Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, augustus 16, 2007

Dag 8: Wrakken snorkelen

Ricks wekker gaat al om zeven uur af! Hij moet met Saskia om acht uur bij de duikshop zijn voor haar les in het zwembad. Katja, Kai en ik blijven nog even liggen en ontbijten dan met broodjes met kaas (of in mijn geval Finse rondes van Bolletje met Slankie) in de kamer. Om half tien ontmoeten we Rick en Saskia beneden om mee te gaan op de boot.


Eerst leren in het zwembad

Saskia's les is heel goed gegaan, maar ze is wel wat nerveus voor haar eerste duik. De instructeur, Erwin, is een echt karakter en een grote grappenmaker. De "resort" duik wordt bij het wrak "Pedernales" gedaan.

Rond Aruba liggen nogal wat wrakken en deze is vrij ondiep. Kai is in een vreselijk humeur en zegt te moe te zijn om te snorkelen. Dus ga ik er als enige snorkeler in. Voor de zekerheid toch met een zwemvest aan, want er staat best een sterke stroming. Ik ben een goede zwemster, maar je weet nooit.


Daar gaat ze dan, een echte duikster!





Al gauw hang ik boven het wrak, waarvan de wanden vlak onder het water beginnen. Ze zijn begroeid met prachtig kleurige koralen en ik zie enorme vissen! De grootste van deze vakantie. Hele scholen vissen houden zich bij het wrak op. Ik was nog bezorgd, dat ik het snorkelen hier in Aruba saai zou vinden na Bonaire, maar dat valt alles mee. Het is helder, kleurrijk en visrijk!

Na een tijdje ontdek ik maar liefst vier Queen Angelfishes, die hun maaltijd doen aan de zijkant van de boot. Wat een prachtvissen zijn dit toch, knalgeel met fluorescerend blauw. Telkens als ze in de zon zwemmen schitteren ze gewoon. Jammer, dat Rick de camera bij zich heeft!

Niet veel later zie ik een gigantische gevlekte vis, van meer dan een meter lang, voorbij zwemmen. Dit is met gemak de grootste vis, die ik hier ooit heb gezien! Later op de boot denkt de Arubaanse kapitein, dat het een soort Snapper was, welke precies ben ik vergeten.

Onder me zie ik ook Rick, Katja en Saskia zwemmen, ze zwaaien allemaal heel vriendelijk. Al te snel zie ik de duikers terugkeren op de boot, ik zwem er snel heen om de camera te halen en toch de Queen Angels te fotograferen. Helaas is er bij terugkomst slechts een over! Ik heb zeker een uur lang met vier van ze gezwommen, maar kennelijk willen ze niet op de foto!


Daar snorkel ik dan, door Rick al duikend genomen

De boot legt aan bij de "De Palm" pier en we hebben precies een uur voor we weer op de boot moeten zijn. Kai en Saskia besluiten niet mee te gaan snorkelen. Kai heeft er vandaag gewoon geen zin in en Saskia is een beetje uitgesnorkeld na Bonaire. Saskia vond haar duik wel leuk, maar is nog niet klaar om verder te gaan. Volgend jaar, misschien.

We eten met zijn allen lunch bij Bugaloe, alweer erg lekker. Kai en Saskia gaan naar de hotelkamer en later naar het zwembad (althans, dat was het plan, uiteindelijk brengen ze de hele middag tv kijken door, waar je maar zin in hebt!).

Wij gaan met een boot vol duikers en snorkelers naar het Antilla wrak. Grappig hier in Aruba zijn de korte geschiedenis praatjes, die alle duikmasters geven over de verschillende wrakken. Dit wrak was een Duitse boot in de Tweede Wereldoorlog, expres gezonken door de kapitein, die na de oorlog de Divi Flamingo in Bonaire is begonnen.

Er zijn nog twee andere vrouwen aan boord, die willen gaan snorkelen. Maar uiteindelijk durven zij niet, dus ik ben alweer alleen! Ook voor dit wrak moet je best een eind zwemmen, maar dat vind ik niet erg. Alweer is het veel mooier, dan ik me herinner. Er is meer dan genoeg te zien, allerlei kleurige vissen en maar liefst drie enorme barracuda's! Die zien er vervaarlijk uit, maar ik heb nog nooit meegemaakt dat er een agressief was.

