Ice storm warning en primaries

Dat weer voorspellen overal ter wereld moeilijk is, merkten we vandaag weer. Het vriest flink bij het opstaan, maar is bewolkt en het soort vochtige kou, dat door merg en been gaat.

Saskia wil nota bene met enkel een trui aan naar school gaan! Ik zorg ervoor, dat ze haar skijack meeneemt, want we kunnen niet hebben, dat ze kou vat. We moeten straks helpen met een pasgeboren baby en dus moeten we er alles aan doen om gezond te blijven tussen alle hoesters en buikgriepjes!

Mary Ellen belt ook alweer, dat ze ziek is (dit is al haar derde verkoudheid deze winter!) en zelf geen personal training gaat doen. Maar Marceleus komt wel naar haar huis, dus ik strompel er ook heen.

Al vanaf het opstaan heb ik een scherpe pijn in mijn linkerknie, alsof er een bot niet goed is. Meestal komt dat met lopen wel los, maar vandaag niet. En dan laat Marceleus weer zien, dat hij echt goed is, want hij geeft (strek)oefeningen, die het weer los maken.

Vandaag zijn de zogenaamde "Potomac" (of Chesapeake of Beltway, afhankelijk naar welk nieuws je luistert) primaries. In Maryland, Virginia en DC worden Democratische en Republikeinse voorverkiezingen gehouden.

Als ik aan Marceleus vraag, of hij al gestemd heeft, antwoordt hij ontkennend. Hij komt uit Maryland en daar mogen onafhankelijken niet meestemmen. Je moet daar als Republikein of Democraat geregistreerd staan. Hier in Virginia mag iedereen stemmen en kun je bij het stembureau nog bepalen, of je bij de Republikeinen of Democraten mee wilt stemmen. Dat vind ik veel democratischer, eerlijk gezegd.

Cosmo wacht al ongeduldig op me, want we moeten nog uit. Na het stukje lopen naar Mary Ellen heb ik daar maar weinig zin in, eerlijk gezegd. En tot overmaat van ramp begint het ook nog te sneeuwen.

Maar de schoonmaaksters komen en dan is het beter om niet thuis te zijn. Ik besluit naar het Community Center te rijden en een stuk op het W&OD pad te gaan lopen. Tot mijn verbazing staat de anders vrijwel lege parkeerplaats daar vrijwel helemaal vol. Maar dan bedenk ik me, dat er gestemd wordt en het Community Center dient als een stembureau.

Welgeteld twee andere dappere zielen kom ik tegen op onze wandeling naar het oosten. Heel veel vogeltjes houden ons gezelschap en dat is wel het enige vrolijke in de grijsheid. Er wordt gesjirpt en gezongen en de Cardinaaltjes vallen meteen op met hun knalrode kleur tussen het bruin.


Met moeite trotseer ik de kou voor een mijl en dan ren ik vrijwel terug, want het werkt ook op mijn blaas. Goddank voor de vele openbare toiletten hier, zo ook in het Community Center. Ik galoppeer langs de rij wachtenden voor het stembureau hun toilet binnen, want de nood is superhoog! Bijna had ik gewoon langs het verlaten pad geplast, maar twee dingen weerhielden me: de (minieme, maar toch) mogelijkheid van voorbijgangers en de ijzige vrieskou!

De schoonmaaksters zijn altijd wel een paar uur bezig, dus ik neem de gelegenheid waar om een aantal boodschappen te doen. Bij Giant zoek ik onder anderen met zorg Valentijnskaarten uit voor de kinderen. Dat valt nog niet mee, want de meesten zijn zoetsappige "you're such a great daughter/son" kaarten. Graag had ik een foto genomen van de enorme keuze aan kaarten, maar er waren anderen aan het kijken en dat voelde wat raar.

De volgende stop is Whole Foods. Ik heb weer Sam-E nodig en haal er ook gelijk sushi voor lunch. Ook hier zijn de Valentijns produkten prominent uitgestald, een hele vitrine, die gewoonlijk voor salades e.d. wordt gebruikt, staat vol met hartjes spullen.

