University of Mary Washington

Als ik de lamellen open zie ik straalblauwe lucht! De vochtigheid is verdwenen en het voelt heerlijk koel (17 graden), als ik Cosmo even later uitlaat.

Voor ik met Mary Ellen ga hardlopen, wek ik Katja. Die moet om tien uur bij de garage zijn om de olie van haar auto te laten verversen. Oeps, dat was ze even vergeten!

Omdat ik anders geen kans zie om Cosmo zijn nodige beweging te geven, nemen Mary Ellen en ik hem mee op ons loopje. We zijn toch allebei zo stijf als een plank en de hele weg hardlopen lukt, mede omdat het toch alweer flink warm is, niet. Cosmo doet het goed, hij lijkt het erg leuk te vinden en loopt beter, als wij joggen, dan als we gewoon lopen.

Thuis douche ik gauw en als Katja terug is van haar afspraak vertrekken we, na Kai en Saskia geinstrueerd te hebben over de verzorging van Cosmo, richting Fredericksburg. We hebben ons voorgenomen deze week twee universiteiten te bezoeken.

De eerste is University of Mary Washington in Fredericksburg. Deze school ligt midden in het oude plaatsje, wat maar op een uur rijden (met goed verkeer, althans) afstand van ons ligt. Dit is de dichtstbijzijnde universiteit, waar Katja in is geinteresseerd.

We komen zo'n anderhalf uur voor onze rondleiding aan en vinden de school zonder moeite, mede dankzij de MIO GPS. Het is lunchtijd en we gaan op zoek naar een restaurantje.

Dat vinden we tegenover de campus, het heet "The General Store" en ziet er van binnen heel gezellig uit. De tafels hebben zwart-wit geruite kleden en de wanden zijn van hout en er hangen allerlei leuke dingen.

Het menu bestaat uit burgers en Italiaanse en Griekse gerechten. Katja en ik bestellen allebei een pita met gegrilde kip en feta kaas. Het smaakt erg lekker en intussen kan de serveerster ons ook uitleggen, waar we precies moeten zijn voor de orientatie bij Mary Washington.

Door de giet-ijzeren hekken zien we de klokkentoren, die de hoofdingang siert. Het is druk, want het is vandaag de eerste schooldag. Even zijn we bang geen parkeerplaats te vinden, maar dan rijdt er net iemand weg! Wat een geluk, want ik had echt niet geweten, waar anders te parkeren.


We zijn een half uur te vroeg, dus we lopen wat rond, kijkend naar alle studenten en luisterend naar de enthousiaste begroetingen van mensen, die elkaar een hele zomer niet gezien hebben. Ik krijg een heel gezellig gevoel bij dit college. Met zijn vierduizend studenten is het een middelgrote school.

Alles ziet er heel verzorgd uit, de gebouwen zijn van baksteen en hebben allemaal kolommen als voorportaal. Er zijn geen auto's op campus, wel zien we veel fietsers. Het is groen, mooi en netjes. En vandaag ziet het er, met ballonnen in de schoolkleuren overal, nog gezelliger uit.


Katja en ik kijken nog even in de book store, waar ze ook kleding met het schoolembleem erop verkopen. Ook hier is het heel druk, dus we besluiten te kijken of het na de rondleiding rustiger is.

We melden ons in de Trinkle Hall, kamer 106 en daar zitten al een aantal anderen te wachten. Het verbaast me eigenlijk, hoeveel mensen er mee willen op deze rondleiding.


Er zijn zowel jongens als meisjes bij, later horen we, dat twee derde van de studenten hier meisjes zijn, een derde jongens. Logisch, want het is een Liberal Arts college, er is bijvoorbeeld geen engineering, wat traditioneel een grote trekpleister voor jongens is.

Een heel enthousiaste dame, waarvan ik de naam vergeten ben, zelf een graduate van deze school en nu een van degenen, die over de toelatingen gaat, vertelt over de school. Luisterend naar haar heb ik helemaal zin om terug naar school te gaan!

Ze vertelt over de academische mogelijkheden hier (al Katja's interesses zitten daar bij: biologie, pre-med, pre-vet), de clubs, die ze hebben (alles, behalve een football team, het enige nadeel, dat Katja aan deze school ziet).

Verder legt ze uit, hoe het aanmeldingsproces gaat en wat de minimum eisen voor deze school zijn (die verschillen sterk tussen de scholen, deze school is meer "competitive" en heeft nogal wat eisen).