Alweer wou ik, dat ik het fototoestel had en later hoor ik van Rick, dat het dieper helemaal niet zo helder was. Maar ach, we hebben alweer tientallen foto's van allerlei onderwater leven. Soms is het ook leuk om er gewoon van te genieten, zonder me druk te maken om het perfekte plaatje. Al wil ik al die indrukken altijd zo vreselijk graag vastleggen!

Terug op de boot heerst er een gezellige atmosfeer. We varen naar de locatie voor de tweede duik en wachten daar een tijdje, zodat de duikers de benodigde tijd aan land krijgen. Er is een Nederlandse familie aan boord, een vader met zijn 16-jarige zoon en 13-jarige dochter. Verder zijn er een aantal Amerikaanse stellen uit de omgeving New York/New Jersey (zoals 80 procent van de Amerikaanse toeristen hier) en een man uit Maryland. Er worden enthousiast duikverhalen uitgewisseld tussen de Amerikanen.

De Nederlandse vader en zoon zijn (vinden Katja en ik) verschrikkelijk onaardig tegen het meisje, ze halen haar op allerlei manieren neer. Misschien omdat ze denken, dat niemand ze verstaat, maar ik heb zo met Amanda, zoals het meisje heet, te doen! Later blijkt, dat Amanda oorontsteking had en nu nog erge last van haar oor heeft en daardoor niet durft te duiken. Als Rick en Kai zo tegen Saskia zouden spreken, zou ik daar echt razend over worden (maar de moeder is natuurlijk niet aanwezig).

De tweede duik is bij het Malmok rif. Ik word al gewaarschuwd, dat er weinig te zien zal zijn, want het is te diep. Toch ga ik even zwemmen, maar inderdaad, helemaal niets te zien! Ik ben binnen tien minuten terug op de boot. Wat we wel zien, van boven, zijn de schildpadden, die voor lucht boven water komen. We zien er maar liefst drie!

Achtergebleven op de boot zijn we met zijn vieren: de Arubaanse kapitein van de boot, die Bumpo heet, of zo, en heel erg aardig is, de Chileense vriendin van een fanatiek duikende Amerikaan (hij vertelt het al 18 jaar te doen en hij is niet ver over de dertig), die bang is van water en zich de hele tijd loopt in te smeren met factor 4 zonnebrandcreme en het Nederlandse meisje, Amanda.

Met haar praat ik over onze huisdieren (ik krijg een heel verhaal over hun cavia's en hun babies te horen) en vakanties. Het is een leuk meisje, heel netjes vraagt ze of ik ook wat wil drinken, als ze voor zichzelf water gaat halen. Nu heb ik helemaal zin om haar vader (die zichzelf echt prachtig en fantastisch vindt) en broer (idem) een flinke klap te verkopen. Maar natuurlijk vertel ik haar dat niet, ik ben alleen blij, dat wij in ons gezin niet zo met elkaar communiceren!

Al gauw zijn de duikers terug, kennelijk heb ik Amanda goed bezig gehouden, want ze zegt "Nu al?". Het is een goede duik geweest, iedereen komt vrolijk weer boven. Op de terugweg naar Palm Beach gaan Katja, Amanda en ik op het voordek van de boot liggen. Heerlijk, zo in de zon en wind liggen!

Om vier uur zijn we de boot af en dat is precies de "Happy Hour" tijd bij Bugaloe. Rick, Katja en ik nemen een tafeltje en Rick probeert de nieuwe plaatselijke Balashi Summer Brew. Katja (die hier zo af en toe een biertje mag drinken) en ik bestellen een Amstel Bright. Ik ben helemaal geen bierdrinkster, geef mij maar wijn, maar Amstel Brights zijn een uitzondering. Met wat limoensap zijn die heerlijk fris!

We verwachten op de terugweg Kai en Saskia in het zwembad te vinden, maar die twee hebben dus de hele middag in de kamer doorgebracht (eigenlijk niet eens zo erg, want ze hebben beiden heel wat zon gehad). Met twee televisies in de kamers kwamen ze beiden aan hun trekken.

