He, verdorie, of het nou de gewichtenroutine (denk ik) of de massage van gisteren was, weet ik niet, maar ik word met schreeuwende spierpijn overal en knallende hoofdpijn wakker! Het is pas vijf uur en ik kan geen lekkere ligpositie meer vinden.
Bah, wat baal ik! De hele tijd op vakantie is er altijd wel wat pijn, maar over het algemeen voel ik me dan een "normaal" mens. Zo'n late terugreis, de spanningen ervan en het dragen van zware bagage doen dat allemaal teniet en zonder uitzondering heb ik daarna een paar dagen flinke terugslag.
Hoewel ik weet, dat dit al tientallen jaren gebeurt, is het toch iedere keer weer een teleurstelling. Ik krijg kennelijk toch altijd weer hoop, dat mijn spieren nu echt aan het herstellen zijn.
Enfin, het goede is, dat ik geen tijd heb om zielig in mijn bed te blijven liggen (bovendien hebben de jaren wel geleerd, dat dat funest is, hoezeer ook eerste neiging!). Met nog maar anderhalve week te gaan voor de scholen weer beginnen is er heel wat te doen.
We krijgen wel een heel leuke "wake up call" om half negen: mijn nichtje Natalya wil met Saskia en mij praten. Niets opwekkenders, dan een babbelende tweeeneenhalfjarige! Ze heeft hele verhalen, waarvan ik de helft niet versta, maar ik haal me er haar schattige snoetje bij voor ogen. Nu kan ik niet wachten tot volgend weekend, wanneer we hen in Massachusetts gaan opzoeken!
Na het ontbijt neem ik Cosmo mee voor een kort loopje, zodat hij een beetje energie kwijt kan. Dan komt Christine om een end te gaan lopen. Dat is echt heel hard nodig, ik heb het sporten gemist, zowel lichamelijk als mentaal.
We hebben natuurlijk heel wat te bepraten, zo lang als we elkaar al niet hebben gezien! Zij hebben een heerlijke drie weken in Nederland en Parijs doorgebracht. Na bijna tien kilometer zijn we weer terug. Terwijl we lopen, komt de zon weer tevoorschijn en voor we het weten is het weer volop zomer (lees 30 graden). Heerlijk!
Inmiddels zijn Kai en Saskia wakker en staat Katja onder de douche. Die moet vandaag 9 uur werken (wel met een uur pauze, natuurlijk). Cosmo heeft nog wat beweging nodig, dus ik neem hem mee naar het hondenpark.
Als we er aankomen is er niemand, maar ook dan vermaakt Cosmo zich prima met het besnuffelen van alles en nog wat. Ik probeer wel een bal te gooien, maar daar heeft hij geen interesse in!
Dan komt er een 11 maanden oude beagle puppy binnen. De eigenaar, een man van laat in de twintig, schat ik, zegt, dat zijn hond denkt, dat hij 80 pond weegt en me geen zorgen te maken, dat mijn hond zoveel groter is.
Ok, dat doe ik dan ook niet en Cosmo en de beagle spelen typische puppy stijl. Maar al gauw heb ik door, dat achter de bravourderige woorden een nerveuze eigenaar schuilt.
Zodra zijn hond onder Cosmo verdwijnt, die echt erg voorzichtig is met kleinere honden, voor een pup, raakt hij in paniek. Hij schopt op een gegeven moment Cosmo zelfs weg, waardoor hij even piept. Dat is iets, wat ik absoluut niet waardeer. Maar ik voel me ook wat minder zeker met zo'n vreemde vent als vrouw alleen, dus ik zeg maar niets!
Natuurlijk denkt Cosmo, dat het allemaal een leuk spelletje is en rent nog wat harder achter "Rufus" aan. Omdat ik absoluut niet wil, dat die man hem weer pijn doet, roep ik hem ook wat paniekerig bij me. Gelukkig lijkt hij iets op te merken en komt als een wonder naar me toe. De man verdwijnt met zijn hond en ik zit nog wat na te hijgen.
Dit soort ervaringen maakt wel, dat ik minder graag naar dit park ga. Ook al omdat Leah ons gisteren vertelde over een gewonde Airedale terrier, die ze zagen, waar zij vrijwilligerswerk doet. Die hond ken ik en de eigenaar ook, dat is een heel aardige oudere man. De verwondingen waren aangebracht door een agressieve kleine hond in het hondenpark!
