Een dag in een hondenleven

He, wat heb ik weer heerlijk geslapen op de koele tegels van de badkamervloer! Mijn eerste nacht thuis na telkens in dat betraliede ding te hebben moeten slapen. Ik moet er zo af en toe vol genot heel diep van zuchten.

Wat staat het baasje al vroeg op, zeg! Ik ben nog niet klaar om aan de dag te beginnen, dus ik ronk nog even verder op het schapenvachtje voor het bed van het vrouwtje. Ik trek lekker aan haar dekbedovertrek en zie haar naar mij kijken. Maar ik wil nog slapen!

Als het vrouwtje opstaat ben ik ook klaar om op te staan. Ik heb wel geen staart, maar probeer toch flink te kwispelen. We gaan uit en ik moet nodig!

En wat zie ik daar? Een krant! En het vrouwtje vond het zo leuk als ik die oppak! Ik probeer het meteen. Maar...wat nu? Het vrouwtje zegt heel streng: "No!" Van schrik laat ik hem weer vallen.

Maar dan zie ik nog een krant en die mag wel opgepakt worden. Alleen lukt het maar niet! Hij ligt gewoon niet goed in de bek. Ik probeer van alles, dingen scheuren en het vrouwtje is niet zo blij. Ik snap niets van dit hele krantengebeuren!

Hiep, hoi, mijn poezenvriendjes zijn al wakker! Meike wil vast wel spelen! Maar ze maakt een vreemd grommend geluid als ik dichterbij kom. Ik maak mijn "wil je spelen" gebaar, maar daar lijkt ze niets van te begrijpen. Ook een blaf maakt haar niet blijer. Dan ga ik maar liggen...

Het kleinste vrouwtje komt ook naar beneden, even begroeten! Zij vindt mij heel lief, dus ze krijgt een lik. Oh, zij gaat iets heel lekkers eten, ik steek mijn snuit erbij, wie weet mag ik ook. Maar dat gaat niet door, ik moet "af", dat betekent niets leuks!

Jippie, daar komt mijn riem tevoorschijn en het vrouwtje vraagt of ik met mijn vriendjes in het hondenpark wil spelen! Natuurlijk wil ik dat! Ik ga lief zitten om mijn riem aan te laten doen.

In de auto zit ik zo stil mogelijk, maar dat is moeilijk, ik weet al waar we naar toe gaan! Als we parkeren kan ik het echt niet meer houden, ik moet gewoon piepen, want dit is mijn aller-, allerfavoriete plek!

Het vrouwtje wordt heel boos op mij, omdat ik zo gauw mogelijk binnen wil zijn. "No pulling!", roept ze. Maar ik ben te enthousiast, de gentle leader zit zo niet lekker, maar ik moet en ik zal mijn vriendjes begroeten!

Bij het hek begroeten twee soortgenoten mij. Ik ken ze nog niet, dus moet hun achterwerk wel even goed besnuffelen! We draaien even in rondjes, want dat is hun doel ook (mijn achterwerk, wel te verstaan).

Eentje ruikt lekker jong en ik ga ermee spelen (een 8 maanden oude Pyrenese Berghond red.). Het is superleuk!! Zij is veel groter, dan ik, maar ik krijg haar nog wel zomaar op haar rug, ha ha.


Jee, wat word je moe van dat gespeel! Ik protesteer dit keer helemaal niet, als het vrouwtje me weer aanlijnt. Puf, puf!

Thuis is het jonge baasje ook wakker en gaat de bal met mij gooien. Ik mag niet meer binnen, want ik vind het te leuk om met de zwabber van de schoonmaaksters te spelen. Niet minder leuk is hun lachende: "Perro, perro!"

Maar het vrouwtje wordt dan boos, want ze is bang, dat ik iets gevaarlijks zal inslikken. Onzin, natuurlijk, ik houd het bij de slippers en sportschoenen van de vriendinnetjes van het jongste vrouwtje. Helaas hebben ze dat ook alweer door en moeten nu alle schoenen in de garage, verdorie!

