Skidag en sneeuwerige terugrit

Maandag


Zaterdag foto's

Net als gisteren skiet Rick voor het ontbijt al gauw van de piste voor onze hotelkamer af. Het is vandaag bewolkt en vriest hard, maar waait niet zo hard, dus het voelt minder koud.

Als Rick terugkomt zijn de kinderen en ik aangekleed en we eten weer ontbijt in het cafetaria. Dit keer bestel ik een omelet met groentes, op die manier hoeft niemand mijn eten aan te raken. Blij te lezen, trouwens, dat anderen die sandwich van gisteren ook niet smakelijk hadden gevonden. Dit omelet smaakt veel beter en is gezonder ook.

Saskia heeft toch besloten haar snowboard in te wisselen voor ski's. De volgende keer, dat we gaan, wil ze weer een les nemen, want nu komt ze nog nergens op die plank. Kai is teleurgesteld, maar ziet ook wel in, dat de hele tijd op de ijzige bunnyslope nu niet bepaald leuk is voor Saskia.

Terwijl Rick en Saskia de wissel gaan maken (voor $10 extra), gaan Kai en ik naar boven. De beginnerslift is nieuw, hij komt uit Oostenrijk en heeft een soort lopende band voor je gaat zitten. Wel makkelijk, want zo hoef je niet zelf naar voren te schuifelen.

Boven skien we via de Happy Camper en dan de Big Dipper naar beneden. Dit is een lekker lang en breed stuk. Het was vannacht koud genoeg om sneeuw te maken, dus de sneeuw is nog beter, dan gisteren. Ik bemerk wel wat ongeduld bij Kai, want die is inmiddels gevorderd tot de moeilijkste pistes met zijn snowboard en nu moet hij telkens op zijn langzame moeder wachten.

Na deze route twee keer geskied te hebben, ontmoeten we Rick en Saskia halverwege. Met zijn vieren gaan we weer naar boven en ik zit aan de rechterkant, net als gisteren. Deze lift is ontzettend ijzig helemaal rechts en net als gisteren glijd ik op mijn achterwerk bij het opstaan. Gelukkig niet pijnlijk, maar wel een dom gezicht.

Vanaf nu ga ik niet meer helemaal rechts zitten op die lift! Later zien we nog iemand zo wegglijden en verschillende mensen merken op, dat het een moeilijke lift is om uit te komen. Zelfs Rick, die toch een zeer gevorderde skier is, beaamt, dat die rechterkant gevaarlijk is. Goed, mijn geknakte ego is weer een beetje herstellende, dan.

Na nog twee keer naar beneden met zijn vieren heeft Saskia het koud. Skien heeft niet echt haar liefde. Met haar ski ik naar de lodge en we zoeken een tafel in het cafetaria voor de lunch. Rick gaat intussen met Kai nog even een van de gevorderde pistes af.

Helaas hebben ze vandaag de heerlijke kipchili niet, maar de kipgumbo is ook erg lekker. Saskia heeft na de lunch geen puf meer om te skien en gaat terug naar de kamer. Ik voel me een stuk beter, dan gisteren gelukkig en ga weer met Kai en Rick mee naar boven.

Zij willen er, ondanks mijn herhaalde aanmoedigingen, niet aan om mij alleen te laten op deze beginnerspistes en zelf de meer gevorderde te gaan doen. Met zijn drieen is het natuurlijk wel veel gezelliger. Ik ben zo blij weer energie te hebben! Het gaat erg lekker!

Toch wordt het na drieen weer steeds ijziger en ik wil Rick en Kai ook de kans geven de rest van de berg nog te skien. Bovenaan nemen we afscheid en ik ski een flink ijzige piste naar beneden. Ik doe het heel rustig, vooral als ik een meisje een flinke klap zie maken voor me. De Ski Patrol moet ervoor geroepen worden.

Heelhuids kom ik weer beneden en breng Saskia's en mijn gehuurde skis terug. Ik bel Saskia om haar skilaarzen te komen brengen en mijn gewone laarzen mee te nemen. Zo komt er ook weer een einde aan dit skiavontuur voor ons.

Kai en Rick komen helemaal enthousiast binnen. Ze hebben alle pistes op de berg gedaan. Voor Kai was dit de eerste keer op de meest gevorderde pistes met zijn snowboard. Hij vindt die sport echt geweldig, een skateboard op sneeuw.

Als laatste hoera van deze korte vakantie gaan Rick, Saskia en ik naar het tubing park. Kai heeft, tot Saskia's teleurstelling, geen zin en wil gewoon rustig in de kamer blijven.

Het begint al donker te worden, als we onze reuze banden ophalen. Met een lopende band worden we naar boven getrokken. De glijbanen zijn heel ijzig, waardoor we enorme vaart maken! Onderaan de heuvel staan een aantal medewerkers te roepen, dat we met onze voeten moeten remmen. Rick lukt dat een keer niet en hij glijdt helemaal door tegen het hek aan!

Het gaat heerlijk, maar met het rondvliegende ijs is het ijskoud! Ik ben blij, dat ik me dik heb ingepakt. Na acht keer naar beneden zijn we koud en hongerig, mijn haar hangt bevroren op mijn voorhoofd!

We zijn een beetje uitgekeken op het restaurant in het hotel, hoe gezellig ook. In het plaatsje, waar Wisp in ligt, weten we een gezellig Tex-Mex restaurant, Santa Fe, en besluiten daar te gaan eten. We halen Kai op en vinden het restaurant vrijwel meteen. McHenry is ook maar klein.

