22 graden!!!

Gisteren werden we wakker met rotweer, het plensde en niet zo'n beetje ook! Het leek wel de zondvloed. Rick heeft Kai naar school gereden en ik Saskia. Een voet buiten de deur en je was kledder, dus op de bus wachten of naar school lopen zou betekenen, dat ze de dag nat hadden moeten doorbrengen. Ik herinner me nog hoe erg ik dat vroeger vond, dus wil ze dat niet aandoen!

Katja was doodmoe en wilde het eerste uur uitslapen. Ze was misselijk van moeheid en uiteindelijk is ze de hele dag thuisgebleven. Het probleem is, dat ze op donderdagavond werkt en voor vrijdag vaak een berg huiswerk heeft. Ze blijft dan veel te laat huiswerk maken, kan niet slapen en voelt zich de volgende ochtend ziek.

Dat kan natuurlijk niet doorgaan, dat vindt zij zelf ook, dus we hebben samen oplossingen doorgenomen. Ze gaat haar huiswerk zoveel mogelijk van te voren maken, een logische stap lijkt het, maar met stages en alles nog niet zo eenvoudig voor haar.

Nadat ik heerlijk met Petra had ge-MSNd, bonjourde ik mezelf naar boven om de Fitness gewichten workout te doen.

Hierbij werk je eerst twee spiergroepen met gewichten en dan moet je een minuut een cardio-interval doen. Er zijn 10 gewichtenoefeningen en 5 cardio-intervals en als je die drie keer achter elkaar doet ben je tussen de 45 minuten en het uur bezig en geloof me, dan voel je het! Deze routine kun je aanpassen aan je eigen niveau en je hebt er weinig ruimte voor nodig, dus als iemand erin is geinteresseerd, geef maar een gil. Ik weet, dat meer bewegen vast deel is van de goede voornemens bij sommigen!

Katja was inmiddels uit bed en voelde zich een stuk beter (natuurlijk). We namen de gelegenheid waar om gezellig met zijn tweetjes bij de Japanner te gaan lunchen. We krijgen niet meer zoveel tijd om samen te zijn, dus ik grijp iedere kans aan. En op zo'n druilerige dag breekt buitenshuis lunchen de saaiheid even.

Na het eten begon Katja aan haar huiswerk, terwijl ik de Kerstspullen in de eetkamer, woonkamer en keuken opruimde. Met behulp van alle drie de katten tuigde ik de kunstboom voor af. Het is altijd weer lachen, die nieuwsgierigheid! Niet voor niets bestaat het gezegde "Curiosity killed the cat"!


Meike in de doos voor de Kerstboom, ze kwam er wel in, maar hoe er dan weer uit?



Snickers en Sushi snappen niets van al die rare takken



We lieten gemakkelijk Chinees bezorgen voor het avondeten. De hot and sour soep smaakte heel erg lekker en de dumplings ook. Rick en Saskia aten General Tso's kip, mijn favoriete Chinese gerecht, maar het is gefrituurd en ik probeer toch de extra 5 pondjes van de feestdagen er langzaam af te krijgen.

Het was zo warm buiten, dat alle drie de katten de tuin in wilden. Bij het naar bed gaan rond elf uur waren ze nog niet binnen, dus ik stond, op mijn blote voeten, buiten om ze te roepen. En mijn voeten waren niet koud! De kalender stond toch echt op 5 januari!!

Vanochtend worden we met stralende zonneschijn wakker. Dit weekend staat in het teken van Kerstspullen opruimen en we hadden geen beter weer kunnen vragen!

Na een rustig ontbijtje bevestig ik mijn Zune en mijn Garmin aan mijn arm en doe mijn riem met waterflesjes om en ga op weg. Ik wil zoveel mogelijk hard gaan lopen en dan langer dan de drie mijl, die ik telkens doe.


De thermometer bij het opstaan!

Als ik vertrek is het al 17 graden en al gauw merk ik, dat ik te warm gekleed ben. Ik heb een lange broek en een shirt met lange mouwen aan en na twee mijl moet ik even gewoon lopen, zo warm heb ik het! Mijn hoofd voelt als een boei!

Inmiddels ben ik op het W&OD pad beland, waar het enorm druk is met joggers, fietsers en wandelaars! Zo druk is het anders in de winter nooit, maar ja, iedereen wil natuurlijk een graantje meepikken van dit uitzonderlijk lekkere weer.

