Hallo uit McHenry, Maryland!

Onze county is dit weekend de enige in de omgeving, die vier dagen vrij heeft van school. En daar gaan we gebruik van maken, want hier krijgen we geen week wintervakantie! Dit is het weekend bij uitstek om te gaan skien, want tijdens de andere lange weekenden heeft iedereen vrij en nu alleen wij! De leerkrachten van Fairfax County hebben kennelijk langer nodig, dan anderen, om over de rapporten te delibereren.

Om te beginnen slapen we natuurlijk uit. Met uitzondering van Rick, die staat rond zeven uur ergens op, wat ik nog goed vind voor een tijdsverschil van vijf uur! Ikzelf sta om half negen naast mijn bed en meteen biedt Rick aan een Starbucks rondje te doen. Daar zeg ik nooit nee tegen!

Na gesmikkeld te hebben van de lekkere warme sandwich en de speciale koffie neem ik Cosmo mee uit. Het vriest flink en waait hard en ik vergeet mijn hoofdband! Dat voelt niet lekker! Maar ik heb net met moeite mijn Nordic Walking stokken aangedaan en heb geen zin terug te lopen.

Dit is de eerste keer in zeker een jaar, dat ik die stokken gebruik. En met Cosmo erbij is dat zeker een uitdaging. Over het algemeen loopt hij voor me uit, maar naarmate de wandeling vordert begint hij steeds meer te snuffelen en achter me om te lopen. Het wordt op een gegeven moment ergerlijk. Maar toch lopen we zo'n vier kilometer voor ik genoeg van de kou, het getrek en alles heb.

Thuis is iedereen al hard aan het inpakken. Correctie: Rick is hard aan het inpakken en heeft met veel moeite eindelijk de kinderen hun bed uit. Gelukkig zitten alle ski spullen nog vrij compact bij elkaar na de reis naar Breckenridge met Thanksgiving.

Ons doel is om om 14 uur te vertrekken. Ik zet mijn doelen graag vroeger, dan de ware "deadline", want ik ken mijn gezin. We eten allemaal lunch en pakken het laatste in. Dan brengt Rick Cosmo naar de kennel en gaat nog langs de bank.

Om tien over half drie trekken we dan eindelijk de deur achter ons dicht. De reistijd naar het Wisp ski resort in McHenry, Maryland, bedraagt, als het goed is, twee uur en drie kwartier.

Het verkeer is voor dit gebied redelijk goed te noemen, zeker voor een vrijdagmiddag! We staan slechts zo af en toe in een kleine file en zijn voor we het weten Virginia uit.

Als we eenmaal het stedelijk gebied rond Washington uit zijn wordt het genieten voor mij. Iedere rode schuur met daarbij horende vervallen silo vind ik fantastisch. De kleine, slaperige dorpjes met een oud kerkje zijn pittoresk. Hier in Maryland is het ook naast de snelweg interessant kwa landschap. In Virginia rijd je dan meestal alleen door bossen.

Via de interstate 270 en 70 geraken we uiteindelijk op de interstate 68 en dan gaan we de bergen in. Hoe hoger we klimmen hoe sneeuweriger het wordt. De uitzichten van bovenaan de heuvel zijn adembenemend, vooral terwijl de zon onder gaat. Als we Garrett County, waar ook onze bestemming ligt, binnen rijden is het overal wit.

Op een gegeven moment zie ik een hele kudde herten bovenop een heuvel grazen. De kinderen zijn daar ook wel enthousiast over, nadat ik ze uit hun Zune wereld heb gehaald. Even later zie ik een prachtige uil zitten. Ik ben de enige in de auto, die hierin is geinteresseerd, alle anderen luisteren naar muziek en als ik iets zeg is het "He?" en dan gaat het oordopje uit. Ik ben waarschijnlijk gewoon heel raar, ik prefereer het geluid van de natuur om me heen, ik heb mijn Zune zelfs thuis gelaten.

Eindelijk komen we bij de afrit vanaf de interstate en rijden door plaatsjes als Accident, Maryland, een naam, waarvan we in een deuk liggen! Er ligt zeker tien centimeter sneeuw overal, toch wel leuk, als je naar een ski resort gaat.

Het is flink druk als we naar het Wisp hotel rijden. Gelukkig blijken de meesten alleen mensen op te halen en gaat het inchecken vlot. Terwijl Rick binnen is halen we een karretje en laden alles uit de auto.

We hebben kamer 604, vlak tegenover de liften. Daar staan twee bedden in de slaapkamer en een bed in de "woon" kamer. We hebben uitzicht op de ski pistes, wat echt erg leuk is!

De kinderen bepalen meteen, dat er een op de opblaasbare matras gaat, die we mee hebben genomen. Saskia gaat op de bank slapen met haar meegebrachte kussen en deken en de derde zal op het uitklapbed (Murphy bed, waar die naam vandaan komt is me een raadsel) slapen. Zo hebben Rick en ik ieder ons eigen dubbele bed!

Nadat alles is neergezet in de kamer lopen we naar de ski verhuur plaats. We huren de skis en laarzen voor Saskia en mij daar. Inmiddels hebben de andere drie hun eigen spullen! Ooit wil ik dat ook, want dat scheelt toch weer tijd en gedoe. Maar voor nu huur ik 130 skis, die eigenlijk altijd aan kinderen worden gegeven. Daar voel ik me het secuurst op. En meestal huur ik maat 39 laarzen, maar nu blijken die opeens te groot en wordt het 38. Je weet toch nooit!

Omdat we in het hotel logeren krijgen we gratis lockers om de skis en snowboard in te doen. We leggen al het gehuurde materiaal dus weg en gaan dan naar het nette restaurant van het hotel.

Daar krijgen we meteen een tafel toegewezen. Het is er heel gezellig, alles is van hout en er brandt een haardvuur. We bestellen meteen wat appetizers: bruschetta met toast en een crab dip. Als hoofdgerecht neem ik de tilapia met ananassalsa, zoete aardappel gnocchi en boontjes, die werkelijk heel erg lekker is.

De anderen bestellen nog dessert, waarvan ik zo af en toe een hapje mee eet. Katja krijgt het verkeerde, maar dat wordt gauw goed gemaakt. Haar kaneel met rozijnen creme brulee is zo lekker, dat ik om hapjes moet bedelen!

Boven op de kamer zijn Kai, Rick en ik uitgeteld, maar Katja en Saskia gaan nog naar het zwembad. Voor een hotel als dit is dat flink groot en er is een hot tub. Enig probleem: alles wordt door de tieners overgenomen. Met uitzicht op de pistes en alles in het hotel aanwezig is dit wel de beste plek, waar we ooit voor een ski vakantie zijn beland!