We moeten even op een tafeltje wachten, maar smullen dan van het lekkere eten. Ik krijg ongeveer de malste "petit" (6 ounces) filet mignon ooit met een gepofte zoete aardappel en salade. De anderen bestellen fajita's (Rick), quesadilla (Saskia) en een Buffalo wing pizza (Kai, die dol op pittig eten is). We nemen ons voor tijdens een volgende reis naar Wisp vaker bij dit restaurant te gaan eten.

Zondag foto's


Maandag foto's

Dinsdag

Iets voor zevenen gaat mijn mobieltje. Ik ben net te laat met antwoorden en even later gaat die van Rick. Het blijkt onze alarmcentrale te zijn. Het alarm thuis is afgegaan. We hebben glasbreek sensors en die in de studeerkamer is afgegaan. Ze hebben de politie al gebeld en zullen terugbellen, als die iets vinden.

Gelukkig is dat niet het geval. Ik krijg van mijn bezorgde buurvrouw wel een berichtje via Facebook, dat ze de politie bij ons huis heeft gezien, maar verder geen telefoontjes meer. Rick en ik vragen ons af, wat de katten gebroken kunnen hebben, dat het alarm af deed gaan.

Rick en Kai vertellen over een nachtelijk drama, waar ik dwars doorheen heb geslapen. Rond middernacht timmerde een meisje onophoudelijk en keihard op de kamerdeur naast de onze. Op een gegeven moment is Rick naar buiten gegaan en heeft haar gevraagd op te houden. Maar toen ze eindelijk binnengelaten werd, werd er ook nog eens lang en hard geruzied. Als ik Rick was geweest, had ik de receptie opgebeld en geklaagd! Zo onbeschoft om helemaal geen rekening met de mensen om je heen te houden!

Het sneeuwt hier en bij ons thuis. De eerste meetbare sneeuw van het seizoen, daar. Helaas zal het daar later vandaag overgaan in ijzel. Omdat we daar niet doorheen willen rijden, besluiten we niet meer te gaan skien vandaag.

Jammer, want door de verse sneeuw zien de pistes er helemaal goed uit. Uit ons hotelraam zien we een hele groep blinde skiers met hun begeleiders. Fantastisch, dat die zo ook van de sneeuw kunnen genieten.

Na een snel ontbijt beneden, laden we alles in de besneeuwde van. In deze nieuwe auto heb ik nog geen ruitenkrabber/-veger, dus ik gebruik mijn handschoenen daar maar voor.

Na de sleutels ($25 per stuk, als je ze verliest!) te hebben ingeleverd en uitgecheckt te hebben, vertrekken we net na elven. Ik geniet van het mooie landschap hier in West-Maryland. Nu het besneeuwd is steken de rode schuren mooi af tegen het wit.

Soms moeten we lachen om de namen van de plaatsjes, waar we doorheen rijden. Accident in Maryland is wel de grappigste. Ik weet niet of ik daar zou willen wonen!

De hele weg rijden we door wit landschap en het sneeuwt af en toe, maar de wegen worden heel goed schoon gehouden. Helaas wordt het DRAAKJE wel heel vies van al dat zout, maar die moet volgende week dan maar gewassen.

Saskia moet na een paar uur naar de wc en dat is een prima punt om ook aan lunch te denken. Helaas (ik ben er nu eenmaal niet dol op) is er alleen een McDonald's in de buurt. Tot mijn spijt zie ik, dat ze geen Aziatische salades meer hebben. Die vond ik altijd nog wel lekker. Nu kies ik maar een gegrilde kipsandwich. Voor mij is McDonald's gewoon eten. Er zit niets speciaals aan, dus wil ik er eigenlijk ook geen geld aan uitgeven. Maar ja, de magen rommelen, dus vooruit.

Rond drie uur bereiken we een heel sneeuwerig Vienna. Er ligt hier meer sneeuw, dan net ten noorden van ons! Zoals altijd wordt er druk gesleed bij Saskia's vroegere school. Saskia helpt gauw mee opruimen, zodat ze mee kan gaan doen. Er ligt zeker zeven centimeter, de meeste sneeuw, die we dit jaar gezien hebben.

Terwijl Rick en Kai de oprit schoonmaken, ga ik Cosmo ophalen. Die heeft alweer een gratis bad gekregen en moet heel erg plassen, als we eenmaal buiten zijn. Dit is het geval ongeacht op welke tijd van de dag ik hem ophaal. Volgende keer vraag ik naar het wandelschema. We betalen extra daarvoor en dan wil ik ook zeker zijn, dat hij die wandelingen regelmatig krijgt!

Deze kennel hoort bij onze dierenartsenpraktijk en staat erg goed aangeschreven. Maar als Cosmo om vier uur 's middags zo nodig moet is hij duidelijk op zijn laatst vanochtend vroeg uitgelaten. En dat vind ik niet goed!

Vanavond zou ik een massage krijgen van Laura, voor het eerst in meer dan een maand. Gelukkig voel ik me redelijk, want Laura belt, dat haar auto in de greppel staat en zij op de sleepwagen wacht. Het is zo ijzig bij de klant, waar ze is, dat ze geslipt is. Als er iemand pech heeft, is het Laura wel! Dit verbaast me dus helemaal niets!

Inmiddels valt het ijs gestaag uit de lucht en hopen de kinderen al op een verlate start van de scholen morgenochtend. Saskia werkt met Aoife aan haar achterstallige huiswerk. Kai heeft zijn gitaar meteen weer gevonden en Cosmo ligt hier tevreden op een botje te knauwen.

We hebben enorm genoten van onze korte ski vakantie, maar ik ben vooral weer blij thuis te zijn. Lekker de haard aan, hondje aan mijn voeten en niet de kou in hoeven. Maar ik ben ook blij, dat de wintersport als gezin leuk vinden. Vier jaar geleden had ik niet gedacht skien zo leuk te vinden!

De foto's van vandaag (de meesten vanuit de rijdende auto)