nodige foto's gaan Kelli (Tabatha's moeder), Rick en ik op weg met Aoife, Tabatha, Saskia en Hadley, Tabatha's broertje. Hadley gaat er gelijk als een wervelwind vandoor en rent de hele twee uur ver voor de meisjes uit.

Er wordt serieus ge-Trick or Treat, vrijwel alle huizen langs de route, die we lopen, hebben hun voordeur licht aan, wat betekent, dat ze snoep hebben. Het merendeel is ook tenminste met wat uitgesneden pompoenen versiert en bij een aantal zijn de versieringen fantastisch goed!




Langzamerhand raken de kussenslopen van de dames en de heer flink vol en het wordt al laat. Bij elkaar lopen we zeker twee mijl, de straten op en neer. Rick en ik krijgen ook heel wat snoep, omdat we verkleed zijn. We zijn overigens niet de enige verklede ouders. We zien nog een heks, de tovenaar van de Lord of the Rings en een heel stel vaders in football uniform.

Als we net voor negenen weer thuis zijn, kijkt Saskia terug op zeer geslaagde Halloween. Ze zit met haar hoofd in de kussensloop haar snoep te tellen en categoriseren. Katja en Angelo komen thuis en zijn wat teleurgesteld, Tysons Corner deed niet veel aan Halloween (al was er wel Trick or Treat voor de kleintjes tot 20 uur) en ze hebben helaas niet veel opgehaald voor hun goede doel.

Een paar filmpjes (in een ervan kun je Saskia goed haar mengelmoesje Nederlands-Engels horen praten):




Happy Halloween!

Opgewonden ging de hele meute naar school vanochtend, Saskia in haar oranje Halloween t-shirt. Katja en Leah gaan gekleed als "construction workers": Een doorzichtig wit hemdje, zwarte bh eronder, spijkerbroek, harde Mobil hoed op en een riem met gereedschappen om. Het is heerlijk warm weer, dus we zullen ons vanavond niet hoeven inpakken en in vol kostuum kunnen lopen.

Om van het warme weer te genieten ben ik met fototoestel om een heel lange wandeling door de buurt gaan maken. Hieronder een paar foto's van huizen, waar we vanavond langs zullen gaan.

De eerste foto's vind ik een paar heel Amerikaanse plaatjes, met de schoolbussen, rode brandkranen en brievenbussen. Deze straat heet ook terecht "Park Street", vooral in de herfst zijn de bomen er prachtig gekleurd.



















maandag, oktober 30, 2006

Pompoenen snijden

Je zou denken, dat we met het gisteren gewonnen uur vanochtend fris en fruitig een uur te vroeg naast ons bed zouden staan. Maar dat gebeurde alleen toen de kinderen nog heel klein waren (nou, ja, zij waren dan fris en fruitig, Rick en ik beduidend minder). Maar vanochtend is er als vanouds gekreun en gehaast, alsof het "extra" uur er nooit was.

Zelf heb ik ook moeite met opstaan, het is gisteren veel later geworden, dan ik wilde, want het opladen van foto's duurt meestal lang en ik wilde mijn blog per se voor het slapengaan op het web hebben staan. Rick vindt dat dan onzin, maar ik weet, dat mijn "publiek" (klinkt wel een beetje pretentieus, ik weet het) zes uur op mij vooruit loopt over het algemeen (trouwe lezer(essen)s in de VS, het Caribisch gebied (hoi Karin!) en Brazilie (hoi Sally en Erik!) daargelaten).

Maar goed, gelukkig heb ik of een zus of een beste vriendin, die er vroege uren op na houden en meestal zo rond half acht opbellen. Dan kan ik het niet meer negeren en spring mijn nest uit.

Zo ook vanochtend, Christine belt om te vragen, wat mijn bewegingsplannen zijn vandaag. Dat die er zijn is automatisch en ik had me voorgenomen een stuk te gaan fietsen, maar als ik iets samen met een vriendin kan doen laat ik die plannen net zo makkelijk weer varen. Het is stralend weer en ik neem Christine's aanbod om in haar buurt te gaan lopen met beide handen aan.