Wat helpt het om muziek te luisteren tijdens het lopen, zeg! Zowel als ik hardloop, als als ik snelwandel, ga ik sneller, dan zonder muziek. Bovendien gaat de tijd lekker snel. Bij elkaar loop ik zes en een kwart mijl, net iets meer dan tien kilometer, in een uur en zes minuten. Geen super tijd, maar voor de eerste keer weer zo'n langere afstand ben ik tevreden. Helaas verkrampt mijn hamstring wel weer, wanneer zal ik eens van die problemen afkomen?

Thuis zijn Rick, Saskia en Kai (en niet veel later ook Katja) hard bezig de family room op te ruimen, wat voornamelijk het aftuigen van de gigantische boom betekent. Ik zie mijn kans schoon om lekker buiten bezig te zijn en verkondig, dat ik de lichtjes dan wel ga opruimen. Gauw verkleed ik me in een t-shirt met korte mouwen, want die lange mouwen zijn veel te warm!


De Kerstboom aftuigen in korte broek, het lijkt Florida wel!

In iedere buurtuin is ook iemand bezig met opruimen. Mijn naaste buur, Don, mest zelfs zijn hele garage uit én wast de vloer! Wat een ijver! Ik schaam me meteen over onze wel erg rotzooierige garage, maar niet genoeg om er wat aan te doen!

Met een onderbreking voor lunch en om de Peapod boodschappen op te ruimen, werken we hard door en om half vier, als Katja naar haar werk moet, ziet alles er weer keurig (maar toch ook een beetje kaal) uit. Met veel moeite hebben Rick en ik de Kerstboom naar de stoep gesleurd, honderden, nee, duizenden naalden achterlatend! Die zullen we de eerste maanden nog vinden.


"Do you have to take a picture while we're suffering?", vraagt Rick geergerd, op dit moment. De plastic zak paste niet om de boom, volgend jaar toch maar een kleinere?

Morgen ga ik wat rode accenten aanbrengen, Valentijnsdag-achtig, al is dat nog meer dan een maand weg. Een beetje winterse gezelligheid mag nog wel, want dit lente weer is heerlijk, maar blijvend is het, denk ik, niet.

We rusten een uurtje uit, ik in het zonnetje met de nieuwste Margriet, en dan stelt Rick voor bij de Cheesecake Factory te gaan eten. Hij wil eigenlijk naar de nieuwe vestiging in Fair Oaks, maar daar is de wachttijd om half vijf al een uur (!). In Tysons zit hij al langer en als we daar om half zes aankomen moeten we een kwartiertje wachten op een tafel.

Uit het hele boek, dat hun menu bevat, weet ik meteen, wat ik wil. Als voorafje de gegrillde verse artisjok en de Luau salade als hoofdgerecht. Zo krijg ik ontzettend veel groente naar binnen, heerlijk! De anderen genieten ook en de bediening is snel en vriendelijk.

Tijdens het eten praten we over het nieuwe hondje en welke naam we het leukst vinden. We denken dan nog steeds aan "Cash", maar als we thuiskomen heb ik een email. Er is iets mis met Cash's ogen en Sue, van wie we hem kopen, wil hem nu niet verkopen, tot hij zes maanden oud is en ze weet, wat er precies aan de hand is.

Ze biedt ons nu "Stone" aan, die als tweede op onze lijst stond. We overleggen met de kinderen en al vinden Kai en ik het vooral erg jammer, want wij hadden wat met "Cash", we zouden alle zes de hondjes zo als huisgenootjes hebben. Het wordt dus "Stone".


Stone

Op mijn vorige blog over de hondjes kwam het commentaar, dat het jammer was, dat we niet uit het asiel hebben gekozen. Daar hebben we onze weloverwogen redenen voor (toen ook in commentaar uitgelegd). En ook nu verkiezen we om een gezond hondje over een hondje met mogelijke gezondheidsproblemen te nemen.

Dat zal bij sommigen ook de verkeerde indruk achterlaten. Maar met een gezin van drie kinderen en drie katten moeten er bepaalde overwegingen gemaakt worden, sentimenteel, maar ook financieel. Ik hoop, dat een ieder, die dit leest, begrijpt, dat wij over dit soort dingen nadenken en niet willekeurig een beslissing nemen. Dat de keuze voor anderen anders zou zijn kan zeker, maar dat is met alles in het leven.