Riverbend Park revisited

Oh, wat is het vandaag moeilijk om op te staan! Er is geen vrolijke zon, die door de lamellen schijnt en ik voel mijn spieren van gisteren (wel op een goede manier, gelukkig). Het is zo verleidelijk om langer te blijven liggen!

Maar dankzij Cosmo, die het nodig vindt om mij echt wakker te maken met zijn koude neus! Om wakker te worden doe ik mijn ochtendoefeningen en kijk de tuin in. Het valt me op hoe de bladeren al aan het kleuren zijn. De dogwoods zijn al bijna rood, de tulpenbomen een soort lappendeken van geel en groen en de uiteinden van de maple takken zijn al rood. Misschien herinner ik het me verkeerd, maar volgens mij is dit allemaal heel vroeg! En ik ben er niet klaar voor!

De ochtend begint bewolkt en koel, maar ik drink op mijn gemak koffie en lees email en fora, langer, dan gewoonlijk. Kennelijk te lang voor Cosmo, want opeens zit hij voor me met een poot op mijn schoot. "Gaan we nu nog eens?", lijkt hij te zeggen. Kostelijk!

Na de gewichten van gisteren is het vandaag tijd voor een cardio routine. Ik stel mijn Garmin in op een interval van twee minuten hardlopen, twee minuten gewoon lopen. Cosmo doet graag mee!

Via Southside park, waar ik uitvind, dat je een trap op kunt en dan nog meer moois te zien krijgt, lopen we door de straten van Vienna. Als Cosmo achter me blijft lopen, weet ik, dat hij moe is! Al krijgt hij bij iedere eekhoorn hernieuwde energie. Na tien intervals en iets meer dan 3,5 mijl zijn we terug bij ons huis.

Thuis gaat de telefoon. Het is Katja in North Carolina. Zij komt morgen deze kant op en blijft hier morgen en overmorgen logeren. Hartstikke leuk!

Al aan het begin van de week heb ik met Christine afgesproken naar Riverbend Park te gaan. Toen Rick en ik er twee vorig weekend waren viel me op, dat er mooie wandelpaden zijn langs de rivier. Christine had behoefte aan eens wat nieuws, met de dreigende verhuizing is het stressniveau hoog daar. Dus ik stelde voor een van de trails te gaan lopen.

We rijden via de prachtige weg naar het park, al is het helaas niet zonnig, zoals het de rest van de week is geweest. Als ik de weg naar de parkeerplaats indraai, zien we meteen een groep herten langs de weg, waaronder schattige "bambi's". Het begint al goed!

Bij het visitor's center parkeer ik de van en we lopen naar het pad. Het wordt een echte "hike", met klimmen op rotsen en prachtige uitzichten over de rivier. Ik geniet!! Christine is duidelijk minder een "nature girl", zoals ze zelf ook toegeeft. Voel ik me in mijn element al klimmend, zij gaat liever terug, maar laat zich toch ook niet kennen, als ik verder ga.

Na ongeveer 1,75 mijl komen we bij Great Falls en kunnen de watervallen bekijken. De rivier staat erg laag, al is het niet zo droog, als ik had gevreesd. De watervallen zijn nog steeds aanwezig. Stom genoeg ben ik vergeten de batterij terug te doen in mijn fototoestel, dus de enige foto's, die ik kan maken zijn met mijn telefoon.






Veel rotsiger, dan gewoonlijk, maar nog erg mooi!

Een kayaker probeert de wilde rivier te navigeren en slaat daarbij herhaalde malen over de kop. Ik vind het een eng gezicht! Intussen vissen de reigers naar hartelust en vliegen heen en weer over de rivier. Hier moet ik toch weer eens gaan picknicken!

Dat vind ik helemaal erg, als we op de terugweg een groepje van vier herten heel dichtbij zien. Ze lijken ook helemaal niet bang voor ons. Met mijn telefoontje loop ik zo dicht mogelijk bij ze en neem redelijke foto's.


Hier ga ik zeker met Cosmo en waarschijnlijk de kinderen weer heen! Het is een prachtig pad en de rivier is altijd weer anders (bovendien is dit een gratis manier om Great Falls te bekijken, want Riverbend Park kost niets, behalve onze belasting dollars).


Na iets meer dan een uur zijn we terug bij de van. Ik heb enorm genoten en zou zo nog langer blijven. Maar het is weer tijd om terug te gaan naar de bewoonde wereld. En die vinden we in het Tysons Corner gebied. Van de prachtige en stille natuur staan we opeens weer vast in het verkeer tussen de hoogbouw. Letterlijk tien kilometer van elkaar verwijderd!

Christine en ik nemen afscheid en de kinderen komen thuis. Saskia voelt zich niet lekker, ze heeft hoofdpijn. Kai en Katja zijn doodmoe van de week en vallen allebei in slaap! Gelukkig helpt een Advil Saskia en gaat ze zelfs bij Tabatha logeren.

Natuurlijk moet ik er voor mijn party morgen perfect uitzien (voor zover dat kan, dan) en daarbij horen mijn nagels. Thu wacht al op me en ik mag een kleur uitkiezen. Dat wordt dit keer "Dutch Tulips". De meeste nagelsalons hier gebruiken het merk "OPI", dat van Nederlandse origine is. De "Nederlandse tulpen" zijn althans mooi rood!

Thu is een schat, ze vindt, dat ik moet lezen, want anders heb je daar geen tijd voor. Dus geniet ik van de nieuwe Jan, Jans en de Kinderen en Suske en Wiske, die ik net van Petra voor mijn verjaardag heb gekregen vandaag. En in dat pakje zat ook een ontzettend mooie armband, die morgen als feestgerei zal worden gedragen!

Als ik de nagelsalon uitkom regent het. Ik weet meteen weer, waarom ik daar een hekel aan heb: het is nat!

Iedereen is vanavond moe, Rick haalt eten van Amphora en dan is het "veggen". Onderuit in de stoelen, domme tv programma's kijken en dan naar bed! We gaan een leuk weekend tegemoet!