We lopen een heel mooie route met veel watertjes en prachtige herfstkleuren. Als ik mijn fototoestel mee had gehad, had ik de reflecties in het water niet kunnen weerstaan. Maar het was tijd voor serieus sporten, dus geen stoppen voor foto's!

We lopen bijna vijf mijl en het is gewoon warm buiten. Heerlijk! De bomen zijn nog vol blad en mooi gekleurd en de lucht is kobalt blauw. Het is ronduit jammer om weer naar binnen te gaan!

Maar het weekend was zo druk, dat ik geen tijd heb gehad om aan maaltijden te denken. Op naar Giant, dus, degene in Vienna, want ik ben dol opde self checkouts en mis ze erg bij andere zaken, zoals Safeway.

Vanavond heb ik "vrij", want Rick heeft zin om zijn omeletten te maken. In een grijs verleden was hij omelet chef bij een nogal goed restaurant hier in de buurt. Zo af en toe krijgt hij de geest weer en zijn omeletten zijn professioneel en super lekker! Hij maakt een heel erg dunne omelet en doet daar dan allerlei vulling in: ham blokjes, paprika, champignons, ui en kaas.

Al gauw komt Saskia uit school en we beginnen aan de pompoenen. We dragen ze naar het deck (en vooral eentje is super zwaar!) en ik snijd van boven een opening. Ik heb met de jaren geleerd er een driehoek of vierkantje in te snijden, zodat je meteen weet, hoe alles weer terug past. Als je gewoon rond snijdt is dat veel moeilijker.


Saskia hard bezig

Aan mij om alle "guts" uit de bakbeesten te scheppen. De geur van verse pompoen vind ik niet lekker en de pitten en het vlees voelen ook al niet prettig aan de handen. Kortom, ik moet het naarste werkje doen (lees hier een knipoog bij, want het is toch best leuk!). Brynna doet zich intussen te goed aan het vlees, ze vindt het heerlijk en het lijkt me wel goed voor haar.


Brynna neemt even pauze, maar haar snuit zat middenin dat oranje spul!

Het is gezellig zo buiten en Saskia begint aan het uitsnijden van haar pompoen. Van voorafgaande jaren hebben we nog zo'n vijf boeken met patronen over (waarvan we er maar drie hebben gebruikt per boek), dus ik vind, dat de kinderen daar dit jaar maar uit moeten kiezen. Saskia kiest natuurlijk een patroon, dat al gebruikt is, en besluit dan maar haar eigen Jack O'Lantern te "tekenen".

Terwijl ik met Petra aan de telefoon zit over onze hotels in Florida (het komt nu echt dichtbij!!!), help ik haar de ogen, neus en mond goed uitsnijden. Alleen doet ze het al heel goed, maar de gaten zijn te klein, dus ik hol ze wat verder uit.


Saskia's uiteindelijke kunstwerk

Kai en Katja komen thuis en Kai en ik vertrekken naar de dermatoloog. Daar moeten we een nutteloze anderhalf uur wachten, voor we eindelijk gezien worden! Tien minuten later staan we met dezelfde recepten, die Katja een paar weken geleden kreeg, weer op straat. Kai's acne is wel een stuk erger, dan dat van Katja, dus ik hoop, dat hij zich goed aan het regime zal houden (wat dat betreft is hij echt een jongen, het kan hem wel schelen, maar er echt werk aan besteden is dan net weer die extra stap).

Zodra ik de garage binnenrijd staat Katja klaar om de van te nemen. Ik laat het toe, want het is voor een interview voor een andere baan. Old Navy wil haar nu opeens wel en voor 75 cent per uur meer, bovendien is dit geen seizoensbaan, maar permanent. Wij hadden wat bedenken bij het zo snel ontslag nemen bij Michael's, maar dit zijn goede excuses.


Kai ook hard aan het snijden

Na het eten gaat Katja er met Angelo vandoor (uiterlijk half tien thuis) en Kai werpt zich op zijn wolf pompoen. Als ze terugkomen gaan Katja en Angelo aan die van haar, zodat we morgen een mooie varieteit zullen hebben. Happy Halloween!



