Afspraken maken

"Piep.......piep.......piep" Om kwart over drie word ik wakker en hoor om de zoveel seconden zo'n doordringend piepje, dat ik het niet kan negeren en niet weer in slaap kom. Duidelijk zijn de batterijen van een van onze alarms bijna op.

Overal in ons huis hangen rookalarms en koolmonoxide alarms. Waarom die dingen altijd midden in de nacht besluiten irritant te gaan piepen is me een groot raadsel! Als ik verder nog een oog dicht wil doen, zit er niets anders op, dan op onderzoek uitgaan, welke de boosdoener is.

Al gauw hoor ik, dat het geluid van beneden komt. Ik zie mezelf al op een ladder moeten klimmen, want sommigen van die dingen hangen flink hoog. Grommend loop ik door het donkere, koude huis.

En dan hoor ik de verlossende piep: hij komt van de muur langs de trap naar de basement. Opluchting! Hoera! Het is de koolmonoxide detector en die hangt gewoon aan de muur. Gauw trek ik de batterijen eruit, hopend, dat er de komende vier uur geen teveel aan koolmonoxide vrij zal komen. Mijn bed voelt nog warm en ik val in een diepe dromeloze slaap.

Daar word ik om kwart voor zeven weer met schrik uit wakker! Katja blijft ziek thuis en dus moest Kai vroeger op om de bus te halen. Gelukkig is hij zelf op tijd opgestaan en helemaal klaar om te gaan.

Beneden lees ik de emails van Katja's leerkrachten en de meesten vinden, dat ze een "break" heeft verdiend en hun test kan ze morgen of overmorgen overdoen. Maar haar Engelse lerares schrijft, dat ze het weerbericht niet vertrouwt en dus morgen en overmorgen geen make up tests doet. Katja zal maandag haar test in moeten halen.
Ook schrijft ze, dat ze niet snapt, waarom Katja niet gewoon vandaag kan komen.

Katja heeft nog steeds een misselijkmakende (letterlijk) hoofdpijn bij het wakker worden (bedankt, trouwens, voor alle opmerkingen en suggesties, haar migraines zijn hormonaal). Ik leg dat uit in mijn email terug en ook, dat het weerbericht er prima uitziet voor de komende dagen. Nu mag ze morgen komen (tenzij het zoontje van de lerares ziek is, dan wordt het donderdag). Probleem is, dat al deze testen voor vrijdag gedaan moeten worden, want de cijfers van dit semester moeten naar de colleges gestuurd.

Saskia blijft ook al thuis met een algemene malaise, misselijk en wat koorts. Het is naar waterkoud buiten en als ik de school bel om haar af te melden verzucht de administratrice, dat ik vandaag al de zoveelste ben. Er heerst dus zeker iets! Hopelijk is iedereen wel voor het weekend weer beter!

Als ik bij Mary Ellen aankom voor de personal training is iedereen daar ook al ziek! Ook Marceleus vertelt, dat hij zondag verschrikkelijk ziek was en hij snift en hoest nog steeds. Ik besluit ter plekke om niets aan te raken en meteen thuis mijn handen te wassen! Die virussen zijn bij mij helemaal niet welkom!!

Cosmo wil natuurlijk ook uit, al lokt het me helemaal niet met dit weer. Het liefst zou ik terug mijn bed in kruipen. Maar zoals altijd vrolijkt de enthousiaste hond me op. We lopen door het ijzige Nottoway Park, waar ik erg moet uitkijken niet uit te glijden.

Thuis vind ik Saskia slapend op de bank en Katja ronkend in haar bed. Ik sluip weg naar Whole Foods, waar ik voor ons alle drie een gezonde lunch koop. Hopelijk helpen de extra vitamines en zeer verantwoorde voeding de weerstand!

De middag besteed ik aan de telefoon, want ik heb nu bijna een maand mijn hoofd in het zand gestoken wat betreft alle doktersafspraken, die gemaakt moeten worden. Ik vind januari zonder al vervelend genoeg, maar in februari heb ik dat excuus niet meer.

Als eerste zoek ik een gynaecologe op. Katja heeft nogal wat hormonale problemen en de kinderarts kan daar niet bij helpen (bovendien wordt ze 18 en te oud voor de kinderarts). Katja wil per se een vrouwelijke arts en ik eigenlijk ook wel.

Dat blijkt helemaal niet makkelijk te zijn. De eerste praktijk neemt niet voor januari 2009 (!) nieuwe patienten aan. De tweede pas in november, dus als de derde me een afspraak in mei aanbiedt grijp ik die met beide handen aan!

In rappe successie volgen de orthodontist (voor Saskia), de oogarts (de kinderen), de tandarts (voor mij), de endocrinoloog (voor mij), de dermatoloog (voor Katja) en pfff, dat is voorlopig weer even genoeg! In de eerste week van februari hebben we vier afspraken. Nou ja, we kunnen er ook maar beter meteen vanaf zijn.


Kai en Saskia maken een gezonde smoothie (Maaaam! moeten we nu weer lachen?)



Leah komt langs en Cosmo en Diego spelen (het ziet er erg wild uit, maar zo spelen ze nu eenmaal)



En zo willen we er allemaal wel bijliggen!

Vanavond is weer American Idol en dat is precies de grappige afleiding, waar ik zin in heb. Ik mis Rick altijd, als hij op reis is, maar in de winter toch een stuk erger, dan in de zomer! Zijn vrolijke lach brengt een figuurlijke zon in huis. Nog twee nachtjes, natuurlijk zijn die zo voorbij!