Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zaterdag, december 30, 2006

The Holiday

Hè, hè, eindelijk eens een nacht deze week, waarin ik pas om half zes wakker word! De pijn is dankzij de Mineral Ice ook minder, dat is echt een toverspulletje!

Heerlijk is het om te blijven liggen mijmeren over ons nieuwe hondebeestje. Ik heb het lekker lopen met een hond tijdens Brynna's laatste jaren echt gemist. Het is maar goed, dat het leven zo druk is, anders zou januari nog langzamer voortkruipen, dan gewoonlijk!

Maar eerst werken we de laatste dagen van 2006 nog af. Wat een druk en bij tijd en wijlen emotioneel jaar is dit geweest! Als gezin zijn we naar mijn gevoel nog dichter naar elkaar toe gegroeid en dat vind ik erg speciaal. En nu is het morgen Oudejaarsdag, onvoorstelbaar! Het voelt helemaal niet als eind december met de zon en de temperaturen!

Helaas wordt voor morgenavond wel regen voorspeld, hopelijk zullen we ons vuurwerk toch kunnen afsteken. En zo niet, dan komen nog bijna al onze goede buren en vrienden om met ons het nieuwe jaar in te luiden. Gezellig zal het dus zeker zijn!

Christine belt, of ik een flink stuk wil gaan lopen, want dat heeft ze na al het lekker eten hard nodig. Nou, ik ook, dus daar ben ik meteen voor te vinden! Als we weggaan hangt er dichte mist en als we terugkomen is de lucht staalblauw! En dat in maar net iets meer dan een uur!

Het is al bijna twaalf uur en in mijn sportkleding ga ik meteen met Rick erop uit om de laatste boodschappen (hoop ik!) in 2006 te doen bij Wegmans. Het is, als we aankomen, een stuk rustiger, dan vorige week, maar dat verandert snel! We slaan allerlei lekkers in voor het buffet van morgenavond en er zijn allerlei lekkere hapjes te proeven onderweg.

En we mogen echte champagne proberen, een fles kost $40! Ik proef het er niet vanaf, dus ik sla een paar Barefoot Bubbly flessen in voor $8, methode champenoise. Het effect is hetzelfde.


Gisteravond heeft Rick de hot tub gebruiksklaar gemaakt. Van champagne bubbles ga ik de therapeuthische bubbles in en met een paar tijdschriften laat ik die bubbles hun best doen op mijn spieren. Helemaal loom kom ik er een uurtje later uit, waarna de tub meteen wordt overgenomen door Saskia, Tabatha en Parker!

Al een lange tijd willen Rick en ik naar de film "The Holiday". Katja heeft hem al gezien en vond hem erg goed en de andere twee zijn er niet in geinteresseerd. Van alle avonden deze Kerstvakantie is vanavond de aangewezen tijd.

We besluiten eerst samen te gaan eten bij Coastal Flats en bellen om onze naam op de lijst te zetten. Dat is maar goed ook, want als we er aankomen is de wachttijd twee uur! Dit is zo'n populair restaurant!

Het eten en de service zijn er dan ook naar. Hun tonijn salade (met sushi tonijn en allerlei verschillende groentes) is zo lekker, dat ik hem werkelijk iedere keer bestel. Bijna had ik de zeebaars besteld, maar kon het toch niet laten, die tonijn salade is te lekker!

De film is zo goed als iedereen heeft gezegd, een heerlijke zwijmel film. We vragen ons af, waarom er een groepje tienerjongens voor ons zit en die beginnen ook al vrijwel meteen vervelend te doen. Gelukkig besluiten ze, dat dit niet hun genre film is, en verdwijnen. De hele twee uur en een kwartier geniet ik van de mooie mensen op het scherm. Jude Law mag er echt heel erg zijn!

Op het nieuws zien we de rijen mensen, die wachten om President Ford in het Capitool te zien liggen. Het lijkt mij een fantastische ervaring, maar zes uur in de rij staan breng ik niet op, helaas. Gekke gedachte, dat dit allemaal zo'n twintig kilometer bij ons vandaan plaatsvindt. Hopelijk gaat de volgende ex-president tijdens een niet-toeristische periode dood, zodat wij ook nog eens een kans hebben om dat in het Capitool mee te maken.

Katja komt net thuis, ze moet morgen van 15 tot 20 uur werken! Balen! Rick zal haar daarna naar een party bij een vriendin brengen. Het zal de eerste keer zijn, dat we met Oud en Nieuw niet allemaal samen zijn. De eerste van vele keren, natuurlijk, het is een natuurlijke progressie.

Toch vind ik het moeilijk, Oud en Nieuw is traditioneel voor mij een familie affaire. Maar wie weet verandert ze nog van gedachten, tenslotte hebben wij hier een buffet met haar favoriete eten en vuurwerk (als het niet te hard regent) en daar zal ze pizza krijgen.

Aangezien dit waarschijnlijk mijn laatste log van 2006 zal zijn, wens ik iedereen, die hier meeleest een ontzettend leuke avond, morgenavond en een heel goed en voorspoedig 2007! Ik heb de afgelopen paar jaren via dit blog zoveel fantastische contacten en vriendschappen opgedaan, ik hoop, dat dat volgend jaar door zal gaan.


Bedankt voor alle virtuele steun en medeleven met leuke en minder leuke dingen, die ik van jullie dit jaar heb mogen ontvangen. Wie zegt, dat een virtuele gemeenschap niet "echt" is?

Happy New Year!!!

vrijdag, december 29, 2006

Puppies!

Helaas was dit alweer een vreselijke nacht, waarin Rick mij (gelukkig) om vier uur vraagt hoe ik me voel en dan vraag ik hem maar om Mineral Ice te smeren, want ik lig al een paar uur wakker. Dat helpt goed, ik val weer in slaap en wordt om negen uur met schrik wakker van de telefoon.

Degene, die belde, heeft alweer opgehangen voor mijn slaperig hoofd de telefoon kan vinden. Wel jammer, dat ik nu de afloop niet weet van mijn fantasie droom, waarin ik bij het huwelijk van een kikker en prinses moet zijn, waarna er een "big bang" zou zijn, die alles zou vernietigen. Zo spannend! Waar komt zo'n droom vandaan, om te gieren, toch??

Zowel Saskia als Kai zijn uit logeren en moeten voor tienen opgehaald. We trommelen Katja uit bed en gaan (later dan we hoopten) om kwart over elf op weg naar Midlothian, Virginia. Hier zullen we een nestje met zes Australische herdertjes gaan bezoeken.

We denken er, vanwege mijn pijn, over om toch niet te gaan, want het is een lange autorit. Maar eerlijk gezegd heb ik net zoveel pijn op de bank, als in de auto en dit verzet de gedachten natuurlijk enorm.

Helaas is het verkeer zo erg als het maar kan zijn. Op de Interstate 95 rijden we op zijn hoogst 60 km/u in een zone, waar je 110 mag! En dan weer stoppen en dan weer doorrijden, vreselijk! Rick weigert echter een sluipweg te nemen, tot we echt stilstaan, dan neemt hij route 1 eventjes. Daar kunnen we gewoon 130 km/u rijden, we komen welgeteld twee auto's tegen!

Maar het is lunchtijd, inmiddels en Rick is dol op Interstates en haalt mij over, dat we daarlangs sneller een fast food restaurant tegen zullen komen (ik heb een hekel aan de 95!).

We zijn de snelweg nog niet op, of er komt een ambulance met zwaaiende lichten en sirene langs ons denderen. En even later volgen er twee brandweerwagens, even hard loeiend. Zodra we de snelweg oprijden, zie ik waarom, er gaat een enorme rookpluim de lucht in!

Sh**!!! We moeten naar de wc en hebben honger en dit is duidelijk een ernstig ongeluk. Gelukkig is het net gebeurd en zijn we er uiteindelijk nog vrij snel langs, omdat de rechterbaan snel gaat (al is het ongeluk aan de rechterkant). Een auto staat compleet in brand en ze zijn nog aan het blussen. Gelukkig lijken er geen gewonden te zijn gevallen, de betrokken personen staan van een afstandje toe te kijken.


Het fikte goed!

Bij de eerst volgende afrit kiezen we Wendy's als lunch plek. Ik bel onze gastvrouw gauw, dat ze gelijk had en het verkeer vreselijk is, dus dat we zeker een half uur later, dan afgesproken, zullen arriveren. Dat is gelukkig prima.

Wendy's chili is heel erg lekker en de anderen genieten van hun hamburgers. Het is druk in het restaurant, zoals het overal druk is! Ik zie nu waarom we in het op een na slechtste verkeer gebied in de VS wonen! Wat een mensen!!!

Eindelijk, na drie uur onderweg geweest te zijn, komen we, dankzij Mio, die ons trouw de weg wijst, in Midlothian aan. Dit plaatsje ligt net ten westen van Richmond (mijn hoop het historische centrum van deze stad ook te bezoeken is al vervlogen na al het slechte verkeer) en hun huis ligt helemaal in de "country". Het is er prachtig, dichte bossen, kleine weggetjes en hun huis ligt helemaal ergens achter. Er staat zelfs een vliegtuigje op hun land en verder allerlei ander spul (oude auto's e.d.).

Sue en haar man zijn heel erg hartelijk, ze hebben een heerlijk zuidelijk accent, maar ook een prachtig groot huis! We worden gelijk aan de zes puppies voorgesteld. Wat een knuffeltjes! En we moeten er twee uitkiezen (eerste en tweede keus), omdat een dame uit Michigan en Sue zelf eerste keus hebben.

Na veel wikken en wegen en oh's en ah's valt onze eerste keus op "Cash" en de tweede keus op "Stone". Geen van beiden lijken de keus van de andere dames te zijn, dus hopelijk wordt het "Cash". Die heeft een fantastische persoonlijkheid en lijkt twee verschillend gekleurde ogen te krijgen, iets waar Katja en ik vooral op "vallen".

