Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, januari 24, 2008

Verrast!

De dag begint maar sombertjes en het is weer even een overwinning om uit het lekkere warme bed te stappen. Ook Saskia heeft daar moeite mee. "Nog vijf minuutjes, please!", gaapt ze, als ik haar maan om op te staan. Hoe dat volgend jaar moet, als ze er meer dan een uur eerder uit moet is me een raadsel!

Er worden sneeuwbuien voorspeld, maar als ik naar Mary Ellens huis loop is het alleen maar waterkoud. Marceleus is weer helemaal beter en heeft een aantal interessante nieuwe oefeningen. Daarom vind ik deze trainingen zo fijn, het halve uur gaat zo om!

Cosmo wacht thuis al ongeduldig op zijn wandeling. Terwijl ik met hem loop valt me op, hoeveel sneeuw en ijs (ook op sommige stoepen, grr!) er nog ligt van afgelopen donderdag! Het leek helemaal niet zo'n groot pak, maar het laat wel zien, dat het voor hier koud is geweest deze week.


IJzige stoep, waarvoor de eigenaar een boete verdient



Dit afzichtelijke ding staat in een tuin hier vlakbij, 's avonds zelfs met lamp erop!



Een straat hier in de buurt, vond het er zo Amerikaans uitzien met de postauto, basketbalnet en minivan

Nadat Cosmo weer aan zijn verschillende vriendjes onderweg heeft gesnuft (veel honden blaffen, maar twee zijn "vriendjes": een jonge Malamute en een oudere Golden Retriever), doe ik hem in de van en rijd naar Whole Foods.


Een van Cosmo's vriendjes

Tegenwoordig heb ik daarvoor linnen tassen in de auto, zodat ik geen plastic of papier hoef te gebruiken (hoewel ik beiden ook recycle: plastic voor Cosmo's uitwerpselen en papier om de oude kranten in te doen, anders worden ze niet opgehaald). Whole Foods (en in navolging daarvan ook Giant, dat van Ahold is) is daar een aantal maanden geleden mee begonnen en er zijn, zo om me heen kijkend, heel wat mensen, die er gebruik van maken.

Net als ik Katja thuis uit school verwacht, gaat de telefoon. Katja is helemaal overstuur, want gewoonlijk staat er een kleine auto naast de hare en nu was het een minivan. Door een inschattingsfout heeft ze langs de voorkant van de minivan geschaaft. De eigenaar is er niet, dus ik vertel haar een briefje met haar naam en nummer onder de ruitenwisser te schuiven.

Thuis blijkt, dat de zijkant van haar beetle aardig beschadigd is en met angst en beven zie ik het telefoontje van de minivan bestuurder tegemoet. Natuurlijk kan ik het niet laten Katja de les te lezen, al is die al goed overstuur en weet ze, dat ze heel wat zal moeten werken om de kosten van hiervan op te hoesten! Maar ja, gelukkig was het alleen blikschade en waren er geen mensen bij gemoeid. En eerlijk gezegd kan ik zelf ook niet zeggen, dat ik nooit zo'n stommiteit heb begaan.

Na een uurtje piept de call waiting door mijn telefoontje met Petra
heen. Het is een onbekende naam en nummer hier in Vienna, dus ik hang gauw op met Petra.

De dame aan de andere kant van de lijn is inderdaad de eigenaresse van de minivan. Ze is heel schappelijk, heeft zelf twee tienerzonen en al zulke akkevietjes aan de hand gehad. Ze stelt voor de verzekeringsmaatschappijen er buiten te houden, want, met een tiener als schuldige, zullen die ons beider premies fiks verhogen.

Ze gaat meteen naar de Vienna Body Shop en belt niet veel later terug, dat ze daar nog een extra bumper voor haar van hadden. Het totaal bedrag voor haar van zal $633 kosten. Oef! Maar het had erger gekund.

Meteen schrijf ik een cheque uit en Katja schrijft een verontschuldigende brief. Gelukkig rijdt haar auto nog gewoon en zullen we wachten, tot ze wat bij elkaar gespaard heeft, voor we daar een prijsopvraag voor gaan doen. Hopelijk is ze nu weer flink wakker geschud, dat er in een seconde iets kan gebeuren als je auto rijdt!

Vanmorgen, toen Rick belde vanaf Heathrow, verzuchtte hij, dat hij ons zo miste, dat hij wilde, dat we op het vliegveld stonden bij zijn aankomst. Maar zijn vlucht zou pas om 20 uur landen en hij heeft altijd zijn auto op het vliegveld staan. Bovendien kan ik niet in het donker rijden.

Maar langzaam vormt zich een plan in mijn hoofd. Ik kan natuurlijk wel een taxi nemen naar Dulles en dan met Rick terug rijden. Ik twijfel nog wat en gooi zelfs op Petra's aanraden kop of staart, waarbij de munt op kop valt, wat gaan betekent.

Dus bestel ik een Yellow Cab, die keurig om kwart over zeven voor komt rijden. De chauffeur heeft de achterbak al open, verwachtend, dat ik bagage zal hebben. Als ik vertel, dat ik geen bagage heb volgt een leuk gesprek.

De chauffeur komt uit Ethiopie (zoals heel veel mensen in dit gebied) en is hier via de groene kaart loterij. Hij gaat zelf binnenkort wel reizen, naar Dubai, waar een (zijn?) vriendin woont. Op mijn vragen over Ethiopie antwoordt hij enthousiast. Het is interessant om over zo'n heel andere maatschappij te leren.

Door al het gepraat zijn we al heel gauw op het vliegveld en ik loop naar de internationale wachtruimte. Daar is het tot mijn verbazing een drukte van jewelste, want er zijn maar liefst twaalf vliegtuigen ongeveer tegelijk geland.

