Van een havik en een gala

Zaterdag

Vandaag is het dan eindelijk zover: Kerstspullen opruimdag! Als Oud en Nieuw voorbij is wil ik eigenlijk meteen het huis weer in de gewone staat terug hebben. De glans is dan van de Kerstboom af. De versieringen, die ik voor de Kerst zo gezellig vond, maken het huis nu rotzooierig in mijn ogen. Kortom, ik ben er op uitgekeken.

Het opruimen van de Kerstspullen is een familie aangelegenheid hier. Iedereen wil, dat het huis zo uitgebreid versierd wordt, maar dan moet er ook meegeholpen worden met het mindere akkefietje van wegbergen!

Toen ik gisteravond dus aankondigde, dat elf uur de tijd zou zijn om op te staan, volgde er een storm van protest. De dames en heer waren zo moe, etc.

Maar nadat ik eerst met Mary Ellen (en Cosmo) vijf kilometer heb hardgelopen ga ik meedogenloos met de intercom de kamers langs: Opstaan! Rick is al op en hard bezig met onze emailserver, die nog steeds geen teken van leven geeft. Onvoorstelbaar hoe gewend ik aan email ben, ik voel me helemaal onthand!

Met zijn allen maken we licht werk van het aftuigen van de Kerstbomen en al gauw ziet het er binnen maar kaal uit. Het is lekker weer en ik ruim samen met Kai ook de buitenlichtjes op. Alleen de echte (nu lege) boom laten we nog even staan tot morgen, zodat Rick verder kan met de emailserver.

Halverwege de middag komt de verkoper van Academy Doors om naar onze garagedeur te kijken. Gelukkig hebben ze ons formaat deur in voorraad, dus die zal hopelijk volgende week worden geinstalleerd.

Terwijl Rick met de man praat vliegt er opeens een havik de garage binnen! Het is een van de kleinere soorten, maar hij is prachtig! Natuurlijk maken we eerst een aantal foto's en dan probeert Rick hem op de bezemsteel te krijgen om hem naar buiten te leiden.


Dit heb ik niet vaak aan mijn fiets hangen!



Dit blijkt, na googlen, een sharp-shinned hawk te zijn

Dat valt nog niet mee, de vogel is helemaal in paniek, zo zielig! Maar opeens gaat hij toch op de steel zitten en ziet de opening van de garage. Ik verbeeld me opluchting te zien in zijn (of haar) snelle vlucht.


Hij bleef maar te hoog vliegen in de garage

Als het donker wordt gaan Rick en ik ons klaarmaken voor ons grote feest vanavond. Ieder jaar geeft Microsoft een luxe gala aan haar werknemers en hun partners. Meestal wordt dat voor de Kerstdagen gehouden, maar dit jaar had iemand een grandioos idee: een Nieuwjaarsgala!

Zo hadden we ook na afloop van de feestdagen nog iets om naar uit te kijken, in plaats van tijd te moeten maken in de drukke dagen voor de Kerst. Afgaand op de enorme opkomst dit jaar zijn wij niet de enigen, die dit een heel goed idee vonden. Hopelijk wordt dit nu een traditie.

Rick kleedt zich in zijn tuxedo en ik doe een van mijn lange jurken aan, de enige, die bij mijn nieuwe gala schoenen past. Met de Relay for Life heeft Katja per ongeluk mijn favoriete gala schoenen meegenomen voor een travestietenaktiviteit en de jongen, die ze droeg, had natuurlijk veel te grote voeten. De schoenen kwamen dus geruineerd terug.

Dat was ik helemaal vergeten, tot vorige week! Op het internet heb ik gauw naar soortgelijke muiltjes gezocht en dacht ze gevonden te hebben. Alleen bleken deze muiltjes niet zwart te zijn, zoals ik dacht, maar een soort donkere koper kleur.

Die passen dus helemaal niet bij de zwarte gala broek, die ik van plan was aan te trekken. Het is te laat voor andere schoenen, dus wordt het mijn zilverkleurige jurk vanavond.