We knuffelen en spelen en worden gelikt en de kinderen zijn niet uit de "box" weg te slaan! Na zo'n anderhalf uur ontmoeten we moeder hond, Maggie. Wat een schat! Als ik zo'n volwassen herder zie, weet ik, dat dit het ras voor ons is. Loyaal, intelligent, ook wel wat waaks en lief met kinderen.

Maggie heeft alleen maar aandacht voor onze drie. Aan Rick en mij snuffelt ze enkel even. Katja, Kai en Saskia krijgen al haar affectie!!

Dan mogen de puppies en Mamma nog even naar buiten, maar Maggie vindt ze maar hinderlijk. Zij gaat dus alweer gauw naar binnen, terwijl de kinderen ravotten met de pups.

Het is inmiddels alweer donker aan het worden en met de nachtmerrie-achtige heenweg in gedachten vinden Rick en ik het nu echt tijd om huiswaarts te gaan. Met veel moeite nemen we afscheid en kijken enorm uit naar eind januari, wanneer we onze nieuwe huisgenoot kunnen afhalen.

De terugweg verloopt relatief zonder problemen, al komen we wel weer in langzaam rijdend verkeer terecht. Maar daar zijn we wel aan gewend. Al met al neemt de terugweg minder dan twee uur tijd in beslag, heel redelijk, dus.

Saskia heeft al een logeerpartij met Tabatha geregeld en, nadat we met zijn allen gauw pizza hebben gegeten, spelen we Nickelodeon Scene It. Jeetje, dat is moeilijk! Al kijk ik altijd met een half oog naar de shows, de meeste vragen weet ik niet te beantwoorden. Saskia wint dus ook ruim.

Nog twee dagen voor we in een nieuw jaar beland zijn. Wat een vreemde gedachte! In ieder geval lijkt januari niet zo saai als andere jaren met Nederlandse gasten en een nieuwe puppy in het vooruitzicht!

Eindeloos veel puppy foto's:


Kai met "Cash"





Cash





Mamma Maggie met haar kroost



Vijf van de zes



Eve en Lily



Kai met Cash



Cash





"Stone"



Cash





Lily



Katja met Cash

donderdag, december 28, 2006

Pijn! (maar waarom nu???)

In het Engels hebben we een leuk liedje: "Rain, rain, go away..." Ik zing dat nu als "Pain, pain, go away...". Ik heb vannacht de halve nacht wakker gelegen vanwege de pijn en het is nog steeds niet beter. Dit wil ik helemaal niet, dit moet een ontspannen en fijne tijd zijn, maar mijn lichaam reageert anders, helaas.

We hebben een fijne dag achter de rug. Rick wilde wel met mij gaan wandelen, dus liepen we iets meer dan drie mijl, maar helpen tegen de pijn deed het niet.

Moe plantte ik mezelf achter de computer, de vrolijke muziek van Zune hielp wat om mijn bui op te vijzelen. Claudia belde of ik zin had in een wandeling. Natuurlijk, alles beter dan binnen zitten.

Zij vertelt mij alles over haar (mislukte) romance. Bij elkaar loop ik meer dan 10 kilometer en toch helpt het geen zier. En niemand ziet het aan me...

De kinderen gaan uit logeren, Kai bij John, Saskia bij Rachel. Katja werkt tot tien uur. Rick en ik gaan bij Le Canard eten. Rick is in dit alles altijd mijn rots in de branding, hij weet hoe ik me voel, is voorkomend, wat zou ik ooit zonder hem doen? Mijn steak is om je vingers bij op te eten en de bediening fantastisch, de pijn maakt, dat ik me down voel, maar gelukkig zijn er zulke heerlijkheden!

We ontmoeten Mary en David bij That's Amore en onder het genot van een biertje en wijntje kletsen we erop los. Het zijn zulke leuke mensen, we krijgen veel te weinig tijd met hen!

Om half tien gaan we huiswaarts en kijken films. Ik ben bijna bang om naar bed te gaan, de laatste dagen is dat een serieuze marteling. We denken er nu over een nieuwe matras van Select Comfort te nemen. Het vergt nog even denken, maar alles wat ik wil is een nacht zonder pijn en een waar ik niet van vier tot zes wakker lig, omdat ik de goede positie niet kan vinden. Sleep Comfort klinkt wat dat betreft fantastisch!

woensdag, december 27, 2006

Alweer op de helft!

Oh, wat gaat de Kerstvakantie toch altijd snel! Veel te snel! Zo graag zou ik ieder uur dubbel willen laten duren, lekker lummelen en niets doen! Maar nu zijn we alweer halverwege!

Het weer is alweer prachtig, een beetje koel, maar na vandaag zal het weer ruim boven de tien graden worden en zonnig! Tot nu toe is er van winter geen spoor te bekennen en in sommige tuinen laten de krokusjes hun blaadjes al zien! Erg vind ik het niet, hoewel een beetje winter, een weekje lang, wel leuk zou zijn.

Met nieuwe Zune en lekker veel muziek (op mijn oude MP3 speler had ik maar een heel gelimiteerd repertoire, op de Zune kan ik met abonnement alles wat ik maar wil downloaden) ga ik weer eens hardlopen.

Heuvel op, heuvel af, het is hard nodig na al het gesmikkel van de afgelopen dagen! Precies vier mijl ga ik, ongeveer het maximum dat mijn rechterbeen toelaat, maar genoeg voor zo'n heerlijk "runner's high" gevoel!

Katja en ik besluiten onze nagels te gaan doen. Die van mij zijn hard nodig, ze zijn veel te lang! Saskia heeft geen zin om mee te gaan, dit keer, want Rick heeft beloofd met haar te gaan tennissen, zodat ze haar nieuwe racket kan gebruiken. Mijn nagelstyliste tekent mooi vuurwerk op de nagels van mijn ringvingers, ik ben weer klaar voor Oud en Nieuw!


De rest van de middag neem ik de Veronica top 1000 van 2004 (ik kan die van dit jaar niet online vinden, iemand?) door en download de liedjes, die ik daaruit mooi vind, voor de Zune.

Opeens brengt dit me jaren terug, naar mijn tienerjaren, toen ik hele middagen aan de radio gekluisterd zat op mijn kamer. De cassetterecorder stond in de aanslag, gauw indrukken als er een goed liedje kwam en dan muisstil zijn, anders hoorde je ieder geluidje op het bandje. Wee degene, die tijdens zo'n opname per ongeluk mijn kamer binnenkwam! We zijn toch ver gekomen met de technologie, sindsdien!

Saskia, Rick en ik zijn vanavond uitgenoten voor een etentje bij Chuck, Christine en Mallory (Kai en Katja natuurlijk ook, maar Kai vindt daar weinig te doen en Katja heeft al afgesproken om met vrienden naar de film te gaan). Christine heeft een voortreffelijk lekkere potroast gemaakt met kleine "Dutch" aardappeltjes, ui en wortel. Het gaat er allemaal bijzonder goed in!

Na het eten spelen we met zijn allen "Scene It", eerst de Harry Potter versie en daarna de Disney editie. We spelen gezinnen tegen elkaar en tot onze verbazing winnen wij de Harry Potter ronde, want de laatste film zagen we zeker een jaar geleden. De Disney ronde gaat naar de Glovers, zo blijft het leuk en eerlijk. Rond tien uur gaan we huiswaarts na een gezellige avond samen.

dinsdag, december 26, 2006

Boxing Day Jackpot!

Wat zijn er toch rare dingen, die mensen uit hun slaap kunnen houden! Waarom weet ik niet, maar de hele nacht lig ik te malen over de schoonmaaksters, die na tienen zouden komen en het huis in een troep zouden aantreffen. Lekker belangrijk, ten eerste staan Rick en ik op tijd op, zodat we wat orde kunnen aanbrengen, ten tweede poetsen de dames er wel omheen. Maar door al dit gemaal sta ik doodmoe op. En natuurlijk is alles binnen de korste keren opgeruimd, zodat er goed schoongemaakt kan worden.

Op CNN zien we opeens een heel stuk over de "Roads gone wild", dat in Nederland blijkt te spelen. Het gaat erover hoe er zo min mogelijk verkeersregels zijn en Drachten wordt geprofileerd. De enige regels, zo zegt de reporter, zijn, dat je rechts moet rijden en dat verkeer van rechts voorrang heeft. Er wordt gehoopt, vertelt men, dat er op die manier geciviliseerd wordt gereden door iedereen en dat die civilisatie zich verder uitbreidt naar het dagelijks leven. Erg grappig om zo een stukje Nederland hier op tv te zien. Ricks commentaar: "It's just amazing how the Dutch will just answer in perfect English when asked a question in that language!".

Christine en ik bespreken, dat we beweging hard nodig hebben. Met Saskia rijd ik naar Fairfax en terwijl Saskia en Mallory spelen lopen Christine en ik bijna vijf mijl. Het is bewolkt en miezerig, maar een aangename temperatuur buiten.

Op de weg is het druk, iedereen is op weg om dubbele of te kleine cadeautjes te ruilen of de afgeprijsde Kerstspullen te kopen. Boxing Day, heet het hier, maar de betekenis daarvan heeft niets met dozen of boksen te maken. Voorlopig hebben wij geen zin in een mall!

Als we terugkomen zijn de meisjes zo leuk aan het spelen, dat ik een kop koffie blijf drinken. De meisjes vermaken zich prima, maar ik begin zin in lunch te krijgen, dus ik sleep Saskia weg van haar Scene It.

Thuis heeft Rick net de post binnengehaald. Het is alsof KPN een hele stapel voor ons heeft opgespaard en in een keer de oceaan heeft overgestuurd! Maar ik vind het fijn weer van familieleden te horen (het bleef angstvallig stil van die kant) en iedereen, die hier meeleest, hartelijk dank voor de kaart!

De schoonmaaksters zijn druk bezig, het huis ziet er weer presentabel uit en wij krijgen grote "Gracias" voor de tip van vorige week, erg lief, want dit is de eerste keer, dat we een dank je wel krijgen. Andere jaren werd de tip gewoon geaccepteerd, wat natuurlijk ook prima is, maar het blijft een cadeau en een simpel "dank je" is toch erg leuk.

