Cosmo's drukke dag

Rick voelt zich vandaag weer helemaal de oude en gaat gewoon naar zijn werk. Het zonnetje schijnt, maar het vriest buiten. Christine belt om te vragen, wat ik als beweging ga doen vandaag. Dat weet ik nog niet en we spreken af later op de ochtend te gaan lopen.

Na mijn ochtendoefeningen gaan Cosmo en ik met Saskia mee naar school. Ik neem mijn acht pond gewichten ook mee, zodat ik wat extra sport-uitdaging krijg. De gentle leader werkt fantastisch, hij trekt vrijwel niet meer. Ook lijkt hij er al aan gewend, zijn oortjes staan niet meer naar achteren als hij loopt, vorige week wel.

Thuis doe ik gauw een gewichtenroutine, want ik heb net gelezen hoe belangrijk dat is in de preventie van osteoporose, een aandoening, waar mijn moeder erge last van heeft.

De tijd vliegt en voor ik het weet is het kwart voor tien. Om tien uur begint Cosmo's training, maar op het laatste moment herinner ik me, dat ik mijn crockpotmaaltijd nog klaar moet maken. Hoezo scatterbrained?

Als een razende schil ik de zoete aardappelen en maak de wortels schoon, ik gooi ze in de crockpot, de stukken ham erbovenop, een kopje maple syrup en hup, crockpot aan. Een van onze favoriete maaltijden kookt, terwijl onze dag voortgaat.

Gelukkig is het helemaal niet druk op de weg, dus binnen tien minuten (ok, ik heb de snelheidslimiet ietwat overschreden) parkeer ik voor Petsmart. Daar hangen allerlei borden over de recall van het honden- en katteneten. Mensen brengen zakken blikjes terug! Ik heb alles, wat we hebben, nagekeken en geen van onze blikjes hebben de betrokken nummers gelukkig.

De klas is al begonnen, maar we worden allervriendelijkst begroet, zowel door de menselijke als de viervoetige deelnemers. Dit is de voorlaatste klas, volgende week is "graduation". Dat schijnt een hele happening te zijn, dus ik ben blij, dat Rick dan meekan. Op 9 april gaan we dan verder met de volgende klas.

We leren vandaag voornamelijk over het onderhoud van onze honden: oren, tanden, kammen, nagels knippen etc. Nu knip ik Cosmo's nagels al zelf, die zijn makkelijk, want in tegenstelling tot Brynna's (bij wie ik soms helaas wel in het kwik knipte, het arme dier) zijn ze helemaal wit.

Zoals altijd is Cosmo doodmoe van de klas. We gaan meteen terug naar huis, want Christine komt.

Het is inmiddels een aangename temperatuur van zo'n tien graden en we lopen door een langzaam ontwakende natuur. De maples zijn rood aan het bloeien, sommige magnolia zijn open, maar de bloemen zien er bevroren uit, narcissen komen aarzelend op, een enkele bloeit. De natuur is achter, dit jaar! De forsythia bloeit gewoonlijk half maart allang, nu staat hij nog maar net in de knop. Raar, hoor, als je overal hoort over Global Warming!

Na vijf mijl zijn we terug bij ons huis. Saskia komt net thuis uit school. Deze hele week staat voor hen in het teken van Annie, de musical, die vanaf woensdag iedere avond zal worden opgevoerd. Saskia doet er niet aan mee, maar het betekent voor haar ook, dat haar vriendinnetjes er niet zijn om mee te spelen (een paar zijn weesjes in de musical, anderen doen mee in het koor). En dat is heel moeilijk voor Sas, die niet heel is, zonder vriendinnetje!

Maar zoals het een dochter van mij betaamt vindt ze precies het ene vriendinnetje, dat ook niet meedoet, en speelt daarmee.

Het is vandaag Cosmo's dag, want hij moet ook zijn derde ronde vaccinaties hebben. De afspraak is om vier uur en Katja gaat mee. We moeten een kwartier wachten en Cosmo vindt het erg moeilijk om rustig te blijven met al die verschillende luchtjes van andere dieren. Gelukkig heb ik snoepjes mee voor hem, dat helpt zijn aandacht af te leiden van die miauwende poezen achter ons.

Eindelijk mogen we de behandelkamer in. Cosmo wordt gewogen en weegt 32,5 pond!!! Vorige maand was dat nog 23 pond, hij groeit dus goed! Deze dierenarts zien we al jaren en hij is helemaal weg van Cosmo. Als trotse ouders staan Katja en ik te glunderen, gek eigenlijk.

Zonder een piepje ondergaat Cosmo zijn derde Distemper en zijn Hondsdolheid injectie. Dan kunnen we, na betaling van $103, weer huiswaarts.

De dierenarts ligt vlakbij de dealer, waar Katja haar auto heeft gekregen (en wij hem hebben gekocht). Katja's tijdelijke nummerbord (je krijgt er zo een voor dertig dagen, als je een auto hebt gekocht) verliep op vrijdag. Nu dachten wij even snel de nummerborden op te gaan halen.

We laten Cosmo in de van en gaan naar binnen. Degene, die over de nummerborden gaat, is ziek naar huis gegaan, dus krijgen we een invalster. Wel een heel aardig iemand, daar niet van (ik kijk zo eens rond en de kerels, de "dealers" zien er overal hetzelfde uit: veel juwelen, donker met gel achterover gekamd haar en een hanenloopje (oh, en hun schoenen zijn puntig)).

Maar helaas vindt ze geen nummerborden, wel een "title" (het document, dat aantoont, dat je officieel bezitter bent van een auto of huis). Het blijkt, dat Rick bij aankoop geen Virginia belasting te hebben betaald (wist hij niet) en daarom heeft de dealer ook geen nummerborden aangevraagd.

Er wordt ons nu verteld, dat we, als we de belasting betalen, de nummerborden kunnen krijgen. Dus laat ik bijna $500 van onze credit card afschrijven en Katja neemt een paar nummerborden met "Jamestown 400 years America's history" (o.i.d) in ontvangst. Ze moet alleen nog een "emissions" test laten doen en dan zit ze goed. Wat een gedoe!

Maar nu rijdt ze dus weer legaal rond. Maar goed ook, want zij en Kai moeten naar een Relay for Life vergadering. Katja is op het moment hard bezig met bijdragen vergaren. Als er mensen hier zijn (en grote dank aan degenen, die al gegeven hebben!), die haar en de American Cancer Society willen helpen, je kunt op Katja's site geven.

De crockpotmaaltijd komt zo goed van pas, want de twee tieners eten pas later. Ik weet niet of zoete aardappelen makkelijk verkrijgbaar zijn in Nederland en maple syrup misschien helemaal niet. Maar dit is een simpel recept, dat iedereen, zelfs Saskia lekker vindt!