Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, oktober 13, 2008

Columbus Day

Voor de kinderen is het vandaag een vrije dag, Columbus Day. Er wordt gevierd, dat een van de schippers van Columbus op 12 oktober 1492 land zag, wat Noord-Amerika, de "Nieuwe Wereld", bleek te zijn (destijds zeker nog niet onderverdeeld in de huidige drie landen). Omdat 12 oktober echter dit jaar op een zondag en dus is de maandag dan de vrije dag.

Ieder Amerikaans kind (en ik nu natuurlijk ook) weet meteen het antwoord op de namen van de schepen van Columbus: de Nina, de Pinta en de Santa Maria. Dat wordt ze al vanaf de kleuterschool bijgebracht. Natuurlijk is dit een zeer controversiele "feest"dag, zeker voor de inheemse bevolking, die in verschillende steden protesten organiseert.

Wij zijn gewoon blij met het eerste lange weekend sinds begin september en slapen lekker uit. Rick moet wel gewoon werken, maar begint daar thuis mee, omdat mijn Canadese broer en schoonzus en neefje en nichtje langs zullen komen. Om een uur of half tien arriveren zij. Ze hebben het weekend bij mijn vader doorgebracht en zijn nu op weg terug naar huis.

Vandaag is het ook de Canadese Thanksgiving, dus ook zij hebben een lang weekend. Het is alweer meer dan een jaar geleden, dat we Ana Maria, Alexander en Athena hebben gezien. Mijn broer was hier afgelopen lente nog voor een paar dagen.

Onder het genot van een kop koffie kletsen we bij. De kinderen duiken meteen de basement in om spelletjes te gaan spelen. Prachtig altijd, hoe zij meteen weer vertrouwd met elkaar zijn. Alexander is acht maanden jonger dan Saskia en Athena is bijna acht.

Alexander is serieus bezig met hardrijden op de schaats, wie weet zien we hem ooit nog eens in de Olympische Spelen. Hij is tweede in zijn groep en doet het heel goed. Athena is een schatje en ik ben al dol op haar sinds ik haar, toen ze een paar maanden oud was, stil heb gekregen, zodat haar moeder rustig kon eten. Toen was ze een miniem pakketje, nu lang voor haar leeftijd. Iedere keer als ik mijn neefjes en nichtjes zie, waarschijnlijk, omdat daar zoveel tijd tussen zit, treft het me weer, hoe snel het leven gaat.

Helaas is het bezoek van korte duur, want er moeten nog zo'n 885 kilometer afgelegd worden door hen. De twee hoofdsteden (zij wonen in Ottawa) liggen zo'n tieneneenhalf uur rijden bij elkaar vandaan.

Voor ze vertrekken smeekt Athena nog of ik alsjeblieft mee wil gaan, zodat ik hun tuin voor Halloween kan versieren. Alexander verzucht, dat de buurtkinderen altijd vinden, dat hun tuin niets voorstelt. Ze bewonderen onze enge tuin erg en ik zie Saskia van trots zwellen. Ana Maria belooft haar kinderen zich te beteren en na veel hugs en zoenen rijden ze weer weg.


Het was weer erg leuk ze te zien en bij het afscheid weer even slikken, want we weten niet, wanneer de volgende keer zal zijn. Hoe ouder de kinderen worden, hoe moeilijker het is om tijd te vinden om elkaar te bezoeken, dus ieder bezoekje is een cadeau.

Rick vertrekt meteen ook naar zijn werk en ik blijf met Kai en Saskia achter. Saskia is uitgenodigd door Laura om appels te gaan plukken in Maryland. Ze gaan naar de Homestead Farm daarvoor.

Kai en ik hebben met dit mooie weer zin om de natuur in te gaan. Nadat ik mezelf aan een fikse gewichtenroutine heb onderworpen, gaan we met Cosmo op weg. Kai is nog nooit naar Scott's Run geweest en ik weet zeker, dat hij het daar leuk zal vinden, dus de keuze is snel gemaakt.

Het kleine parkeerplaatsje staat vol, maar gelukkig weet ik, dat er even verderop een veel grotere is. Duidelijk is dit een populaire plek om op een vrije, prachtige dag heen te gaan. Maar "populair" hier is relatief. Op onze hele wandeling komen we slechts een paar gezinnen met kinderen tegen. De aantrekkingskracht voor kinderen is duidelijk: water, stenen, een strandje, wat wil je nog meer?

Kai en ik nemen het pad langs Scott's Run, een lieflijk kabbelend beekje met zo af en toe kleine watervalletjes. Op twee punten moeten we de beek oversteken, wat door middel van aangebrachte paaltjes kan. Cosmo loopt gewoon door het water.