Met zijn allen gaan we naar Fairfax Corner de Lux. We hebben tickets voor de Director's Hall voor de film "Night at the Museum". En als ik schrijf "met zijn allen" is dat bijzonder, want het is al lang geleden, dat Katja ook mee ging naar een film!

Nooit hebben we het zo druk gezien in de bioscoop! Gelukkig hebben we de tickets online al gekocht en in de Director's Hall heb je genummerde zitplaatsen. Onze film is uitverkocht en zo te zien alle andere voorstellingen ook!

De film is absoluut de moeite waard! We genieten er alle vijf van en dat zegt wat. Alle speciale effecten zijn fantastisch gedaan en we liggen regelmatig dubbel (vooral om Attila de Hun). We zijn allemaal in het Natural History Museum in New York geweest, dus veel is herkenbaar. Een aanrader, deze film!

Om half zes staan we weer buiten en gezien de drukte lijkt het ons een goed idee om te gaan eten. De keuze valt op California Pizza Kitchen. We moeten tien minuten wachten en krijgen dan een tafel en onze serveerder komt uit Bulgarije en we hebben hem al vaker gehad. Hij vindt het leuk herkend te worden en doet extra zijn best.

CPK is een leuk restaurant met een lekkere menu kaart, maar hun sfeer mag wel wat warmer, het is te cafetaria achtig. In ieder geval geniet ik van mijn pizza (bruin deeg) met wilde paddestoelen. Ook de anderen vinden hun eten erg lekker.

Thuis vertrekt Katja met vriend Tom ergens heen. De andere twee en Rick duiken de basement in om met Kerstcadeautjes te spelen en ik lees online en kijk een van mijn favoriete shows: House. En dan opeens.... pfjoe, alle electriciteit uit!

Alle Kerstverlichting in de cul de sac is uit, achter ons is het donker, de enige lichten zijn die van de auto's en de enkele buur, die met een kaars naar buiten gaat. Het duurt een kwartier, dus besluiten Rick en ik er melding van te maken bij Dominion Power. En als ik ophang, na gehoord te hebben, dat we voor kwart voor een onze electriciteit terug zullen hebben, komt het net zo hard "pfjoe" weer terug aan! Zo kan ik mijn geliefde House verder kijken!

Deze dag is weer veel te snel gegaan, hopelijk heb ik morgen tijd om mijn Desperate Housewives spelletje uit te proberen, ik kan niet wachten. En vannacht hoef ik me niet druk te maken om schoonmaaksters!

Om te antwoorden op sommige vragen: we hebben hier geen tweede Kerstdag, maar eerlijk gezegd mis ik die ook absoluut niet. Vroeger moesten we een tweede keer (droge) kalkoen gaan eten bij familie (kalkoen is allerminst mijn favoriete eten). Als voorafje hadden we dan vol au vent met ragout, ik krijg er nog kokhals neigingen van. Er zat nog allerlei "moeten" aan vast en echt goede herinneringen heb ik er niet aan, in tegenstelling tot het vieren van Oud en Nieuw met diezelfde familie, dat was dan weer fantastisch. Vraag me niet waarom (ok, ik denk, dat het de vol au vents waren).

In de eerste jaren hier moesten Rick en ik werken op "tweede Kerstdag". Nu heeft Rick de hele week tussen Kerst en Oud en Nieuw vrij. Heerlijk! Geen familie verplichtingen, hoezeer we ook van ze houden, slechts ons vijven. Dat is genieten en twaalf dagen Kerstmis (net als het liedje) (Rick hoeft pas op 3 januari weer te beginnen).

maandag, december 25, 2006

Een heerlijk Kerstfeest!

Gisteren werd ik helemaal blij wakker, denkend wat een fantastisch leven we toch hebben! Een prachtig huis, een goed huwelijk, gezonde kinderen, fijne vrienden, het is allemaal iets om ontzettend dankbaar voor te zijn! In mijn achterhoofd bekruipt me dan meteen de gedachte, dat er ooit iets mis zal moeten gaan, maar die schuif ik heel gauw naar de achtergrond en geniet van het nu.


Een aantal van de lekkernijen van de buren


Deze Kerstavond werd het weer heerlijk weer en na het inpakken van de laatste cadeautjes was ik helemaal klaar. Katja moest werken van tien tot half zeven en Saskia ging schaatsen met een vriendinnetje. Om onverklaarbare redenen had Rick nog zin om zich in de mensen menigte te wagen en wat te gaan winkelen.

Kai en ik bleven dus thuis en ik installeerde me met tijdschriften, iets te drinken en de telefoon op het stoepje voor ons huis in het zonnetje. Het was zo warm, dat ik bijna te dik gekleed was in mijn Kersttrui! En dat op 24 december! Ik besloot om gezellig even Petra op te bellen en we kletsten een dik uur!

Om half zes kwamen Chuck, Christine en Mallory en toen Katja thuis was hebben we heerlijk van ons buffetje gegeten. Er was natuurlijk veel te veel eten, dus we hebben heel wat ingevroren voor later. Maar lekker, dat het was! Allerlei vleeswaren en kazen, verschillende soorten brood, zalm en zure haring, gehaktballetjes, warme hapjes, en rauwe groenten en de verse Poolse Kielbasa, die Ricks vader met Thanksgiving meenam.


Rick is helemaal in de Spirit!



De Glovers proberen het buffet uit

"Toe" snackten van de vele zoetigheden, die we hebben gemaakt en van de buurt hebben gekregen. De kinderen kleedden zich alvast in de traditionele pijama's, die ze onder de boom vonden. Saskia en Katja kregen heerlijke fleece broeken en t-shirts van Old Navy en Kai een broek met Homer Simpson van Target. Rick en ik pakten onze pijamas uit, toen de Glovers vertrokken waren. Ik gaf hem een broek met Stewie van Family Guy en ik kreeg een mooie blauwgroene satijnen pijama van Frederick's en een heerlijke Kerst fleece broek van Old Navy van hem.
De hele avond volgden we via de computer, waar Santa was. Vooral Mallory en Saskia kwamen telkens met updates. De meisjes strooiden hun rendiervoedsel op de oprit, zodat Santa ons huis helemaal goed zou kunnen vinden.


In pijama cadeautjes voelen, ook een traditie...



Onze jaarlijkse familie Kerst foto

Rond half tien namen de Glovers afscheid en verplaatsten wij ons naar de living room, waar de pakketjes van alle verre familie onder de kunstboom lagen. We werden schromelijk verwend! Van mijn zusje kreeg ik een mini statiefje voor op tafel en een lampring met een lekker luchtje, mijn broer verblijdde me met wat make up, mijn schoonzusje gaf mij een paar boeken en een spiegeltje voor aan mijn fiets en van mijn schoonvader kreeg ik een cadeaubon van REI voor maar liefst $50!!! Dat wordt shoppen geblazen!


Klaar om familie cadeaus te openen



Wat zou "Grampa" mij gegeven hebben?

De kinderen gingen naar bed en Rick en ik hielpen Santa een handje. Omdat de kinderen nu tegelijk met ons naar bed gaan, gaf ik ze al gisteravond hun traditionele kerstversiering voor in de boom. Katja krijgt altijd een engeltje, Kai een Kerstman en Saskia een sneeuwman of notenkraker. Op die manier hebben ze, als ze eenmaal hun eerste boom op gaan tuigen, alvast wat versieringen. Dit jaar kregen ze twee versieringen (de tweede in hun Kerstsok), omdat ik bang was, dat de versieringen met hun namen erop niet op tijd aan zouden komen.

Hierna was ik zo moe, dat ik Rick niet eens meer naar boven hoorde komen. Hij wilde me nog een kaart geven, maar ik was al naar Dromenland vertrokken! Jammer toch, dat we geen eindeloze energie hebben!

Die kaart is dus het eerste, wat ik vanochtend krijg, hij is erg lief! We worden gewekt door een Kerst piano serenade van Kai en Saskia. Giechelend zijn ze bezig. Katja is echter nog in geen velden of wegen te bekennen.

Zoals ieder jaar gaat Rick eerst naar beneden om alles op te zetten, vooral het filmapparaat. Saskia en Kai wachten ongeduldig bovenaan de trap en proberen (zonder succes) Katja te wekken.

Eindelijk mogen we naar beneden en daar zijn de katten ook! Santa heeft ze een paar speeltjes met catnip gegeven en hun Kerst is al helemaal goed. Het is kostelijk, hoe ze zich ermee vermaken. Maar nog geen Katja...






Kattenspel!

Saskia leest het briefje, dat Santa heeft achtergelaten, nadat hij haar koekjes en worteltjes voor de rendieren heeft verorberd. Ze zit ook vol afwachting naast haar Kerstsok. Ook Kai kan zijn nieuwsgierigheid nauwelijks bedwingen.


Santa is echt geweest!



De stockings zijn gevuld en de katten kunnen niet wachten




Kai en Saskia ook niet, waar blijft die zus nou!

Om negen uur vinden Rick en ik het ook tijd, dat Katja zich bij ons komt voegen. Met heel veel tegenzin en allemaal dekens lukt dat uiteindelijk! Gelukkig verbetert haar humeur snel tijdens het openen van de Kerstsok cadeautjes!

Wat heeft Santa mij gebracht? Een Zune!!! Eindelijk kan ik alle muziek, die ik maar wil downloaden!! Verder zitten in mijn sok: heerlijke Lake Champlain truffels, een witte reep Lindt (we missen Brynna deze Kerst erg, maar een voordeel is, dat al dit snoep gewoon op de grond kan blijven liggen), lekkere eau de toilette (Cherry Blossom geur van Bath and Body Works, doet me aan de lente denken!)en een mini mini mini parapluutje van Totes.

Rick krijgt een regulator voor zijn duikpak en een waterdicht iets om zijn mobieltje in te doen. Verder allerlei creme likeurtjes, een enorm pak met chocola en Lindt truffels en al zijn favoriete striptijdschriften.

