De eerste vorst

Gisteravond werden we al gewaarschuwd om onze planten te beschermen. Veel zomerplanten, zoals onze geraniums en hibiscus, bloeien namelijk nog. En vanochtend worden we inderdaad wakker met rijp op het gras. De eerste vorst is een feit.

Zo is het warm, zomers weer, zo kunnen we ijs krabben. Zelfs na zoveel jaren ben ik nog niet gewend aan de enorme temperatuurschommelingen, die we in de herfst en lente vaak hebben. En mijn lichaam is er al helemaal niet aan gewend!

Rick blijft vanochtend thuis, want er komt een electricien om een licht aan te brengen, dat onze oprit verlicht. De kinderen willen straks, als het vroeger donker wordt, nog buiten spelen en zo kan dat goed. Vooral Kai gaat nog regelmatig in het donker skateboarden.

Het komt mij goed uit, want ik zal vanochtend niet thuis zijn en nu kan Rick ook mooi op de Vector man wachten. Het waarschuwingslichtje voor de batterij van ons alarm staat al meer dan een week aan. Bovendien werkt Kai's intercom niet meer, heel onhandig voor een jongen, die het leeuwendeel van zijn tijd thuis op zijn kamer doorbrengt.

Oorspronkelijk had ik de afspraak om dat te laten maken (dit zijn rare batterijen, die gratis vervangen worden) voor vanmiddag staan. Maar het was zo'n geval van tussen twaalf en vijf en ik heb daar een hekel aan! Al komen ze meestal zelfs voor twaalven (voor mij vandaag zeer ongunstig), het komt ook regelmatig voor, dat ze om kwart voor vijf pas voorrijden. Ik ben de Vector man dus helemaal dankbaar, als hij al vroeg belt om te vragen of de afspraak naar vanochtend verzet kan worden. Ik ben zo vrij vanmiddag (niet dat ik ergens heen hoefde, maar het gaat om het principe)!

Rillend stap ik om acht uur in de auto. Voor het eerst gebruik ik de zetelverwarming van DRAAKJE. Wat een heerlijke luxe is dat! Mijn achterwerk is in ieder geval aangenaam warm.

De training is weer intensief. We gebruiken de Bosu vandaag veel. Die gaat echt op mijn Kerstwenslijstje, want je kunt er zoveel mee doen! Het is super voor evenwichtstraining.

Het uur is snel voorbij en na een snelle douche thuis begeef ik me naar het Community Center. Het is eindelijk boven het vriespunt buiten, maar dat is in het klaslokaal niet te voelen! Mijn hemel, ik heb het binnen nog nooit zo koud gehad!

De andere cursisten hebben jassen aan en eentje zelfs handschoenen, zo koud is het. Ik heb slechts een sweater aan en heb het werkelijk stervenskoud. Het is, dat ik echt Spaans wil leren, anders was ik naar huis gegaan.

Na een uur, halverwege de les, smeekt een van de oudere dames om een pauze. Zij gaat naar beneden om te klagen. Zeer terecht, want ik heb het kouder, dan ik het zelfs ooit met skien heb gehad en dat zegt wat!

Iemand van het Community Center komt naar boven en verklaart, dat de verwarming toch echt aan staat. Hij wijdt de koude aan een raam, dat openstond voor onze les begon. Hij zegt ons de deuren open te laten, zodat de (behaaglijke!) warmte van beneden naar boven kan komen.

In de pauze heeft een van de dames een stel handverwarmers (van die dingen, die je bij het skien gebruikt, eenmaal blootgesteld aan de lucht worden ze warm) uit haar golftas gehaald. Ze deelt ze uit aan een dankbare klas.

Ook ik ben blij ergens wat warmte te vinden. Het tweede uur biedt geen verbetering en ik ben om twaalf uur werkelijk tot aan het bot verkleumd. Dat is niet goed voor mijn al zeer pijnlijke spieren! In de van zet ik de verwarming vol aan, maar echt helpen doet het niet.

Warme soep voor de lunch en een paar hete koppen cactusvruchtthee van Pickwick gaan er thuis goed in. De zon schijnt uitbundig en het is inmiddels wel weer 17 graden, maar ik voel me nog verkleumd. Als het volgende week weer zo koud is, blijf ik niet. Vandaag hoopte ik de hele tijd, dat het beter zou worden, maar hierdoor voel ik me de hele middag vreselijk met veel pijn.

Als Saskia thuiskomt neem ik haar en Kaylee naar Party City. Een Halloween seizoen is niet compleet zonder een bezoek aan deze zaak. Bij de ingang staan een aantal indrukwekkende enge poppen. Zo eng, dat Saskia hier vroeger niet binnen durfde (niet handig, want hun kostuums hangen aan het einde van de winkel en dus moesten we langs die figuren).


Het is binnen druk met mensen, die kostuums aan het uitzoeken zijn. Je kunt het zo gek niet bedenken, of ze hebben het. Ik koop een paar nieuwe lichtjes voor in de tuin, want de onze zijn voor een groot deel opgebrand. Saskia vindt speciale wimpers voor haar kostuum en we nemen lichtgevende stokjes mee voor haar en Kai. Omdat hier weinig straatverlichting is, is dat een veiligheidsbenodigdheid tijdens het "Trick or Treat"-en.

De temperatuur is weer zo, dat het in de zon prettig vertoeven is. Voor het huis hebben we volop zon en ik ga er tijdschriften lezen. Op het pleintje spelen Saskia en haar vrienden en vriendinnen touch football. Helemaal goed, zo krijgen ze alle benodigde beweging.

In een vorig leven werkte Rick voor een Italiaans restaurant (wat niet meer bestaat). Daar maakte hij omeletten en dat kan hij nu dus als geen ander. Ik heb serieus nog nooit zo'n lekkere omelet in welk restaurant dan ook gehad, als die Rick maakt!

En vanavond mogen we daarvan genieten. Een flinterdun omelet gevuld met champignons, ui, paprika en ham krijg ik voorgeschoteld. Ik vind het gewoon jammer, als het laatste hapje op is! Ook de kinderen smullen ervan. Er is dus altijd nog een carriere als omeletbakker voor Rick weggelegd.

Een van onze favoriete series deze herfst is "Big Bang Theory". Een stel super intelligente jongens en een meisje, dat er leuker uitziet, dan dat ze slim is. Het is een perfecte combinatie. Of het in Nederland al speelt, weet ik niet, maar als het komt is het een aanrader!