National Gallery of Art

Zodra Saskia naar school vertrokken is begin ik aan mijn wandeling met Cosmo. Christine wandelt intussen in haar eigen buurt en we kletsen aan de telefoon. Dit zullen we in de toekomst, als zij eenmaal verhuisd is, nog veel vaker doen, denk ik. Het is wel alweer bewolkt, maar het ruikt overal heerlijk door alle bloesem. De tijd gaat zo lekker snel en voor ik het weet hebben we vijf mijl afgelegd!

Thuis probeer ik nogmaals in contact te komen met onze verzekeringsagent. Gelukkig neemt ze dit keer op en mijn verklaring wordt opgenomen. Ze vertelt, dat DE SMURF helemaal naar Fredericksburg zal worden gesleept. Dat is hier meer dan een uur rijden vandaan, terwijl de van nu nog in Falls Church staat, hier vlakbij.

Het zou dus verstandig zijn om onze persoonlijke dingen nu uit de auto te gaan halen. Aan mijn gevoel daarbij merk ik echter, dat ik er mentaal nog niet klaar voor ben die beschadigde van weer te zien.

Zelf heb ik ook eigenlijk niets nodig uit de auto, maar Rick had er nog wat electronica inliggen van de reis naar Florida. Hij snapt mijn gevoelens en heeft gelukkig wel even tijd om naar Falls Church te rijden en de van leeg te halen. Hij belt, als hij er is en zegt toch geschokt te zijn om de schade weer te zien. Ik ben blij, dat ik niet gegaan ben, dan! Of we de van weer zullen zien is de vraag, dat zullen we in de komende dagen te horen krijgen.

Voor mezelf heb ik een veel leukere middag uitgestippeld. Na alle telefoontjes spring ik op de fiets en stal die bij het metrostation. De trein staat al klaar en al lezend ben ik zo midden in Washington.

Inmiddels is de zon ook voor het eerst in dagen tevoorschijn gekomen en meteen wordt het lekker warm. Iedere keer, als ik in Washington uit de metro stap, waan ik mezelf in zo'n andere wereld! De (gezellige) drukte van de stad komt gelijk op je af.

Mijn doel van vandaag is de National Gallery of Art. Daar is een tentoonstelling over het bos van Fontainebleau, waar ik erg in geinteresseerd ben.

Maar eerst trakteer ik mezelf op een lunch bij het gezellige Garden Cafe in het westelijke gebouw van het museum. Dit kunstmuseum, dat gratis toegankelijk is, bestaat uit twee gebouwen. Het westelijke, in neo-klassieke stijl opgetrokken, gebouw huist alle klassieke kunst en het oostelijk, heel moderne, gebouw de moderne kunst van na ruwweg 1850.

Het Garden Cafe is een oase van rust. In het midden staat een fonteintje en er wordt op het moment een buffet met Franse lekkernijen geserveerd. De bediening is vrolijk en vriendelijk en er speelt een Frans deuntje op de achtergrond. Ik doe me tegoed aan salade nicoise en een salade met gerookte forel. Ook geniet ik van de Franse kazen, want die vindt Rick niet lekker, dus eet ik ze gewoonlijk vrijwel nooit.

Natuurlijk vermaak ik me met mensen kijken. De meest uiteenlopende types zitten hier, waaronder ook een stel Europeanen. Ik merk in de stad echt, dat Washington op het moment een geliefde bestemming voor buitenlanders is. Ook Nederlands pik ik er weer een paar keer tussenuit.

Na de lunch loop ik nog even door het prachtige gebouw en bekijk een speciale tentoonstelling van kleine bronzen beeldjes uit de Middeleeuwen. Ook loop ik natuurlijk even de galerij met alle Nederlanders binnen en kan het niet laten de Impressionisten ook een bezoekje te brengen.

Dit gebouw ademt gewoon rust uit. Alleen in de gangen komt via het dak natuurlijk licht binnen. Om de schilderijen voor ultraviolette stralen te behoeden heeft het gebouw nergens ramen. Aan het eind van iedere gang is een ronde ruimte gebouwd met een fonteintje in het midden. Daaromheen staan makkelijke stoelen, waarin mensen studeren, lezen of gewoon van de rust genieten. Een volgende keer wil ik een boek meenemen en hier lekker ontspannen.


