Living vicariously through others

Zo zeggen we dat in het Engels, als we genieten van het leven van anderen, maar niet zo van dat van onszelf (op het moment). Zo kan ik op het moment helemaal genieten van foto's van lentebloemen op de weblogs van anderen. Kleur!!

En ik voel me, na alweer een koortsige nacht, nog geen centje beter, dan gisteren. Ik verbeeld me zelfs, dat ik meer hoest en de koorts gaat ook al niet weg. Ik houd me vast aan Kai's ziektebeeld, die voelt zich eigenlijk vandaag pas weer helemaal de oude (na vorige week donderdag begonnen te zijn). Als ik maandag nog zo ben, ga ik naar de dokter (Rick en Christine willen, dat ik nu al ga, maar een dokter doet niets aan een virus).


Als je ziek bent, moet je iets en deze kroop op de muur van ons toilet

Ok, genoeg over mijn gehoest en gesnotter. Ik vermaak me met het verder maken van een Powerpoint presentatie in het Nederlands over Virginia, die ik maanden geleden al ben begonnen. Als die klaar is, wil ik het tot een Flash presentatie maken en op het internet zetten. Het is leuk, creatief bezig zijn.

Het voordeel van het tijdsverschil met Nederland is, dat het daar eerder avond wordt. Dus doe ik mee met een grote MSN chat van een van de super-gezellige email lijsten, waarvan ik lid ben. Ik ben niet het enige Amerikaanse lid, er zijn er nog twee en eentje woont in Canada en een in Zuid-Afrika.

Grappig om zo'n chat te hebben met mensen, die je nog nooit hebt ontmoet en toch goed lijkt te kennen. Persoonlijkheden komen in email goed naar buiten is mijn jarenlange ervaring. Dankzij de dames in Nederland en Rita in Californie en Margreet in Canada gaat mijn saaie middag heel snel voorbij!


Dit schattige kreeg ik van een vriendin toegestuurd, de kat is van een kennis, die een boerderij heeft

Alle kinderen komen thuis uit school en gaan hun eigen wegen. Kai naar een vriendje, Katja met Leah naar Whole Foods (ja, ja) en Saskia gaat bij Madison logeren en naar de film "Music and Lyrics". Vorig weekend heeft ze Madisons partijtje gemist en dit is een "make up" met zijn tweetjes.


Nog even knuffelen met Cosmo voor ze weer op weg ging

Vanavond gaat Katja met Leah en een heel stel vrienden van school met de Metro naar Washington (als de jongens er niet bij waren geweest, hadden we dat niet toegestaan, al is de Metro 's avonds redelijk veilig, maar je weet nooit). Ze gaan naar de 930 Club om naar een concert van Anberlin met Bayside te luisteren.

Het lijkt helemaal geen twintig jaar plus geleden, dat wij in diezelfde club stonden te dansen bij een R.E.M. concert! De 930 Club is geen concerthal, het is een vrij kleine bar, waar minder bekende artiesten komen. En er is heel veel atmosfeer! Leuk, dat Katja daar nu ook heen gaat.

Als ik me morgen nog ziek voel (er moet een wonder gebeuren, als dat niet zo is), geef ik mezelf vrij van blog schrijven en ga ik in mijn self-pity wallowen om maar eens het code switching van mijn kinderen te gebruiken. Allemaal een heel prettig weekend, dus!