De herfstkleuren zijn nog niet op hun hoogtepunt, maar we zien al heel wat geel en zo af en toe rood. Schitterend! Om bij de rivier en waterval te komen moeten we een flinke heuvel op en af. Kai en Cosmo rennen naar beneden, maar de stenen glijden onder mijn voeten uit en dat vind ik een eng gevoel. Ik volg dus een stuk langzamer.

De waterval en de uitzichten op de Potomac rivier zijn prachtig. Hier in het Mid-Atlantische gebied komen de echte herfstkleuren pas eind oktober, maar ook nu zien we al wat kleur. Kai en Cosmo genieten duidelijk ook. Kai neemt Cosmo mee over de stenen de rivier in, die best snel stroomt. Op een gegeven moment is het voor mij ver genoeg en ik roep ze terug, de rivier kan heel misleidend zijn!


Het is echt leuk om zo met Kai op stap te zijn. Hij loopt met zijn lange benen ongeveer net zo snel (en soms sneller!), dan ik, en ik zeg hem, dat hij een perfect loopmaatje is. Daar glundert hij van. Liefde voor de natuur is echt iets, dat hij en ik delen. Dat is een fijn gevoel en schept een goede band, want zoveel interesses delen een moeder en haar tienerzoon niet echt.

Op de terugweg haal ik gauw Sam-E bij Whole Foods. Kai vindt hun kip nuggets met barbecue saus zo lekker en wil die graag als lunch. Dan kan ik me niet bedwingen en trakteer mezelf op de multigrain zalm en tonijn sushi.

Buiten op het deck eten Kai en ik samen lunch. Het is anders, dan met de meisjes, want Kai praat alleen, als hij echt iets te zeggen heeft. Daarbij heeft hij een flink gevoel voor humor, dus ik lig dan wel meteen dubbel. De stilte voelt niet ongemakkelijk en ik geniet van zijn gezelschap. Ooit zal een meisje zich gelukkig mogen prijzen met deze jongen, denk ik als trotse moeder. Voorlopig heeft Kai nog geen kandidates, dat krijg ik nog wel uit hem.

Er staan allerlei huishoudelijke en andere karweitjes op mijn lijst, maar zolang de temperatuur boven de 25 graden blijft, kan het gros daarvan wachten. Ik ben dan buiten te vinden en voel me er heerlijk bij!

Saskia komt met een zak appels terug en Rick heeft vanavond een zakendiner bij het Lansdowne Resort. Wij eten een makkelijk maaltje van ravioli met kaas en tomatensaus, want dat vinden we alle drie lekker.

We zijn het erover eens, dat het een heerlijke Columbus Day was! Kai vertelt, dat de Dow Jones vandaag de grootste stijging in punten ooit had. Ik wist, dat het goed ging, maar dat hij meer dan 11% omhoog ging, had ik niet gedacht. Maar ach, morgen niest er iemand en is er weer paniek.

PS: Reacties vind ik nog altijd heel erg leuk! Vandaag waren er 306 unieke bezoekers en slechts 8 reacties en dat is al een paar weken het geval. Wie zijn jullie (want het merendeel komt hier zonder zoekmachine)? Mijn nieuwsgierigheid wint hier ;). Uiteraard geen verplichting, maar gewoon leuk om te weten, wie hier zoal komt.

38 reacties:

Anoniem zei

Daar kun je inderdaad best mee oppassen met snelstromende rivieren, heb ooit een keer een steen weggetrapt (wegen niets bijna als het water maar snel genoeg stroomt ) met een riviertje oversteken en stond meteen tot ver over mijn knieen in het water. Maar wel super zo'n rivier in de buurt, de meeste hier lopen door private land of er is helemaal niet bij te komen.
Leuk die kat met die Halloween versieringen, ze past er goed tussen ;-) Hoe ziet jullie tuin er 's avonds uit ?

Petra zei

We hebben wel wat lichtjes hangen, maar natuurlijk zullen op Halloween avond de pompoenen de boventoon voeren. Ik zal morgenavond proberen een foto te maken. Versieren ze trouwens daar in de "boondocks" ook?

Jasmino zei

Mooie foto's van Scott's Run! Heerlijk om zo'n mooie natuur te hebben zo dicht bij huis. Het triggert mij om ook weer eens op pad te gaan in onze buurt, hier zijn ook genoeg mooie plekjes te vinden.