Nadat de sokken zijn uitgepakt eten we een lekker ontbijtje. Van de World Market heb ik een Kerststol met spijs. Alleen Rick en ik vinden die lekker, dus de kinderen eten een English muffin met boter en jam. Rick en ik hebben ook wat Amaretto in onze koffie, jammie!


Alles valt goed in de smaak, ook bij onze speciale gast

Dan gaan we de cadeautjes aan elkaar uitpakken. Een voor een deelt Santa Saskia ze uit, van jongste naar oudste. Er zijn precies evenveel cadeautjes voor iedereen, iets dat we altijd al vol hebben gehouden. Het uitpakken is het leukste, tenslotte.


Saskia is helemaal in de stemming, niet een, maar twee strikken sieren haar!

Alle drie de kinderen hebben ook iets voor hun brusjes en ons gekocht, heel leuk. Van Kai krijg ik de dvd van "The Devil wears Prada", een film, die ik nog niet gezien heb. Van Katja is er een kalender van Marjolein Bastin, suede handschoenen en het boek "The Dante Club". En Saskia verblijdt me met een lekker fleece hardloopshirt van Champion (zoals ze zelf zegt "je hebt het zelf uitgekozen, Mammie!", maar ik ben er erg blij mee).

En dan komt Santa Rick, mijn hemel, wat een leuke dingen allemaal! Een nieuwe handtas, een externe flits voor mijn camera, prachtige oorbellen, boeken en meer. Het is allemaal even leuk!

Ook bij de anderen valt alles goed in de smaak. Vooral wat Katja betreft slaakt deze Santa een zucht van verlichting. Ze vindt de handtas, die ik voor haar heb uitgekozen leuk, is blij met de truien (toch ook een erg persoonlijk iets) en de zilveren ketting. Favorieten bij haar zijn de doucheradio en het kussensloop met een foto van Sushi (en Saskia is dolblij met die met Meike, een grote verrassing voor haar).

Iedereen is meer dan voldaan, dat is zeker. De rest van de dag blijven we in pijama. We praten met broers en zussen, ervaringen uitwisselend. We downloaden muziek voor onze Zunes (de kinderen kregen er ieder ook een), zoveel, dat het hele internet langzamer gaat werken en onze provider dat als reden geeft!

Het is allemaal heerlijk ontspannen, een dag helemaal niets moeten! Helaas heeft Katja hoofdpijn, dus die slaapt het grootste gedeelte van de middag.

Als avondeten geen super net iets, maar wel erg lekker: ham met ananas ringen, scalloped potatoes, asperges, appelmoes en brood als hoofdgerecht. Vooraf een garnalen cocktail en heerlijke tomatensoep. Het toetje moet bij dit schrijven nog komen, maar zal caramel ijs met schuimpjes en slagroom zijn. Te lekker voor woorden!


Vooruit dan, nog een laatste foto van ons heel low key Christmas dinner! (dit was echt de laatste keer, dat de kinderen vandaag poseerden, de glimlachen zijn die van die spreekwoordelijke boer!

Kerst is weer voorbij, maar genieten was het!

zaterdag, december 23, 2006

Lekkers maken

Na de regen van gisteren komt de zon vanochtend alweer gauw tevoorschijn. Ik haal Rick over tot een wandeling, maar hij is niet erg energiek, dus het worden maar twee mijl. Ach, beter iets, dan niets, denk ik maar, want zelf wil ik ook liever gewoon niksen. Maar we lopen zonder jas, dat mag toch in de krant! Op deze 23e december wordt het 16 graden, de hele dag staat de achterdeur open!

Christine belt, Chuck vliegt van Kansas City naar Washington en wordt als een held binnen gehaald. Wat zullen we morgenavond een lol hebben met zijn allen, alle spanning van zijn reis is weg. En die voelden wij ook wel degelijk! Het is gewoon niet hetzelfde, als een persoon er niet is!

Saskia en ik gaan naar Michael's, waar de Kerstschappen kaalgeplukt zijn, het is een beetje een mistroostig gezicht. Bijna koop ik ons "Santa" pakpapier hier, maar Saskia wil nog zo graag geloven en die zou dat meteen herkennen. Het nieuwste is, dat zij en Aoife elkaar om middernacht Kerstnacht op hun mobieltjes gaan bellen om te bespreken of ze al iets horen. Je moet ze toch knuffelen!


Op de Michael's parkeerplaats bewijs van de vele versierde auto's hier

We kiezen leuke Kerstdoosjes van stof uit om onze lekkernijen voor de buren en kennissen in te doen. Ze zijn halve prijs, dus $2 per stuk en zien er erg leuk uit. Dit is een jaarlijks terugkerende traditie. Iedereen uit de buurt bakt de paar dagen voor Kerst lekkernijen en die krijgen wij op leuke Kerstbordjes en -bakjes langs de deur gebracht.


Geen sneeuw hier, maar wel mooie druppels



Reflecties van de fotografe

Wij kunnen dus niet achterblijven en dit is de enige keer in het jaar, dat ik met schort aan in de keuken zoete dingen sta te maken! Op het menu dit jaar: Peppermint bark, zowel witte als melkchocolade, Rocky Road (melk chocolade met marshmellows), Cocoa Puffs marshmallow treats (worden altijd met Rice Krispies gemaakt, maar Saskia vindt ze heerlijk met Cocoa Puffs), Cornflakes kransjes en Kerstkoekjes (dat laatste is erg makkelijk, die komen al voorgesneden in een pakje).


Cornflake kransjes

Met gemak vullen we twaalf doosjes en Saskia en Madison brengen ze langs bij de buren. Madison neemt zelf een doosje mee naar huis en morgen geven we er nog een aan Aoife's familie en Christine, Chuck en Mallory. Het is toch wel bevredigend zo te koken en alles goed te hebben lukken!


De doosjes voor ze bezorgd worden

Katja moet werken, maar de rest ontspant lekker thuis, allerlei Kerst films op de tv en ik zoek naar nestjes Australische herders en email een paar fokkers. We zullen zien, veel zijn er niet, dus we zullen misschien even moeten wachten voor we een pup vinden. In ieder geval is de speurtocht en het bekijken van al die schattige pup foto's al erg leuk.

In navolging van Hilde ben ik ook nog steeds benieuwd, wie de ongeveer 150 unieke bezoekers van dit log zijn (gedurende de week is het nummer meestal tussen de 160 en 170 en in het weekend lager, misschien leest men meer op het werk ;)?). Als je zin hebt, laat dan een Kerstgroet achter, het wordt erg op prijs gesteld. Tot nu toe hebben we slechts een papieren Kerstkaart uit Nederland ontvangen (dank je wel, Nel, en ik weet, dat er meer onderweg zijn) en een paar e-kaarten, die we ook heel erg leuk vinden. Al die kaarten deel ik met het hele gezin, tenslotte zijn zij de hoofdspelers in dit dagboek. Alles wordt zeer gewaardeerd! Reacties blijven het leukste onderdeel van een blog schrijven!

Als je zelf een blog hebt, waar ik nog niet heb gereageerd, hoor ik het ook graag, ik zal die blogs aan mijn Bloglines toevoegen, zodat ik alle updates kan volgen. Fijne Kerstavond, allemaal!

vrijdag, december 22, 2006

Kerstgast

De laatste schooldag voor de Kerstvakantie en de kinderen mogen niet eens vroeger naar huis! Katja blijft wel wat langer liggen, want ze doen toch niets het eerste uur en ze is doodmoe van al de late studie nachten.

Rick brengt haar naar school, terwijl ik boven een gewichtenroutine doe. Omdat ik naar de Today Show kijk is een half uur zo voorbij. Dit is niet mijn favoriete fitness routine, maar het is goed om een paar keer per week ook de gewichten op te pakken.

Na een snelle douche gaan Rick en ik op weg naar Wegmans. We komen gewapend met een lijst en dus zou het gauw moeten gaan. Deze supermarkt heeft werkelijk alles, ik koop bijvoorbeeld heerlijke Vintage oude Goudse. Maar het is allemaal heel vreemd ingedeeld, dus het duurt nog twee uur voor we alles hebben gevonden (de cream cheese bijvoorbeeld blijkt helemaal achterin ergens te liggen en de schuimpjes ook).

Door het gezoek is het lunchtijd tegen de tijd, dat ons karretje vol ligt. Nu zijn we bij Wegmans op de perfecte plek daarvoor en nemen sandwiches (Rick met Bavariaanse ham en Gruyere en ik met kalkoenborst en komkommer) mee naar huis. We zijn helemaal klaar voor het Kerstweekend!

Na het uitpakken gaat Rick er in de regen op uit om Kai's snowboard laarzen en bindings te halen bij Ski Chalet. Kai krijgt die voor Kerst, hopelijk komt er ook nog een echte winter hier, zodat hij zijn snowboard (al voor zijn verjaardag gekregen) ook kan gebruiken!

Katja komt thuis met onze Kerstgast. Hij heeft vier pootjes en heet Snrp. Hij is de AP Biology Class hamster en een schattig diertje! De katten zijn meteen zeer geinteresseerd. Snrp ruikt onbevangen aan Sushi's neus, maar vindt het allemaal toch maar raar.


Sushi vindt het allerinteressantst



Meike komt er ook nog bij, arm hamstertje!




Hij valt van schrik in slaap!


Als ik medelijden krijg en hem uit zijn kooitje neem, valt hij prompt in mijn handen in slaap. Ach, wat schattig! Ik zou zo weer een hamstertje willen, maar dat schoonmaken van de kooi!

Snrp krijgt een veilige plek in Saskia's kamer, want Sushi is ernstig geinteresseerd en die slaapt bij Katja. Katja ziet alleen niet, dat Snickers op Saskia's bed ligt te slapen! Gelukkig komt Kai niet veel later de telefoon terug op de haak doen en vindt onze mollenjager bovenop de hamsterkooi! Ik hou mijn hart vast, hopelijk overleeft het diertje de tien dagen hier!

Zoals altijd als de vakantie begint zit ons huis meteen vol kinderen. Kai heeft drie vrienden over en Saskia twee vriendinnetjes. Gelukkig zijn de jongens oud genoeg om op te passen, want Rick neemt Katja mee voor de laatste Kerst inkopen en ik ga mijn wijnbedels bezorgen.