Kai's uiteindelijke produkt

zondag, oktober 29, 2006

Marine Corps Marathon

Zaterdag

We slapen heerlijk uit, vooral Katja en Kai kunnen er tegenwoordig wat van en komen niet voor half twaalf hun bed uit. Zo lang lukt het mij niet te blijven liggen. Bovendien hoor ik om negen uur Saskia, Tabatha en Julia al rommelen, dus ik ga maar kijken, wat die aan het uitstukken zijn.

Ze waren de nacht begonnen in de logeerkamer in de basement, maar door de harde wind en regen konden ze niet slapen. Dus zijn ze midden in de nacht naar boven geslopen (wij hebben ze niet gehoord) en hebben met zijn drieen in Saskia's eenpersoonsbed geslapen! De twee andere meisjes met hun hoofden aan Saskia's voeten, het zal een gezicht geweest zijn!

Na mijn wekelijkse gewichtenroutine maak ik weer eens wat wijnbedeltjes. Met Bunco merkte Mary Ellen op, dat ze niets had om de wijnglazen van elkaar te onderscheiden. Ik vertelde over mijn nieuwe hobby en beloofde een setje voor haar te maken. Als het klaar is, loop ik gelijk maar even naar haar huis om ze te brengen. Ze is gelukkig thuis en erg blij met de bedeltjes.

We drinken even gezellig thee, maar dan ga ik weer huiswaarts, want ik wil aan mijn Paint Shop Pro les werken. Dat lukt ook gelukkig een paar uur lang, het is dit keer een ingewikkeld onderwerp: tekst bij foto's.

Buiten giert de wind om het huis en alle Halloween versieringen worden omgeblazen. Als we met zijn vieren (Katja moet tot tien uur werken) even later bij That's Amore gaan eten, valt daar zelfs twee keer de stroom uit.

Kai is moe, maar Rick, Saskia en ik gaan na het eten naar de buurt Halloween Party bij Denise en Michael. Ik wil eigenlijk verkleed gaan, maar het feest zal buiten zijn en het is werkelijk ijskoud met een snijdende wind. Dus pakken we ons in als Michelin mannetjes en laten de koude costuums voor wat ze zijn.

Gelukkig brandt er een gezellig open vuur en het wordt een heel geanimeerde party. Er komen meer dan vijftig mensen, ondanks het wilde weer. Officieel duurde het feestje tot half elf, maar pas om half twaalf nemen wij, nog lang niet als laatsten afscheid.

Zondag

"Fall back" is vandaag, dus de klokken gaan ook hier een uur vroeger, tegelijk met Nederland, dus. De klokken zullen hier al op 11 maart weer vooruit gezet worden, een volle twee weken, voor de verandering naar zomertijd in de Europese Unie. Zo zullen wij volgend jaar een volle drie weken langer zomertijd hebben, dan Europa.

Het is stralend weer, prima dus om de Marine Corps Marathon te lopen, wat Frank Stam, man van Patricia, vandaag gaat doen. Voor mij dus een prima gelegenheid om Patricia en de schattige Thiemo van de foto's nu in het echt te ontmoeten.

Na mijn ontbijt en douche bel ik Patricia om een uur of negen op haar mobieltje. Zij en Thiemo zitten nog aan het ontbijt en zijn van plan rond half elf in Washington te zijn. We hebben geen van beiden enig idee hoe druk het zal zijn, dus spreken half half af aan Constitution Avenue, dichtbij het Washington Monument.

Rick brengt mij naar de Metro en rond tien voor half elf stap ik bij het Smithsonian station uit. De trein en het perron zitten propvol en ik vraag me af, hoe Patricia en ik elkaar in deze mensenmassa in 's hemelsnaam gaan vinden!

Net als ik dat denk, zie ik een bekend gezicht met een hoogblond jongetje in een rode wandelwagen op het perron. Ik kijk nog eens goed en besluit dan, dat dit toch echt Patricia en Thiemo moeten zijn! Wat is daar nu de kans van, dat je elkaar tussen de duizenden mensen zo op het perron tegen het lijf loopt!