In het vervolg ga ik me beperken tot de tijden, waarvan ik weet, dat ze druk zijn. Dan is er minder kans op confrontaties, omdat er dan ook meer grote honden aanwezig zijn. Toch jammer.
Na de lunch gaat Kai nog voor een lange wandeling met Cosmo. Later hoor ik van hem, dat die daar niet veel oren naar had en zich schrap zette om terug te gaan, het was ook wel erg warm.
Saskia en ik gaan, met de lijst, die ze bij haar rapport meekreeg, naar CVS om schoolbenodigdheden te kopen. Weliswaar vertelde Christine me, dat CVS er duurder uitkwam, dan Target en Staples, maar ik wil ervan af zijn.
De energie ontbreekt me om allerlei winkels af te gaan struinen voor de specifieke eisen van de leerkrachten. En die zijn specifiek! Op het merk af!
Maar als er staat "10 jumbo lijmstiften", die ieder $2,19 kosten, wordt me dat toch te gortig! Voor ik $22 aan lijm ga besteden! Ik koop vijftien gewone stiften van het CVS merk voor $1,99 per drie en dat moet maar goed genoeg zijn! Nog duur genoeg voor lijm, dunkt me.
CVS heeft alles op de lijst, met uitzondering van een doos van 66 labels, die kennelijk alleen bij Stapels of Office Depot te verkrijgen zijn. Ik ben tevreden, dat laatste vinden we nog wel volgende week of later, het is geen essentieel iets.
Bij terug naar school gaan hoort ook een nieuwe outfit. Omdat ik volgende week al allerlei dingen gaande heb, wil ik daar ook maar vanaf zijn. Begrijp me goed, ik geniet van het (nog) kleine handje in het mijne, maar de pijn maakt supermoe.
Toch probeer ik echt het meeste van deze tijd met mijn jongste te maken. Zij heeft gelukkig niet door, dat mijn hoofd bonkt en mijn benen als lood voelen. Gezellig kletst ze erop los.
Bij Old Navy kijken we of we Katja zien, maar die is in geen velden of wegen te bekennen. Wel vindt Saskia er een spijkerbroek voor $15!
Bij Papaya is er helemaal niets van haar gading. Bij Delia's vindt ze een witte driekwart broek, die haar erg leuk staat, alweer voor $15. Klagen over de prijzen hoor je me niet!
Als laatste troggelt Saskia me een bezoek aan Wet Seal af. Dat is wel aan de andere kant van de mall, maar ik weet, dat ze daar topjes hebben, die haar leuk staan. En inderdaad, we slagen met twee, alweer $15 kostende, topjes. Mission accomplished!
Saskia moet naar de wc en weet die in Old Navy te vinden. Dit keer is Katja er wel en het is altijd leuk haar in actie te zien. Ze heeft voor iedereen een brede glimlach over.
Voor we naar huis vertrekken koop ik nog een paar tijdschriften bij Barnes and Noble. Ook Saskia vindt daar een paar tiener tijdschriften. Dat is de laatste jaren een hele industrie geworden! Vroeger had je Teen People, nu is er Cosmopolitan Girl, Seventeen, Teen en nog veel meer!
Op weg naar huis stoppen we nog bij Petco. Kai's slang heeft hard eten nodig, dus koop ik een muis. En Cosmo heeft al zijn botjes op en knauwen is essentieel voor hem op het moment. Knauwmateriaal voor honden is trouwens duur! Een bot kost $4!
Uitgeput kom ik thuis, maar gelukkig is het heerlijk weer buiten. De laptop gaat mee en ik lees de achterstallige blogs. Als ik bij sommigen lees voel ik mijn pijn naar de achtergrond verdwijnen.
Wat is dat nu vergeleken bij een kind met leukemie, dat het niet gaat halen? Of borstkanker en chemotherapie? Of alle moeilijkheden bij het krijgen van kinderen? Een kind met zelfmoordneigingen? Het werkt allemaal heel relativerend, ik heb veel, heel veel, om dankbaar voor te zijn.
vrijdag, augustus 24, 2007
Back to school shopping
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
17 reacties:
Het is inderdaad een gedoe om alles van school bij elkaar te krijgen. Ook ik heb nog maar de helft van mijn lijstje. Nou ja zeg maar gerust lijst.
Maar goed we maken er ook nog maar een winkel dagje van tussen alle bedrijven door.