Als eerste geef ik ze aan Mona en die is er oprecht blij mee. Ik denk, dat dit een goede zet was, want geld geven voelt vreemd op het moment. Aan Alya, het meisje, dat haar wast, geef ik een kaart met daarin $10.

Dan rijd ik naar Mary en vind zowel haar als David thuis. Dat is bijzonder, want ze werken beiden full time. Mary heeft de hele volgende week vrij en David werkt niet laat, dus we maken meteen een afspraak om donderdagavond uit eten te gaan met zijn vieren!

Het regent en het zegent, ik weet, dat we het vocht nodig hebben, maar hoe druilerig! Aan de andere kant weerschijnen de lichtjes mooi in de straat en is het binnen gezellig.

Terwijl de meisjes door het huis lopen te gillen (wat is dat toch met sommige kinderen, dat gegil!), pak ik mijn laatste cadeautjes in. De Ornamentshop Kerstversieringen met namen zijn aangekomen, helaas te laat voor Karin en Frank en gezin. Die geef ik dan maar in het nieuwe jaar.

Een paar weken geleden vergat Katja haar paycheck van Old Navy in de toiletten. Niemand had hem bij navraag gevonden, maar vandaag komt hij met de post, in een anonieme envelop. We vragen ons af of degene, die hem "vond", toch eerst heeft geprobeerd hem te innen, want het is wel lang na het verlies om hem nu nog op te sturen. Old Navy heeft Katja inmiddels al terug betaald, dus de oude paycheck gaat in de shredder.

Vanavond hebben we hier meer vreemde kinderen dan eigen kinderen te logeren. Kai heeft drie vrienden en Saskia een vriendin. Ik blijf het heel leuk vinden, dat dit mogelijk is bij ons. Vroeger hadden we vrijwel nooit loge's, dat kon gewoon niet. Maar voor onze kinderen is het natuurlijk heel gewoon, hopelijk realiseren ze zich later, hoe leuk dit was.

Vanochtend belde Christine, dat Chuck toch niet terug kon komen vandaag. De vlucht vanuit Denver was geannuleerd, omdat de crew niet naar het vliegveld kon komen. Hij heeft toen met heel veel moeite een auto gehuurd en is nu op weg naar Kansas City, bijna 600 mijl verderop. Daar hoopt hij morgen een vlucht te vinden om toch nog op tijd thuis te zijn voor Kerstmis. Christine en Mallory houden zich goed, maar leuk is dit natuurlijk niet, juist deze dagen voor Kerst wil je gezellig met zijn allen samen zijn. Het doet ons denken aan Planes, Trains and Automobiles, een dvd, die Chuck op Kerstdag in zijn stocking zal vinden! Nog even duimen, dat hij er zal zijn om het open te maken!

donderdag, december 21, 2006

Vakantie! (voor Rick althans)

Oh, oh, wat ben ik moe vanochtend! Om de een of andere reden kan ik de laatste avonden niet goed in slaap komen. Of het is vanwege alles, dat 's avonds gaande is, of het is toch het gemis van Brynna. Ik neem het de anderen niet kwalijk, maar zij lijken al helemaal vergeten te zijn, dat er hier ooit een trouw hondje rondliep. Voor mij is het nog een vreemd gevoel, dat ik bij thuiskomst niets hoef te doen met Brynna. Het blijkt wel hoeveel meer tijd ik met haar besteedde, dan de anderen!

Saskia heeft gisteravond haar huiswerk niet afgemaakt en ik laat haar wat langer thuisblijven om het af te maken. Ze heeft ook hoofdpijn bij het opstaan, dus ik gebruik dat als excuus voor haar late op school zijn.

Als ik Saskia heb afgezet rijd ik naar Christine. Het miezert een beetje, maar is verder prima loopweer. We lopen naar Fair Oaks Hospital, waar ik Katja's contact lenzen ophaal. Scheelt weer een autorit in deze drukte!

We lopen bijna zes mijl, wat ons totaal voor deze week al op meer dan twintig mijl (32+ km) brengt! Hopelijk komt Chuck morgenavond na middernacht thuis, maar volgens Rick zal dat nog moeilijk worden. We houden onze vingers, tenen en ogen gekruisd.

Hier blijft het vrij mild, al wordt er de komende dagen (hard nodige) regen voorspeld. De kinderen klagen, dat ze de Christmas spirit nog niet voelen, het voelt te warm ervoor. Van mij mag het warmer blijven, zo voel ik veel minder pijn.

Helaas begon het grijs alweer door te schemeren in mijn haar, het viel Rick zelfs op. Dus heb ik maar gauw een afspraak gemaakt met Mona en die doet het weer heel goed. Ik zie er weer uit als "nieuw". Dit keer is het nog gratis, zegt ze, en dan staan we quitte. Nou, ik vind het prima, zo heb ik ongeveer $300 bespaard aan kapperskosten!

Tijdens het kappen krijg ik een lekker glas witte wijn te drinken. Hoe decadent! Maar dat brengt me wel op een idee, ik ga voor Mona wijnbedeltjes maken. Het is moeilijk te weten, wat goed is, hier. Ik heb haar ieder jaar met Kerst een tip gegeven, maar nu is het anders, ze is de eigenares van de salon en die geef je geen tip. De wijnbedeltjes lijken me een goed alternatief en een kaart met tip voor het meisje, dat mijn haar wast. Het blijft een onhandige dans, die fooien.

Bij thuiskomst vind ik een email, dat ik verkozen ben als een van de drie beste fotografen in mijn PSP klas en dus krijg ik een "featured photographer gallery" (mijn foto's kunnen dus met een dagelijkse email meegezonden worden). Wie daarop gestemd heeft ontgaat me even, want ik heb geen stembiljet gezien. Maar het is wel erg leuk!

Rick brengt Katja naar haar werk en gaat dan met Kai naar Target voor Kai's Kerst inkopen. Ik breng Saskia naar piano en werk aan onze online Kerstkaart.

We eten met zijn vieren bij Glory Days. Natuurlijk cheese fries, zo slecht, maar oh zo lekker. En hun varkenshaas spiesje met zoete aardappel frietjes, lekkerder kan het niet (en dat voor $8!).

Met Jim Carrey en de Grinch eindigen we de dag. Het blijft een heel leuk film, Christine en ik hadden het nog over zijn manier van zeggen, dat hij niet kan, als hij ergens voor gevraagd wordt: "I'm having dinner with myself, I can't possibly reschedule that..." Hi hi!

Tot slot wensen wij iedereen een heel fijne Kerst en een gelukkig Nieuwjaar met onze online Kerstkaart:

woensdag, december 20, 2006

Klaar!!

Is het al Kerstvakantie? Want ik wil uitslapen! Maar nee, zo ver is het nog niet en als het zover is, is het ook zo weer voorbij, want wij krijgen een schamele week vrij. Laat ze een extra weekje van de idioot lange zomer nemen, maar nee, grrr!


Dit huis heeft een hele Disney winkel staan!

Ok, genoeg geklaagd, het helpt toch niet. Christine komt om te gaan lopen en we lopen meer dan 10 kilometer. Chuck zit vast in Colorado, want daar is de grootste sneeuwstorm in jaren gaande. Christine is boos, want ze wilde al niet, dat hij daarheen ging deze week en nu is het niet eens zeker, of hij met Kerst thuis zal zijn. Goede gedachten voor hen zijn dus gewenst, een Kerst alleen zou toch niets zijn voor Christine en Mallory!

Na een snelle douche ga ik naar Tysons Corner. Ja, hoor, nog een keer shoppen, maar dit is de laatste gang voor Kerst (zei zij overtuigd). Ik vind alles op mijn lijstje: stocking stuffers voor alle drie de kinderen en twee cadeautjes voor Katja.

Een ervan is een handtas voor Katja. Hoe moeilijk is dat! Alles ziet er vreselijk uit, allerlei rare gespen en blinkertjes, ik weet, dat ze dat niets vindt. Uiteindelijk valt mijn keus op een Fossil tas, maar goedkoop is hij bepaald niet!

Op de terugweg stop ik bij Petco. Kai's slang is uitgehongerd en heeft nieuwe muizen nodig. Voor zijn sok en voor de katten koop ik ook gelijk een aantal dingen.

Als ik op weg terug naar huis ga, bel ik Rick op zijn mobieltje in zijn auto. Hoever ben ik van huis, vraagt hij. Nou, toch wel tien minuten. De reden, dat hij het vraagt is, dat zijn get together om vier uur zal beginnen en we zouden dus al in de metro moeten zitten. Ware het niet, dat Rick mij nooit de aanvangstijd van zijn "feestje" had gegeven. Ik dacht, dat het na het werk zou zijn, dus na 18 uur.

Katja belt van school, zij moet opgehaald worden. Rick zal dus niet om vier uur bij Elephant and Castle zijn. Uiteindelijk zet Katja ons af bij de metro en we nemen de trein naar Federal Triangle.

Gelukkig zit er pas een collega als we aankomen. Al gauw komen er meer en wordt het geanimeerd en gaat het gesprek over allerlei electronica, niet interessant voor mij, dus.

Na een uur komt er een man met zijn vrouw. Zij is bijna gynaecologe en "obstetrician" (de dokter equivalent van een vroedvrouw). Maar ze hebben ook ontzettend veel gereisd en zijn geinteresseerd in kunst. En daar hebben we een raakvlak! Opeens gaat de tijd snel. Als avondeten bestel ik het Ploughman's Platter (al is dat absoluut niet zo lekker, als je in Engeland krijgt) en het smaakt heerlijk!

Met een taxi komen we thuis en ik vind het heerlijk te weten, dat ik de mall zeker een maand niet zal hoeven zien!

dinsdag, december 19, 2006

Zelfs de auto's zijn in Kerstsfeer

Wat is deze tijd van het jaar toch gezellig. Bij het beneden komen overvalt me een warm gevoel, alle warme versieringen stralen me tegemoet. Waarom hebben we niet het hele jaar een boom in onze kamer staan? Hij brengt zoveel gezelligheid!

