Theodore Roosevelt Island

Wat ben ik blij, dat ik het gisteravond rustig aan heb gedaan! Vannacht heb ik heerlijk geslapen en ik voel me bij het opstaan stukken beter!

Buiten is het tot mijn verbazing bewolkt (ja, je raakt heel erg gewend aan iedere ochtend stralende zon!). Maar als Mary Ellen me komt halen om te gaan lopen blijkt het een stuk warmer, dan gisteren. Cosmo gaat mee, maar we lopen maar twee mijl, want Mary Ellen heeft een afspraak om tien uur.

Onderweg komen we langs de oudere Indiase dame, die iedere morgen met wandelstok haar moeizame wandeling maakt. Om de een of andere reden moet Cosmo altijd heel hard tegen haar blaffen tot mijn schaamte!

Intussen wordt het weer steeds mooier en ik lees eens op Localhikes.com welke trails dichtbij zijn. Ik kies Theodore Roosevelt Island aan de Potomac rivier vlakbij Washington. Hier ben ik al eerder geweest, maar Cosmo nog niet.

Via de interstate 395 rijd ik naar de George Washington Memorial Parkway, waar het eiland aan ligt. Dit is hoogstwaarschijnlijk lang niet de kortste weg, maar het probleem is, dat je de parkeerplaats alleen van de noordelijke richting van de Parkway kunt bereiken en ik ken die weg niet goed.

Cosmo lijkt rustig aan zijn nieuwe autoharnas achterin te liggen. Maar halverwege zie ik hem opeens in allerlei bochten draaien en voor ik het weet is het harnas uit! Die moet duidelijk strakker, want een hond van zijn gewicht heeft natuurlijk geen kans bij een ongeluk of zelfs heel hard remmen!

Dichter bij de stad zie ik het nieuwe en indrukwekkende Airforce Memorial, wat ook nog op de "te bezoeken" lijst staat. Daarachter zie ik de contouren van de stad opduiken. Ik ben er al veel te lang niet meer geweest!

In de tussentijd is het helemaal opgeklaard en met stralend blauwe lucht lopen Cosmo en ik de brug over het eiland op. Op "Localhikes.com" heb ik gelezen, dat iemand vond, dat er geen herten op het eiland waren. Daarop kwamen heel wat commentaren van mensen, die ze wel degelijk gezien hebben. Nu zijn wij twee keer op het eiland geweest en geen hert gezien, dus ik verwacht er om elf uur 's ochtends met hond niet veel van.


En dan begint Cosmo opeens heel hard te blaffen! Ik kijk naar links en daar staat een hert ons van nog geen tien meter afstand aan te kijken. Het heeft een klein gewei en lijkt absoluut niet aangedaan door dat opgewonden lawaaierige dier. Het geeft me ruim tijd om foto's te maken, al is het moeilijk de camera stil te houden met een rondspringende, blaffende hond aan mijn pols!


Na een paar minuten verdwijnt het hert in de bosjes en lopen wij verder naar het beeld van Teddy Roosevelt. Het memorial is heel mooi in zijn eenvoud, er staat een beeld, tekst en er zijn fonteinen. Heel anders, dan de memorials op de Mall en vrijwel altijd overgeslagen door toeristen. Jammer is dat wel, want in feite is dit een van de mooiste plekken bij de stad.


Cosmo en ik lopen verder en als mijn Garmin als tijd 9 minuten en 13 seconden aangeeft (ja, ik heb gekeken, vanwege het commentaar op die website) zien we een groot mannelijk hert met een enorm gewei. Alweer niet meer dan tien meter bij ons vandaan en zeker niet onder de indruk van Cosmo's geblaf! Mijn grote beschermer is duidelijk bang van deze vreemde dieren.




Dit hert ziet er wel erg hongerig uit en lijkt absoluut niet bang voor ons. Eigenlijk begin ik langzamerhand bang te worden, want hij heeft een flink gewei. Wat als hij opeens besluit dat even uit te proberen op ons. Gauw lopen we verder!