Anoniem zei

wie hier zo al bij je komt buurten ben ik en wat maak het uit of we lezen of wat achter laten toch. je kunt toch zien waar we vandaan komen

Anoniem zei

en omdat ik geen blogger of ander persoon ben kan ik nix achter later dan ik onherkenbaar ben. Dus niet echt interresant.
dus bij deze groetjes,
hester

Anoniem zei

zal ik nog ff iets schrijven?? lijkt gelijk of je (en meestal is dat zo) heel veel commentaar krijgt.
nu niet meer me naam maar dat zie je zelf wel. heb geen blog geen andere dingen meer.

Anoniem zei

lees ff terug wat ik heb geschreven kan er zelf geen touw aan vast knoppen denk jij ook niet maar vond het wel leuk om wat achter te laten. en dan helemaal met maar een punt. oke 2

José (It's a Dutch Girlsname!) zei

Oké, ook ik beken schuld..
Omdat je (bijna) elke dag schrijft, is het een erg interessante blog! (niet alleen omdat je dagelijks schrijft natuurlijk :D). Op het Alles Amerika forum ben ik je tegen gekomen, voor (hoe kan het ook anders) advies over ons bezoek aan Washington DC! (heb daar overigens erg genoten!. Ik geniet dagenlijks van je belevenissen, en verwonder mij altijd hoe goed je nog Nederlands kan schrijven!

Ik beloof vaker een berichtje achter te laten!

Groeten José

Anoniem zei

Ik weet niet of je me nog kent, maar ik ben in december 2005 samen met Arjen bij jullie op bezoek geweest. We waren toen in Washington DC,en ik studeerde dat jaar in Columbus, OH.

Ik lees je blog dagelijks, vind het wel leuk om nog Amerikaanse dingen te herkennen in je verhalen. Voel eigenlijk niet zo de 'need' om iedere keer te reageren, maar bij deze dan de uitzondering :).

groetjes Carla

Angelika zei

Het verbaasd me altijd hoe jullie steeds weer interessante plekjes kunnen vinden voor uitstapjes. Kai was er dus nog nooit geweest. Hier in NL heb je na tien jaar alles in je omgeving wel gezien. Helaas.

groetjes uit Twente
Angelika

Margo zei

Wauw, 306 bezoekers op één dag, dat is veel zeg. Dan zou ik inderdaad ook nieuwsgierig zijn wie allemaal een dagelijks kijkje in jouw leven nemen. Bij mijn blog weet ik ook dat veel familieleden meelezen, maar dat ze niet weten hoe ze een berichtje achter moeten laten. Huh? Hoe moeilijk kan het zijn?

Maar goed, wij zijn gisteren net als jullie weer heerlijk de natuur in geweest. Het valt me op dat aan de oostkust de herfstkleuren veel geleidelijker doorkomen. Het lijkt hier in NL binnen één week gebeurd te zijn. Ineens zijn de bomen geel tot rood en boem, één stormpje en alle bladeren lidden op de straat.

Sterkte met het verlies van de Redskins ;-)!

Anoniem zei

Hoi Petra,
Wat heb je leuke dagen gehad en leuk dat Kai ook zo geniet van het buiten in de natuur zijn.
De foto's zijn weer prachtig.
Ik vind het trouwens wel knap dat je elke dag de tijd neemt voor je blog. 's Ochtends is het meestal het eerste wat ik lees! Ik ben zelf weer begonnen en dan verwaterd het na een tijdje weer.
Dus keep on the good work.
Bea

Karin zei

Hoi Petra,

Hier een berichtje uit Krimpen aan den IJssel.
Ik lees jullie blog nu sinds ik hem een jaar geleden ben tegen gekomen op het amerika forum.
En ben er helemaal aan verslaafd.
Je schrijft op zo'n vreselijk leuke manier.

Groetjes

karin

Anoniem zei

En hier nog een berichtje uit Krimpen aan den IJssel, hahaha! Ik heb al eens gezegd dat ik het zo leuk vind om je blog te lezen (zeker in de komende winterperiode!). Reageren vind ik lastig omdat ik toch een vreemde ben :-)

De enige keer dat ik iets had getyt en weer gewist had was toen het over de mogelijke MRSA op Saskia haar arm ging. Beroepsafwijking zullen we maar zeggen: ik ben dagelijks bezig met de bestrijding ervan hier in Nederland ;-)

Maareh... blijf schrijven! Je hebt veel fans!