Christine vindt, dat ik al vaak haar richting op ben gekomen en zij is klaar met al haar Kerst inkopen, terwijl ik het gevoel heb een hele week achter te zijn, na vorige week. We spreken dus af, dat zij om tien uur hier zal komen om te gaan lopen.

Mijn zusje belt en gelukkig vertelt ze me, dat ze alle cadeautjes voor hun gezin heeft ontvangen, behalve dat voor haar stiefzoon Devon. Oeps! Ik voel me vreselijk, maar ik was Devon compleet vergeten! Nu is hij niet vaak deel van hun gezin, als wij samen zijn, maar ik zou het toch heel vervelend vinden, als hij als enige geen cadeautje van ons kreeg. Gauw zoek ik op Amazon.com en stuur het direct naar hun huis. Lang leve het internet!

Omdat het cadeautje voor Karin en Frank en kinderen, dat ik besteld heb, niet op tijd zal komen, voor zij naar Nederland vertrekken, bedenk ik gauw iets anders. Karin zal vanavond langskomen en dan wil ik ook iets geven. Ik schrijf "The Van Woerdens" op een fluwelen Kerst sok en leg die te drogen.

Dan bedenk ik me met schrik, dat dit de laatste dinsdag voor Kerst is! Met al het warme weer lijkt het daar helemaal niet op! Dit betekent, dat ik de jaarlijkse bonus moet achterlaten voor de schoonmaaksters (de kost van een schoonmaakbeurt) en ook Laura, mijn massagetherapiste, een Kerst cadeau moet geven.

Gauw rijd ik naar Safeway en haal geld voor de schoonmaaksters. Verder heeft Safeway een hele wand met cadeaubonnen (in de vorm van credit cards). Ik kies een $50 American Express gift card voor Laura, die kan ze overal gebruiken. Voor haar doe ik dat liever, dan gewoon geld geven.

Christine en ik lopen bijna tien kilometer door Vienna. Het valt me op, dat een heel stel auto's een Kerstkrans op hun voorkant hebben. Het is een grappig gezicht, eigenlijk wel heel sfeervol, maar ik doe er toch maar niet aan mee.

De schoonmaaksters komen en zijn dankbaar voor hun "tip" en Laura is blij met haar cadeau. Als ze allemaal weg zijn, ga ik op weg om mijn lijstje af te werken. De eerste stop is World Market.

Hoe vaker ik hier kom, hoe leuker ik het er vind! Er zijn allerlei unieke produkten, Europese en Amerikaanse. Ik ben op zoek naar lekkernijen om de sok voor de van Woerdens mee op te vullen. Daarvoor wil ik vooral Amerikaanse produkten en die vind ik ook: Jelly beans, Wisconsin kaasjes, Maple syrup snoepjes en meer.


De "goodies"

Op de terugweg haal ik de jaarlijkse stripboeken en tijdschriften om in Ricks Kerstsok te doen. Daar zit een nieuwe Asterix tussen, die ik zelf eigenlijk ook wel graag zou lezen. Nog even wachten tot Santa komt, dus!

Bij de ABC (staat voor Alcoholic Beverage Control hier in Virginia, in de supermarkten kun je wijn en bier kopen, maar sterke dranken alleen bij de ABC, iedere staat heeft hierover andere wetten) winkel ga ik op zoek naar lekkere likeurtjes, alweer traditioneel voor Ricks Kerstsok. Hij is dol op Baileys en andere creme likeurs. Ik vind een heel aantal mini-flesjes daarvan. Als ik aan het afrekenen ben valt mijn oog op de flessen Mint Chocolate en Caramel Baileys.

Petra en ik hebben in Florida White Chocolate Baileys gezien. Als ik niet met haar was geweest, zou ik nu aan mijn mentale capaciteiten gaan twijfelen (en zij ook). Petra kreeg in Nederland te horen, dat dat niet bestaat en ik vandaag ook!

Maar de ABC man is nu wel geinteresseerd, hij gaat er naar op zoek! Ik ben benieuwd, intussen vul ik mijn wagentje maar meer (opmerking was, dat er niet veel in zat, want het waren alleen maar kleine flesjes) met de Mint Chocolate Baileys, die ik Rick vanavond als verrassing geef.

Thuis moet ik met de fohn de lijm op de sok van Karin en familie drogen. Daarna past alles, wat ik gekocht heb, er precies in. Katja belt, of ik haar van school op kan halen. Ze heeft gisteravond tot erg laat gestudeerd en toch is haar test niet goed gegaan. Moeilijk, hoor!

De meisjes hebben een knipbeurt afspraak bij Lofty Salon. Heel opvallend opgesteld staat daar mijn ontwerp met packages en prijzen. Heel gek om mijn "werk" zo geopenbaard te zien!

Saskia wil er alleen een stukje vanaf, maar Katja zegt tegen Mona "Have fun!". Er gaat bij haar zeker vijf centimeter af, het wordt schouderlengte en het staat hartstikke leuk! Zodra ik de kans krijg zal ik een foto nemen!

Thuis breng ik de wijnbedeltjes, die ik gisteren heb gemaakt, naar Jeanne. We kletsen even verder onder het genot van een kop thee (wie zei, dat Amerikanen niets te drinken aanbieden, als je onverwachts op bezoek komt?). De bedeltjes vallen zeer in de smaak, gelukkig.

Even later komen Karin en Danielle en Maaike met hun Kerst cadeautje: de ingredienten voor Bloody Mary en Orange wodka en het recept om die te maken. Erg leuk!

Onze Kerstsok wordt ook erg gewaardeerd en we drinken een wijntje, terwijl we de verschillende reisplannen bespreken. Zij gaan voor tien dagen naar Nederland, dus we zullen ze pas in het nieuwe jaar weer zien.

De rest van de avond kijken we Kerst films op ABC Family en het Hallmark Channel. Vanavond is het er alweer niet van gekomen om foto's van de lichtjes in onze buurt te maken. Maar er is wel een hele website met de beste verlichting in onze omgeving. Zeker de moeite waard om te bekijken!

maandag, december 18, 2006

Kerstconcert

Hoe leuk deze tijd van het jaar ook is, tijd om adem te halen is er nauwelijks. Door de ziektes en droevenis van de afgelopen week heb ik het gevoel hopeloos achter te lopen op mijn "schema". Gelukkig helpt Rick goed met de enorme berg was en de kinderen zijn ook wel zo onder de indruk van alle gebeurtenissen, dat zij hun deel ook doen!

Nadat Saskia naar school is vertrokken rijd ik naar Christine. Ik betrap mezelf erop, dat ik bijna Brynna roep, gek, nu is het telkens een "eerste" zonder haar. Het is ronduit warm buiten en zal uiteindelijk maar liefst 23 graden worden! En dat een week voor Kerst! Ik herinner me, dat we in het eerste jaar hier in Virginia ook zo'n warmte hadden en inderdaad staat het warmte record voor vandaag op 1984.

Christine en ik genieten van het lekkere weer tijdens onze wandeling. We lopen bijna tien kilometer. Rick had me uitgedaagd maretak te plukken, want die groeit overal in Christine's buurt. Maar daarvoor moet ik toch echt de boom in, ze hangen allemaal net te hoog. Als hij maretak wil hebben moet hij het dus maar kopen!

Christine woont vlakbij een enorm winkelcentrum met onder anderen Target en ik heb nog een hele lijst benodigdheden af te werken. Zo heeft Kai een vlammen bestendige pijama nodig voor een science project en een van de snoeren blauwe lichtjes langs onze oprit doet het niet meer. Mijn keuze van pijama valt op Spongebob, kunnen we die irritante spons ook eens in vlammen zien opgaan.

En die lichtjes moeten natuurlijk aan, want hoe zou Santa weten waar te landen, als de landingsverlichting uit is? Target heeft geen gewone blauwe lichtjes meer, maar wel ronde blauwe balletjes lampjes (van Philips nog wel). Ik neem er maar twee dozen van mee, voor het geval ik elders geen gewone lichtjes kan vinden.

Bij World Market vind ik zo'n enorme keuze aan lekkere Europese chocolade, dat ik bijna een half uur aan het kiezen ben! De kinderen zullen Aero's (Bros) in hun sokken vinden en Cadbury Flake en chocolade muntjes. Ook vind ik er een heel erg lekker uitziende Kerststol met spijs.

In november heb ik iets voor Rick bij Sears besteld voor zijn verjaardag (nog in Florida met Petra, zelfs). Dat kwam vorige week aan en nu hebben we het dubbel. Ik ga het dus terugbrengen en binnen de kortste keren is het geld teruggestort op mijn American Express rekening.

Sears blijkt wel blauwe lichtjes te hebben en thuis vervang ik het kapotte snoer met de nieuwe blauwe lichtjes. Het is zo warm buiten (22 graden!), ik besluit daar helemaal van te gaan genieten. Op het stoepje bij de voordeur installeer ik me, met het hondenboek, mijn doos met wijnbedeltjes materialen en een Diet Mountain Dew.

De kinderen komen een voor een thuis uit school. Katja en Saskia gaan mee met vriendinnen en voor Kai komt Michael hier. Nu Brynna er niet meer is heb ik een afspraak gemaakt om het tapijt te laten schoonmaken. Dat is hard nodig en de arme man is zeker drie uur bezig! Het ruikt weer helemaal lekker in huis.

Saskia verkleedt zich, ze moet een wit topje en een zwarte broek of rok aan. Om kwart over zes zet ik haar op school af. Rick komt laat thuis en we moeten meteen richting school. Daar zit het gymlokaal al helemaal vol en wij moeten wat extra stoelen langs de muur zetten. Kai hebben we met tegenzin meegesleept, maar het doet hem goed zijn vriend Nick in hetzelfde predikaat te zien.

