Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, mei 02, 2007

Een man uit duizenden!

Ondanks de voorspellingen van regen- en onweersbuien worden we toch weer met een staalblauwe lucht en stralende zon wakker. Het heeft vannacht ook geen spatje geregend, het front is ten zuiden van ons langs getrokken.

Zo langzamerhand wordt het tijd, dat Rick de sproeiers aanzet, want het heeft al een paar weken niet geregend. Maar ja, dat zal pas vrijdag gebeuren, want hij geniet van het frivole leven in Las Vegas (nee hoor, hij heeft tot vrij laat lezingen en heeft daarna niet veel fut, behalve om te eten).

Na Saskia bij school afgezet te hebben (het begint al goed, we zien een prachtige specht met rode kop vlakbij!) lopen Cosmo en ik door naar Nottoway Park. Vandaag is er markt met allerlei lekkere verse produkten. Maar er staat een groot bord, dat honden niet welkom zijn. Prima, ik heb toch geen geld bij me, maar ik neem me voor in de komende weken daar weer lekkere verse groentes en fruit te gaan kopen.
Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Het marktje

We ontdekken weer een aantal nieuwe paden, goed voor Cosmo, want die verveelt zich gauw en dan gaat hij vervelend doen met de lijn. Als hij maar van alles te ruiken heeft, gaat het prima. Ook oefenen we "Heel!", waarbij hij netjes vlak naast mij moet komen zitten en dan vrijwel tegen mijn been aan moet lopen. Dat zal nog even duren, voor we dat perfect hebben!

We lopen zo'n 2,5 mijl en dan doe ik wat gewichten op het deck. Ik gebruik de 15 pond gewichten voor alle spiergroepen, zodat ik er gauw vanaf ben. Eigenlijk zitten die vosjes nog in mijn brein en wil ik er zo graag betere foto's van kunnen maken.

Met Christine heb ik om half twaalf afgesproken, dus ik bedenk me, dat ik nog best tijd heb om wat te joggen op het pad. Zonder Cosmo dit keer, hopelijk krijg ik zo de vosjes wat rustiger te zien. Dan kan ik ook mijn loopafstand van vandaag verbeteren, want 2,5 mijl is natuurlijk niets.

Zo gezegd (of liever gedacht), zo gedaan en nog geen tien minuten later parkeer ik de auto in een parkeerplaatsje naast het pad. Ik begin met joggen in oostelijke richting en kom heel wat anderen tegen, het pad wordt op mooie dagen druk gebruikt hier!

Een ouder echtpaar groet me heel vriendelijk en zegt, dat ze me al "the lady with the huge camera" noemen (ze hebben me al vaker gezien). Ha ha ha! Het zal inderdaad wel een gek en opvallend gezicht zijn, zo iemand, die met een flink fototoestel om haar nek jogt! Maar kan mij wat schelen, ik vind toch vaak zeer waardevolle plaatjes zo.

Op de terugweg zie ik inderdaad een van de vosjes, maar er komt net ook iemand met een enorme zwarte hond aanlopen en daar rent hij voor weg. Helaas!

Maar ik heb nog tijd over en loop het traject nog een keer (het is ongeveer 3/4 mijl). Het oudere echtpaar loopt er ook nog steeds en vraagt of ik de vosjes heb gezien, zij hebben er gisteren ook een gezien. Zo leuk vind ik dat, die spontane gesprekjes!

En dan heb ik jackpot: een van de vosjes is wel nieuwsgierig, wie dat mens met dat zwarte ding voor haar gezicht is. Hij gaat ervoor zitten en dan zelfs rustig liggen! Het is nog wel een afstand van meer dan 100 meter, maar gelukkig heb ik een zoemlens. Ik schiet zeker dertig foto's, waarvan er achttien vrij goed zijn gelukt! Mijn dag kan niet meer stuk!
Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Wie is die persoon met dat zwarte ding?

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Daar ga ik even voor zitten!

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Nu wordt het saai en ga ik maar liggen...

Als het vosje er helemaal genoeg van heeft, jog ik terug naar de auto. Nu begint de tijd te dringen, maar het is ook zoiets bijzonders om zo'n beestje gewoon in het wild gade te slaan!

Gauw douche ik en rijd naar Fairfax Corner. Hier ontmoet ik Christine voor de lunch. Het is heel lief, dat zij dit aanbood, want ik zit nogal in over mijn tandartsenbezoek om half twee vanmiddag.

