Washington and Old Dominion Trail

Heel langzaam voel ik mijn gezondheid op het oude peil terugkeren. Ik heb meer energie vandaag en bel Mary Ellen of ze zin heeft in een wandeling. Helaas kan zij niet, dus ben ik op mezelf en Cosmo aangewezen voor de beweging van vandaag.

Ook niet erg, ik popel om met het Reach your Goal programma van Self te beginnen en wil in ieder geval de gewichtenroutine daarbij vandaag doen.

Met "behulp" van Cosmo werk ik me twee keer door de acht oefeningen, die daarvoor staan. Dat valt nog niet mee! Aan het einde van de twintig minuten trillen alle spieren. Het leek zo makkelijk, maar dat blijkt het absoluut niet te zijn!

Cosmo heeft duidelijk zin in een wandeling, hij probeert tijdens het gewichtheffen flink mijn aandacht te trekken. Ik heb zin om weer eens wat anders te doen, dan door de buurt lopen. Het is alweer even geleden, dat we op het W&OD pad liepen, dus we springen in de auto en parkeren hem even later bij de oude locomotief langs het pad.

Degene, die verantwoordelijk is voor de beslissing van de Northern Virginia Regional Park Authority om in 1988 deze oude spoorweg om te bouwen in een fiets- en wandelpad, zal ik voor altijd dankbaar zijn (en vele anderen met mij).

Iedere keer als ik hier loop of fiets is de natuur weer anders. Nu vallen me de vele wilde bloemen op. Kennelijk is het bloemen tijd, want verderop kom ik een ouder echtpaar tegen, dat met behulp van een boek de bloemen probeert te identificeren.


Het is verder rustig op het pad en ik geniet met volle teugen van de geluiden van de vogels en insekten, de overvliegende roofvogels en mooie vlinders. Het is absoluut vlindertijd en ik zie zelfs, dat er een monarch habitat is opgezet langs het pad.


Overal langs de kant zie ik een plant, die verdacht veel op een druif lijkt. Het blad heeft zo'n vorm en er hangen trossen druifjes aan. Even later hoor ik een wandelaarster aan haar vriendinnen vertellen, dat dit een soort is, waar ook wijn van kan worden gemaakt. Ik probeer het toch maar niet te eten!


Na iets meer dan een mijl keren we om en ik neem het gravelpad, dat evenwijdig aan het fietspad loopt, terug. Cosmo's neus gaat te gast aan alle geuren van de wilde dieren, die hier langskomen.

Een paar mensen stoppen om te vragen, wat voor ras Cosmo is en fietsers roepen hem "pretty boy" toe. Ik heb altijd heel wat aanspraak als ik met hem wandel.

Dan stopt er opeens een fietster. Het blijkt de moeder van een van Katja's vriendinnen. We bespreken hoe spijtig we het vinden, dat het zwembad gesloten is, want het weer is er nog perfekt voor. Maar ja, alle personeel daar is terug naar school.

Voldaan keren we terug bij de auto. De middag besteed ik aan het lezen van de eerste les van de nieuwe online fotografie cursus, die ik ben begonnen: Creative Close Ups. Het klinkt interessant. Mijn doel is om creatiever naar de details van dingen te gaan kijken. Zo te lezen is dat een van de dingen, die we de komende 4 weken zullen leren.

Onze vlinderstruiken zitten op het moment vol met vlinders en natuurlijk wil ik die weer graag optimaal fotograferen. Het lukt dit keer niet goed met de grotere vlindes, want het waait nogal, waardoor zij ook niet stil blijven zitten.

Er vliegt echter ook een heel kleine vlindersoort rond, zo ongeveer de grootte van een mot en saai bruin. Maar als ik er een paar op een grashalm zie zitten, besluit ik ze te fotograferen. En dan zie ik wel iets heel bijzonders door mijn lens (niet geschikt voor onder de achttien):


Ik had er geen idee van, dat het bij vlinders ook zo ging!





Sigaretje?

Geloof het of niet, maar vanavond zijn we nog steeds bezig geweest met nog meer schoolformulieren ondertekenen! Er komt geen einde aan! En nu heeft Rick alle drie de kinderen mee voor hopelijk de laatste nog benodigde schoolspullen.