Ook van Ricks vlucht staat er, dat hij geland is en ik bedenk me, dat hij natuurlijk meteen naar huis zal bellen. Gauw bel ik Saskia en instrueer haar te zeggen, dat ik op de wc zit. Dan ga ik, zoals altijd hier, me vermaken met mensen kijken.

Er komen allerlei mensen uit Qatar langs en kennelijk is er een medisch probleem geweest, want buiten staat een ambulance met zwaaiende lichten. Een vrouw in een burka en een man, die er als een sjeik uitziet, rennen met een van de ambulance mensen mee.

Daarna is het vliegtuig uit Bejing aan de beurt en een hele groep Chinese jongeren wordt door hun Amerikaanse gastgezinnen hartelijk ontvangen. De taalbarriere is er zeker, maar dat maakt niemand wat uit. Met handen en voeten wordt er gecommuniceerd.

Uit de twee vliegtuigen uit het Caribisch gebied komen mensen in korte broek en op teenslippers. Ik krijg het al koud, als ik ernaar kijk! Je weet dan toch, dat je naar de kou teruggaat? Ik zou dan tenminste mijn benen bedekken, maar ja, wie ben ik?

Eindelijk, na zeker drie kwartier, zie ik Ricks collega Walt naar buiten komen. Ik vraag hem of Rick dicht bij hem stond, maar hij antwoordt, dat het nog wel tien minuten kan duren en haast zich dan verder naar huis.

Van Rick zie ik zijn rode koffer eerder, dan hemzelf, maar de grote verrassing op zijn gezicht maakt het wachten helemaal goed! Ik spring in zijn armen en samen rijden we gezellig terug naar Vienna. We zijn weer compleet als gezin!

14 reacties:

Anoniem zei

je hebt gewoon een paar echte Hollandse, stevige boodschappentassen nodig, Petra!
Wat een goed idee om Rick op te gaan halen!
Pech voor Katja, kan iedereen gebeuren, toch?

gr. Ineke

Anoniem zei

Ik had een paar dagen geleden een Somaliese taxi chauffeur van het vliegveld in Denver naar mijn auto. Hij was verloofd met een Ierse.

Carola zei

Arme Katja, wat zal ze geschrokken zijn.
Wat een leuke verrassing voor Rick, het zijn de kleine dingen die het doen.
Fijn weekend!

Anoniem zei

Ja! Toch gegaan, hartstikke goed. Fijn dat de minivan eigenaresse zo reageerde.
Een hele fijne tijd in Maryland...geniet van de sneeuw! Lekker genieten met je hele gezin.

Anoniem zei

Wat sneu voor Katja, die 'aanrijding'. Maar inderdaad iets wat we allemaal wel eens mee hebben gemaakt.

Wat een leuke verrassing, om Rick op te halen van het vliegveld. Dat vond hij vast erg leuk!

Fijn weekend!

Jasmino zei

Ik zou wel een foto willen zien van jou en Rick, terwijl jij in zijn armen springt. Het klinkt heel romantisch!

Uit ervaring weet ik ook hoe leuk het is om afgehaald te worden na een lange reis door je lief!

Wat een pech voor Katja, maar gelukkig zijn er geen persoonlijke ongelukken, en de schappelijke reactie helpt ook!

Anoniem zei

Wat leuk om Rick zo te verrassen op het vliegveld. Hij was vast helemaal verbaasd.

Wij nemen hier ook gewoon onze eigen tassen mee naar de winkel. Het wordt tijd dat ze die kleine plastic tasjes hier ook afschaffen.

Dat van Saskia herken ik trouwens wel. Mijn school begon om 5 voor half 9 en om 8 uur stond ik op. Niks geen ontbijt, maar lekker lang blijven liggen. Het was ook een hele omschakeling toen ik ging studeren, moest ik er toch echt om half 7 uit om op tijd de trein te halen.

Anoniem zei

Leuk idee om Rick zo te verrassen en heerlijk om weer herenigd te zijn.

Sneu voor Katja; we hebben het inderdaad allemaal wel eens een of meerdere keren meegemaakt!

Bedankt voor de felicitatie Petra, leuk!

Ik wens je, samen met je gezin, veel plezier in Maryland!

Groetjes, An

Anoniem zei

Hopelijk krijgt Katja het snel voor mekaar om haar autootje te herstellen. De schrik zal er nu wel inzitten (soms goed om weer heel oplettend te zijn)...

Dat verrassen zou ik nooit met Roel doen, omdat ik weet dat er op het laatste moment dikwijls nog reisschema's worden gewijzigd (vliegtuig gemist, overstap gemist, vertragingen, samen reizen met een collega op het laatste nippertje enz...) maar ik vind het wel heeeeel romantisch!

Groetjes,

Anoniem zei

Arme Katja.... Wat zal ze geschrokken zijn. Gelukkig kan ze het goed oplossen.
Fijne tijd in Maryland!!

Larissa zei

Oei, dat is een behoorlijk bedrag! Wel fijn dat die vrouw het wilde regelen zonder de verzekering! Anders moest je ook nog eens meer premie gaan betalen inderdaad.

Wat ontzettend leuk zeg, dat je Rick op deze manier verrast hebt! Ik zag het al helemaal voor me, net een film! :)

Annemiek zei

Wat een schrik voor Katja!
En leuk dat je Rick ging halen, dat zal hij geweldig gevonden hebben.

Anja zei

Wat een pech voor Katja, gelukkig is het alleen materiele schade.
Leuke verrassing voor Rick dat je toch op het vliegveld was !!

Anoniem zei

Goed gedaan!! Rick verdient zo'n leuke verrassing wel!

Arme Katja ... dat hoort ook bij autorijden, maar leuk is anders.

Groetjes,
Monique