Chiropractor evaluatie

Gelukkig beleven de kinderen met behulp van de medicijnen een betere nacht. Ik houd ze nog wel thuis van school, want ze moeten 24 uur koortsvrij zijn voor ze terug mogen. Laatst kregen we een strenge email van Kai's school, dat mensen hun kinderen te vroeg terug zouden sturen. Het is ook wel goed voor ze, nog een dag rust.

Bij core training vertelt Sharon, dat haar oudste zoon thuis is, want het is uit met zijn vriendin. Dat wist ik al gisteravond van Katja, die hen ook kent, zij had het op Facebook gezien. Vrijwel iedereen communiceert tegenwoordig via Facebook en als relaties aan- of uitgaan wordt dat door de tieners ook via die website doorgegeven. Onderstaand filmpje over hoe Facebook in het echte leven zou zijn vind ik hilarisch:


Me niet realiserend hoe bitterkoud het buiten is, ga ik met Cosmo aan de wandel. Onderwijl praat ik met mijn zus, die eindelijk een rustige ochtend heeft na een hele week met zieke kleintjes. De snijdende wind doet mijn gezicht zo'n pijn, dat ik voorovergebogen moet lopen. Lang duurt de wandeling dus niet, want dit is geen plezier om buiten te zijn.

De afspraak met de chiropractor is van gisteren naar vanmiddag verzet. Ik krijg een hele evaluatie met EMG en roentgenfoto's.

Eerst moet ik een hele lijst met vragen beantwoorden over mijn gezondheid. Ik bedenk me, hoe lang ik al met chronische pijn leef. Hoeveel dingen ik daarvoor al heb geprobeerd, voor ik in mijn huidige routine de beste manier van ermee leven heb gevonden. Dit zou ook niet de eerste keer zijn, dat ik chiropractie probeer.

Mijn spieren werken goed "mee", want ik heb het gevoel, dat er een mes tussen mijn schouderbladen steekt. Op de EMG is dat duidelijk te zien, fascinerend. Er is heel veel rood op te zien en precies bij dat gedeelte van mijn rug lopen twee zwarte balken. Volgens Dr. Brandon betekent dat, dat het daar heel erg vastzit. Dat klopt zeker!

Op 2 maart moet ik terugkomen voor de rest van de evaluatie. Dan zal hij ook vertellen of hij denkt, dat chiropractie mij kan helpen (ik weet vrijwel zeker dat hij dat zal denken) en wat voor behandelingsschema hij voorstelt. Nu alles weer zo vast zit begin ik er toch maar liever eerder aan, dan te wachten tot Saskia klaar is met haar behandelingen.

Thuis warm ik mijn "pitten" hot pack op in de magnetron en lees New Moon uit. Dat ging veel sneller, dan Twilight, ik vond dit ook een spannender boek. Op naar Eclipse!

Als Rick thuiskomt stelt hij voor Vietnamees te gaan eten. Soms moet ik wel lachen om zijn plotselinge zin in bepaalde cuisines. Nu is Vietnamees een van mijn favorieten, het doet me altijd weer denken aan mijn kindertijd, toen we in Senegal woonden.

Bij dit restaurant, The Four Sisters, hebben ze bijvoorbeeld de loempiaatjes precies zoals ik me van meer dan dertig jaar geleden herinner. We moeten even wachten op een tafeltje, dus bestellen bij de bar alvast de loempia's. Ik haal herinneringen op over Senegal met Rick en hoop ooit hem en de kinderen te kunnen laten zien, waar wij toen woonden. Ik heb heel fijne herinneringen aan Dakar!