Canine Good Citizen!

Nog een keer gaat de wekker om kwart over zes, maar dit keer vindt Katja het niet erg om op te staan! Jeroen, Raffi en JB zijn er ook al en na afscheid genomen te hebben van ons brengen Rick en Janet ze met zijn vijven naar het vliegveld. Ze vliegen met Spirit Air, volgens Rick een klein chartermaatschappijtje met maar een persoon aan de balie.

Zelf ga ik nog een paar uurtjes slapen. Het is tenslotte zomervakantie, al voelt het nog niet echt zo. Ik denk, omdat we de laatste schooldag en dat blije gevoel, dat het nu vakantie is, op vrijdag hebben gemist.

Een beetje zenuwachtig sta ik op. Vandaag is het laatste examen van een van onze "kinderen": Cosmo's Canine Good Citizen examen. Ik ben ervan overtuigd, dat hij 9 van de 10 testen goed zal doen, maar vrees voor de vreemde hond!

Dit zal waarschijnlijk de laatste keer zijn, dat we met ons klasje samenzijn. Wel jammer, want, al hebben we allemaal een heel andere achtergrond, we hebben de liefde voor onze honden gemeen en dat schept toch wel een band(je).

De testen zijn in volgorde:
1. Hond moet blijven zitten, terwijl het baasje wordt begroet door een vreemdeling.

2. Hond moet blijven zitten, terwijl een vreemdeling hem aait.

3. Hond moet zich gewillig laten nakijken in zijn oren, aan zijn poten en gekamd worden.

4. Hond moet netjes naast het baasje meelopen zonder trekken, stoppen als het baasje het zegt, omdraaien als het baasje het zegt.

5. Hond moet rustig bij het baasje blijven lopen in een menigte, zonder mensen, die langs hem lopen lastig te vallen.

6. Hond moet op bevel gaan zitten en liggen en blijven tot het baasje het sein geeft.

7. Hond moet komen als het baasje roept en voor het baasje gaan zitten.

8. Hond moet rustig blijven zitten als er iemand met een vreemde hond langsloopt en het baasje de hand schudt.

9. Hond moet rustig blijven als er iets vreemds/engs/lawaaierigs langskomt (dit keer iemand op krukken, een piepbeest en een vallende zware deksel).

10. Hond moet rustig blijven als hij bij een ander moet blijven en het baasje niet in zicht is.

Vreemd genoeg staat Cosmo op als de vreemdeling hem aait en gaat de man besnuffelen, iets wat hij daarvoor nooit gedaan heeft. Gelukkig mag hij het nog eens proberen met iemand anders en blijft dan keurig zitten. Tot mijn verbazing heeft hij niet eens oog voor de vreemde hond! Hij is dus geslaagd voor zijn Canine Good Citizen examen en ik ga nu eens kijken, wat ik eventueel voor vrijwilligerswerk met hem kan gaan doen.


Onze Canine Good Citizen

We hebben nu het hoogste trainingsniveau volbracht en zijn dus uitgetraind bij Petsmart. Maar Carol, de trainer, zal in de herfst wat "drop in" klasjes organiseren, want zij (en ik ook) vindt het belangrijk om zo af en toe zo'n uur met de honden te werken in klasseverband. Zo blijven ze scherp.

Op de terugweg ga ik langs de nieuwe Starbucks in Oakton, Saskia heeft een Frapuccino besteld en ik koop gelijk ook een sandwich voor de lunch. Het is te warm om Cosmo in de auto te laten (dat had laatst iemand wel gedaan met een hond, de politie heeft die hond moeten redden, het was 48 graden in die auto!!!), dus ik lijn hem aan een paal in de schaduw aan. Meteen heeft hij heel wat bekijks en maar goed, dat hij getraind is, want hij laat zich rustig aanhalen door kinderen.

Het is flink warm, tegen de dertig graden, maar begint wel erg te bewolken. Ik wil nog mijn baantjes gaan trekken, dus ik vertrek maar gauw naar het zwembad. Terwijl ik aan het zwemmen ben begint het wel te regenen, maar gelukkig geen donder, dus ik kan de kilometer af zwemmen.

