Vijfjarig jubileum!

Op 1 september 2003, ook Labor Day, net als vandaag, schreef ik mijn eerste verhaaltje in dit weblog. Inmiddels zijn we precies vijf jaar en meer dan 1500 "verhaaltjes" verder!

Met de jaren heb ik een heel aantal fantastische mensen ontmoet via dit blog, waaronder twee families, die zelfs in Vienna zijn komen wonen. Hierbij ook mijn hartelijke dank voor de leuke reacties, die ik iedere keer weer krijg! Als ik zo mijn eerste schrijfsels weer nalees, bedenk ik me, hoeveel we in die jaren hebben meegemaakt!

We hebben inmiddels een kind, dat naar college is en geen kinderen meer op de basisschool! Destijds zat alleen Katja al op de middle school. Het lijkt lichtjaren geleden, dat ik dit blog begon, maar aan de andere kant ook pas sinds gisteren!

En nu, op deze Labor Day, zijn we weer aan de vooravond van een nieuw schooljaar beland. Katja is al begonnen, maar voor Kai en Saskia is morgen de spannende dag. Hoe zullen hun leraren zijn? En voor Saskia vooral, hoe zal het haar lukken deze enorme nieuwe school de "baas" te worden (haar oude school had 400 leerlingen en deze heeft er meer dan duizend)?

Opeens zal ze een kluisje hebben, waar alles in moet en waar ze voor ieder uur haar boeken uit moet halen. Ieder uur is een ander vak, waar ze erg naar uitkijkt, want volgens haar zullen de dagen nu veel sneller gaan. Maar er zal ook veel meer huiswerk zijn en er zal met de schoolbus gereisd moeten worden, ook iets nieuws voor haar! Maar hetgeen, waar ze het meest aan zal moeten wennen: om kwart voor zeven opstaan!

Kai heeft vandaag uitgevonden, dat hij tenminste twee vakken met vrienden heeft. Een hele verbetering na vorig jaar, toen hij geen enkele keer bekenden in zijn klas had. In een school met meer dan 2000 leerlingen kun je je dan, zeker als je niet zo uitbundig bent, best verloren voelen, lijkt me. Zijn jaar zal dus al beter beginnen. Ik denk, dat hij helemaal een beter jaar zal hebben, want ook de vakken spreken hem veel meer aan.

Maar voor het allemaal zover is gaan we nog even van deze Labor Day (lees: "Lazy Day") genieten. Rick en ik beginnen de dag met een wandeling van vijf kilometer met Cosmo. Het weer kan niet mooier: staalblauwe lucht en heerlijk warm! Cosmo loopt lekker mee, wat mij hoop geeft, dat hij op koelere dagen weer wat langere afstanden zal willen gaan.

Na een lunch van gazpacho en een tosti met Goudse kaas (wat is die toch lekker, als hij gesmolten is!) gaan Saskia en ik naar het zwembad. Het is duidelijk, dat dit de laatste dag van het seizoen is, dat het open is, zo druk is het! Ik hoor zelfs, dat ze mensen moeten weigeren, omdat het anders te vol wordt (er mogen iets van 250 mensen in dit zwembad)!

Gezellig is het wel, want er zijn een heel stel bekenden. Van mijn boek lezen komt dan ook niet echt veel terecht. Het geeft me de gelegenheid onze gewoonlijke gasten uit te leggen, waarom ik dit jaar geen feestje zal hebben voor mijn verjaardag. Te kort, niet genoeg tijd om met iedereen te kletsen, die me lief is en daardoor ook te duur, iedereen begrijpt het helemaal. In plaats daarvan spreken we af als koppels samen bij elkaar te gaan eten of uit eten te gaan. Zo vult onze septembermaand zich al flink op!

Intussen lees ik toch nog heel wat en voel ik de zon op mijn huid branden. Voor ik naar het zwembad ging dacht ik er niet in te gaan, want de watertemperatuur is te koel voor mij. Maar tot mijn verbazing bevind ik me meer in het water, dan ik had gedacht (mede vanwege het feit, dat andere bekenden zich daar ook bevinden). Een paar keer neem ik letterlijk klappertandend afscheid van mijn gesprekspartners, dat wel.

Tegen vijf uur (het zwembad sluit om zes uur de poorten voor het seizoen 2008) wordt iedereen verzocht hun stoelen naar voren te dragen bij het vertrek. Rick en ik besluiten dan ook maar te gaan en deponeren onze stoelen in de enorme berg voor het clubgebouw. Wat lijkt deze zomer omgevlogen, maar daarentegen lijkt onze reis naar de Dakotas alweer eeuwen geleden.

Thuis maken we een lekker barbecue maaltje klaar. Natuurlijk corn on the cob en Rick heeft bratwurst (voor Kai), steaks (voor hem en Saskia) en tonijn steaks (voor mij) gekocht. Verder smullen we van komkommer uit de (voor)tuin in een azijn en zout sausje, dat Saskia lekker vindt. Stokbrood en asperges maken het maal helemaal top! Toe is er een enorme schijf watermeloen, echt zomers!


Ok, dit is toch wel een steak te noemen!!!



Lekker rozig na het zwembad aan de barbecue

En nu zit ik hier op het deck te typen met de geluiden van allerlei insekten op de achtergrond. Al is het weer nog flink zomers, een interessante herfst lacht ons tegemoet.

Zeker twee keer wil ik naar Blacksburg om Katja te bezoeken. We zullen naar New York en San Diego gaan, waar ik enorm naar uitkijk. En natuurlijk de historische presidentsverkiezingen. Wat je ook van de kandidaten vindt, saai is het zeker niet dit keer! Kortom, ik vind het einde van de zomervakantie altijd moeilijk, maar dit jaar is er nog heel veel om naar uit te kijken in de komende maanden!