Als laatste ga ik naar het postkantoor. Van Disney heb ik hun nieuwste promotie dvd aangekregen, die ik doorstuur naar Michael in Nederland, die hem weer copieert voor Nederlanders en Belgen, die daar interesse in hebben.

De schoonmaakdames zijn er nog als ik terugkom. Het zijn twee heel aardige vrouwen, maar helaas spreken ze minimaal Engels. Ik geef ze een $20 tip, want ons huis is toch wel een stuk viezer, dan wat ze gewend zijn, denk ik. Als ik al zie hoeveel haar ze uit het tapijt hier in de family room zuigen!

Rond twee uur begint het te ijzelen en mijn Weatherbug icoontje begint te tsjirpen: Winter Weather Advisory. Ons deck is binnen een mum van tijd spekglad en ik bel Katja op haar mobieltje, dat ze voorzichtig moet zijn. Het blijkt, dat ze met een vriendin mee is gegaan voor een verjaarskoffie bij Starbucks en haar auto staat nog op school.

Samen rijden we naar Cedar Lane Elementary School om te stemmen. Op de radio horen we allerlei verhalen over interstates rond Washington, die dicht zijn door talloze ongelukken. Ik ben nu wel blij, dat Rick op reis is, want anders had hij in die rotzooi gestaan!

Katja mag als eerste stemmen. Virginia en Maryland zijn twee van de acht staten, die zeventienjarigen, die voor de verkiezingen in november 18 worden, laten meestemmen in de voorverkiezingen.

De oude dames bij het stembureau giechelen als Katja al voor ze gestemd heeft een "I voted" sticker wil pakken. Die krijgt ze pas, als ze gestemd heeft, kakelen ze. Katja en ik wisselen een geergerde blik uit.


Het neemt Katja een paar seconden om voor Hillary Clinton te stemmen (eerder "paste" ik op Diego voor Leah, die ook op Hillary stemde). Voor de meisjes is het toch een mijlpaal om voor het eerst hun stem uit te brengen. Trots doet Katja nu wel haar sticker op, maar ik mag geen foto nemen!

Dan is het mijn beurt en ik krijg het stembiljet voor me. Bij het legitimeren moesten we aangeven, of we Republikeins of Democratisch zullen stemmen. Wij zijn nummer 274 en 275 voor de Democraten bij dit stembureau. Tot mijn verbazing staan er nog drie andere kandidaten (Kucinich, Edwards en Richardson), die allang niet meer meedoen, op het scherm.

Na het stemmen gaan we Katja's auto ophalen bij haar school. Ze is na school met een jarig vriendinnetje meegereden. Gelukkig kunnen we direct de buurt weer in, want op het viaduct voor ons is een ongeluk gebeurd en iedereen keert om. Op de radio horen we, dat er ongelukken met twintig auto's zijn en dat alle viaducten rond Washington spekglad zijn. Niemand had deze ijzel verwacht, want er werd gewoon regen voorspeld.

Bij de school vinden we Katja's beetle in ijs gehuld! Het vergt nog een kwartiertje hard krabben tot die rijvaardig is. Onderweg zien we allerlei hulpverleningsvoertuigen met sirenes voorbij komen. Ik ben maar blij, dat Rick op reis is, anders zat hij hier middenin!

Nadat ik Saskia en haar twee klasgenootjes van de repetities heb opgehaald parkeer ik de van in de garage en ben blij nergens meer heen te hoeven! De meisjes gaan aan hun dagelijkse sport opdrachten van Leah, waarbij ze twee a drie mijl op de lopende band boven moeten. Saskia wil vooral een platte buik en is zeer gemotiveerd.

We bestellen vanavond van de Griek en de bezorger komt al gauw. Hij zegt, dat alles wel erg ijzig is en nog geen paar minuten later tsjirpt mijn Weatherbug lieveheersbeestje alweer. Dit keer is er een Ice Storm Warning. Huh? Ik dacht, dat het zou gaan regenen?

Morgen heb ik plannen om met Sylvia naar Washington te gaan, dus ik hoop, dat die Ice Storm voor het ochtendgloren weer verleden tijd zal zijn. Als de scholen vertraagd open zullen gaan, zal ons tripje wel uitgesteld moeten worden.