Warm! Koud!

Zaterdag

Om vier uur vannacht werd Rick wakker en dacht blauwe lichten buiten te zien. Maar hij was te moe om er verder aandacht aan te besteden en vanochtend denkt hij het gedroomd te hebben. Ook Katja zegt, dat ze in haar droom sirenes dacht te horen. We lachen om de toeval ervan bij het ontbijt.

Christine belt, het is heerlijk weer en alweer lente-achtig. Ze komt hier en we gaan lopen. En dan zien we, dat Katja en Rick niet droomden! Een heel stuk van het hek van onze buren is stukgereden.

Overal liggen autodelen en een boom is ernstig beschadigd. Dit was een flinke "crash"! Zo te zien is iemand keihard van de straat tegenover doorgereden. Eigenlijk verbaas ik me erover, dat we dit helemaal niet hebben gemerkt, dat laat weer zien, hoe geluidsdicht onze huizen zijn.


Christine en ik lopen vijf mijl door een druk Vienna. Het lijkt wel of iedereen van het lekkere weer wil genieten. We ontmoeten een labrador puppy en zijn "ouders", zij blijkt slechts een week ouder dan Cosmo (en is een stuk kleiner!). We kijken even naar de Lacrosse wedstrijd bij het Community Center, want dat vind ik zo'n leuke sport.

Thuis werken we aan onze "spring break", die al eind maart begint. Allerlei bestemmingen hebben al de revue gepasseerd. Als eerste Tennessee, want ik zou graag naar Great Smokey Mountains National Park willen en ook Nashville en Memphis zien. Maar dat werd maar zeer lauw ontvangen door Rick en de kinderen!

Vervolgens kwam West-Florida ter sprake, omdat Petra en ik daar zo'n fantastische tijd hadden. Maar de Paasvakantie is daar erg druk en met zijn vijven zouden we overal twee kamers moeten huren. En nog zo'n twintig uur rijden om er zelfs te komen. Ik heb daar geen zin in (ook al, omdat ik het net gezien heb!).

Een bestemming, waar iedereen graag heen wil, is Los Angeles. De vorige keer, dat we er waren, was Saskia zes maanden oud. Geen van de kinderen herinnert zich dus ook maar iets van die week, terwijl Rick en ik er fantastische herinneringen aan hebben.

Nu kost een "gewoon" ticket naar Los Angeles $520 per persoon, maar Rick heeft heel wat American Express "mijlen" ($1 = 10 mijl) opgebouwd. Het blijkt, dat we die als cash kunnen gebruiken als we boeken. Dat scheelt meer dan de helft van de totale kosten!!

Na twee uur gedoe, want de website is allerminst vanzelfsprekend, gaan we nu op 30 maart non-stop naar Los Angeles en op 7 april non-stop terug! De kinderen moeten dan wel een dag school missen (die om te beginnen vrij was, maar vanwege te veel sneeuw weer in is genomen), maar ik heb nog geen boos gezicht daarover gezien!

Het is zo lekker buiten, dat ik weer op de stoep voor ga lezen. Onze schattige buurmeisjes van vijf en drie komen de zoveelste dozen met Girl Scout Cookies brengen. Wij kennen meer "girl scouts", dan ik wist, maar de dozen verdwijnen als sneeuw voor de zon, want de kinderen vinden ze heerlijk (en Rick ook!).

Aan het einde van de middag gaan wij eens kijken, wat er met Katja's auto aan de hand is. Iedere keer, als ze harder dan 40 mijl per uur rijdt, hoort ze een raar geluid. Wat blijkt? Er is een zwarte strip bovenaan haar achterruit, die op gaat staan, als ze harder rijdt! En hij komt dan, als ze stilstaat, weer naar beneden. Kennelijk om de aerodynamiek te helpen.


Je kunt de "spoiler" hier goed zien

Als we thuiskomen spelen de kinderen heerlijk buiten. Saskia en Tabatha zijn met Parker en Cameron aan het touwtjespringen. De jongen vinden het prachtig, zo leuk!


Voor het avondeten proberen we een nieuw restaurant, Temel. Het zegt Euro-Mediterraans te zijn, maar is voornamelijk Turks. Het is heerlijk!!! We genieten van hun goede eten en elkaars gezelschap. Jammer, dat Katja moet werken!

Om 21 uur gaat de bel opeens. Het is een politieagent. Ze dachten, dat het hek van ons was en hij kwam vertellen, wat er gebeurd is. Rick praat met hem en verneemt, dat de man ernstig dronken was, de auto total-loss (kun je wel zien van alles wat er nog ligt) en dat hij 50 mijl per uur reed!!! Of de man of eventuele passagiers ook gewond waren, weten we niet. Maar het moet een goede klap geweest zijn!

Zondag

Oef, zeg! Het is maar beter nog niet aan de lente temperaturen te wennen, want het heeft vannacht goed gevroren. Het is wel prachtig zonnig buiten, maar de wind waait hard en ver boven het vriespunt zal het kwik niet uitkomen. Helaas zijn de voorspellingen voor volgende week ook koud, met wit spul voor woensdag. Hopelijk verandert dat nog!