Thiemo begint gelijk te vertellen over de trein, waar hij erg van onder de indruk is en Patricia en ik zoeken naar de lift. Het is maar goed, dat we elkaar nu al gevonden hebben, want we komen aan de "verkeerde" kant van de Mall de straat op.

Het is hondsdruk en honderden hardlopers (van de circa 35000!) komen al voorbij bij het 13 mijl punt. Er is dus geen kans voor ons om met de wandelwagen over te steken naar de andere kant van de Mall.

We bekijken het kaartje van het parcours, dat Patricia bij zich heeft, en besluiten langzaam richting Capitool te lopen. We vermaken ons met het luisteren naar de supporters en het bekijken van de hardlopers. Thiemo is erg lief en klapt zo af en toe ook mee als aanmoediging.


Patricia en Thiemo



Thiemo vermaakt zich wel



Lief langs de weg zitten

Het meest indrukwekkend vind ik de mensen, die rennen met een "In Memoriam" t-shirt aan. Er staat meestal een foto op van de gesneuvelde militair. Op het t-shirt van een vrouw staat "wife" met achterop de gegevens van haar gesneuvelde man. Slik, slik, Patricia en ik moeten telkens even een brok in onze keel wegslikken bij het zien van zoveel doorzettingsvermogen in naam van een geliefde!


"In Memory of", slik!

Er lopen ook veel mensen met gele t-shirts en de informatie voor het Injured Marines Semper Fi Fund. Verder zijn er natuurlijk veel militairen, Marine Corps, Air Force, Navy en Army, maar ook oudere mannen en vrouwen, een man, die een kinderwagen met drie kinderen voortduwt en zelfs een man in een rolstoel. Het is een kleurig geheel en er zijn honderden supporters, heel bijzonder om dit te zien!


Semper Fi!





The Honor Flag



Come and meet those running feet






Gaan met die banaan!!

Na een half uurtje komt Frank langs, hij ziet ons en Patricia geeft hem een gel. Hij ziet er nog goed fris uit en heeft nu, op de helft, een tijd van ongeveer twee uur en tien minuten.


Frank (in het groen/wit) ziet er fris als een hoentje uit met 13 mijl

Patricia en ik nemen het kaartje er maar weer bij, om te kijken, waar we hem weer kunnen zien. We lopen richting Tidal Basin, maar zijn er niet zeker van of hij al voorbij is. Net als we denken, dat hij hier al is geweest, ziet Patries Frank nog een keer. Hij ziet er nog steeds goed uit.


Een greep uit de vele supporters


Door de mensenmassa worstelen we ons naar de 14th Street Bridge. Patricia heeft voor Thiemo een speelgoedcameraatje gevonden op straat, wat heel goed van pas komt, hij maakt "foto" na "foto" en het maakt nog geluidjes ook!


Thiemo gaat een foto maken!




Een toekomstige professioneel!

We besteden de tijd met het aanmoedigen van de nu toch wel veelal vermoeid uitziende lopers. Velen hebben hun naam op hun shirt staan en ik zeg tegen Patricia, dat, als ik ooit weer een race loop, ik ook mijn naam op mijn shirt ga schrijven. Het is wel zo leuk om op die manier door iedereen persoonlijk te worden aangemoedigd.

We staan nu net voorbij het twintig mijl punt en er zijn nog maar weinig lopers, voor wie het nu geen afzien is. Een heel stel mensen lopen en sommigen strompelen met een pijnlijk gezicht. Het is me ook niet even een afstand! Ik zou het ze niet na doen, hoor, heb enorme bewondering voor zulk doorzettingsvermogen!

Na een tijdje komt Frank er ook aan. Ook hij ziet eruit alsof hij het moeilijk heeft, maar hij jogt nog wel. Patricia geeft hem een gel en dan lopen we terug naar de Metro.


Frank met 20 mijl erop zittend, go Frank!