Er is nog veel meer en ik moet zeggen, dat ze heel goed praat, ik verlies geen moment mijn aandacht (maar ja, voor mij zijn dit soort dingen ook zo nieuw en super interessant!). Ook Katja luistert intens en stelt een paar goede vragen.

We zagen wat honden voor we hier binnen gingen, dus vraagt Katja hoopvol of huisdieren zijn toegestaan in de dorms. Maar die honden zijn van studenten, die niet op campus wonen en in de dorms mogen alleen vissen e.d.

De toespraak (die volgens de website een half uur zou duren) duurt zo'n drie kwartier en dan worden we voorgesteld aan twee studentes, die ons verder zullen rondleiden. Wij komen in Kelly's groepje terecht, zij komt uit New Jersey en begint aan haar laatste jaar als geschiedenis studente.

Het is duidelijk, dat ze dol is op haar school. Ze vertelt bij ieder gebouw, wat het is en welke vakken er worden onderwezen. Bij het eerste gebouw vertelt ze over de Freshman convocation. Hierin leggen ze de eed af, dat ze zich tijdens hun studie hier aan het Honor System zullen houden.

Dit systeem, waarbij de studenten zweren niet te liegen, stelen of spieken, werkt volgens onze gids heel erg goed. Zo goed zelfs, dat professoren de lokalen tijdens examens verlaten. Ik vind het interessant, "peer pressure" op de juist manier gebruikt, want overtreders worden door hun mede-studenten veroordeeld.

Verder lopen we, het is warm, maar ik ben dolblij, dat de vochtigheid zoveel minder is. Zo'n rondleiding gisteren of eergisteren en ik had het niet volgehouden! Ik voel me nu al wat duizelig worden van de warmte, gelukkig hebben we allemaal een flesje water meegekregen.

Kelly neemt ons mee een freshman dorm in. In deze dorm is geen airconditioning, dus overal staan fans te draaien. Veel meisjes zijn in hun kamers en laten verlegen aan ons zien, hoe ze die hebben ingericht.

Iedere kamer ziet er anders uit, sommigen hebben de bedden op elkaar gestapeld voor meer ruimte, anderen hebben ze op een creatieve manier neergezet. Een meisje heeft haar eigen houten hoogslaper meegenomen. De kamers zijn groter, dan de kamer, die Katja bij Villanova had en zien er gezellig uit. Katja heeft inmiddels heel wat vergelijkingsmateriaal.

Verder lopen we, langs het "talen" gebouw en het "science" gebouw. Kelly vertelt, dat je acht "general education" klassen moet volgen om te slagen hier. Op kunstgebied, sportgebied, taalgebied en wetenschappelijk gebied.

Dat is wat ik zo leuk vind van dit systeem! Je hoeft niet meteen te kiezen, welke studierichting je wilt. En je kunt van alles uitproberen. Als je denkt, dat je (zoals Katja) biologie wilt gaan doen, kun je in je eerste twee jaren nog uitvinden, dat je eigenlijk liever psychologie doet. En zelfs later kun je nog veranderen. Ik zou het in dit systeem vele malen beter gedaan hebben!

Volgende stop is het super deluxe fitness center! Wij zien het gewichtengedeelte, boven hebben ze de nieuwste cardio machines. De schooldag is inmiddels afgelopen en het is er druk. Ook buiten zien we allerlei joggers en op een veldje spelen een heel stel mensen frisbee en voetbal. Katja krijgt spontaan zin om mee te doen, er hangt hier gewoon een heel prettige sfeer.


Het gewichtengedeelte, boven zie je een stukje van het cardio gedeelte, ik wil zo mee gaan doen!



Frisbee spelen

Kelly laat ons de gebouwen, waar kunst en theater e.d. wordt onderwezen, zien. Ook hier is weer heel wat te doen en alle studenten, ongeacht of ze theaterwetenschappen of kunst studeren, mogen hieraan meedoen. Erg leuk!

Als laatste krijgen we de grote Dining Hall te zien. Op andere plaatsen op de campus zijn nog cafeetjes en a la carte restaurantjes, maar hier gaat het gros van de studenten heen. Ook dit is weer ontzettend leuk!

