International Night

Om kwart voor zes kondigt Katja aan, dat de scholen twee uur later open gaan. Daarmee gaat zij weer lekker terug naar bed, maar ze heeft inmiddels wel Cosmo wakker gemaakt. Dus gaat Rick in pijama en op slippers hem gauw even uitlaten. Dat heeft hij geweten!

Er is een reden, dat de scholen later beginnen, want de straten zijn een ijsvlakte en Rick gaat tegen die vlakte aan. Gelukkig is alles nog heel, als hij weer binnen komt, behalve zijn humeur. Maar een goede beslissing van de scholen, die wij gisteren niet verwachtten, omdat de sneeuw niet bleef liggen.

Dit alles betekent wel weer, dat er helemaal geen ritme in mijn dag zit. Nu begint Saskia's school pas om vijf over half elf en alweer kan ik me er niet toe zetten om binnen te sporten.


Robins en andere vogels in de bomen achter ons huis



Het is wel stralend weer en ook niet zo koud als de afgelopen paar dagen. Na vriesweer met harde wind voelt om het vriespunt bijna warm, bovendien heeft de zon al heel wat kracht.

Als beweging loop ik dus met Cosmo mee naar Saskia's school en daarna lopen we twee mijl, heuvel op, heuvel af. Dat moet maar genoeg "officiele" beweging zijn voor vandaag. Zoals Christine zegt, dat is meer dan heel veel mensen op een dag als vandaag doen, maar ja, ik ben gewend aan minstens een uur intensief bezig zijn.


Behalve zijn wandeling speelt Cosmo ook weer met Dave, de beagle hier achter

Nu duurt een wandeling van twee mijl met Cosmo wel 50 minuten, want er moet gesnuffeld, geluisterd (naar andere honden, gekke geluiden etc.) en voor mijn voeten gelopen worden.

Thuis ben ik net van plan in de douche te stappen, als de telefoon gaat. Het is de garage deur meneer, hij wil vroeger komen (was tussen 1 en 4 afgesproken) en wel nu, is dat goed? Gauw kleed ik me weer aan, want dit betekent, dat ik geen hele middag hoef te wachten op hem.

De garage deur is een paar weken geleden helemaal nagekeken, want met koud weer sloot hij niet. En raad eens, wat er gebeurde, toen het deze week weer koud werd? Juist.

Hij werkt een kwartiertje aan de deur en komt dan proberen, of ik ook weer wil betalen. Ik dacht het niet, dit is net iets te snel na de vorige opknapbeurt. Hij probeert het nog op het electronische "oog" te gooien, dat volgens hem verplaatst was. Maar die vlieger gaat niet op, want dan zou de garage deur nooit vanzelf dichtgaan en dat doet hij wel als het warmer wordt. Hij druipt af zonder verder argument, ik ben benieuwd of we nog een rekening krijgen.

Na de lunch en douche ga ik met Cosmo naar Eckerd. Ik neem Cosmo mee, omdat ik wil, dat hij eraan went even in de auto te wachten. Hier haal ik de tweede ronde antibiotica, want in plaats van beter voel ik me de afgelopen paar dagen juist weer slechter. Hopelijk doet deze zijn werk, want ik heb genoeg van de pijn en het gesnotter!

Terwijl ik wacht tot mijn recept klaar is werk ik de rest van mijn lijstje af. Heel belangrijk is, dat mijn oogschaduw op is en dus ga ik daar eerst naar op zoek. Daar zie ik nog een Bunco maatje, Anna Marie. We kletsen even, ik vind mijn oogschaduw en omdat Cosmo in de auto wacht ga ik gauw verder.

Vanavond is International Night en Katja heeft daarvoor al 30 rollen Mentos voor me gekocht. Dit is niet genoeg, weet ik uit ervaring, dus ik koop er nog eens dertig. Voornamelijk Fruit Mentos, want daarvan weet ik, dat het het lekkerst wordt gevonden.

Cosmo heeft keurig gewacht en is erg rustig. Dit is een grote tegenstelling met Brynna, die altijd hyper-nerveus was in de auto. Fijn, dan kan ik hem meenemen naar allerlei parken!


Hij is wel fotogeniek!

Thuis verzamel ik de dingen, die ik meestal meeneem naar International Night. Dit zal de elfde keer achter elkaar zijn, dat ik meedoe (Rick helpt altijd, maar vorig jaar was hij er niet, dus voor hem is het de tiende). Niemand in de zaal doet al zo lang mee.

Vroeger doorzocht ik het hele huis voor ieder Nederlands voorwerp, dat we hadden. Inmiddels is het veel makkelijker. Ik breng een aantal boeken (Escher, verschillende schilders, kookboeken e.d.), een reproductie van de Nachtwacht, zijden tulpen, een Nederlands vlaggetje, een Brand en een Heineken opener (helaas mag het bier niet) en een Delfts blauwe koe.

Verder heb ik kartonnen borden met allerlei informatie over Nederland en een Powerpoint presentatie op mijn laptop. Ook brengt iedereen wel iets te eten van het land van herkomst mee.