Rick en ik in vol ornaat

Het gala is in Washington bij het luxueuze Mandarin Oriental Hotel. We worden bij het voorrijden keurig begroet en naar beneden naar het feest geleid. Dat is al in volle gang en we krijgen meteen lekkere hors d'oeuvres aangeboden.

De uitnodiging zei "Black Tie optional", maar gelukkig zijn er nog heel wat anderen, die ook in tuxedo en het lang gekleed zijn. Al gauw zien we een groepje bekenden met wie we een tafel in de balzaal in beslag nemen. Daar speelt een bandje en langs de wanden staat een buffet opgesteld.

Het eten is super, wat ook niet verwonderlijk is, want in dit hotel is een van de beste restaurants in Washington gevestigd. Er zijn heerlijke pasta's, zalm, zwaardvis en filet mignon en grote schalen met sushi. Het enige vreemde is, dat er absoluut geen groentes te vinden zijn! Die vind ik toch wel bij een avondmaal horen, maar het smaakt allemaal zo goed, dat ik ze bijna niet mis.

Ook het dessert is heel lekker en we kletsen wat af met Ricks collega's en hun vrouwen. De dansvloer staat helemaal vol en ik had best willen dansen, ware het niet, dat mijn nieuwe schoenen martelwerktuigen blijken te zijn. Mijn tenen nemen het me niet in dank af!

Rond half twaalf nemen we afscheid en rijden langs de prachtig verlichte monumenten de stad weer uit. Van mij mag dit gala van nu af aan altijd in januari worden gehouden!

Zondag

We slapen lekker lang uit en Rick gaat weer eens een lekker Starbucks ontbijtje halen. Tabatha en Michael hebben hier gelogeerd en worden door hun ouders opgehaald.

Het is prachtig, lente-achtig weer en Christine belt of ik zin heb in een lange wandeling. Zij wil het huis uit en Cosmo en ik hebben natuurlijk wel oren naar een lekker stuk buiten zijn.

We rijden naar het W&OD pad, waar het druk is met wandelaars, joggers en fietsers. De racefietsers zijn soms knap irritant en racen zonder aankondiging met een rotvaart vlak langs ons heen. Daarbij hebben ze heel wat vertrouwen in het rechtdoor lopen van Cosmo, want als die ook maar een beetje zou zigzaggen, zouden ze over hem heen over de kop gaan!

Het is zo'n aangename temperatuur, dat ik mijn jas zelfs uittrek. We lopen en lopen en kletsen en kletsen en Cosmo geniet ook van alle luchtjes. Pas om half twee zijn we weer thuis en ik voel me zelfs een beetje verbrand!

Rick draagt de Kerstboom naar buiten en ik zuig alle naalden, die gevallen zijn, met de central vacuum op. Dit jaar hadden we een boom, die vrijwel geen naalden verloor in de maand, dat hij gestaan heeft. Er liggen er lang niet zoveel als in voorgaande jaren.

De stoelen en tafel gaan weer op hun gewoonlijke plek en ik haal de Valentijnsspullen van de zolder. Het rode van de hartjes en kussens brengt wat warmte terug in de family room. Het is weer even wennen zonder de Kerstspullen, maar ik vind het ook weer lekker rustig zo.

Aan het einde van de maand hebben de kinderen een weekend van vier dagen en dan willen we gaan skien. Omdat Rick de dag ervoor van een zakenreis uit Londen terug zal komen willen we niet te ver weg gaan. Nu heb ik van Claudia gehoord, dat Wisp in Maryland leuk is, dus daar boek ik, voor een heel redelijke prijs, moet ik zeggen, een kamer voor drie nachten. Ik heb er zin in!

De rest van de middag neem ik het ervan en ga buiten in het zonnetje zitten lezen. Eindelijk, na maanden, heb ik mijn boek over de gek Hendrik de Achtste en het droeve verhaal van zijn vierde en vijfde vrouwen uit! Nu kan ik in Max Westermans boek beginnen, ik ben benieuwd!

Vanavond is er een nieuwe aflevering van Desperate Housewives. Nieuwe afleveringen van series zijn op het moment schaars, want de staking van de schrijvers duurt voort. Deze aflevering ziet er spannend uit en Desperate Housewives is een van de weinige series, waar ik echt voor ga zitten.