Wat heerlijk dat je wasmachine het weer doet. Wat een ellende als je zo'n ding moet missen.
Ik kan me best voor stellen dat je baalt als je pijn hebt en ik denk dat je daar best van mag balen, ook al zijn er altijd ergere dingen.
Toch heb ik veel bewondering voor hoe jij je er altijd weer toe kan zetten om je oefeningen te doen etc. Vergt doorzettingsvermogen hoor!
fijn weekend
gr petra
Ben gisteren helemaal bijgelezen geraakt met de blogs (geweldige vakantie hebben jullie gehad!) en ik denk dat ik net gisteren toevallig van hetzelfde kind met leukemie heb gelezen. Tranen stroomden over mijn wangen. En net als jij bedacht ik me hoe enorm rijk je eigenlijk bent als alles betrekkelijk goed gaat, hoe betrekkelijk sommige pijnen zijn.
Hoe werkt dat nou met 15 lijmstiften, waarom zoveel ineens? Of moet je die vooraf inleveren voor een heel schooljaar en worden ze gebruikt voor algemeen gebruik?
Over de tijdschriften: deze maand staat onze dochter Charlotte in de Avant Garde en in de Celebrity. Hier zit een trotse moeder.
Een prettig weekend nog, ik lees dat het mighty hot gaat worden bij jullie.
Vervelend dat je zoveel pijn hebt, Petra! Ik vind je doorzettingsvermogen bewonderingswaardig.
Heb je al eens gedacht aan acupunctuur? Ik heb me er gisteren een beetje in verdiept vanwege onze ICSI poging, en ik heb ontdekt dat acupunctuur bij veel aandoeningen bewezen heeft goed te kunnen helpen, en in die lijst stond ook fybromyalgie. Ik ga het mijn moeder ook vertellen, die heeft dat ook namelijk.
Misschien is het de moeite waard om eens over te lezen en te onderzoeken of het voor jou ook een bijdrage kan leveren aan minder pijn?
Wat een geweldige moeder ben je om ondanks je pijn met Saskia op stap te gaan en dan ook nog niets te laten merken. Petje af!
En nog even over de blogs die je leest, ik vind het ook heerlijk om blogs te lezen. Zou jij eens een lijstje willen plaatsen van alle blogs die je bijhoudt? Misschien zitten daar een aantal interessante bij die ik ook graag lees.
Groetjes en heel veel sterkte. Ik hoop dat de pijn snel weer minder wordt!
Sterkte Petra, vervelend dat je na zo'n fijne vakantie nu zoveel pijn hebt.
Niet te geloven, dat er zoveel gekocht moet worden voor het nieuwe schooljaar.
Fijn weekend!
Toen we op vakantie waren, zagen we ook al allemaal ouders en kinderen met uitgeprinte lijstjes bij de schoolartikelen. Wat dat betreft valt het hier reuze mee. Sterker nog, voor basisschoolkinderen hoef je eigenlijk niets aan te schaffen. Ik word helemaal jaloers als ik lees over de leuke winkels waar je met Saskia was. Die keuze, die prijzen ... Gelukkig hebben we in de vakantie heel wat kunnen inslaan!
Sterkte met die pijn, hopelijk wordt het gauw wat minder.
Die schoollijsten heb ik geleerd met een korreltje zout te nemen. Elk jaar dezelfde lijst, en de helft komt ongebruikt terug. Ik heb hier nu een grote doos met schoolbenodigheden staan die we aanvullen als dingen in de aanbieding zijn, en de kinderen kunnen er uit halen wat ze nodig hebben. Meestal doen ze dat pas na de eerste schooldag, dan zeggen de leraren precies wat ze nodig hebben.
Heb eerst even bijgelezen, jullie zijn al weer helemaal in het ritme zo te lezen.
Vervelend dat je nu weer zo'n last hebt, maar gelukkig blijf je positief, knap hoor!
Ben het helemaal met je eens aan het eind van je blog, soms hoor je zulke nare dingen dan wordt je gelijk weer even met je neus op de feiten gedrukt.
Gezellig om weer even bij te kletsen met een vriendin!
Maar wat jammer dat je bezoek aan het hondenpark niet goed is bevallen. Gelukkig is het meestal wel erg gezellig, daar.
Wat een spullen moeten jullie kopen voor school. Volgens mij valt het hier dan nog wel mij (ik zit gelukkig nog in de basisschool-periode, dus hoef ik niets aan te schaffen).
