Een droeve dag voor onze reptielen

Alweer is het prachtig zonnig weer (hoewel ik kan voelen, dat er "iets" aankomt, want voor het eerst in een paar dagen heb ik hoofdpijn en last van mijn nek). Het is dus zaak echt weer zoveel mogelijk buiten te zijn.

Terwijl ik mijn ontbijt eet en koffie drink hoor ik Cosmo heftig onze tuin "verdedigen" tegen alle mensen, die op weg naar de Metro of Saskia's school zijn.

Kennelijk mat hem dat helemaal af, want als ik hem aanlijn wil hij eigenlijk helemaal niet mee! Dat is voor het eerst! Maar ik wil wel op weg en neem hem dus toch mee. Maar een halve mijl later staat Cosmo stokstijf stil. Hij wil echt niet verder! Dat is nieuw!

Maar ik wil zelf nog wel sporten, dus ik doe hem terug de achtertuin in en ga er zelf op uit. Ik probeer nog of Christine misschien zin heeft in een lange wandeling, maar die heeft van alles gaande vanochtend. Wel nodigt ze me uit voor de lunch, samen met Nikki, haar vroegere buurvrouw, die ik ook goed ken.

Dus moet mijn kogel doorgebeten, om een goede Amerikaanse uitdrukking te gebruiken, en ik besluit er maar een snelwandel/sprint 3,5 mijl van te maken. Vooral de heuvel af zie ik op Garmin, dat ik wel 8,5 mijl per uur loop. Ook wat lopen betreft merk ik een verschil na het begin van de personal training.


Opeens komen de kleuren tevoorschijn



Onderweg maak ik een paar foto's met mijn kleine fototoestelletje (hardlopen met mijn spiegelreflex is nu eenmaal niet zo'n goed idee). De bomen beginnen opeens flink te verkleuren en sommige maples zijn al vlammend rood, in ieder geval aan de uiteinden.




Ook de Halloween versieringen bij de diverse huizen zijn erg leuk. Maar, en daarin ben ik echt niet bevooroordeeld, onze cul de sac is verreweg het best versierd. Vijf huizen hebben een flink versierde voortuin.


Deze scenes zie ik iedere dag











De tuinen in onze cul de sac

Na een snelle douche rijd ik naar Fairfax. Ik heb nog even tijd voor onze lunchafspraak, dus ga gauw naar Dick's. Mijn schoenen zijn alweer versleten na het vele lopen! Dan krijg ik meteen last van mijn voeten, dus is het zaak gauw nieuwe te kopen.

Bij Dick's ligt "mijn" merk meteen voor het oprapen. Een maat 10 Air Pegasus van Nike, gelukkig is er nog een in mijn maat! Binnen vijf minuten sta ik weer buiten, toch wel makkelijk om te weten, welke schoenen goed passen!

Dan rijd ik naar Fairfax Corner, waar ik Nikki en haar twee schattige dochtertjes, Danielle (3) en Bridget (1) al zie lopen.

We lopen naar California Pizza Kitchen en vragen een tafel voor vijf. Minuten later zien we Christine ook aankomen.

Zoals zo vaak bestellen Christine en ik hetzelfde: een "halve" salade met kip en pinda's (die nog zeker de grootte van een hele salade in mijn vocabulaire heeft!). De meisjes zijn schattig, vooral Danielle, die naast mij zit en het volgens mij erg leuk vindt mijn naam te zeggen. "Petra?", "Yes?", "Can you draw a lion for me?"

Helaas voor haar zijn mijn tekentalenten zeer beperkt, maar ik moet me werkelijk herhaalde malen beheersen om dat kleine lijfje niet eens even flink te knuffelen! Intussen eet haar zusje een half potje oranje Playdoh op, wat ze duidelijk niet lekker vindt smaken! Meteen ben ik terug in de realiteit en blij, dat ik kan genieten van andermans kleintjes, maar dat die van mij wat minder werk vergen (hoewel?).

Na de heel lekkere en gezellige lunch begeef ik me naar Target. Nikki vertelde, dat ze daar heel leuke Halloween spulletjes voor in huis heeft gezien. En inderdaad, ik vind een vrolijke nieuwe loper voor op onze tafel en wat handdoekjes voor in de wc.