Behalve het zo af en toe luid overvliegende vliegtuig, dat bij Reagan National Airport gaat landen zou je nooit weten, dat je zo vlakbij een grote stad loopt. We komen ook nauwelijks anderen tegen, slechts een paar joggers.

Het is hier prachtig, de uitzichten over de Potomac op Georgetown, het houten weggetje (boardwalk) door het moerassige gedeelte, ik geniet! Cosmo blijft zenuwachtig de bosjes in kijken en niet veel later rent er nog een hert het pad over. De vraag of er herten op dit eiland zijn is nu wel beantwoord!


Het moerassige gedeelte



De boardwalk



Uitzicht op de Key Bridge en Georgetown University

We lopen bijna drie mijl over het eiland en eigenlijk wil ik zeker vijf kilometer lopen. Dus neem ik Cosmo, die ook nog best lol erin heeft, verder mee het Potomac Heritage Trail op. Dit gaat helemaal langs de Potomac naar de Chain Bridge (4 mijl) en de American Legion Bridge (10 mijl) zegt het bordje. Dat zal voor een andere keer zijn. Nu lopen we maar eventjes op dit door de indianen begonnen pad.

Inmiddels is het lunchtijd en het asfalt pad is druk met fietsers en joggers. Het is opeens veel drukker, dan toen ik aankwam. Veel Washingtonians (en Virginians en Marylanders) sporten tijdens hun lunchpauze.


De kantoorgebouwen, zodra je het park uitloopt

Op de terugweg haal ik gauw een kalkoen en artisjok sandwich bij Starbucks voor de lunch. Ik ben dol op dit broodje! Het is licht en super lekker! Cosmo is nu goed moe, hij probeert dan ook niet uit zijn harnas te kruipen (wat ik wel wat strakker heb gemaakt). Hij slaapt ontspannen op de stoel.

Thuis installeer ik me met een stapel Nederlandse tijdschriften buiten op het deck. Het is perfect weer! Intussen maak ik weer eens een aantal Cosmo portretten:


Onze "waakhond"





Kai gaat met Cosmo spelen en leert hem een frisbee vangen. Saskia en Laura gaan bij Tabatha spelen (en Saskia blijft er eten).

Katja en haar klasgenootje Bethany werken aan een projekt voor Natuurkunde. Ze moeten uitvinden, wat de massa van een mens is. Hiervoor nemen ze ons zes-jarige buurmeisje en een badkuip. Met behulp van Sebu, een buurjongen, die in zijn tweede jaar college zit en autistisch is, krijgen ze het gedaan.


De monarchs hebben onze vlinderstruiken gevonden!

Katja en Sebu zijn heel goed bevriend, die jongen zou echt alles voor haar doen, zo lief! En zij misbruikt hem niet, integendeel, ze is dol op hem en denkt erover aan zijn school (Christopher Newport University) te gaan studeren. Maar ze is zich wel bewust van zijn extreme intelligentie met betrekking tot bepaalde onderwerpen. Ik vind die vriendschap mooi om te zien.

Eigenlijk had ik voor vanavond een pasta maaltijd in gedachten, maar Saskia eet hier niet en Rick heeft zin in Mexicaans. Hij is vanavond laat terug van zijn werk, dus haalt het eten op bij Tequila Grande.

Terwijl Katja nog aan haar projekt bezig is en eet, zitten Rick, Kai en ik op het deck. Op 19 september nog buiten eten is toch wel speciaal! Vooral als er om de haverklap een nieuwsgierige vleermuis langs komt fladderen. Kai probeert nog wat voedsel op te gooien voor hem (of haar), maar het lukt niet het op te vangen.

De nieuwe shows op tv zijn begonnen en er zijn een aantal heel leuke tussen. Zo vinden wij de pilot van Back to You met Kelsey Grammar super!