Back to school night 2

Zo had mijn blog vanavond moeten heten, nadat ik de Back to School Night van Katja en Kai had bezocht. Maar de werkelijkheid is, dat Rick daar nu heen is en ik gewoon te uitgeput van de pijn ben om te gaan. Ik voel me een heel slechte moeder, vooral nu het Katja's laatste high school jaar is. Maar drie en een half uur in stijve schoolbanken zitten gaat me op het moment niet lukken.

En dat terwijl de dag toch erg goed begon. Na een heerlijke nachtrust word ik vol energie wakker. Heerlijk, de zon schijnt weer stralend en het is niet zo koud als gisterochtend.

Met Mary Ellen loop ik door een bedauwde buurt. Waar dat vocht vandaan komt is me een raadsel, want de atmosfeer is zo droog als gort. De lucht is zo diep azuurblauw, helemaal mijn lievelingskleur. Het lopen gaat ook erg lekker met deze temperatuur.


Zo blauw is de lucht

Zolang het zulk prachtig weer is, wil ik vooral buiten zijn. En Cosmo heeft wel zin in een lange wandeling, dus ik rijd naar het Community Center. Daar lopen we het W&OD pad op in westelijke richting.

Als er een hond zichtbaar kan genieten, is het Cosmo wel! Hij snift en ruikt en wordt geaaid door een paar voorbijkomende fietsers. Tot mijn verbazing is het heel rustig op het pad, ondanks het stralende weer.

Een jaar of zo geleden is bij een storm een van de bruggen over het pad verwoest. We werden sindsdien omgeleid over een gravel weg en een tijdelijk bruggetje. En eigenlijk zag ik nooit iemand aan die kapotte brug werken. Ik ben dan ook helemaal verbaasd, als ik zie, dat hij weer open is! Alleen is hij nu niet erg nodig, de anders zo brede stroom eronder is gereduceerd tot een ondiep kreekje.

Na zo'n viereneenhalve mijl ben ik terug bij de auto met een lekker vermoeide hondenbaby! Ik merk wel aan hem, dat hij het steeds langer volhoudt en ik ook echt wel even moet joggen, zodat hij zich wat meer moet inspannen. Bij de Dog Whisperer heb ik gezien, hoe die de honden een rugzak omdoet en ze er water e.d. in laat dragen. Ik denk, dat dat op een gegeven moment ook een goed idee is voor Cosmo.

Omdat we vanavond haast hebben met eten besluit ik een heel makkelijk maaltje bij Whole Foods te halen: paprika en knoflook worstjes (hot dogs voor Kai en Saskia), tomatensoep en stokbrood. Heerlijk, waarom ik dat niet vaker maak, weet ik eigenlijk niet!

Voor Laura komt stort ik me op de bergen was, die zich hebben opgebouwd boven. Het is eigenlijk Katja's taak om de was van de kinderen te doen (die 90% van haar is, tenslotte).

Maar in een vlaag van medelijden met haar, toen ze gisteravond om elf uur nog huiswerk aan het maken was, heb ik haar beloofd het dit keer te doen. Het is dan ook hard nodig. Dat ze nog kleding heeft is me een raadsel, want ik vouw een hele berg topjes op!

Laura komt voor de massage en hij is pijnlijk! De laatste tijd twijfel ik ook een beetje aan hoe effectief deze wekelijkse marteling nu echt is. Ik voel me naderhand zonder uitzondering als een complete vaatdoek en echt enorme verschillen in mijn pijnniveaus merk ik niet.

Al ben ik overtuigd van de gezondheidsvoordelen van een regelmatige massage heb ik toch besloten het voorlopig van iedere week naar om de week te veranderen. Laura is het daarmee ook eens, gelukkig.

Zo wil ik eens kijken hoe mijn lichaam daarop reageert. Bovendien bespaar ik zo ook genoeg geld om twee keer per week met Marceleus, de personal trainer, te werken. Het idee, dat hij met oefeningen mijn pijnen een heel eind zou kunnen verminderen, intrigeert me erg.

Na tot oktober afscheid van Laura te hebben genomen ga ik op zoek naar de laatste foto voor mijn fotografie les van deze week. Die vind ik bij onze voordeur in de persoon van mijn favoriete Gargoyle.


Intussen zie ik ook allerlei vlinders op onze Buddleia zitten. Foto's van mooie insekten nemen vergt weinig energie en hun prachtige kleuren maken me vrolijk.




Een Variegated Fritillary



Een Painted Lady





Een Monarch

Met alle macht probeer ik de pijnen en vermoeidheid te negeren. Maar het lukt niet en Rick stelt meteen al voor om alleen naar de Back to School Night te gaan, hij wil mij niet oververmoeien. Gelukkig kan ik het later dit jaar allemaal goedmaken door naar de parent-teacher conferenties te gaan, die hebben altijd 's ochtends plaats. Dan ben ik fris en fruitig, maar 's avonds iets doen, zeker omdat het nu de vierde avond achtereen zou zijn geweest, vind ik heel moeilijk.

Maar luisteren naar mijn lichaam blijft moeilijk en vooral de schuldgevoelens, die daarbij komen negeren. Ik zou soms willen, dat er een rood licht ging branden op mijn voorhoofd, als het niet goed gaat!