groetjes! Martine

Anoniem zei

Hey Petra,
Ik lees je blog ook bijna dagelijks. Ik heb zelf ruim 8 jaar in Amerika gewoond (Illinois en Minnesota) en ben vorig jaar naar Zweden verhuisd. Ik heb nog steeds heimwee naar Amerika vandaar dat ik zo graag Amerikaanse blogs lees :-)
Ik heb twee zonen in Amerika op college en een woont er hier bij ons in Zweden en gaat naar de internationale school.
Omdat ik je al jaren geleden via Libelle ben tegengekomen heb ik het gevoel dat ik je een beetje "ken", vandaar dat het leuk blijft om je blog te lezen.
Groetjes uit Zweden, waar de herfst kleuren al heel wat verder zijn dan bij jullie,
Nel

Anoniem zei

Wat een mooie wandeling hebben Kai en jij gedaan, schitterende foto's weer!

Meike verdient eigenlijk een prijs voor haar optreden in je Halloween tuin, hij wordt hierdoor nog levens echter..:-)

Anoniem zei

Ook ik meld me weer, ik reageer niet dagelijks, maar wel regelmatig (en dat is wederzijds;-). Goh, vorig jaar waren we bij jullie in deze week!

Ook wij hebben veel bezoekers op Nieuwen Oord, in de zomermaanden waren dat er dik 15000 meer maand, nu rond de 10.000. Dat komt neer op ruim 300 bezoekers per dag nu, in de zomer meer dan 400. En je ziet zelf, het is een klein clubje wat reageert (mijn blog telt mee op het domein van www.nieuwenoord.nl). Ik ben ook zo nieuwsgierig, ga ook eens oproep doen aan de 'lurkers' :-) .

Groetjes,
Monique

Marie zei

Hoihoi,
Ik ben een tijdje geleden op je blog terechtgekomen via een post van je op het Tweetalig-yahoo forum. Ik lees je verhalen regelmatig, je schrijft erg leuk! Mijn naam is Marie, getrouwd en mama van 2 kids (7 en bijna 5 jaar)
Groetjes!

Anoniem zei

De afgelopen tijd weinig gebuurt, maar nu weer helemaal bijgelezen. Merk dat de computer er steeds vaker bij inschiet.
Schitterende plaatjes weer en genoten van je verhalen. Leuk dat Katja een weekend thuis was.
Groetjes

Annemiek zei

Dat zijn heel wat bezoekers!
Fijn zo met je zoon op pad :)

De Steijntjes zei

Hai,

Ja dan zal ik ook maar "bekennen". Ik lees ook al een tijdje mee op jouw blog. Via het allesamerikaforum ben ik op jouw blog terechtgekomen.
Vind het erg leuk om jullie dagelijkse belevenissen te volgen. Wat een leuk gezin zijn jullie met elkaar. Leuk om te zien hoe een gezin in de US leeft.
Dus ga vooral door met schrijven op je blog, dan blijf ik vooral lezen.

Groetjes van Mariëlle van Steijn

Anoniem zei

Hoi Petra,

Ik ben Bas uit Amersfoort en ik kom al sinds 2003 op je weblog. Ik vind het leuk om te lezen hoe jij en je familie je ding doen aan de andere kant van de oceaan.

Vooral blijven doorschrijven, want ik weet niet hoe ik deze verslaving te boven kom als je ooit besluit om te stoppen. haha

--bas

Karin zei

Hi Petra,

mij ken je nog van BuitenNL, via Belgie en Ierland nu dus woonachtig in New Jersey. Lees je blog regelmatig en geniet van je verhalen. Zeker nu we ook in Amerika wonen haal ik tips van je blog en links. Als je in de buurt bent laat het me maar weten, je bent altijd welkom.

groetjes,
Karin

Anoniem zei

Hey Petra, hier nog een trouwe dagelijkse lezer van je web-log!!!

Er zijn maar een paar web-logs die ik elke dag lees (4 totaal), maar laat ook niet altijd een berichtje achter.

Groetjes uit Colorado! :-)
Martin

Anja zei

Hoi Petra,

Ik ben via het AA-forum op je blog terecht gekomen en lees al een tijdje mee. Vind het erg leuk om te lezen hoe het dagelijks leven in de USA eraan toe gaat, met name de typisch Amerikaanse tradities vind ik leuk om te lezen. Je schrijft erg leuk en je blog leest ook lekker weg.

Groetjes,
Anja

Anoniem zei

Leuk hè, je krijgt meteen heel veel reacties! Juist hetgene wat je schrijft, dàt is wat boeit....de dagelijkse dingen, hoe je het meemaakt, maar de manier waarop je het schrijft en het met iedereen deelt, dat is heel speciaal!