Een paar video's:





Het is razend druk op het perron in de richting van Virginia (waar de finish is in Arlington), dus we besluiten eerst een paar stations in tegengestelde richting te gaan. Dit werkt perfect, net als we uitstappen bij Federal Center SW komt de trein naar Virginia eraan en we krijgen zo een zitplaats.

Van Patricia krijg ik een Korps Mariniers pet voor Rick, hartstikke leuk! We rijden de Metro samen naar Rosslyn, waar we afscheid nemen. Patricia en Thiemo gaan Frank opwachten bij de finish bij het Iwo Jima Memorial en ik rijd verder, terug naar Vienna. Het was ontzettend leuk om elkaar zo te ontmoeten en ik hoop, dat we, als ze nog een keer naar Washington komen, meer tijd met elkaar zullen hebben.

Rick haalt me op van de metro en is, zoals ik had verwacht, dolblij met de pet. Hij zet hem meteen op! Nadat hij mij thuis af heeft gezet, gaat hij met Kai winterkleding kopen. De arme jongen heeft maar een lange broek en een trui, de rest zijn korte broeken en shirts met korte mouwen en daar begint het toch echt te koud voor te worden.

Op het internet zie ik, dat Frank (startnummer 20103) met een tijd van 5 uur 3 minuten en 47 seconden gefinisht is. Fantastisch, hoor! Na het zien van de race van vandaag heb ik nog meer bewondering voor mensen, die een marathon volbrengen!

De mannen komen terug met zakken vol kleren voor Kai (nou ja, vergeleken bij een shopping trip met de meisjes is het niets: vier broeken en vijf shirts). Met alle drukte hebben we nog geen tijd gehad om pompoenen uit te zoeken, dus we haasten ons voor ze dichtgaan naar Cox Farms.

Het is dit jaar geen goed pompoenenseizoen geweest, door het natte en daarna heel hete weer deze zomer. We hebben dus maar weinig keuze en de pompoenen zijn flink duur. Maar we vinden drie geschikte exemplaren, die we morgenmiddag gaan uitsnijden.

Rick is al weken druk bezig onze video's van vroeger te copieren op dvd. We kijken met zijn allen naar de film uit 1992, vanaf Kai's geboorte in april. We zien weer hoe zijn hoofdje eruit zag na zijn operatie en mijn hemel, ik herken mezelf niet eens! Ik heb donker haar, een permanent en ben een heel aantal kilootjes zwaarder. De kinderen genieten ervan, vooral van Katja's twee-jarige capriolen. Gek, hoor, dat er al 14 jaar voorbij zijn gegaan sindsdien! Het is in ieder geval leuk zondagavond familie vertier!

vrijdag, oktober 27, 2006

Saskia's Halloween Party

Ondanks de bewolking en de voorspelde regen besluit ik gauw een fietstochtje te gaan maken. Tien mijl wordt het deze keer, want ik heb een drukke dag voor de boeg. Het is alweer even geleden, dat ik gefietst heb en de herfstkleuren zijn nu fel langs het pad.

De lage begroeiing begint al af te sterven, waardoor de vogels weer veel beter te zien zijn. De felrode cardinaaltjes blijven leuk, vooral als ze vlak naast het pad enthousiast zingen. Boven mijn hoofd cirkelen grote roofvogels, wel tien, zou er ergens een dood hert liggen? En dan zie ik in het veld een levend hert (veel leuker gezicht, natuurlijk!). Hij heeft een prachtig gewei en trekt zich van de mensen op het pad niets aan.

Voldaan, dat ik toch wat gedaan heb, kom ik thuis. Dan is het tijd voor de voorbereidingen voor Saskia's Halloween Party vanmiddag.

Mijn eerste stop is Party City, waar het flink druk is met laatste minuut costuum shoppers. Het valt me op, dat vrijwel alle costuums voor volwassenen uitverkocht zijn!

