Code orange ozone alert

Nu heb ik eens de kans om uit te slapen, ben ik om half acht echt klaar wakker! Saskia ligt nog diep in slaap naast me, dus ik sta zachtjes op. Als eerste open ik de deur naar het deck, zoals vrijwel iedere zomerse ochtend.

De warme lucht vliegt me al tegemoet, het is zo vroeg in de ochtend al 27 graden! Mary Ellen belt, dat ze van alles gaande heeft vanochtend en we stellen ons loopje, ook al omdat het wel erg heet en vochtig is, uit tot morgenochtend.

Dat komt heel goed uit, want nu kan ik met Christine gaan lopen. Dat hebben we al zo lang niet meer gedaan! We spreken om tien uur af bij haar thuis.

Daarvoor neem ik Cosmo nog gauw even mee naar het hondenpark. Op deze hete dagen is het zo het beste voor hem om zijn beweging te krijgen. Een wandeling is te heet, want veel schaduwrijke plekken zijn er niet.

Als we aankomen is er niemand, dus ik speel voetbal met hem met een lekke voetbal. Hij graaft ook flink en ruikt alle geuren van andere honden in het park. Iedere keer als er een auto langs komt loopt hij afwachtend naar het hek.

Uiteindelijk komt het eerste speelkameraadje te voet binnen. De corgi-chow chow mix blijkt te horen bij een moeder van een van Saskia's klasgenootjes. En laat ik nu haar voornaam totaal vergeten zijn! Ik weet nog wel, dat haar dochter Amanda heet, maar ik kan haar niet met goed fatsoen "Amanda's Mom" noemen, zoals we tegen de kinderen wel vaak doen.

Dat heb ik nu zo vaak! Ik herken gezichten uit duizenden, maar namen onthouden, ho maar! Tien minuten voor ik echt weg moet wordt het opeens druk. Ray komt met Ranger, die verbazingwekkend rustig is, het zal de hitte zijn. En er is een zwarte labrador, waarmee Cosmo lekker rent.

Maar dan moeten we er vandoor en het kost me moeite Cosmo te "vangen". Gisteren gaf Carol, de trainer, een goede tip: roep hem naar je toe, als je nog niet van plan bent weg te gaan en geef hem een snoepje. Anders is het net een kind en weet hij precies, dat als je hem vraagt te komen het tijd is om weg te gaan. Zo slim is hij inderdaad wel!

Als ik naar Christine's huis rijd hangen er waarschuwingen op de electronische borden boven de snelweg. De woorden zijn iets als: "Ride Public Transit or Carpool. Code Orange Ozone alert today".

De kwaliteit van de lucht, die we op zo'n dag inademen is niet gezond voor mensen met problemen aan de luchtwegen. Hen wordt geadviseerd binnen te blijven. Christine en ik hebben daar gelukkig geen last van en we lopen vijf mijl over het Rocky Run Stream Valley trail.

De natuur is hier zo mooi! De cardinalen zijn zoals altijd druk bezig en we horen spechten in de bomen hakken. Er staat een bordje met informatie over bevers, maar helaas laten die zich niet zien. Het pad ligt vrijwel geheel in de schaduw, maar ik kom toch flink bezweet terug!

Op de terugweg besluit ik, dat ik nog tijd heb om naar Petco en AAA te gaan. Zo bespaar ik op de tijd, dat ik de auto gebruik. Ik wil toch ook, hoe miniem ook, meewerken aan schonere lucht.

Bij Petco haal ik extra hamster voedsel voor Snrp, die dus inderdaad een hamster is, dat was ik even vergeten te vermelden. Hij heeft hier met Kerst ook al gelogeerd.

Ook Pandora, de slang, moet weer eens eten, dus voor haar haal ik een muis. En tenslotte haal ik genoeg kattenvoer voor de komende week.

Tot mijn verbazing is het vrijwel leeg bij de AAA. Kennelijk is het nog net voor het grote toeristenseizoen. Alleen al het vragen van de tourbooks voor North en South Carolina, Georgia en Florida geeft me een vakantiegevoel!

Om negen uur belde onze schoonmaakservice, dat ze graag "nu" wilden komen. Alle drie de kinderen lagen nog te slapen, dus ik heb ze gauw uit bed gebonjourd. Nu is het bijna twaalf uur en Saskia belt, dat ze er nog niet zijn!

