Bladeren, bladeren en meer bladeren!

Ondanks de snijdende wind lopen Mary Ellen en ik ons gebruikelijke rondje. Het is zo koud, dat het lijkt of onze voorhoofden bevroren zijn! Er is dan ook voor het eerst dit seizoen een "windchill" (hoeveel lager de temperatuur voelt, als je de kou van de wind erbij meerekent). Ik heb eigenlijk een beetje spijt, dat ik Christine ook al een lange wandeling heb toegezegd.

Toch doe ik Cosmo in zijn autotuigje en rijd, dik ingepakt, naar Christine's huis in Fairfax. Onderweg geniet ik van de felle herfstkleuren en zie alweer een prachtige roodstaart havik opvliegen. Die woont kennelijk dicht bij de snelweg.

Om een beetje in de luwte te lopen besluiten Christine en ik het Rocky Run Stream Valley trail te nemen. Dit loopt heel mooi langs een stroompje door een dicht bos. Het pad is soms moeilijk te vinden, zo bedekt is alles met knalgele bladeren.

Opeens ziet Christine een hert het pad oversteken. Het blijkt een hele hertenfamilie met mannetjes en vijf vrouwtjes! Ze blijven allemaal nieuwsgierig staan kijken. Ik heb alleen mijn kleine toestelletje mee, maar het lukt zo wel redelijk goede foto's te maken.


Supernieuwsgierig!



Cosmo is ontdekt



Het mannetje

We lopen door en zo'n mijl later zien we nog een stel herten. Dit keer een koppel, waarvan het mannetje er nogal vervaarlijk uitziet. Ook staan ze dicht bij ons en ik krijg opeens het gevoel, dat het mannetje weleens zou kunnen aanvallen. Gauw lopen we door! Het blijft bijzonder deze dieren zo tegen te komen.


Deze vond ik er toch wat vervaarlijker uitzien!



De kleuren zijn zelfs gewoon langs de wegen nog spectaculair



Na iets meer dan vijf mijl zijn we terug bij Christine's huis. Zo hebben Cosmo en ik vandaag meer dan achteneenhalve mijl gelopen. Hij lijkt daar absoluut niet vermoeid van, maar valt in de auto wel lekker in slaap.

Omdat het nog steeds voelt, alsof er iemand messen tussen mijn schouderbladen steekt, besluit ik het de rest van de middag rustig aan te doen. Ik probeer in onze hot tub de spuiten op de pijnlijke schouders te zetten en dat helpt wel iets. Soms erger ik me er zo aan, dat ik een groot gedeelte van mijn dag doorbreng met bezig zijn met mijn lichaam! Maar als de pijn zo constant aanwezig is word ik erg chagrijnig en dat is niet leuk voor de mensen om mij heen!

Rick komt thuis uit Virginia Beach en stelt voor naar de bioscoop te gaan. Katja werkt en Kai heeft een verjaarsfeest bij een vriend, maar Saskia is thuis. Die vraagt Madison mee, die dan ook gelijk maar blijft logeren.

Vooraf eten we een hapje bij Gordon Biersch. Met de post krijg je hier vaak coupons voor een gratis tweede maaltijd bij bepaalde restaurants. Zo'n coupon hebben we voor Gordon Biersch en bovendien heeft Rick een speciale prioriteitskaart, waarmee we meteen een tafeltje krijgen. Hun eten en bediening is zoals altijd erg goed.

De film van keuze wordt "Mr. Magorium's Wonder Emporium" met Dustin Hoffman. Het is een kinderfilm, rated G (General Audience), wat tegenwoordig heel ongewoon is, zelfs de Disney films hebben meestal wel iets "engs", waardoor ze PG (Parental Guidance suggested) worden.

Het theater zit flink vol, dus we zitten op een van de voorste rijen. Gelukkig zijn die ver genoeg weg van het doek, zodat je toch je nek niet hoeft te pijnigen. Het is een onderhoudende film over een magische speelgoedwinkel.

Mr. Magorium (Dustin Hoffman) is de eigenaar, die meer dan 200 jaar is en nu klaar is met zijn leven. Hij draagt de winkel over aan zijn manager Molly Mahoney (Natalie Portman), die na zijn dood nogal wat moeite heeft haar "magie" te vinden. Het is een onderhoudende film, maar ik had er eigenlijk meer van verwacht. Wat precies zou ik echter ook niet weten.