Het vrouwtje gaat hardlopen met haar vriendin en ik wil eigenlijk wel graag mee. Waarom dat niet mag snap ik helemaal niet, zelfs mijn liefste blik overtuigt haar niet.

Poeh, ik ben al best weer moe, maar voor de mensen is het nu lunchtijd. Het vrouwtje, dat Katja heet, maakt wel iets heel erg lekkers! Ik wacht mijn kans af, want zij let niet zo op mij. Mijn neus gaat te gast en als ze haar sandwich de rug toedraait zie ik mijn kans schoon!

Het lukt me het bordje op de grond te krijgen en een sneetje brood te stelen. Hoera, ik ren gelijk de tuin in, daar krijgen ze me toch niet te pakken. Het Katja vrouwtje moet een beetje lachen, dus ik weet, dat ik stout ben.

Maar het vrouwtje is helemaal niet blij, zij rent achter me aan en roept: "Drop it!" Ik probeer mijn schat nog te begraven, maar zij blijft boos. Dat vind ik helemaal niet leuk, dus ik luister toch maar en laat het sneetje vallen. Helemaal niet plezierig, zo'n boos vrouwtje, als ik een staart had, zou die tussen mijn benen zitten.

Als ik lief ga zitten en liggen mag ik het brood wel. Maar ik durf het niet te eten, wat als ze weer boos wordt? Pas als ze echt niet meer boos lijkt durf ik het te eten. Poeh hee, zo'n boos vrouwtje vind ik echt niets!

De deurbel gaat en ik ben natuurlijk nieuwsgierig. Het is mijn vriendin Laura! Laura brengt vaak speeltjes en dus moet ik haar tas uitgebreid onderzoeken. Maar vandaag is er niets en ik ga maar mee naar boven.

Terwijl het vrouwtje haar massage krijgt ga ik eerst even een tukje doen op de badkamer tegels. Maar de zalf, die Laura gebruikt, ruikt zo lekker! Daar moet mijn snuit ook in! En ik moet toch even zeker weten, dat het goed gaat met het vrouwtje. Laura vindt mij heel lief, dus ik krijg veel aandacht.

Als Laura weer weg gaat moet ik haar auto bekijken! Ik doe dit nu met iedere bezoekende auto, sinds er twee kleine mensjes (mijn neefje en nichtje red.) kwamen en ik hun auto mocht schoon eten. Daar lagen lekkere muffin stukjes en kaas en nog meer lekkers! Sindsdien hoop ik zulke schatten in iedere auto te vinden! Maar Laura's auto zit dicht, dus ik ga maar weer naar binnen.

Het vrouwtje en ik zijn verder de hele middag buiten. Zo af en toe zie ik een andere hond langs lopen en moet blaffen om die te laten weten, dat dit mijn tuin is! Dave en Dallas, mijn buurvriendjes, zijn ook buiten en daar moet ik even mee rennen, natuurlijk. Maar verder ben ik gewoon moe en het deck slaapt heerlijk!

Voor het eten vindt het vrouwtje een teek op mij (bah! red.). Ik heb er zelf niets van gemerkt. Ik vind het thuis weer heel fijn! Het is alsof ik er nooit ben weggeweest! Ik ren weer zoals altijd van de trap van het deck af, grommend tegen eventuele bedreigingen. Het kleinste vrouwtje maakt mijn eten, precies zoals ik het lekker vind met veel yoghurt! Hoera, ik ben thuis en nog steeds koning (al denken mijn mensen daar anders over)!

En nu zijn ze gekke vlammende dingen aan het afschieten. Ze maken nog een flink lawaai ook. Wat ik daar nu weer van moet denken?

PS: We hebben vanavond het cul de sac 4 juli vuurwerk afgestoken, van heinde en ver kwam men kijken (er was natuurlijk ook wat illegaal spul, maar niet van ons, dit keer).




Spookverhalen vertellen na afloop

Verder staan mijn Florida foto's nu online hier.