Meestal breng ik Mentos (lekker makkelijk!) en speculaasjes (ook makkelijk), maar dit keer heb ik geen speculaasjes kunnen vinden. Whole Foods had echter een goede prijs voor Uniekaas jonge Goudse ($5 per pond, Nederlanders vinden dat waarschijnlijk enorm duur). Dus daar snij ik drie stukken van in kleine blokjes.

De derde snack, die ik meeneem, is een doos met borrelnootjes. Hier in de VS kennen we die nootjes niet en ik ben wel benieuwd of er animo voor is.

Als alles klaar is ga ik naar buiten met Cosmo. Ik wil nog even oefenen met de suggesties, die de fotografe gaf voor het verbeteren van de actiefoto's van hem. Even later komt Saskia me daarmee helpen, zodat ik hem ook eens van opzij kan fotograferen.




Het meisje met haar hondje



Om een uur of zes verkleden Saskia en ik onszelf in onze Volendamse kostuums. Wat een ongemakkelijk ding is dat kostuum toch! Saskia past nog net in dat van haar, het is wel veel te kort. Of het volgend jaar nog zal lukken, valt te betwijfelen.


Dat van mij zet ik met allerlei veiligheidsspelden vast. Hoe vrouwen hier gewoon in konden lopen ontgaat me! Ook de klompen gaan aan, nog zo'n harde uitvinding. Ik ben blij, dat ik niet tweehonderd jaar geleden (of hoe lang geleden men dit kostuum nog standaard droeg) in Volendam woonde!


Saskia kan nog lachen, ondanks het ongemakkelijke kostuum!

Rick komt net op tijd thuis en met alle spullen rijden we naar de school. Daar staan tafels van 22 landen in het gymlokaal opgesteld. Onze "buren" zijn bekenden: Niall en Serena en Amy met Ierland en Celine met Belgie. Onze echte buren uit de cul de sac staan er ook met Griekenland.


Onze tafel

Gauw zetten we op, want voor het eerst in die elf jaren heb ik nog niets gegeten, voor we beginnen. Voor zeven uur mogen de mensen, die tafels hebben, namelijk genieten van het eten van de andere tafels.



Onze Ierse vriend, Niall, achter zijn tafel

Als eerste neem ik een hap van het Soda brood van onze Ierse vrienden. Dat smaakt goed, maar is wat droog. Bangladesh heeft een heerlijk soort pannenkoekjes met groente erin en lekker pittig.

Griekenland sla ik even over (al klets ik wel met buurman Charles), want zij hebben baklava. Korea heeft, zoals altijd, een enorme tafel. Hun Duitse buurman vertelt me, dat hij erbij in het niet valt, maar ook hij heeft een leuke tafel.

Maar inderdaad, bij Korea valt iedereen in het niet, er zijn dan ook zeker tien families, die aan die tafel meewerken. Aangezien ik dol ben op Koreaans eten komt hier het gros van mijn diner vandaan. Ze hebben lekkere dumplings, sushi, kimshi en een doorzichtige soort pasta.


Korea

Bij Zweden haal ik een lekker stukje roggebrood met zalm, mijn Bunco vriendin Madeleine wil ook graag, dat ik een foto maak, zij is haar camera vergeten.


Felicia poseert voor hun Zweedse tafel

Als laatste doe ik Denemarken aan. Kirsten heeft werkelijk heel hard gewerkt aan haar tafel! Ze heeft twee vleesgerechten en super lekkere desserts! Naast haar staat Japan, waar ook een lekker bordje met Japans eten staat (kip met rijst en zeewier).


Kirstens prachtige tafel

Achter onze tafel eet ik het allemaal op en het smaakt voortreffelijk. Dit is zeker voldoende voor mijn avondeten! Rick doet zich ook aan van alles tegoed, maar Saskia vindt alleen de zoete dingen lekker.

Om zeven uur gaan de deuren open en binnen de kortste keren is het lokaal hondsdruk. Eigenlijk is er niet genoeg plaats voor al deze mensen, maar een groter lokaal heeft de school niet. We zien veel bekenden en mijn vingers doen pijn van de rollen Mentos, die ik heb leeggedrukt.

Alle zestig rollen gaan er doorheen, maar volgend jaar neem ik alleen Fruit Mentos mee, dat vinden ze duidelijk lekkerder (hoewel de mint wel goedkoper is, dan, hi hi). Sommige kinderen moeten we echt stoppen, want die nemen zo een hele hand met snoepjes! Zoals ieder jaar zijn heel veel mensen verbaasd om uit te vinden, dat Mentos uit Nederland komen (ok, ze worden tegenwoordig geloof ik in Brazilie gemaakt, maar ze zijn nog altijd van van Melle!). Ook de kaas wordt lekker gevonden en zelfs de borrelnootjes verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Voor we het weten is het uur voorbij en kunnen we weer opruimen. Saskia gaat naar de mode show kijken. Rick rijdt mij met alle spullen terug naar huis en gaat dan zijn Volendamse schone (zoals hij haar noemt) ophalen. Ik heb er van tevoren nooit veel zin in, maar het is toch altijd een van de leukste schoolavonden van het jaar.