Anoniem zei

ben via via (link na link) hier terecht gekomen. Kijk elke dag op m'n werk ff naar de belevenissen (en naar de webcam; blijft leuk!) en idd laat never een berichtje achter. Bij deze dan!

Kom zelf uit de buurt van Deventer. Dus dan heb je een idee.

Anoniem zei

Leuk dat je jouw broer en zijn gezin nog eventjes hebt gezien. Ik kan me voorstellen dat deze (korte) bezoekjes je erg dierbaar zijn.

Leuk hoor, eens een dagje alleen met Kai op pad.

Anoniem zei

Leuk om je broer weer even gezien te hebben. En wat grappig die 'echte' zwarte kat voor de deur haha

Anoniem zei

Hoi Petra,

Ook ik ben via het amerika forum op je web blog terecht gekomen. Lees al geruime tijd met enige regelmaat je dagelijkse belevenissen. We zijn echte amerikagangers en vin den het een geweldig land sommige dingen waarover je schrijft zijn dus herkenmaar voor ons wat het erg leuk maakt om je verhaal te lezen.

Ik zal je wat van mijzelf vertellen mijn naam is angelica (41jaar) getrouwd en geen kinderenen woonachtig in noord holland.
Hoop dat je ons nog een tijdje met je verhalen kan verblijden. bedankt voor het leesplezier.
groetjes,
angelica

saskia zei

Ik lees dus ook mee. Ik vind het heel fijn da je een berichtje achter laat op mijn blog. Ik krijg zelf ook heel weinig reacties. Soms vraag k mij dan af of het wel de moeite is. Of wat ik schrijf wel interessant genoeg is. Omdat k het zo druk heb, laat k zelf alleen reactie achter als k iets nuttigs kan bijdragen (je merkt wel aan mijn blog da k weinig tijd heb, hij wordt maar elk weekend geupdate).

M@riet zei

Hee Petra!

Ik lees elke je blog mee maar laat ook niet altijd een comment achter hoor..Het is echt een vast ritueel, de 3 blogs van de 3 Petra`s ,Petra Vienna, Petra NC en Petra Oneonta hahahaha
Zo blijf ik lekker bij, bij het reilen en zeilen van jullie in Amerika, heerlijk!
Keep writing!

Groetjes Mariet

Anja zei

En ik lees je blog ook dagelijks.
Tjee, wat heb jij veel bezoekers, ik heb er gemiddeld maar 50 per blog.Een heleboel stille lezers, misschien moet ik ook maar eens zo'n oproep plaatsen.

Gezellig om er samen met Kai op uit te gaan!
Leuk dat jouw broer met zijn gezin op visite zijn geweest. Jammer dat jullie zo ver uit elkaar wonen.

Anoniem zei

Ik lees je blog ook bijna dagelijks, laat echter nooit een berichtje achter. Ik vind je blog leuk om te lezen. Wij wonen ongeveer 10 mijl ten zuiden van Salt Lake City en hebben drie zonen van 16, 14 en 10.
Groetjes van Els

Petra zei

Bedankt allemaal, heel leuk te weten, wie hier zoal meeleest!

An zei

Hoi Petra,
Ik lees ook al heel lang dagelijks je berichten. Toen ik 7 was woonden we 9 maand in Richmond, VA en de USA blijft daardoor wel boeiend voor me. Onze kinderen zijn bijna 17 en 14 en zo zijn de verhalen over jullie kinderen ook heel herkenbaar. Je schrijfstijl is heel leuk en vlot en ik geniet telkens van de bijna uur-tot-uur verslagjes van je dag.

Anoniem zei

Hallo Petra,
Ook ik lees al lange tijd je blog (weet zelfs niet meer hoe ik erop gekomen ben), en ook ik laat zelden of nooit een berichtje na, gewoon omdat ik meestal het gevoel heb om gewoon in herhaling te vallen.
Ik vind het vooral leuk om het leven in Amerika een beetje 'van binnenuit' te leren kennen, zeker in een gezin met kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd als de mijne (die bijna 20, 17, 15 en 12 zijn). Ik denk ook dat wij beiden ongeveer even oud zijn (ik ben van september 1961).
Jouw verhalen zijn vaste 'kost' tijdens mijn middagpauze.
Sinds enkele maanden heb ik ook een blog, en ontdek ik ook hoe leuk het is om reacties te krijgen.

Dus bij dezen gedaan.

Margaret zei

Hoi Petra,

Ik lees nog steeds elke dag je blog, weet je vast nog wel. en ik ben dus Margreet uit Ontario, Canada