Er zijn vier restaurants met ieder een thema, wij zien er twee van. De ene, helemaal vrolijk geel geverfd en leuk ingericht, is het Mexicaanse restaurant en de ander de diner, helemaal ingericht als een echt Amerikaanse diner uit de jaren 50. De andere twee serveren Italiaans eten en Aziatische gerechten.

Volgens Katja zien deze "restaurants" er vele malen beter uit, dan de cafetaria, waar ze bij Gettysburg College en Villanova at. Ook Kelly geeft toe, dat ze om te beginnen opzag tegen iedere dag cafetaria eten, maar dat het haar alles mee is gevallen.


De Mexikaanse kamer



De diner

De studenten krijgen een soort credit card, die voor alles dient: sleutel voor hun dorm, eetkaart, was- en drogerpas (online kunnen ze zien of er een wasmachine vrij is!) etc. Zelfs buiten de campus kunnen ze hem gebruiken bij sommige restaurants in Fredericksburg. Heel modern allemaal!

Een aantal andere ouders (ik ben zo overweldigd door alles, dat ik daar niet eens aan denk!) vraagt hoe de campus beveiligd is. Nu ligt deze universiteit in een goede buurt van Fredericksburg, maar je weet toch nooit.

Er is een eigen politiebureau en overal op de campus staan paaltjes met blauwe lichten en een intercom. Kelly vertelt, dat, als je 's avonds alleen over de campus moet lopen, je daarvan gebruik kunt maken. Als je erom vraagt komt er een escort om je te brengen, waar je heen moet. Erg goed!

Met een hoofd vol informatie nemen we afscheid van Kelly. Rick belt hoe het was (precies als we weg gaan!) en ik grap, dat hij de komende vier jaar op het huis en de kinderen mag passen, want ik ga terug naar school. Als ik een college zou kunnen kiezen hier, zou het zoiets als UMW zijn. Ik voel me beter in kleinere groepen, Katja is wat dat betreft heel anders, dan ik.

We stoppen nog even bij de book store, maar die is nog drukker, dan eerder op de dag. Langs de (gratis) ijs etende studenten en een vrolijk bandje lopen we terug naar de auto.

Het is toch wel erg warm (32 graden) en we hebben dorst. Ik besluit nog even het historische gedeelte van het stadje te bezoeken. Daar ben ik heel erg in geinteresseerd, ik heb al jaren het plan om het van dichterbij te gaan bekijken. Dat moet echt ooit gebeuren!

Het ziet er hartstikke leuk uit en als ik alleen was geweest, was ik uitgestapt en had rondgekeken. Maar Katja wil naar huis, zij heeft met haar vriendinnen afgesproken sushi te gaan eten. En we zien zo gauw geen cafeetje om iets te gaan drinken.

MIO leidt ons weer richting de interstate. Gelukkig zien we wel een Arby's, waar we in de drive thru wat te drinken bestellen. Katja besteedt het grootste deel van de weg terug aan de telefoon met Leah en eigenlijk is dat ook vermaak voor mij.

Wat springen die kinderen heerlijk van de hak op de tak en wat een zorgeloze leventjes hebben ze toch nog. Met moeite weerhoud ik me ervan daar iets van te zeggen tegen Katja. Ik weet nog, hoe dat vroeger mijn vrolijkheid compleet wegnam, als een volwassene (voornamelijk mijn moeder) me daarop wees.

Als ik ergens van genoot (of niet) werden te pas en te onpas de zielige kinderen in Afrika erbij gehaald. Katja is begaan genoeg met haar medemens, ik gun haar die zorgeloosheid graag.

De rest van de weg leest zij in een (volgens haar) saai boek over het leren lezen van literatuur. Het verkeer is fantastisch! Als het altijd zo was, was ik allang meerdere malen in Fredericksburg geweest. Drie kwartier later zijn we weer thuis.

Vandaag heb ik veel geleerd en het was de eerste keer, dat ik een "werkend" college heb gezien. Ik denk, dat Katja zich ook heel goed in de schoenen van een van de studenten vandaag kon voorstellen. Ze gaat zich zeker opgeven voor deze school, het zou super zijn, als ze werd aangenomen!

Thuis vertrekt Katja natuurlijk meteen voor de sushi. Saskia gaat logeren bij Tabatha en Rick, Kai en ik eten wat take out van de Libanees. Ik moet zeggen, ik heb echt genoten van deze dag samen met mijn oudste en een blik op hoe het leven in college is!