Post nummer 1500 voor dit blog!

Wat ik toch een grote mijlpaal vind is vandaag bereikt: ik heb sinds september 2003 1500 verhaaltjes voor dit weblog geschreven! Dat had ik toen ik dit blog begon echt niet kunnen denken!

Sterker nog, ik vind het nog steeds leuk om te schrijven en dit blog doet me bewuster in het leven staan. Ik merk, dat ik, sinds ik schrijf, veel meer op de kleine en bijzondere details van het leven ben gaan letten en er meer van geniet.

Ook heb ik via dit blog een heel aantal speciale mensen ontmoet. Zo zou ik nooit bij het groepje Nederlandse dames terecht zijn gekomen, als Katja B. mijn blog niet online had gevonden. Ook Karin en Sylvia, die nu zo dichtbij ons wonen, heb ik via dit blog ontmoet.

Verder heb ik het genoegen gehad een aantal lezers en lezeressen in onze omgeving rond te leiden. En afgelopen zomer zijn wij zelf rondgeleid in Bonaire door bloglezeres Karin en haar man Roger. En natuurlijk zijn er heel veel virtuele contacten uit deze schrijfsels ontstaan, waarvan velen zelf ook een weblog bijhouden. Het is leuk de belevenissen van andere Neder-Amerikanen, Nederlanders en ook expats in andere, mij al dan niet bekende, landen te volgen.

Kortom, ik geniet nog steeds van dit blogwereldje en hoop nog lang door te gaan. De reacties iedere dag zijn het eerste, wat ik lees iedere ochtend onder het genot van een kop koffie.

Verder is het vandaag een rustig dagje. De jojo is weer bovenaan zijn draadje gekomen, want de zon schijnt. Het is alleen nog wel erg koel voor de tijd van het jaar.

Eerst loop ik met Mary Ellen en we nemen Cosmo mee. Ik hoop hem zo wat te vermoeien, zodat hij zich goed zal kunnen concentreren tijdens de hondentraining en misschien wat minder geinteresseerd in zijn klasgenootjes zal zijn.

Dat lukt maar matig, want tijdens het uur training springt Cosmo regelmatig op Zoe, de bulldog, en bijt speels in haar oor. Zoe maakt het allemaal niets uit. Ook Reggie, de Golden Retriever, wordt uitgelokt tot een stoeipartij. Maar verder gedraagt meneer zich goed, ik begin waarempel te hopen, dat hij over drie weken het Canine Good Citizen certificaat zal behalen.

Na de training lopen we nog een flink uur met Christine. Nu zie ik, dat Cosmo met zijn weigeringen om verder te lopen in onze buurt zich waarschijnlijk gewoon verveelt hier. De hele vijf mijl door de bossen rond Christine's apartement is er van een weigering niets te merken.

Thuis zijn de klusjesmannen weer met de badkamers bezig. Jose wil alles vandaag afmaken, dus ik blijf maar thuis, wachtend op het eindresultaat. Het is toch lekker voor het huis en ik heb nog een heel stel tijdschriften te lezen. Pas om een uur of vijf blaast Jose het eindsignaal en de badkamers zien er weer als nieuw uit (eigenlijk had ik een "voor" en "na" foto moeten nemen, want het was heel hard nodig!).

Saskia gaat met Ana Clara, een vriendinnetje, bij wie ze al vanaf haar derde jaar in de klas zit, op bezoek bij hun oude preschool Appletree II. Daar worden ze enthousiast ontvangen, maar ze zijn teleurgesteld te vernemen, dat twee van hun leerkrachten destijds niet meer bij het schooltje werken. Alle drie de kinderen kijken met plezier terug op hun tijd bij Appletree.

Katja moet vanavond werken, iets waar ik niet blij mee ben. Ze moet tot sluitingstijd werken, wat dus eigenlijk 21 uur is, maar door al dat opruimen zal uitlopen tot 23 uur. En morgen heeft ze een final exam, waarvoor ze dus geen tijd heeft om te studeren.

Met het mooiere weer is Kai weer heel veel op zijn skateboard te vinden. Zo ook vanmiddag, met Michael gaat hij naar de grote (lege) parkeerplaats bij het zwembad om hun "tricks" te oefenen. Dat is een lichamelijk zware sport, volgens mij, want ze komen helemaal bezweet weer thuis.

Rick komt vroeg uit zijn werk om het werk van Jose en kornuit te inspecteren. Hij is er maar matig enthousiast over, want hij is een Pietje Precies en vindt, dat het witten niet regelmatig genoeg is gedaan. Ik laat het aan hem over het daar morgen met Jose over te hebben.

Hij heeft ook een nieuwe tuinthermometer gekocht bij Home Depot. Daar had ik om gevraagd, want de oude was al heel lang gebarsten en wees niet meer de juiste temperatuur aan. En vanuit onze slaapkamer kan ik hem goed zien en kijk iedere ochtend hoe warm of koud het is erop. Deze nieuwe heeft zelfs Celsius erop, perfekt, dus!


Er werd mij nog door een paar mensen gevraagd om de links van Katja's en Saskia's Relay for Life sites te posten. Bij deze, als je op hun naam klikt kom je er. Ook wil ik iedereen hier, die bij heeft gedragen, namens de meisjes nog een laatste keer bedanken. Ze hadden het er gisteren nog over hoe bijzonder ze het vonden zoveel donaties te krijgen van mensen, die ze nog nooit hadden ontmoet!

Tot slot vanavond wil ik graag iedereen, die hier meeleest, vragen om goede positieve en helende gedachten te sturen naar Tilburg morgen en woensdag. De internet vriendin, waar ik gisteren over schreef, heeft mij toestemming gegeven hier over haar te schrijven. Ik geloof erg in de kracht van positief denken als hulp bij genezing en zij ook, vandaar deze oproep.

An heeft een aantal weken geleden uitgevonden, dat ze slokdarmkanker heeft. Na heel veel moeilijke testen kreeg ze gelukkig te horen, dat een operatie mogelijk was. Die gaat nu op woensdagochtend in Tilburg plaatsvinden.

An is getrouwd met Paul en de liefhebbende moeder en grootmoeder van drie kinderen en hun kroost. Ook voor hen is dit natuurlijk een enorm moeilijke tijd en ik denk dan ook vaak aan hun allemaal.

Via dit weblog wens ik An en haar familie heel veel sterkte de komende dagen en weken en ik hoop, dat de gezamenlijke positieve vibraties (met meer dan 250 unieke lezers vandaag moet dat bijna voelbaar zijn), die nu van over de hele wereld zullen komen, zullen bijdragen aan een succesvolle operatie en een spoedig herstel!