Als ik thuiskom zie ik drie paar schuiten, eh schoenen, en drie skateboards in de garage liggen, precies, waar ik gewoonlijk mijn van parkeer. Bijna had ik een foto van die schoenen genomen, want ze zijn echt enorm! De jongens zijn nog niet zo lang, maar allemaal wel langer, dan ik (voor Amerikanen dus wel lang!).

Kai komt me met een grafstem vertellen, dat zijn slang Pandora dood is. Dat is een schok, want het leek nu net, dat het beter met haar ging, ze at weer en zag er gezonder uit. Vreemd genoeg ben ik, die vroeger slangen doodeng vond, er best wat bedrukt van.

De laatste paar dagen heb ik een beetje veel van mezelf gevergd, dus ik besluit het de rest van de middag rustig aan te doen. Ik installeer me met laptop op het deck.

Katja komt terug van haar schoolreis naar Washington. De Dalai Lama is op bezoek en heeft een medaille van het Congres ontvangen, tot boosheid van China. Katja heeft daar veel van gemerkt.

Er waren heel veel Tibetaanse monniken in de stad, die muziek maakten en er was een enorm tv scherm bij het Capitool. Ze is er erg van onder de indruk en ik denk, dat dat is, omdat ze nu doorheeft, dat belangrijke dingen in de wereld in deze stad plaatsvinden.

Intussen vind ik Cosmo opeens erg stil en als ik eens kijk, wat hem bezig houdt (het is verdorie ook net een peuter!) heeft hij onze buiten schildpad Tucker in zijn bek! Tucker is een doos schildpad, die Rick en Kai een paar jaar geleden hebben gered van overreden worden. Hij leeft nu al een paar jaar vredig in onze achtertuin.

Tot er een stoute pup kwam, die hem vandaag kennelijk heeft ontdekt. Nu weet ik, waarom die diertjes "box turtles" worden genoemd, want eerst weet ik niet eens, wat het is. Er is geen kop of poten te zien, alleen een rond schild!

Helaas heeft Cosmo gedacht, dat het schild een bot was en er is van de voorkant een stuk afgeknauwd. Arme schildpad! Ik zet hem terug, waar hij meestal is in de tuin, maar we moeten dus gaan bedenken, waar we hem veilig kunnen stellen. De reptielen in ons huis hebben vandaag geen goede dag!

Christine belt, ietwat bezorgd, want er is in Zuidwest Virginia een tiener overleden aan een stafylokok infectie, die bestand is tegen antibiotica. Ook hier in Fairfax County zijn kinderen ziek geworden door deze bacterie en het is wel iets, waar we de kinderen over moeten inlichten. Zoals altijd is goede hygiene de beste manier om te voorkomen, dat je besmet wordt.

Saskia en Laura zijn naar de Book Fair (een jaarlijks terugkerende "boekenwinkel" op hun school) geweest, waar ze een kookboek voor kinderen hebben gekocht. Natuurlijk moeten ze daar gelijk een recept uit proberen. Veel gegiechel en gelach verder is mijn keuken een troep en zijn de meringues mislukt!

Maar niet getreurd, dan proberen ze wel het koekjes recept. Intussen belooft Saskia plechtig de keuken weer keurig achter te laten. De koekjes zien er goed uit, maar zijn niet te eten! Saskia's conclusie is, dat ze niet kan koken. Ik zeg haar, dat ze gewoon moet blijven experimenteren, koken is een chemisch experiment, toch? Al vind ik het zelf niet leuk, ik ben er gek genoeg wel goed in en wil graag, dat mijn kinderen er wel plezier in hebben.

We zijn allemaal moe vanavond, inclusief stoute Cosmo! We bestellen voor het gemak van Pizza Hut. Gelukkig is het een leuke tv avond, want we hangen letterlijk voor de buis!

PS: We hebben vandaag een record geevenaard van 33 dagen zonder regen. Als we morgen geen regen krijgen wordt dat record dus gebroken (helaas komt er vrijdag wel regen en dat is precies als Saskia en ik met een schoolreis de hele dag buiten zullen zijn!).