@Marion -- Ja, al die dingen zijn voor het hele jaar, of tenminste het eerste semester. Gefeliciteerd met Charlotte, leuk zeg!
@Jacqueline -- Ja, ik heb acupunctuur een jaarlang geprobeerd, maar er geen duidelijk baat bij ondervonden. In de 25 jaar sinds mijn diagnose heb ik zo ongeveer iedere therapie of dieet geprobeerd en ik heb het meeste baat bij veel bewegen en een wekelijkse massage. Maar dat wil niet zeggen, dat het voor je moeder niet zou werken, iedereen is anders.
Wat de blogs, die ik lees betreft, ik heb ze allemaal in Bloglines staan. Het zijn er veel, maar sommigen lees ik lang niet altijd, anderen iedere keer, dat de persoon schrijft. Ik zal eens kijken, of ik ze op een rijtje kan zetten op de een of andere manier.
@Annemiek -- voor de middle en high school is dat hier ook zo, maar voor de lagere school moeten ze echt al die dingen wel hebben, anders krijg je op de eerste dag een briefje thuisgestuurd (is me vorig jaar overkomen).
@Petra -- Hier moeten ze juist voor de lagere school zoveel hebben! Voor de middelbare scholen is het bij wijze van spreke slechts een pen, potlood en schriften (nou ja, ook weer niet zo simpel, maar wel minder, dan al de knutselspullen voor de lagere school).
Ja, het is altijd weer een heel geshop voordat je alles weer bij elkaar hebt voor school. Hier zijn ze gelukkig niet zo moeilijk en merkvast, en koop je altijd het goedkoopste. Behalve dan de notebooks want die willen mijn dochters wel zo cool mogelijk hebben. Tegenover al dat schoolshoppen staat wel dat schoolgeld in de US aanmerkelijk lager is dan in NL.
Oops de vorige posting was van mij.
Nou zeg dat die man Cosmo zo schopte. Ik geloof niet dat ik mijn mond gehouden zou hebben.
Arme Beagle, zo baasje zo hond wordt het meestal.
Jammer dat je weer zo veel last van je spieren hebt. En ook al weet je goed te relativeren het blijft vervelend die chronische pijnen.
Ook hier moet ik nog schoolmateriaal kopen. Echter na het shoppen voor schoolkleding en schoenen wacht ik daar nog even mee. Pff wat een uitputtingslag was dat.
Heeeee, gezellig net 'even' aan de telefoon! Hahaha. Okee, nu echt aan de gang. Veel plezier bij Christine en Chuck vanavond.
Liefs!!
Ja, die lijstjes zijn wel echt overdreven. Zoals je schrijft : ze zetten er zelfs het merk bij!
Ook ik heb veel bewondering voor je omdat je er toch steeds weer in slaagt om je oefeningen te doen... ondanks alle pijn... Veel doorzettingsvermogen toegewenst vanuit St Louis.
Groetjes,
Wat een stomme vent zeg, om Cosmo te schoppen. Grrr wat zul je je machteloos gevoeld hebben.
En Petra, natuurlijk mag je balen van de pijn die je hebt. Ook al zijn er dingen "die erger" zijn... Dat is namelijk zeer relatief. Jij hebt bijna iedere dag al jaren pijn. Bij mij is het een tijdelijk ongemak!!!
Hopelijk voel je je snel weer beter, het lijkt me een verschrikking chronische pijn te moeten hebben.
Niet te geloven hoe sommige mensen met honden (en andere dieren) omgaan, en dat je je dan ook niet echt kunt verweren hiertegen op dat moment moet wel heel frustrerend zijn.
Groetjes !
Natuurlijk zijn er ergere dingen in de wereld, dat geldt bijna voor alles. Zelfs de ouders van het kind met leukemie (Florian) vinden nog redenen om dankbaar te zijn, bijvoorbeeld dat ze de tijd gekregen hebben om met alle drie de kinderen een fantastische reis door Canada te maken (waarbij ze af en toe moesten stoppen voor een bloedtransfusie...) Maar dat wil nog niet zeggen dat je het na jaren pijn wel eens helemaal gehad mag hebben met je eigen ziekte! Ik vind het knap hoe je je er iedere keer weer toe weet te zetten om toch op te staan, te gaan lopen, en zelfs met Saskia uitgebreid inkopen te gaan doen. Je bent een topmoeder (en topmens)!
Een reactie posten