De dames zelf spreken vrijwel geen Engels, maar degene, die het allemaal regelt wel. Ik bel haar dus en zij weet ook niet wat er gaande is. Als ik thuis kom zijn de dames net aangekomen. Ze doen altijd heel goed werk, dus ik laat het verder maar gaan. De kinderen zullen het vroege(re) opstaan ook wel weer overleven!

Gauw eet ik lunch en dan komt Laura met haar massagetafel. Ze heeft ook een speeltje mee voor Cosmo. Het is echt zo lief, hoe dol ze op onze dieren is! Ze zorgt iedere keer weer met veel plezier voor de katten, als we op reis zijn. Dit keer komt daar ook de hamster bij en dat vindt ze helemaal geen probleem.

De massages blijven pijnlijk, mijn hele rechterkant blijft vastzitten, ondanks al het bewegen. Dat is heel frustrerend, want meestal voel ik me met warm weer prima. Toch laat ik me er niet door terneerslaan, daarvoor geniet ik te veel van het zomerse weer!

Katja komt terug van haar lunch met de tandarts, waar ze het hele jaar heeft stage gelopen. Ze hebben bij een Chinees hier dichtbij gegeten. Wel heel leuk, dat hij haar zo op een lunch tracteerde (er waren ook een paar dames van zijn praktijk bij, hoor, anders was het wel vreemd geweest, zo'n oudere man met een 17-jarige). Hij heeft haar werk in zijn praktijk duidelijk erg gewaardeerd.

Zij gaat met mij mee naar Vienna, want ze heeft wat spullen nodig bij de Safeway. Ik stop als eerste bij EB Games, want ik heb Saskia de zoveelste versie van de Sims beloofd als cadeautje voor haar goede rapport. Deze Sims is in samenwerking met H&M, dat vind ik dan wel weer interessant.

Bij de Safeway vinden we alle toilet benodigdheden, maar ze hebben maar een tijdschrift, dat Katja op reis wil meenemen. Morgen bij de mall moet ze maar kijken, of er meer zijn. De rit naar Indian Rocks Beach zal ongeveer 15 uur bedragen, dus leesmateriaal is wel belangrijk!

Om kwart over drie komen Sylvia en Teddie en we gaan heerlijk zwemmen. Wat heb ik daar de hele dag naar uitgekeken!! Het water voelt lekker koel en natuurlijk is het met een vriendin nog gezelliger.


Teddie is niet uit het water te slaan, als het break is, is ze in het kinderbadje te vinden

Teddie is een schatje en een echt waterratje! We spelen met haar en in de "break" zegt Sylvia, dat ik gewoon mijn baantjes moet gaan trekken. Dat voelt erg fijn na de harde massage! Water werkt toch echt wel therapeutisch. Ik zwem mijn 20 banen in net iets meer dan tien minuten, niet gek.


Poseren voor de camera, wat een lieverdje! Mijn dames doen dat allang niet meer vrijwillig!

De lucht betrekt steeds meer, maar het blijft drukkend warm. Ieder moment verwacht ik, dat ze donder zullen horen en het zwembad gesloten wordt. Maar dat gebeurt niet en rond half zes vissen we Teddie uit het water en nemen afscheid. We gaan proberen dit deze zomer te herhalen, maar met alle reizen en kampen weten we niet of dat gaat lukken.

Katja B. belt, dat de verhuizers vandaag al alles hebben ingepakt. Terwijl we proberen te bedenken, wanneer we nog even afscheid kunnen nemen, bedenken we, dat we beiden uit eten willen met de kinderen. Mijn Katja heeft een etentje met de American Cancer Society vrijwilligers voor de Relay for Life, dus die komt niet mee.

Met Kai en Saskia begeef ik me dus naar Glory Days. Terwijl we op Katja en haar kinderen wachten bestellen we vast frietjes met kaas. Saskia speelt spelletjes en een kwartier later komt Katja aan.

Het wordt gezellig, al heeft Saskia weer last van haar buik. Niet echt verbazingwekkend, ze weigerde zich aan een dieet te houden om haar ingewanden tot rust te brengen. Morgen zal ze toch echt aan dat dieet vast zitten en ik geloof, dat ze dat zelf ook wel weet.

Het afscheid van Katja is even flink slikken, maar we weten, dat we elkaar begin juli weer zullen zien (als zij hier is voor een beugelaanpassing). En ik ben vast van plan om naar Raleigh te gaan om hen op te zoeken en ook om Petra daar te ontmoeten.

De rest van de avond kijken we America's Got Talent. En we wachten op de beloofde onweersbuien. We hebben de regen hard nodig, maar naar de radar kijkend regent het overal, behalve bij ons!