Snel zoek ik de spullen op mijn lijstje bij elkaar: een paar schalen met geesten erop, om de snacks op te leggen, wat "spinnenwebben" om de rec. room te versieren, een duivelstaart voor bij Saskia's costuum en een grote zwarte (plastic) ketel om de punch in te doen. Dat laatste levert wat problemen op, want ze zijn bijna uitverkocht, maar uiteindelijk wordt er ergens achteraf nog een gevonden. Later thuis blijkt er een gat in de bodem te zitten, dus moet er nog een alternatief voor de punch gezocht worden: Rick snijdt de zijkant open en we zetten er een punchbowl in.

Bij Giant haal ik de benodigdheden voor de snacks en bij Whole Foods tracteer ik mezelf op sushi voor de lunch. Ze maken het nu met bruine rijst, wat het extra lekker maakt.

Met "behulp" van Snickers, die de bologna maar wat lekker vindt, maak ik de goblin tongen (mini bagels met cream cheese en een "tong" van bologna), heksenhoeden(chocolade koekjes met icing en een Hershey kiss) en versier de mini cupcakes met een griezelig chocolaatje.


Goblin tongen



Heksenhoeden



Griezelsnoepjes



Cupcakes

Beneden versier ik de rec. room en Rick, die vroeg thuis is gekomen, vult de mist machine en schroeft de blacklight gloeilampen in de plaats van de gewone verlichting. Het feest kan beginnen!

Keurig om vier uur wordt het ene meisje na het andere afgezet. Het regent pijpestelen en ik moet wel een beetje lachen om al die ouders, die nu maar niet uit hun van komen! Door het slechte weer zijn alle sporttrainingen afgelast en dus kan iedereen komen!

De costuums zijn allemaal even kleurig. Saskia draagt het duivel costuum, dat Serena, Aoife's moeder, voor haar heeft gemaakt. Aoife is het tegenovergestelde, een engeltje. Emily komt ook als engel, Laura is een boer, Mary Kate een skelet en verder zijn er een heel stel heksen en prinsessen. De prijs voor het meest originele costuum gaat naar Julia, die verkleed als de Headless Horseman komt.


Julia, aka Headless Horse(wo)man

Saskia heeft haar eigen uitnodigingen uitgeschreven en aan iedereen gegeven, waardoor ik de tel van "Mag ik die en die ook uitnodigen?" kwijt was. En zo zitten er opeens elf meisjes rond de tafel en komt nummer twaalf nog later.

In ieder geval heb ik genoeg eten gemaakt en de punch van Sprite met Rainbow Sherbet en "rokend" droog ijs (door Rick meegebracht) is een grote hit. De monden staan niet stil en er wordt beraamd, wat er na het eten gedaan zal worden.


Het brouwsel wordt bewonderd


Moest ik vorig jaar het hele feestje nog leiden, dit jaar heeft Saskia gezegd, dat ze het liever allemaal zelf regelt en wij er niet bij hoeven te zijn. De dames hebben geen zin in de knutselwerkjes, die ik had besteld (een Halloween hoofdband, een Halloween armband en een Halloween boekenlegger maken), dus die geef ik mee aan ze om thuis te doen.








Te horen aan het lawaai beneden hebben ze grote lol en op een gegeven moment creeren ze zoveel "mist" in de kamer, dat het brandalarm afgaat. Het alarmbedrijf belt en zegt me, dat ik hen had moeten verwittigen, dat we een mist machine gingen gebruiken. Wist ik veel, we gebruiken dat ding anders alleen buiten op Halloween avond!

Er wordt karaoke gespeeld met de Halloween liedjes, die Rick aan heeft staan, zoals Purple People Eater en Monster Mash.

Verder wordt er gedanst en spelen de kinderen "Murder in the dark".

Zo af en toe komt er een groepje naar boven om meer punch te drinken of een cupcake te eten. Grappig is Kaylee, een nieuw meisje in Saskia's klas. Zij heeft een aantal jaren geleden in Nederland gewoond en doet erg haar best Nederlands met mij te praten. Tabatha en Aoife zeggen, dat ze twee Nederlandse woorden kennen: "Hoi" en "Dag". Als ik tegen Tabatha zeg, dat ze de "g" erg goed uitspreekt, vertelt Kaylee, dat haar ouders dat zelfs na vier jaar Nederland nog niet konden.

