Groene waas

Eindelijk vrijdag, morgenochtend kunnen we eindelijk bijslapen en helemaal over de jetlag van vorige week heen komen. Saskia staat al compleet klaar om naar school te gaan, als ze met een zielig dun stemmetje zegt: "Maar, ik voel niet lekker (de "me" is er in de vertaling uit het Engels niet)".

Ze is al sinds we terug zijn heel erg verstopt en klaagt over oorpijn. Nu heeft ze ook verhoging en keelpijn. Het is een miserabel vogeltje, zoals ze op de bank ligt. Ze vindt het heel vervelend, want vandaag ging haar klas terugschrijven aan de Nederlandse klas en zou de lerares foto's maken. En nu staat Saskia daar niet op. Ik kan me haar frustratie voorstellen, zij is tenslotte de "Nederlandse" van die klas. Maar ja, het is niet anders, ze is ziek.

Buiten wordt het, ondanks de koele temperaturen, toch steeds groener. Dat prille lichte lentegroen in de vroege ochtendzon vind ik altijd prachtig. Het ziet er allemaal zo kleurig uit, de rode maples, de prilgroene tulpenbomen en de bijna bloeiende dogwoods. Ook de narcissen, hyacinthen en forsytia bloeien nog, terwijl de tulpen en blauwe druifjes ook uitkomen.

Door het koudere weer staat deze lente weer alles tegelijk in bloei en dat betekent: pollen! Ik voel het in mijn ogen en neus en als Christine en ik door Vienna lopen valt ons de groene waas, die op alle auto's ligt, op. Proest, proest en hatsjoe! Ik denk, dat Saskia's problemen ook gedeeltelijk met allergieen te maken hebben.

Met Christine haal ik bij Whole Foods wat benodigdheden en met onze boodschappen lopen we terug. Saskia's bestelling voor lunch was een bagel met cream cheese en die van Whole Foods smaakt heerlijk!

Katja belt van school, ze heeft een migraine achtige hoofdpijn en ik moet de schoolnurse laten weten, dat Katja naar huis mag. Als ze thuiskomt ziet ze letterlijk groen. Ik ben bang, dat ze gaat overgeven en zeg haar, dat ik de volgende keer niet wil, dat ze zelf rijdt, als het zo erg is.

Na een paar Excedrin gaat ze naar bed en slaapt tot na vieren. Ook Saskia gaat uit eigen beweging naar bed, een teken, dat ze zich echt niet lekker voelt, en dan blijf ik met Cosmo achter.

Inmiddels is het prachtig zonnig weer, al waait de wind hard. Ik grijp mijn fototoestel, ga wat "fetch" spelen met Cosmo en hem fotograferen. Hij is nog zo'n heerlijke onbeholpen puppy, valt over zijn eigen poten als hij te hard rent en hij wil zijn bal telkens in de mulch begraven. Geen wonder, dat hij altijd met vieze poten binnenkomt!


Deze stok, die bijna groter is dan hij, nam hij de hele wandeling vanochtend mee!

Daarna doe ik mijn macrolens op mijn toestel en neem Cosmo mee op een flinke wandeling. De bloemen zijn dankbare onderwerpen, al maakt de harde wind scherpe foto's een uitdaging. Cosmo zit iedere keer lief, als ik foto's wil maken. Hij is echt een lekkere rustige hond over het algemeen.


De maple voor ons huis'



De kersenbloesems in Washington hebben we gemist dit jaar, maar hier zijn sommige boompjes nog in bloei



Roze dogwood



Kai is inmiddels thuis en ik draag hem en zijn vriend John op Cosmo verder uit te putten. Ik zie wel, dat Cosmo inderdaad ontzettend veel vertier nodig heeft. Vandaag voel ik me minder, dus ik verwacht ook wat van mijn bijna vijftienjarige zoon, die ook heel graag deze hond wilde hebben. Ik pretendeer zijn rollende ogen maar even niet te zien.

Zelf ga ik op het stoepje voor het huis in de zon mijn achterstallige Nederlandse tijdschriften lezen. Gisteren arriveerden er maar liefst vier Margrieten in een keer! Leuk, want ik volg Sanne en nu kan ik zo vier afleveringen lezen.

De buren zijn ook buiten en we kletsen even. Don en Wendy maken zich klaar om weer naar hun tweede huis in Maryland te gaan, al zijn de weersvoorspellingen voor het weekend niet bepaald goed.

En Lorraine en haar vader zijn hard bezig in de tuin. Lorraine's gezin heeft erge last van hooikoorts en zoekt naar oplossingen. Ik ken geen drukker gezin, dan dat van onze buren, het is zeldzaam om Lorraine, zoals vandaag, niet achter het stuur van haar van te zien!

Als ik zo om me heen kijk hangt overal een groene waas. Niet alleen over de bomen, die overwegend nog kaal zijn, maar dat prille groen tonen. Maar ook over de opritten, natuurlijk het gras, dat overal begint te groeien, de auto's, en zelfs de daken van de huizen zien er groen uit. Maar morgen zal dat wel veranderen, als een enorm regengebied over ons heen trekt, bah!

Na nog een gegooi met ballen en een onhandig rennende Cosmo ben ik echt uitgeput en heeft mijn hoofdpijn ook grote proporties aangenomen. Gelukkig is Cosmo nu ook eindelijk uitgeput!


Moeten we nog een keer?



Nou, vooruit!

John gaat naar huis, Saskia voelt zich nog steeds slecht en Katja is genoeg opgekalefaterd om naar haar werk te gaan. Vandaag was zo'n dag, waarin ik de hele tijd heb geprobeerd te negeren, dat ik me dodelijk vermoeid voel en overal pijn heb (vooral hoofdpijn). Mijn ogen branden en dat is eigenlijk nog het vervelendst, want ik wil dingen lezen en kijken.

Waarom moeten we nu net een koude lente hebben? Maar ja, niets is veranderlijker, dan het weer, dus hopelijk wordt het ook gauw weer lekker warm.