We eten een lichte salade (Thai Crunch) bij California Pizza Kitchen. Die smaakt voortreffelijk en kost slechts $7,49! CPK heeft een heel aantal lekkere salades en voor de lunch kun je een kleinere portie bestellen. Precies goed voor ons, want we willen er allebei een paar pondjes af voor het bikiniseizoen begint.

Bij de tandarts zijn ze meteen klaar voor me. Ik vrees weer een behandeling van uren, maar tot mijn verbazing ben ik na een half uur al klaar!! Wel met een gigantische verdoving en desondanks zenuwpijnen, maar in ieder geval geen uren in dat martelwerktuig van een stoel!

Gelukkig brengt hij mij niets in rekening, want ik was helemaal voorbereid op een gevecht. Wel heb ik ze duidelijk gemaakt, dat ik twee nachtmerries heb gehad, dat mijn tanden braken en hoop, dat dit de laatste keer is! Het is toch te gek, dat die tand zonder op iets hards te bijten gewoon brak! Maar daar wordt niet echt op gereageerd, kennelijk gebeuren dit soort dingen "gewoon".

Als ik wegga, roept Joey me terug, ze waren niet helemaal tevreden met mijn Glamour Shots (mijn hoektanden waren te puntig (sinds vandaag zijn ze dan niet meer)!). Ze willen een nieuwe afspraak maken, maar ik heb niet zo'n haast. Zo leuk vind ik dat gepluk aan me en geposeer nu ook weer niet. Vroeger heb ik het wel veel gedaan, maar nu heb ik er het geduld niet meer voor. Ik wacht dus tot zeker juni, voor ik een nieuwe afspraak maak.

Op de terugweg stop ik bij Giant en haal wat "midden in de week" benodigdheden. Eerder vandaag ben ik nog bij Safeway langsgegaan, maar daar stond de parkeerplaats vol. Uit ervaring weet ik dan, dat daar lange rijen bij de kassa staan. Bij Giant is dat nooit en de Self Checkouts zijn een uitkomst!

Als ik thuiskom staat er een vaas met een vrolijk veldboeket voor de deur. Wat een verrassing! Het is voor mij (kan natuurlijk ook voor Katja zijn, tegenwoordig) en blijkt van Rick afkomstig. Hij schrijft hoeveel hij mij mist en hoe vervelend hij het vindt, dat ik het gisteren zo moeilijk had met de kinderen.
Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Jeetje, even flink slikken! Dan mis ik hem opeens duizend keer meer! Maar zo verschrikkelijk lief, ik voel me rijk met een man, die zoveel om me geeft! Een man uit duizenden, die al die jaren zo met mij meeleeft en het mij altijd weer zoveel makkelijker maakt! Ik word er sentimenteel van, sorry!

De rest van de middag zit ik verdoofd (letterlijk, want de tandarts verdoving lijkt eeuwig te duren en of het de fibromyalgie is of niet, mijn hele linkerkant is verdoofd, niet enkel mijn gezicht!) op het deck. Het is superlekker weer buiten!

Een paar observaties om me heen, terwijl ik hier op mijn troon zat:
1. Ik ben ervan overtuigd, dat honden een taal hebben. Cosmo ligt binnen lekker op een botje te knauwen, als Dave, de beagle van de achterburen, blaft. Cosmo blaft terug en rent naar buiten. Samen rennen ze een tijdje heen en weer langs het hek. Dan komt Cosmo terug om verder te knauwen.

2. Niet iedereen leert hier als kind om te fietsen. Tot ons aller verbazing (en mijn schok eigenlijk wel, want bij vrijwel ieder college is een fiets een goed iets om te hebben) kan Kai's vriend Charlie niet fietsen! Dat is zelfs een grote verrassing voor Michael en Leah, de Amerikaanse kinderen, die dit gadeslaan. Hopelijk leert Charlie het nu snel, best wel zielig, want de anderen hadden duidelijk medelijden met hem (maar, let op: niemand lachte hem uit!).

Vandaag loopt Saskia naar haar pianoles, dat kan eigenlijk makkelijk, maar ik heb liever niet, dat ze door het donker alleen loopt, daarom bracht ik haar de afgelopen tijd. Katja studeert voor haar Biologie final morgen en Kai zoekt naarstig in zijn geschiedenis boek naar het woord "quinoa". Nog een nachtje en Rick is er weer (al komt hij na middernacht pas thuis).

Vanavond tracteer ik mezelf (mijn tand doet ontzettend veel pijn, het soort, dat niet in een avond weggaat, bah!) op Japanse sashimi, bezorgd door Mr. Fastman. Kai en Katja zijn ook dol op Japans, Saskia eet een tosti.