Rick en ik nemen Cosmo op een (voor hem) lange wandeling. We lopen rond de grote vijver bij ons oude huis, waar Cosmo blaft naar de Canadese ganzen. Maar over het algemeen kunnen die hem veel minder schelen, dan Rick gedacht had. We zien ook nog een prachtige reiger, die pas, als we vlak bij hem zijn, opvliegt. Jammer, dat ik mijn fototoestel niet mee heb!

Als we schoon zijn gaan Rick en ik naar Tysons Corner. We willen een aantal boeken kopen bij Barnes and Noble, waaronder boeken over Los Angeles en omgeving. We slagen goed.

Voor we naar huis gaan kijken we nog even hoe Katja het doet bij Old Navy. We vinden haar met een arm vol babykleertjes en een microfoon aan. Heel serieus is ze bezig, ze moet die kleding terug op zijn plek leggen. Al met al vindt ze haar werk nog erg leuar

Thuis werk ik aan mijn fotografie les. Vandaag is geen goede dag om de actie foto's te maken, te koud en winderig! Maar leren doe ik wel.


Een opdracht is kinderen met de hond te fotograferen



Persoonlijk vind ik deze foto best leuk

Saskia verveelt zich eerst en wil naar Cartoon Network kijken. Maar ik heb een hekel aan tv overdag en vooral aan de rare tekenfilms, die dat kanaal toont. Ik vertel haar dus de tv uit te zetten. Ze gaat stampend weg, roepend: "Ik ben een kind, dus ik ben supposed om cartoons te kijken!" Hi hi, wat ben ik toch gemeen, dat ik dat kinderrecht van haar afneem!

Aan het einde van de middag gaat de deurbel. Er staat een oudere jongen voor de deur, die vraagt of Katja thuis is. Hij heeft een baardje en hij ziet er ongemakkelijk uit, dus mijn eerste reactie is er een van twijfel. Maar dan zegt hij, dat zij hem heeft gevraagd om te helpen met haar Engelse project. Ik realiseer me, dat dit "Zebu" is, de oudere broer van een klasgenoot van Katja. Zij wonen in de cul de sac achter ons. Hij is autistisch, waar op het autistische spectrum hij valt, weet ik niet, maar zijn "handicap" komt wel duidelijk naar voren.

Omdat Katja nog niet thuis is nodig ik hem binnen. Hij vertelt me van alles op een eentonige toon, terwijl ik probeer Katja op haar mobieltje te bellen. Het is echt een lief joch en hij is super intelligent, hij gaat nu naar Christopher Newport University, een school, waar Katja ook heen wil.

Als Katja thuiskomt belt ze hem op en hij komt om te helpen met haar essay. Ik luister naar hun conversatie en het is duidelijk, dat hij ongemakkelijk is met mensen, maar niet met Katja. Hij geeft haar goede kritiek op haar essay en vertelt van alles over zijn college dagen. Het is een hartstikke lieve jongen, die het vast niet makkelijk heeft in het leven.

Rond zes uur gaat Zebu naar huis en wij willen naar de Cheesecake Factory met zijn allen. Eigenlijk naar het nieuwe restaurant in Fair Oaks, maar daar is een wachttijd van een uur. In Tysons Corner is het minder druk, dus we besluiten daarheen te gaan.

Katja kan niet wachten, tot ik haar passagier ben, dus ik rijd met haar mee naar de mall. We volgen Rick, Kai en Saskia. Wat een leuk ding is die kever, zeg! Ik krijg zelfs een lekker verwarmde stoel, iets wat mijn van niet biedt! En Katja rijdt fantastisch, ik kan merken, dat haar zelfvertrouwen met de weken gegroeid is!


Katja in actie!

Bij het restaurant krijgen we een "beeper" en we drinken eerst wat in de bar. Het blijft een heel gezellig restaurant en alle medewerkers zijn even aardig. Al gauw krijgen we een lekker grote tafel en bestellen wat voorafjes (ik een verse artisjok, de kinderen buffalo chicken en sliders (mini-hamburgers)).

Katja heeft me onderweg al verteld, dat dit een heel late avond voor haar zal worden. Niet alleen moet ze die essay af krijgen, maar ze moet ook laten weten, waarom ze volgend jaar een editor wil zijn voor het "Yearbook" (een ware journalistische productie) en ze heeft huiswerk voor AP Biologie. En daarbij zijn morgen de SOL's, testen, die laten zien hoe ze het doen en die meetellen voor de overgang.

We hebben de serveerster verteld, dat we haast hebben en daar luisteren ze naar! Mijn salade met bijna rauwe tonijn komt perfect gemaakt en alle pizza's ook, Rick heeft kip taco's besteld. Dit vind ik echt goed, als je zegt haast te hebben, werken ze ook hard alles snel en op tijd klaar te hebben. We krijgen dozen mee met alles, wat we niet opaten en Katja kan thuis meteen aan haar werk beginnen.

Al heb ik aangeboden te helpen, waar ik kan, het lijkt erop, dat er geen hulp mogelijk is. Ze moet een essay schrijven over een biografie over Prinses Diana, die zij heeft gelezen. Ik kan helpen met grammatica, maar daar blijft het bij. De tijden, dat we het makkelijk konden maken voor onze kinderen zijn voorbij!