Thuis begin ik aan de kip cacciatore in de crockpot, die ik de Nederlandse dames vanavond wil voorzetten. Ik merk echter, dat Rick vorige week ook de knoflook heeft weggegooid, dus ga gauw naar Safeway. Daar vind ik geen verse knoflook, dus neem maar een tube al gemalen knoflook mee. Nadeel is, dat ik nu niet weet, hoeveel ik precies moet gebruiken. Maar ja, ik ben dol op knoflook, dus een beetje teveel is ook niet erg. Dan zullen we alleen morgen flink stinken.

Inmiddels rommelt het vervaarlijk in de verte en Saskia wil nog naar haar school om haar rapport op te halen (waar ze heel trots op kan zijn, allemaal A's en O's (outstanding)). Laura gaat ook mee en samen zeggen ze nog even gedag tegen Miss Phillips. In de hal geven ze elkaar een "high five" en Laura zegt: "Voor de laatste keer in Marshall Road!". Ze zijn nu middle schoolers, onvoorstelbaar, wat is dat ook weer snel gegaan!

Net als we weer in de auto zitten begint het te plenzen. Ik heb de meisjes een ijsje van Dairy Queen beloofd, maar we wachten eerst maar even tot het weer droog is. Dat wordt het eventjes en we racen erheen om een van de overheerlijke softijsjes in butterscotch gedipt te halen. Laura kiest de Mint Oreo Blizzard.

Al in de auto terug begint het weer keihard te regenen. Het dondert en bliksemt aan een stuk door en op de radio wordt een "severe thunderstorm warning" omgeroepen. Nou, die is niet overdreven! Ik ben blij, als ik weer binnen ben, want enorme takken waaiden naar beneden.

Meteen begint ook de electriciteit aan en uit te knipperen. Het zal toch niet weer? Jawel, hoor, na zo'n tien minuten gaat het niet meer aan! En ik heb mijn electrische crockpot met het eten van vanavond staan! Potverdikkie, dat wil ik echt niet nog eens weg moeten gooien!

Na een half uurtje besluit ik Karin eens te bellen om te vragen hoe lang zij denkt, dat de kip zonder koken goed zal blijven. Zij heeft wel stroom en biedt aan de crockpot naar haar te brengen en daar door te laten koken. Wat een super oplossing! Dat ik daar niet opgekomen was!

Opgelucht rijd ik naar Karins huis. Dat gaat nog niet zo makkelijk, want ook de hoofdstraat (vierbaansweg) van Vienna heeft geen stroom en de stoplichten zijn uit. Dat creeert altijd een hele chaos. Eigenlijk moet iedereen het dan als een stopbord behandelen, maar er zijn natuurlijk idioten, die dat verkeerslesje vergeten zijn!

Thuis dek ik de tafel en zet overal kaarsen neer voor het geval de electriciteit voor het donker niet terug komt. Gelukkig gaan de lichten net als Karin en Sylvia aankomen weer aan. Rick haalt de crockpot op en de kip cacciatore is gelukkig prima gelukt!

De telefoon gaat en het is een international operator met een collect call. Katja heeft in Mexico geen mobiel bereik, dus belt ze zo om te laten weten, dat ze goed zijn aangekomen. Het resort is ook net zo mooi als op de foto's, dus ze kunnen lekker gaan genieten. Ik zeg Katja, dat ik Karin zal laten weten, dat Jeroen veilig is aangekomen, dan hoeft hij niet zo'n duur telefoontje te plegen.

Het wordt weer een gezellig avondje Nederlands kletsen. Lilian herinnerde zich een gesprek van een paar maanden geleden en brengt een potje Bebogeen mee voor mij. Heerlijk!

Sjaloom komt met champagne, die er goed ingaat. De witlofsalade van Lia en rijstsalade van Karin passen heel goed bij mijn kipgerecht. En Marie Jose's toetje is een lekker einde van een vrolijke maaltijd!


Overblijfselen van een gezellig avondje