En zo zit ik om tien voor negen in het donker buiten te typen. Morgen zal het een stuk koeler worden (nog steeds wel 20 graden, maar vandaag werd het 30), meer zoals het hoort in deze tijd van het jaar. Zolang de zon schijnt, klaag ik niet!

17 reacties:

Anoniem zei

Euh? Hoe bedoel je???

Groetjes,

Petra zei

Ha ha, Hilde, je hebt mijn "geraamte" gezien! Per ongeluk al gepubliceerd. Ik schrijf altijd eerst de hoogtepunten van de dag op en werk ze dan uit.

Anoniem zei

Wat een prachtig gezicht dat vosje.... Heel erg leuk..

Trouwens wat een schat van een man heb jij zeg....

gr petra

Anoniem zei

Vanmorgen zag ik een foto in de krant van jagers die een heel nest van die kleine vosjes hadden gedood omdat de weidevogels anders niet kunnen broeden.
En dan bij jouw die leuke foto's.

Gelukkig dat het bij de tandarts meeviel.

Leuke bloemen, lieve man!

Groet

Anoniem zei

Ik ben een weekje op vakantie geweest en heb nu héél veel te lezen voor ik weer 'bij' ben. Het ziet er allemaal weer prachtig uit.
Groetjes vanuit een nog steeds zonnig Breda.
Wilma

Annemiek zei

Vervelend om altijd met pijn te moeten leven, heel lief van Rick om je zo op te beuren.
Wat leuk die vosjes, willen de kinderen ze ook niet zien?

ilse zei

Er bestaan dus toch nog romantische mannen?

Anoniem zei

Ten noorden van jullie waren er ook flinke onweersstormen. We zaten er namelijk middenin. Bij jullie is het trouwens wel al een stuk warmer dan hier zeg. (hier rond 20 graden).
Wat een schat van een man zeg. Je wordt al helemaal vrolijk als je naar die bos kijkt. Knuffel hem maar flink als hij weer terug is.

Groetjes

Anoniem zei

Wat een schat van een man heb je toch,wat een lief idee om bloemen te laten bezorgen.

Leuk zeg, die foto's van dat vosje. Het zit echt te poseren voor je.

An zei

Wonderlijk, hoe het vosje zo geduldig voor je poseert, maar wel heel leuk!

Dat jij een lieve en zorgzame man hebt, wisten we al. Maar 'n vaas met een prachtig boeket bloemen bij thuiskomst aantreffen.....dat is toch wel een heel grote verrassing. Geniet er maar lang van!

Anoniem zei

Ik denk dat jij en Rick een prima team zijn, want ook omdat jij er bent voor de kinderen kan hij ook een paar dagen weg, en alles gaat gewoon door. Absoluut thumbs up voor deze man ! Dat vosje geweldig, en dan die tekst eronder. Dat is toch wel uniek hoor. Groetjes en ik hoop dat je snel van de tandenpijn verlost bent...

Anoniem zei

Wat een mooi veldboeket, leuk al die verschillende kleurtjes. Dat jullie die vosjes zo gade kunnen slaan zeg, en zelfs fotograferen, zal hier niet gebeuren. Ik denk dat Rick op dit moment al weer bij jullie is, ben je weer compleet. Geniet er van!!!

Groetjes Ludy.

Anoniem zei

Wat een schat is Rick toch!
De groente en fruit in Nottoway park, zijn die biologisch? Fruit zo van de markt is altijd zo lekker, vooral op dit moment de aardbeien, voordat je thuis bent is het doosje al bijna leeg.
Dat vosje is echt niet bang hè? Zoals hij voor je poseert, super!

@ndrea zei

Geweldig hoe dat vosje voor je poseerde. Zag hier laatst een coyote, heel bijzonder om zulke beesten gewoon buiten je huis tegen te komen. Wat lief, die bloemen van Rick. Hij zal wel afgedraaid zijn, alleen al het zijn in Las Vegas kost energie, met continu al die geluiden en lichtjes overal. Of zit hij ver weg van de Strip in een airco-zaaltje te vergaderen?

Anoniem zei

Wat gaaf die vosjes zo!
Wat lief van Rick, dat zijn de dingen die het er toe doen.
Liefs van hier....

Anoniem zei

Oh ik had dit blogje blijkbaar overgeslagen. Wat leuke foto's van dat vosje. En die man van jou.....wat een lieverd. Ben gewoon wat jaloers. Ik ben dol op bloemen. Zo een 'simpel' gebaar maar het maak je dag gelijk helemaal af.

Anoniem zei

hallo,ik heb net deze site ontdekt,echt heel leuk om te lezen!

Groetjes Anja uit Zeeland!