Stilte voor de storm

Altijd weer sta ik versteld hoe snel een week zonder Rick voorbij gaat. Ik zie er als een berg tegenop en dan word ik opeens op de dag, dat hij weer thuis zal komen, wakker. Deze week was net zo, zoveel gaande en vanavond komt Rick alweer thuis.

Als ik wakker word bedenk ik me, dat er vandaag werkelijk niets op het programma staat. Vooral met het heel drukke weekend in het vooruitzicht vind ik dat wel lekker.

De zon schijnt vrolijk en het is veel minder koud, dan de afgelopen dagen. Laura komt om met Saskia mee naar school te wandelen. De meisjes zijn al vanaf de eerste klas beste vriendinnetjes, al waren in die vriendschap de afgelopen jaren wat barsten gekomen. Dit jaar zitten ze bij elkaar in de klas en hebben elkaar helemaal hervonden. Persoonlijk ben ik daar blij om, want Laura is een stuk "natuurlijker", dan Tabatha, voor wie uiterlijk het belangrijkst is.

Zelf besluit ik er ook op uit te gaan de natuur in, maar niet te ver weg. Ik parkeer bij Whole Foods en loop het W&OD pad in westelijke richting. Tot de volgende grote kruising is het precies vijf kilometer, dus tien kilometer heen en terug.

De vogels zijn druk bezig en de felrode cardinalen vallen zoals altijd op. Ook de brutale Blue Jays gillen, want zo klinkt het, overal. En op hun gewoonlijke stekje zitten de angstaanjagende gieren. Maar de vele herten, die we vorige week zagen, houden zich schuil. Behalve de amoureuze eekhoorntjes zijn er geen zoogdieren te bekennen.

Toch is het lekker lopen zo. Onderweg zie ik een groepje vrouwen hardlopen en een ervan herken ik! Diep gravend in mijn herinnering, want ik ken natuurlijk heel wat vrouwen, zie ik, dat het Shanti is, voorzitster van de Nederlandse Vereniging hier in Washington. We groeten elkaar even snel in het voorbij gaan. Toch jammer, dat we weinig contact hebben. We wonen niet ver van elkaar en haar dochters zijn ongeveer even oud als onze kinderen.

Na tien kilometer zet ik Cosmo in de auto en ga de Whole Foods in. Ik neem mijn linnen boodschappen tas mee en koop wat benodigdheden. Bij het afrekenen bedankt de kassiere me alweer voor het gebruik van de meegebrachte tas.

Dat is kennelijk een regel in deze winkel, want de vorige keer gebeurde dat ook. En ik vind het ergerlijk. Ik ben geen kind, dat bedankt hoeft te worden voor goed gedrag. Maar goed, de kassiere doet gewoon haar werk en ik zeg niets. Kennelijk is deze dame heel erg van de regeltjes, want ze vraagt me ook om mijn ID voor de gekochte wijn. Lijkt me toch, dat ik er niet als onder de 25 uitzie!

Thuis geef ik Cosmo zijn "brunch", een handje vol eten met wat water. Dat vindt hij niet alleen lekker, maar Snickers ook! Beiden zitten dan voor de deur van de garage te wachten tot ik met de bak terug kom. En dan wordt er gezamenlijk op aangevallen, werkelijk schattig!


Snickers likt zijn lippen nog even af!

Na mijn eigen lunch en douche installeer ik me voor het huis met de Washington Post (op vrijdag is er altijd een bijlage "Weekend", waarin alles wat er gaande is wordt beschreven, niet dat we dit weekend een vrije minuut zullen hebben) en mijn boek.

Karin komt nog even langs om de Volendamse kostuums op te halen. Maaike en zij zullen die tijdens hun international night op 29 februari dragen. De international night van Saskia's school is helaas op 28 februari en wij zijn er dan niet. Ik vind het wel jammer, want we vertegenwoordigen Nederland al 11 jaar met allerlei produkten en dit zou het laatste jaar geweest zijn. Maar bij mijn zusje zijn om met de kinderen te helpen is even belangrijker, dan een uurtje Nederland vertegenwoordigen.

Karin en ik kletsen een uurtje daar in het zonnetje op de stoep voor ons huis. Natuurlijk zijn onze tieners onderwerp van gesprek, want Katja en Jeroen verkeren nog wel in dezelfde vriendenkring en ze gaan met zijn allen naar Cancun half juni.

Alle kinderen komen thuis uit school en de korte mouwen gaan aan, want opeens is het weer 14 graden. Met de zon, die toch de sterkte van Rome heeft, voelt dat heel aangenaam moet ik zeggen. Er wordt buiten ge-skateboard door de jongens, hardgelopen door Katja en op blote voeten gespeeld door Saskia en Laura.

Pizza is het makkelijke maal, dat ik bestel van Vocelli. Dat is de beste pizza hier, ik neem de "Spicy Veggie" en die is heerlijk!

Katja is naar Leah's basketbalwedstrijd en de rest van ons wacht op het telefoontje van Rick, dat hij weer veilig is geland. Dat moet rond half tien komen. Intussen kijken we onder anderen naar 1 versus 100, niet onbekend in Nederland, wacht, het komt uit Nederland! Die Endemol komt nog eens ergens!

Dit weekend zal bijzonder druk zijn en ik weet niet, of ik tijd zal hebben dit blog te onderhouden. Zo niet, dan zal ik dinsdag weer schrijven, want maandag is President's Day en dan is iedere minuut ook al vol gepland. Allemaal een heel prettig weekend toegewenst!