Lekker rustig weekendje!

Zaterdag

Raar, ik word telkens wakker, denkend, dat ik nog in Aruba ben. Ik verwacht de turquoise-blauwe zee uit het raam te zien en de wind te horen bulderen. Maar dat duurt maar een paar secondes, zodra ik de blaffende beagle van de achterburen hoor ben ik weer in de realiteit.

Niet dat die nu erger is, verre van dat! De zon schijnt alweer uitbundig en ons uitzicht op al het groen om ons heen werkt ook rustgevend en therapeuthisch. Schaamteloos hebben we wel tot half tien uitgeslapen!

Zowel Rick als ik hebben echter last van onze matras. We moeten echt aan een nieuwe gaan denken! In Aruba hadden we een Select Comfort matras, maar daar waren we geen van beiden erg van onder de indruk. Hopelijk lukt het binnenkort wat tijd te vinden om echt naar een goede matras op zoek te gaan! Veel van mijn pijn heeft daar ook mee te maken.

Na een bakje cereal met melk neem ik Cosmo mee voor een wandeling. Het is warm en vochtig en ik ben vergeten water mee te nemen. Ik loop dus zoveel mogelijk in de schaduw, dan valt het allemaal wel mee. Voor later vandaag is een "heat advisory" uitgeroepen en het valt nu al te voelen waarom!

Aan het einde van de wandeling zie ik een rood met witte hond met blauwe ogen. Ik spreek de eigenares aan en vraag, of dat ook een Aussie is. En jawel, hoor, ze is 9 jaar oud en heet Daisy. En je zou haar jaren jonger schatten, want ze daagt Cosmo helemaal uit om te komen spelen.

Maar ze wonen aan een drukke straat en Daisy is zo getraind, dat ze de weg niet op rent, maar daar vertrouw ik Cosmo nog helemaal niet mee! Zelfs met hoe Daisy rent zou ik me niet gerust voelen. In ieder geval is het leuk zo weer kennis te maken met een buurtgezin, waarvan de kinderen naar dezelfde school gaan als Saskia.

Volgende keer kunnen de honden in de achtertuin rennen, maar nu voel ik me zo vies, het zweet druipt van me af, dat ik echt wel naar huis wil. Cosmo is het daar niet mee eens! Hij zet zijn poten schrap en ik moet hem meetrekken, wat kan een hond zijn wensen duidelijk maken, zeg! Maar helaas voor hem ben ik nog altijd de baas!

Omdat ik zo moe ben en pijn heb dwing ik mezelf dit weekend echt de rust te nemen, die nodig is. Moeilijk vind ik dat, want er is zoveel te doen! Maar ik pak mijn achterstallige tijdschriften en de boeken van Floortje Dessing, die ik net van Carola heb gekregen.

Rustig zittend op het deck valt het allemaal erg mee. En dan gaat de telefoon... Het is Petra! Er is zoveel te bekletsen, dat we beiden rode oren hebben van de telefoon als we weer ophangen!

We praten zeker een uur, maar dan moet er opgehangen worden. Petra gaat een gewichtenroutine doen en ik ga wandelen met Cosmo. Zelfs ik, die dol is op warm weer, moet toegeven, dat het inmiddels onaangenaam heet is.

Net na de school houdt Cosmo het voor gezien, hij zet zich gewoon schrap en wil niet verder lopen. Hij weet natuurlijk niet, dat we een rondje lopen, maar ik snap zijn weigering. Mijn t-shirt is al helemaal kledder en dat is heel ongewoon voor mij. We lopen dus dezelfde weg weer terug.

Als ik weer op het deck wordt het opeens somber buiten. Op de radar zie ik allerlei onweersbuien, maar er gebeurt niets.

Om half zes zijn we uitgenodigd bij Christine en Chuck en het is nog steeds droog. Saskia gaat mee, Katja werkt en Kai blijft thuis met Cosmo. De snelweg staat helemaal vast in beide richtingen! Hopelijk is dat geen voorbode voor volgend weekend als we 500 mijl naar het noorden gaan rijden!

Christine en Chuck hebben we deze zomer maar heel weinig gezien en we hebben beiden leuke vakanties gehad. Aan gesprekstof dus geen gebrek. Helaas komt er wel een enorm onweer langs, zodat we even moeten wachten met grillen. Chuck heeft een abonnement op Wunderground en kan precies zien, waar de bliksemschichten zijn.

Daarna gaan de sate's op de barbecue en we hebben een heerlijk maal: sate, sambal boontjes en gado gado. Zelfs Saskia neemt drie satestokjes, dus ik moet het marinade recept van Christine krijgen.

We genieten allemaal en al te gauw wordt het tijd om afscheid te nemen. Ik ben nog heel erg moe van de reis, het lijkt wel een jet lag! Saskia wil eigenlijk niet weg, maar ik kan niet langer opblijven. Door een zware (en die zijn echt indrukwekkend!) onweersbui rijden we terug. Rick kan maar stapvoets rijden, zo hard regent het. Toch altijd weer indrukwekkend!

Zondag

Cosmo vindt het moeilijker om uit te slapen, dan wij en wil om half zeven al naar buiten. Toch doezelen we daarna nog tot half tien door. Morgen moet ik van mezelf om acht uur of eerder op! Anders wordt het 4 september een ramp om op tijd op te staan.

Rick stelt voor McDonald's te gaan halen en ik vind de Egg McMuffin altijd erg lekker! Buiten is het bewolkt, maar heel warm.

Langzaam aan wil ik weer echt in een sportroutine komen en vandaag doe ik de gewichtenroutine uit het blad Self. Wel met lichtere gewichten, want iedere keer als ik de zwaardere gebruik voel ik me een paar dagen vreselijk. Dit is de "Reach your Goal" workout en ik hoop echt de acht pond, die ik dit jaar ben aangekomen, weer te verliezen!

Na de gewichten neem ik Cosmo mee voor een jog van twintig minuten. Ik merk echt, dat hij daarvan geniet. Hij raakt in een ritme en het gaat stukken beter, dan "gewoon" lopen. We lopen door het bos en dat is altijd erg genieten en een stuk koeler.

Rick doet allerlei achterstallige dingen, zoals gras maaien, de auto schoonmaken etc. etc. Ik voel me enkel super lui! Met de stapel tijdschriften en boeken installeer ik me buiten en lees.

Gisteren dacht ik nog te gaan zwemmen vanmiddag en Mary Ellen daar te zien, maar het is bewolkt en ik ben eigenlijk te moe. Ik zeig in mijn stoel neer op het deck en lees en lees. De komende week zal druk genoeg zijn, dus ik probeer me gewoon helemaal te relaxen.

Het weer wordt eigenlijk steeds lekkerder, van bewolkt naar zonnig en veel minder vochtig. Halverwege de middag neem ik Cosmo mee voor een tweede lange wandeling. Ik merk aan hem ook, wanneer het niet zo vochtig warm is, hij heeft meteen veel meer energie!

Rick gaat met Katja in haar autootje oefenen op de snelwegen. Die zijn op zondag een stuk rustiger. Ze moet dit leren, want haar college zal zeker twee uur hiervandaan liggen op zijn best.

Als ze terugkomen gaat Katja naar haar werk en wij gaan naar Ruby Tuesday om te eten. Hier hebben ze een lekkere salad bar met verse groenten en hun zalm is ook erg lekker bereid. Bovendien hebben we super bediening! Een heel goede ervaring is het dus.

De rest van de avond hang ik voor de tv en klets met Annemarie. Het luiste weekend van deze zomer is ook weer voorbij!