We douchen allemaal en gaan dan naar beneden, de bar "Mira Solo" in het hotel ligt prachtig met fonteinen omringd en uitzicht op de ondergaande zon (hoewel de echte zonsondergang achter de bomen plaatsvindt). Hier hebben ze een Martini menu, waar je "u" tegen zegt en Rick en ik maken daar een keuze uit. De kinderen kiezen "virgin" daiquiri's. Ik kies een "Sunken Treasure in Aruba": vodka met blue Curacao en drie olijven gevuld met blauwe kaas. Erg lekker! Daarbij nemen Katja, Rick en ik wat sushi.

Een van de dingen, waarvan ik het meeste geniet op vakantie, is als we met zijn vijven rond een tafeltje gezellig zitten te kletsen. Allemaal ontspannen, allemaal genietend, zelfs de anders zo stille Kai komt dan opeens los. Dit zijn de momenten, die me nooit weer afgenomen zullen worden.

Er zijn een paar restaurants op Aruba, waar we ieder jaar weer terugkeren en een ervan is Papiamento. Ook de Mottola's waren helemaal weg van dit restaurant. Het is gevestigd in een oude "Cunucu", een typisch Antilliaans huis. De tafeltjes buiten staan rond een zwembad en de sfeer is enorm gezellig. Daarbij is de bediening zeer voorkomend.

Het eerste jaar hebben we binnen gegeten, want we hadden geen reservering. Daar stond het vol met allerlei Nederlandse snuisterijen, maar het was er ook snikheet! Daarna hebben we altijd buiten gezeten en ook vanavond is het weer genieten. Ik bestel de "Mermaid", dorado en garnalen op een hete steen met een superhete papaya saus erbij. Vorig jaar had ik dit volgens mij ook en het smaakt weer net zo lekker! Toe delen we de profiterolles, die ook super smaken.

Iedere ochtend nemen Rick en ik ons voor in het casino te gaan spelen en iedere avond zijn we er te moe voor! Die zon en zee doen echt hun werk wel. Het scheelt ons zeker geld, want gelukkig met gokken zijn we over het algemeen niet. Maar goed ook, want gelukkig in de liefde zijn we daardoor zeker wel!

PS: met dit blog loop ik een paar dagen achter, vandaag (zaterdag) hebben we de gevolgen van Dean gevoeld. Niet in wind, maar wel in ruwe zee. Er is wat schade, maar heel weinig vergeleken bij de getroffen eilanden. En ook dit was weer een ervaring. Maar daarover later meer. Het is wel onvoorstelbaar, wat een enorm gebied zo'n zware orkaan treft!

8 reacties:

Anoniem zei

Woow duiken naar een wrak. Dat klint als een film...

Moet een heel aparte ervaring zijn.

Kanp van Saskia hoor!

gr petra

www.vandijkjes.punt.nl

Anoniem zei

Alweer een paradijselijke dag Petra! De momenten van samenzijn zijn inderdaad kostbaar!

Prettige Arubaanse zondag!
Groetjes, An

P.S.

The Caribbean Steeldrum al gehoord?

Anoniem zei

Heerlijke dag weer Petra. Gekke kinderen de hele middag voor de TV. Fabienne zou dat ook zo kunnen doen!

Anoniem zei

Nou je hebt de smaak helemaal te pakken zeg van het duiken. Je ziet waarschijnlijk prachtige vissen ed en dan ook nog naar een wrak, spannend hoor.
V.w.b. Dean, is geen pretje hoor als die langs komt, maar volgens mij hebben jullie er niet al te veel last van gelukkig.
Veel plezier nog!

Anoniem zei

En heb je iets gevonden Pertra tijdens je duik? Volgens mij genieten jullie wel daar.

Anoniem zei

Sorry ik bedoel Saskia heb jij iets gevonden tijdens de duik?

Anoniem zei

Je beschrijft alles zo goed, dat ik er gewoon bij ben!!
Wat goed zeg van Saskia dat ze de duik deed! Super.
Geweldig om te zien, die wrakken met alles wat erop zit.

USA2007 zei

Dat klinkt als een hele mooi reis. Leuk dat je ons zo laat mee genieten.