Net als de dames zijn begonnen met film kijken is het alweer zes uur en wordt iedereen opgehaald. Julia en Madison blijven film kijken en later wordt Tabatha teruggebracht. Uiteindelijk blijven Tabatha en Julia logeren en de Sims 2 spelen op de computer. Hoewel heel anders dan vorig jaar kunnen we zeker terugkijken op een geslaagde Halloween Party!

donderdag, oktober 26, 2006

Burke Lake en Bunco

Na vorige week Burke Lake in de dichte mist te hebben gezien, wil ik ook graag terug als de zon schijnt, nu de kleuren nog mooi zijn. Met Kirsten heb ik vandaag afgesproken om erheen te gaan, mits het mooi weer is.

We hebben geluk, het blijkt stralend weer te zijn met een aangename temperatuur. Om een uur of tien zit ik dus in Kirstens van en rijden we de 123 af naar het park. De kleuren zijn schitterend en ik stop regelmatig om foto's te maken. Kirsten wacht telkens geduldig. Het is ook zo mooi, dat felle geel, diepe oranje en knalrode met het diepblauwe meer op de voorgrond!

Sinds kort heb ik ook een programmaatje, waarmee je panoramafoto's kunt maken, door een aantal foto's aan elkaar te "hechten". Heel mooi worden die!

Foto's:
















Na zo'n anderhalf uur genieten zijn we weer terug bij de parkeerplaats (die is altijd weer even zoeken, we hebben zelfs een pijl van stokken neergelegd, waar we het pad op kwamen, anders raak je verdwaald in het bos). Ik vind het wel weer even jammer, dat door de harde wind van de afgelopen week het herfstkleuren"seizoen" heel kort was en alweer bijna op zijn einde loopt. Er staan nog wel veel groene bomen in vol blad, maar dat zijn soorten, die niet zo mooi kleuren als de maples en tulpenbomen.

Het is zalig weer buiten, dus eenmaal thuis ga ik maar eens wat bladeren harken. Lorraine en Jeanne zijn ook buiten, dus lang duurt deze activiteit niet en voor we het weten hebben we een paar uur weggekletst op Lorraine's "porch".

Onderwerp van gesprek was vooral de verkoop van het huis tegenover ons. Dit huis stond al een half jaar op de markt en net toen de eigenaren het ervan af wilden halen, kregen ze er een bod op. Tot onze verbazing is het voor $1 miljoen verkocht! Dat is een winst van meer dan 100% op de originele aankoopprijs acht jaar geleden! Onvoorstelbaar, toch? Nu is de huizenmarkt wel wat aan het afkoelen en ze hadden op 1,2 miljoen gehoopt, maar onze vroegere buren zullen toch wel lachend aan de overdrachttafel gaan zitten, lijkt me.

Kai's team speelt vanavond thuis. Nadat we gauw gegeten hebben van de varkenshaas met ananassaus, zoete aardappelen (ben er op het moment dol op!) en komkommer en tomatensla, zitten Rick en ik dik aangekleed, met nog een deken erbij, op de tribune. Het is zelfs met dat alles nog koukleumen!!

Helaas worden de Warhawks dit keer vrijwel letterlijk het veld afgewalst door hun tegenstanders, de Saxons van Langley High School. Dat team heeft een heel aantal flinke (zowel in de lengte als de breedte) spelers en scoort de ene touchdown na de andere. Met een pijnlijk verlies voor Madison van 40-6 eindigt de wedstrijd.


Kai (55) in actie



Gisteren heb ik nog op de valreep aangeboden vanavond in te vallen voor een vriendin bij Bunco, dus Rick zet me op de terugweg af bij Mary Ellen, de hostess van vanavond. Het thema is "Halloween tricks and Fall kicks", dus ik neem een herfstachtige kaars mee, die ik eerder vanmiddag bij Michael's kocht. Het wordt weer een heel gezellig avondje met veel lachen en al veel te snel is het ook veel te laat! Na middernacht rol ik doodmoe mijn bed in!