Bezoek uit Huntsville!

De zon schijnt fel en dat betekent ook meteen vrieskou, hoewel (nog) lang niet zo koud als in Nederland. Met een dikke fleece trui en de stoelverwarming aan rijd ik naar Anytime Fitness.

De verwachte drukte in de fitnessklassen, als gevolg van de goede nieuwjaarsvoornemens, blijft (gelukkig) vooralsnog uit. Sterker nog, er zijn vanochtend minder mensen aanwezig, waardoor we wat meer ruimte hebben.

Sharon heeft er zin in en het wordt een pittig uurtje gewichten heffen! Na afloop "trakteer" ik mezelf nog op een half uurtje elliptische machine, want zo kan ik de Daily Show kijken. Ik ben echt verzot op dat programma geworden, dat ik er nog extra voor ga sporten, ha ha!

Op de terugweg hoor ik meer nieuws over 20 januari, als Obama zal worden ingezworen als president. De Secret Service zal alle bruggen, die vanuit Virginia Washington binnengaan, die dag sluiten. Ook zal de interstate, die van hieruit de stad ingaat, enkel toegankelijk zijn voor bussen en taxi's.

Een storm van protest komt daarover van deze kant, want het maakt het voor ons Virginians vrijwel onmogelijk om, anders dan met een overvolle metro (en dan bedoel ik ook ver over capaciteit gevuld!) de stad in te komen. Vanuit Maryland daarentegen is er geen centje pijn. In ieder geval zul je mij niet in die massa en kou aantreffen, hoe historisch de dag ook zal zijn.

Na een snelle lunch samen vertrekt Katja naar Luray, van waaruit ze met een vriend mee naar Blacksburg zal rijden. Ze heeft tickets voor de Virginia Tech basketbalwedstrijd morgen en zal zondag weer thuiskomen. Rick en ik waren niet erg enthousiast over zo'n lange rit op en neer in een weekend. Maar ze wilde dolgraag haar vriendje weer zien en nu zij niet alleen dat hele end moet rijden hebben we het toegestaan.

Martine komt om een stuk te gaan wandelen, maar ze voelt zich niet lekker. Ze wil wel even van de zon genieten, dus lopen we een kortere route, dan anders, door de buurt. Het is inderdaad heerlijk fris winterweer.

Met Saskia ga ik naar Dr. Brandon, de chiropractor. Hij laat de resultaten van de testen van gisteren zien en die zijn precies, wat ik had verwacht, want ik keek gisteren al mee naar de grafieken. Haar nek- en schouderspieren zijn vooral aan de rechterkant erg gespannen. Ook heeft hij dus opgemerkt, dat haar kaakspieren aan de linkerkant heel stijf zijn.

Hij stelt om te beginnen voor drie keer per week te komen voor een behandeling. Dan krijgt Saskia na een maand dezelfde testen van gisteren om te zien in hoeverre de behandelingen hebben geholpen. Daarna zullen de bezoeken langzaam minder frequent worden, tot Saskia uiteindelijk alleen zal komen, als ze weer last krijgt. Ieder bezoek zal ongeveer vijf minuten duren.

Op mijn opgeluchte gezicht merkt hij op, dat hij niet wil, dat we ons leven hier doorbrengen. Rick en ik bezochten jaren geleden ook een chiropractor en ieder bezoek daar duurde wel anderhalf uur! Bovendien leken die bezoeken nooit afgebouwd te worden, dus zijn we na een paar jaar opgehouden, omdat het teveel tijd kostte.

Onze verzekering betaalt 24 chiropractor bezoeken per jaar 100% en daarna moeten we ze zelf betalen. Voor Saskia zou dat $25 per keer zijn, zeer redelijk! Als zij goed baat blijkt te hebben bij zijn behandeling, denk ik erover er zelf ook weer aan te beginnen (mijn massages worden helemaal niet door de verzekering betaald).

Dan leidt Dr. Brandon Saskia naar de behandelingstafel voor haar eerste manipulatie. Ze vindt het wel een beetje eng, zo te zien. Maar hij verzekert Saskia ervan, dat het geen pijn zal doen. En na de eerste "pop" weet ze dat ook en ontspant.

Voor haar kaak masseert de dokter de spier in haar mond. Dat is geen fijn gevoel, maar zo klaar. Als hij de kinesiologische test met haar been en de vingers op de kaak erna herhaalt, heeft ze opeens veel meer kracht in haar been, dan voor de massage. Vreemd!

Thuis wachten Christine en Mallory ons al op. Zij blijven dit weekend logeren, omdat Mallory morgen een afspraak bij de orthodontist heeft. Haar beugel mag eraf, waar ze heel blij om zijn. Alleen jammer voor ons hier, want dan komen ze niet meer zo eventjes "langs".

Christine en ik gaan samen eten bij de Lebanese Taverna. Zij heeft het restaurant uitgekozen, omdat er geen Libanese restaurants zijn in Huntsville. Het wordt een gezellig maaltijd. We delen een Fattoush salade, dolma (rijst in druivenbladeren), kip shawarma met hun superlekkere knoflooksaus en gehaktballetjes in pittige tomatensaus. Alles smaakt even goed en de bediening is zeer attent.

De baas komt vragen, hoe het was, en Christine neemt de gelegenheid waar om naar het recept van de knoflooksaus te vragen. Daar zit volgens hem knoflook (veel!), citroensap, zout en water in. Christine, die graag kookt, gaat het thuis proberen te maken. Ik ben benieuwd.

Thuis kijken we met de meisjes eerst Wife Swap en daarna Supernanny. Onvoorstelbaar, wat voor gezinnen ze iedere keer weer vinden voor Wife Swap! Dit keer een gezin, waarvan de kinderen aan allerlei beauty pageants en andere competities mee moeten doen. Als de baby van een de schoonheidsprijs misloopt door de surrogaat vrouw, huilen haar vader en broertje! We lachen ons regelmatig slap om hun gewoontes. Het is supergezellig Christine en Mallory hier te hebben, hoe kort ook!