Eerlijk gezegd vind ik deze concerten een marteling! Vorig jaar werden we gespaard, maar nu zit Saskia in het koor. Het is natuurlijk wel erg leuk, dat de kinderen zo de gelegenheid krijgen te laten zien, wat ze geleerd hebben. Vanaf de vierde klas mogen de kinderen een instrument kiezen (eerst een snaarinstrument in de vierde en dan blaasinstrumenten vijfde en zesde klas) en in de vijfde mogen ze meedoen met het koor.

Het concert begint met de snaarinstrumenten en daarna de "band", gelukkig gaat het heel snel. Omdat Saskia piano speelt laten we haar geen ander instrument via de school spelen, maar Kai en Katja hebben dat beiden wel gedaan, dus we hebben al heel wat concerten achter de rug.

Als laatste komt het koor en Saskia staat in het midden. Ze zingt, ondanks haar beginnende verkoudheid, naar hartelust. Hieronder twee vrolijke filmpjes (Saskia is degene, die direct in de microfoon lijkt te zingen, of vlak boven de soloisten):


"The cat came back"



"Rudolph, the Red Nosed Reindeer"

zondag, december 17, 2006

Levend stalletje

Vanavond een kort stukje. Veel interessants hebben we vandaag niet gedaan, hoewel we wel het gevoel hebben van een productieve dag. Rick was al om acht uur op weg voor Kerstinkopen!

Het merendeel van de dag heb ik cadeautjes ingepakt. Om twee uur kwam Mary Ellen en hebben we vijf kilometer hard gelopen. Het voelde als lente, met korte mouwen was het nog warm! Er is vandaag een warmte record gebroken, het werd 18 graden!

Cadeautjes inpakken is heel goede therapie, want je hoeft er niet bij na te denken. De tranen zitten de hele dag nog erg hoog.

Hoewel Katja moet werken, gaan we nu eindelijk bij P.F. Chang's eten voor Saskia's verjaardagsmaaltijd. Tabatha komt mee en we genieten allemaal van het heerlijk eten, het is echt een heel erg goed restaurant!

We komen net op tijd thuis om het levende stalletje bij de kerk tegenover ons mee te maken. Het lijkt wel of iedereen zijn hond mee heeft genomen, verdorie! Ik mis Brynna meteen weer erg.

Maar het stalletje is, zoals altijd erg leuk. We kletsen met buren en zingen mee met de liedjes. Een van de jaarlijks terugkerende tradities is dit. Twee jaar geleden werd het afgelast vanwege de kou, dit jaar staan we er met zomerjassen.

Een paar filmpjes:


zaterdag, december 16, 2006

Slaap zacht, Brynna

Tot mijn verbazing word ik pas om zes uur wakker, met schrik. Ik had gedacht na alle emoties van gisteren een slapeloze nacht te hebben. Tenslotte is dit de laatste nacht met Brynna. Maar kennelijk ben ik gewoon uitgeput van alle happenings deze week. Rick ook, want die ligt ook voor pampus.

Beneden is alles stil, het fijne van een basement is, dat we niets horen, als de kinderen laat wakker blijven. En uiteindelijk vallen ze toch wel in slaap.

Nog twee uur lig ik in bed te denken over het afscheid van Brynna. Slapen lukt niet meer en de tranen zitten hoog. Om acht uur ga ik naar beneden en lees de reacties op het blog van gisteren. Slik, slik, slik, zo lief, allemaal! En Bianca's gedichtje brengt de tranen naar de oppervlakte.

Maar dat mag niet, want de meisjes beneden weten nog van niets en vier van hen komen naar boven om wat water te drinken. De andere drie (het waren er tien, maar drie werden voor middernacht nog opgehaald) slapen nog. Ik was mijn gezicht en geef de kinderen water.

Rick staat op en gaat, zoals beloofd, naar Dunkin Donuts met een hele lijst bestellingen. De donuts gaan er allemaal goed in en de meisjes spelen met de cadeautjes, die Saskia gisteren kreeg. Het is een heel leuk groepje kinderen.

Boven doe ik wat oefeningen met gewichten, maar mijn aandacht is er niet, dus ik stap maar in de douche. Ik ben uitgenodigd voor de jaarlijkse kerstbrunch bij mijn overbuurvrouw Chris en ben daar dankbaar voor. Dat verzet de gedachten even.

Als cadeautje breng ik wijnbedeltjes mee, want Chris speelt Bunco en heeft zo tenminste een keer per jaar een heel aantal wijn drinkende dames te gast. Zoals ieder jaar wordt het erg gezellig en het helpt om even te vergeten, dat ons zo'n nare taak te wachten staat.

Het gesprek gaat al gauw over het internet. Een heel aantal dames heeft beginnende tieners en zij verbieden hen instant messaging (MSN) en webpages als My Space. Alleen mijn vriendin Mary Ellen en ik hebben andere gedachten hierover. Mijn filosofie blijft, dat 1. alles wat verboden is interessanter wordt 2. open zijn over alles en het bespreekbaar maken is altijd beter, dan het blind verbieden.

Mary Ellen en ik krijgen toch een heel stel "you are right"s en ik denk, dat er veel "wat de boer niet kent, dat lust hij niet" tussen zit. Veel van de moeders zijn veel minder online, dan Mary Ellen of ik en lezen alleen de negatieven. Ik vertel ze, dat mijn zus haar man via het internet heeft ontmoet en ik net een week met een lieve vriendin, die ik via het internet heb ontmoet, naar Florida ben geweest.

Maar om half een is de brunch afgelopen en gaat iedereen naar huis. Ik word gesterkt met een heel aantal hugs, want ik heb aan een paar wel verteld, wat er vanmiddag zal gebeuren.

Inmiddels heeft Rick het ook aan Saskia verteld. Die heeft minutenlang gehuild en daarna vroeg ze, of we hierna een nieuw puppy zouden krijgen. Toen Rick beaamde, dat we daar over een paar weken over zouden gaan denken, hield ze op met huilen, hoewel ze verder de hele middag wel laat blijken ondersteboven te zijn. Kai is zijn gewoonlijke stille zelf.

Petra belt en ik ben er zo blij mee, we kletsen tot het tijd is om naar de dierenarts te gaan. Precies dat laatste erge uur gaat zo snel voorbij.

Net als we in de auto zitten belt Christine ook om ons een hart onder de riem te steken. Saskia en Kai nemen uitgebreid afscheid van Brynna en dan gaan Rick, Katja en ik richting dierenarts.

Katja en ik kunnen onze tranen niet bedwingen en Brynna hijgt erop los. Bij de dierenarts worden we meteen naar een van de kamers gebracht. Brynna wil niet meer lopen, alleen maar liggen, Rick krijgt haar met moeite verder.

In de kamer gaat Brynna op de weegschaal liggen, Katja en ik aaien haar en kalmeren haar, terwijl Rick de euthanisatie papieren tekent. Pas later horen we dat, want Katja en ik zijn zo overstuur, veel ontgaat ons. Brynna's as zal in West-Virginia bij een boerderij worden uitgestrooid, met uitzicht op de bergen, een mooie gedachte, wel.

Even later komt er iemand binnen met een dikke deken, die we onder Brynna leggen. Een koude metalen weegschaal is geen comfortabele laatste rustplaats. Het schiet door mijn hoofd, dat mensen deze dekens schenken. Wij hebben veel extra comforters/dekens, in de toekomst gaan we die ook aan de dierenkliniek schenken.

De dierenarts komt binnen en praat met ons over wat er mis is met Brynna. Gelukkig is ze met ons eens, dat het tijd is. Daar was ik eerlijk gezegd nog bang voor, dat de dierenarts het niet met ons eens zou zijn en we later weer door deze emotionele diepe dalen zouden moeten. Maar die angst was ongegrond, ze heeft ons vanaf Brynna's puppy tijd meegemaakt en weet, dat deze beslissing niet zomaar ineens genomen is.

Brynna krijgt een intraveneuze verdoving en is al gauw helemaal in slaap. Snikkend nemen Katja en ik afscheid en het doet me goed om de dierenarts ook te horen snikken. Ze biedt ons aan wat van Brynna's vacht te scheren voor ons om te bewaren en dat aanbod nemen we graag aan. Brynna was een superlieve hond, die niemand ooit kwaad deed, dit schrijvend komen de tranen weer boven, ze was gewoon een superlieverd. In al die twaalf en drie kwart jaar hebben we nooit een grom uit haar gehoord!

Met veel moeite besluit ik, dat langer afscheid nemen geen nut meer heeft en help Katja naar de wachtkamer. Daar snikken wij verder, Rick blijft bij Brynna tot haar hart stopt met kloppen. Dat kan ik niet, hoe hij het kan, weet ik niet, maar hij komt ook met rode ogen naar buiten.

Stil rijden we naar de mall, Katja moet om vier uur werken. We staan al gauw in Kerst verkeer vast en het duurt meer dan drie kwartier, voor we bij de mall zijn. Rick zet ons af om een parkeerplaats te zoeken en Katja en ik brengen de cadeautjes voor haar engeltje weg.

Het lijkt allemaal een beetje in een film, op de automatische piloot. Al die vrolijk gezichten van de menigte shoppende mensen staan me tegen. Ik wil hier helemaal niet zijn nu, maar Katja wil niet alleen naar haar werk nu en dat begrijp ik ook.

Rick vindt ons al gauw terug en we gaan Barnes and Noble in en kopen een groot boek met verschillende hondenrassen. We gaan niet meteen op zoek, maar alvast wat onderzoek naar een nieuw maatje helpt de pijn.

We brengen Katja naar Old Navy, denkend, dat het wel goed zal gaan. Maar nog geen tien minuten later belt ze in tranen op. Ze kan niet ophouden met huilen en haar manager heeft gezegd naar huis te gaan en het rustig aan te doen.

We halen haar weer op en besluiten als gezin bij Chili's te gaan eten. We spreken over de leuke herinneringen met Brynna en kijken door het hondenboek.

Om half zeven zijn we weer thuis en het voelt alsof het tien uur is. Thuis is het leeg, het kussen aan mijn voeten is leeg, er is geen gehijg, Brynna was heel erg aanwezig de laatste maanden. Ik mis haar! En dat zal nog wel even duren.