Het klassieke gedeelte van de National Gallery of Art

De tentoonstelling, waar ik voor gekomen ben, is in het moderne gedeelte van het museum. Daarvoor kan ik of onder de grond langs een muur van fonteinen of boven de grond, ook langs fonteinen en "pyramides" oversteken. Dit keer ga ik langs de pyramides.

Na de tassencontrole loop ik naar boven naar de "In the Forest of Fontainebleau" tentoonstelling en zie, dat het gelukkig helemaal niet druk is. Op mijn gemak bekijk en lees ik alles.


Het moderne gedeelte van het museum

Behalve prachtige schilderijen van Monet en Rousseau hangen er ook een schilderij van de Nederlanders Jacob Maris en Martinus Kuytenbrouwer. Van die laatste had ik nog nooit gehoord.

Maar wat ik zelf het interessantst van de tentoonstelling vind met mijn fotografie hobby, zijn de allereerste foto's, die in dat bos zijn gemaakt. Te bedenken, wat die mensen allemaal moesten meeslepen en doen om een foto te maken! Dan zijn we toch wel heel ver gekomen met onze digitale toestellen! Interessant is ook, dat het bos van Fontainebleau het eerste officiele nationale park ter wereld is. Het werd 11 jaar voor Yellowstone door de Franse regering als zodanig benoemd.

Na een uurtje heb ik alles gezien en loop nog even de Mall op om van het inmiddels prachtige weer te genieten. De geur van vers gemaaid gras komt me tegemoet en een eekhoorntje komt brutaal kijken, of ik iets te eten heb. Zo waan ik me helemaal niet midden in een drukke stad!


Natuur midden in de stad

Aan de overkant zie ik kinderen lachen op de draaimolen en loop erheen. Ik zie, dat de beeldentuin van het Hirshhorn museum extra mooi is, door de bloesembomen, die er bloeien. Achter het "kasteel" van het Smithsonian weet ik een mooie bloementuin te liggen. En inderdaad ligt die er op het moment prachtig bij met bloeiende tulpen. Ik loop er even doorheen en voel me weer zo bevoorrecht zo dicht bij deze stad te wonen!


Andere mooie plekjes op en rond de Mall

Thuis gaan we lekker allemaal naar buiten. Een man van de verzekeringsmaatschappij van de vrouw, die me aan heeft gereden, belt om af te spreken de beschadigingen aan de van te bekijken. Ik geef hem het nummer van onze verzekering, want ik weet niet eens precies, waarheen zij hem zullen brengen.

Rick belt om te vragen, of ik zin heb mee te gaan naar een bier proeverij. Deze wordt in het "Tuskies" restaurant in Leesburg gehouden en er zullen allerlei Belgische bieren worden geproefd. Hij heeft er duidelijk heel veel zin in, dus ik geef toe, ondanks het feit, dat ik geen bier liefhebster ben.

We komen na een vlotte rit precies op tijd aan in het restaurant. Het evenement wordt in de gezellige wijn- en bierkelder gehouden en we krijgen een tafeltje met vier andere mensen. Twee dames, iets ouder dan ik, zijn samen op een "girl's night out" en de andere twee zijn een jonger stel, dat ook uit Vienna komt. Bij het binnenkomen krijgen we een glas met Floris wit aangereikt en de conversatie is meteen geanimeerd.

De maaltijd bestaat uit vijf gangen, waarbij iedere keer een ander bier wordt geschonken en de gerechten zijn met dat bier onder anderen voorbereid. We beginnen met mosselen en voor het eerst in zeker twintig jaar eet ik die ook. Ze smaken best, maar zijn nog steeds niet mijn favoriete schaaldier!

Daarna volgen scallops (kokkels?), een heerlijke gegrilde eendenborst (gepaard met een kriek bier), een Belgisch biefstuk gerecht en toe een chocolade caramel taartje. Allemaal kleine porties, zodat je niet het gevoel krijgt te veel te eten. Ik proef wel van Ricks bier, maar houd het zelf bij witte wijn om te drinken.

Al met al is het een geslaagde avond, wel voor herhaling vatbaar. Dit was zo'n dag om genietend op terug te kijken, een met een grote gouden ster!