Stilte voor de storm

Nog een weekdag voor ik een "baby" heb om voor te zorgen! Ik ben me terdege bewust, dat dit echt een stilte voor de storm is. Al heb ik enorme zin om een hondenbaby op te voeden, ik zie eerlijk gezegd wat op tegen de nachten. Van alle kanten hoor ik, dat puppies 's nachts nogal wat problemen kunnen maken.

Aangezien Rick ook volgende week op reis gaat heb ik de hulp van de kinderen al ingeroepen. Een slechte nacht is bijna desastreus voor mij op het moment. Maar dat mag de pret van een schattig nieuw huisgenootje niet drukken, natuurlijk.

Inderdaad hebben we een naam voor hem, maar die houd ik nog even voor me tot maandag, voor het geval we op het laatste moment van gedachten veranderen.

Christine belt, terwijl ik mijn ochtenoefeningen doe. Ze vraagt, wat mijn workout plannen zijn voor vandaag. Ik heb om 13 uur met Sylvia afgesproken om te gaan fietsen, maar ben ook zo bereid om nog meer te bewegen. Gelukkig maar, want de voorspelde regen blijkt eerder te komen.

Als ik naar Christine rijd heb ik voor het eerst in een tijdje weer zo'n "dat ik dit leven leef" moment. Hier rijd ik, dorpse Petra uit Leusden-Zuid, op een interstate in Virginia. Soms overweldigt het me, dat ik, opgroeiend in dat (ik moet het eerlijk zeggen) vreselijke dorp, nu zo'n heel, heel ander leven heb, dan ik ooit had kunnen vermoeden.

Zo af en toe word ik dus nog steeds door zo'n "wauw, dat me dit mocht overkomen" gevoel overvallen. Tot een half jaar voor mijn ouders besloten hierheen te verhuizen had ik er zelfs nooit aan gedacht om de Verenigde Staten te gaan bezoeken. Laat staan er wonen!

Christine en ik lopen zo'n vijf mijl (ik ben Garmin helemaal vergeten vandaag!) en er valt weer heel wat te bespreken. Eigenlijk onvoorstelbaar (en voor Rick bijvoorbeeld is het dat ook), omdat we elkaar zo vaak zien!

Net voordat we thuis zijn begint het te regenen. Ik bel Sylvia en die is het ermee eens, dat dit geen lekker fietsweer is. Zij komt dus gezellig een kop thee met volkoren speculaasjes (nog van Petra gekregen in november!), die zo lekker smaken, dat het bordje aan het einde van de middag leeg is. En dat terwijl Sylvia en ik er maar een of twee hadden, de kinderen vinden ze kennelijk ook niet te versmaden! Het is gezellig weer even bij te kletsen!

De rest van de middag is heerlijk rustig. Saskia gaat bij Tabatha logeren en Katja met vriendinnen naar de mall. Alleen Kai, Rick en ik zijn er dus met het avondeten en Rick stelt Japans voor. Nou, dat laat ik me geen tweede keer zeggen, want dat is mijn favoriete eten.

Mr. Fastman bezorgt de lekkernijen en we gaan met het eten voor de tv hangen. We kijken 1 vs 100, een leuke quiz show. En daarna is Trading Spouses aan de beurt. Het blijft lachen, hoe ze iedere keer weer complete tegenpolen als gezin uitkiezen! Dit keer is er ook een Fransman bij, die er echt typisch Frans uitziet. Zijn Joie de Vivre is wat moeilijk te begrijpen voor de andere "Spouse", die een verleden in de US Marines heeft.