Rust zacht, Brynna, je was een heel lieve compagnon, altijd daar, zonder veroordelingen. Precies het maatje zoals men honden altijd beschrijft. Had je maar het eeuwige leven!

vrijdag, december 15, 2006

Emotionele roller coaster

Wat een week is dit geworden en het ergste moet nog komen! Gisteravond belde Angelo, terwijl Katja hard aan het studeren was voor een AP Biologie test. Blij verrast liep ze naar buiten, want daar wachtte hij haar op. In tranen kwam ze een uur later weer binnen. Hij had een "break" nodig, had hij haar huilend verteld, wetend, dat ze net ziek is geweest én voor een grote test aan het studeren was. Grrr!!

Ze voelde zich toch nog niet lekker en nu voelde ze zich helemaal niet in staat om verder te studeren, dus nog maar een dagje thuis. Gelukkig is ze er na de eerste tranen alleen maar boos om. Moeilijk om dit van de zijlijnen aan te kijken, maar ik weet uit ervaring, dat teveel kritiek averechtse werkingen heeft. We bieden dus maar een ouderlijke schouder, die ze dankbaar aanneemt.

We worden op de gewone tijd wakker vanochtend en Kai en Saskia gaan naar school. Rick vertrekt ook vrij vroeg naar zijn werk. Ik ruim op, want na alle ziektedagen is er van alles blijven liggen. Ik hoor Brynna weer heel erg naar adem happen en zie, dat haar tong helemaal blauw is. Ze heeft een paniekerige uitdrukking in haar ogen. Onder haar zie ik, dat ze geplast heeft op het tapijt.

De afgelopen weken is ze steeds slechter geworden en is nu ook incontinent. Vrijwel nooit ademt ze meer gewoon en ik vind het vreselijk deze ademnood aan te zien. Nu plast ze ook telkens, waar ze ligt, want vragen om naar buiten te mogen kost teveel energie.

Half in tranen bel ik Rick in zijn auto en samen bepalen we, dat het nu echt tijd wordt om haar te laten inslapen. Ze heeft geen kwaliteit van leven meer, al eet ze nog wel, maar zelfs na een paar happen heeft ze weer zo'n benauwdheid met blauwe tong. Bovendien stinkt zij naar haar eigen urine, want ze kan niet meer door haar knieen zakken en ons huis begint te stinken, omdat ze op het tapijt gaat.

Het is zo'n ongelooflijk moeilijke beslissing ons maatje van 12,5 jaar van ons heen te laten gaan. Maar we vinden, dat we haar er geen plezier mee doen haar in leven te houden. Als ik het Katja vertel is zij bedroefd, maar het ook met ons eens en dat zegt alles. We zien allemaal hoeveel Brynna iedere dag lijdt. We besluiten het nog niet aan Kai en Saskia te vertellen, want we willen, dat Saskia een onbezorgd verjaarsfeestje heeft vanavond.

Gelukkig is Christine er om mee te gaan lopen, want ik heb even een luisterend oor en verandering van omgeving nodig. We lopen een uur en dan ga ik naar de Petsmart vlakbij haar huis om hondenluiers te kopen. Jazeker, die bestaan, wegwerpluiers met een gat voor de staart erin. De felgele vlekken, die Brynna op het moment op het tapijt achterlaat gaan er niet meer uit en haar de hele dag in haar bench vastzetten vind ik inhumaan. Zolang ze nog bij ons is kan ze met zo'n luier fijn bij ons liggen, zoals ze zo graag doet.


In Christine's buurt zijn een aantal huizen heel smaakvol versierd



Als ik thuis kom is Katja op en we gaan bij ons favoriete Japanse restaurant lunchen. Dat hebben we wel even verdiend, vind ik, ons lievelingskostje sushi. De bediening is snel en het eten zoals altijd voortreffelijk en na een half uur staan we alweer buiten!

Maar goed ook, want om een uur moeten we op Saskia's school zijn voor Artsmart. Op de terugweg halen we het boeket ballonnen, dat ik voor Saskia's partijtje heb besteld, op bij Party Mania.

Onderweg bel ik de dierenarts om een afspraak te maken voor Brynna. Gelukkig werkt mijn favoriete dierenarts, want ik wil absoluut niet weer oog in oog staan met miss Veroordeling, zoals een paar maanden geleden. Deze beslissing is al moeilijk genoeg.

Katja vraagt naar het boeket ballonnen, want ik kan mijn tranen nauwelijks bedwingen. Bah, waarom moeten dieren zo snel oud worden?

Precies op tijd staan we in Saskia's klas om over Rousseau te onderwijzen. Pamela vertelt de klas over zijn leven, terwijl Katja en ik de papieren, scharen en lijm uitdelen. Het wordt een leuk project, een collage van allerlei verschillende materialen. Maar wat een troep! En we krijgen maar 45 minuten om de les te doen. Toch komen er weer prachtkunstwerken uit en, zonder de trotse moeder of zus uit te hangen, Katja en ik vinden Saskia's een van de beste. Zij creeert een hele keuken uit stukjes papier en stof.


Saskia hard bezig aan haar kunstwerk

Gauw helpen Katja en ik Pamela met opruimen en dan rijden we in alle Kerstdrukte naar Tysons Corner. We hebben maar een uurtje om een heel stel dingen te doen, dus het wordt flink aanpoten. Voor Amerikaanse begrippen is het razend druk in de mall, we moeten zelfs zo af en toe in de rij wachten om af te rekenen.

Als eerste breng ik de cadeautjes voor Sona, ons "engeltje", weg. Het is toch altijd weer een speciaal gevoel, want we hebben leuke dingen gevonden en zo heeft zij ook een fijne Kerst, straks.

Katja heeft voor haar AP English de dvd van Vertigo nodig en die is overal uitverkocht. Tot ik op het lumineuze idee kom om bij Barnes and Noble te gaan kijken. We kunnen de medewerker wel zoenen, als hij de dvd omhoog houdt voor ons (en vertellen hem dat ook, tot groot vermaak van hem en de medestanders).

Volgend op ons lijstje is de Discovery Channel Store, waar Katja cadeautjes voor Kai en Saskia vindt. Ook hier is het druk en warm, het is buiten 18 graden en in de mall staat de verwarming aan!

Als laatste gaan we op zoek naar een helemaal wit topje voor Saskia. Die heeft maandag haar koorconcert en moet komen met een zwarte broek of rok en een wit topje. Dat laatste is dus in dit seizoen echt nergens te vinden! Ik neem uit wanhoop maar het enige witte topje, een dunne coltrui, mee, wetend, dat die bij Saskia niet in de smaak zal vallen (wat dus inderdaad bij thuiskomst niet het geval is).

Alweer door dik verkeer werken we onze weg terug naar huis. Gauw dek ik de tafel en zet alles klaar voor het feest. De ballonnen gaan in de basement, Rick komt thuis met de cake en wat snacks en het is wachten op de gasten geblazen.

Klokslag vijf uur gaat de eerste bel en die houdt een half uur niet op. Vier jongens en zes meisjes (helaas is Aoife ziek, maar die belt toch herhaaldelijk op) zitten even later aan de pizza. De jongens blijven niet slapen, de meisjes wel.

Het is een spelletjes feestje, maar wij mogen van Saskia niet beneden komen. Ze vervelen zich, zo te horen, dan ook absoluut niet. Omdat een paar jongens om zeven uur weer weg moeten, pakt Saskia haar cadeautjes al vroeg uit. Ze krijgt veel knutseldingen (hoera!) en ook een aantal "juwelen".


Iedereen kijkt toe hoe Saskia uitpakt

Het is allemaal erg leuk, hoewel ik soms nog steeds, na al deze jaren versteld sta, wat een dure cadeaus sommige mensen geven! Zo krijgt Saskia van een van de jongens zeker $30 aan klei spullen van Sculpey (ik had de moeder verteld, dat ze dat graag doet).

Dan steken we de kaarsjes aan op de Baskin Robbins half chocolate chip cookie dough half mint chocolate chip ijscake. We zingen Happy Birthday en de cake gaat meer dan half op!


De cake gaat er goed in



Opeens horen we sirenes en de telefoon gaat. Aoife vertelt Saskia, dat Santa door de buurt rijdt. De kinderen zijn niet meer te houden en dansen de cul de sac in. Het is nog steeds ronduit warm, jassen zijn niet nodig.

Na een kwartiertje komt inderdaad Santa aangereden, gezeten in een van de antieke brandweerwagens van het Vienna Volunteer Fire Department. Een andere, mooi verlichte, antieke wagen gaat hem voor. De kinderen krijgen allemaal een candy cane en er wordt "Santa Claus is Coming to Town" en "Jingle Bells" gezongen. Volgens mij vinden de vrijwillige medical technicians dit eens een welkome afwisseling van spoedgevallen! Dan gaat Santa verder naar de volgende straat. Zo'n leuke traditie is dit!




Rick en ik ontmoeten ook gelijk onze nieuwe overburen, de eerste nieuwe inwoners in de cul de sac, sinds het gebouwd werd. Het zijn aardige mensen met volwassen kinderen. Veel tijd om te praten hebben we niet, want de kinderen zijn alweer binnen en wij moeten opletten.

Kai neemt de twee laatste jongens mee twee huizen verderop, waar hij de rest van de avond op ze zal passen. De meisjes vermaken zich in de basement en zullen blijven logeren. Tien bij elkaar en stuk voor stuk echt lieve en leuke kinderen. Ik blijf dit bijzonder leuk vinden voor onze kinderen, want ik heb zelf nooit zo'n groep vriendinnen gehad. Maar ik betwijfel of er veel geslapen zal worden...

Rick en ik kijken tv en zijn uitgeput. Ik voel me zowel emotioneel als lichamelijk helemaal op. Aan de ene kant zie ik als een berg tegen morgenmiddag op, aan de andere kant voel ik al weken spanning omdat Brynna zich duidelijk zo naar voelt. Wat een dubbel gevoel, ik zou haar zo graag bij ons willen houden en aan de andere kant weet ik, dat dit de goede beslissing is voor haar. Moeilijk is dit, volwassen zijn!