Baltimore

Tot mijn verrassing heeft Rick de hele week vrij genomen. We kunnen dus nog lekker uitslapen, ongestoord door de wekker of Cosmo. Die laatste begint namelijk, als de honden van de buren blaffen, ook te blaffen. En dat kan doordeweeks al zo vroeg als half zeven het geval zijn! We waren gisteravond helaas net te laat thuis om hem op te halen.

Het weerbericht voor vandaag klonk vreselijk, maar als ik wakker word zie ik toch een paar zonnestralen. Een waterig zonnetje door de sluierwolken, dat wel, maar beter, dan regen en onweer, zoals voorspeld. Rick en ik besluiten het uitpakken en opruimen nog even te laten liggen en samen naar Baltimore te gaan vandaag. We kunnen toch geen was doen.

Eerst bel ik Lauren, want die wil graag langskomen om baby Dane door ons te laten bewonderen. Lauren kennen we al heel lang, Saskia was bruidsmeisje voor haar, een paar jaar geleden. Zij en haar man Dan zijn zo blij met hun jochie, die op 8 januari werd geboren. Voor hem zijn ze door allerlei vruchtbaarheidsbehandelingen gegaan.


Maar dat was allemaal de moeite waard, want wat een schatje krijgen wij te zien! Met drie maanden weegt hij al twintig (Amerikaanse) pond!! Hij slaapt, als Lauren en Dan aankomen. Maar zij willen foto's met ons allemaal, dus Dane wordt voorzichtig gewekt.

Saskia mag hem het eerst vasthouden en glundert. Zij hoopt, dat Lauren en Dan (zoals hun plan is) naar dit gebied terugverhuizen. Dan kan Saskia babysitten voor de vrouw (toen tiener), die haar regelmatige babysitter was. Maar Dane is niet zo blij, dat hij wakker gemaakt is en begint te urmen.

Lauren voedt hem even en we kletsen bij. Ik zou het ook super vinden, als ze weer dichter bij zouden komen wonen. Aardiger mensen, dan Lauren en haar ouders (en nu Dan) ken ik niet.

Na het eten krijgt Rick een "oom" kans met Dane. Die vindt het bij hem wel prima. Lauren en ik nemen foto's. Lauren wil ook foto's van Dane met mij en ik krijg als enige een grote glimlach van het kleine mannetje! Helaas is er geen foto daarvan, want wat is een lachende baby toch helemaal om op te eten!

Daarna heeft Dane er geen zin meer in. Kai komt ook nog aan de beurt, maar al gauw heeft Dane het helemaal gehad. Je kan het hem ook niet kwalijk nemen. Drie maanden oud, heerlijk aan het slapen en dan moet je in de armen van al die vreemdelingen. Maar het is wel heel leuk hem nu eindelijk gezien te hebben. Een schatje is het zeker, maar wat wil je ook met ouders, die zo'n aantrekkelijk stel zijn om te zien.

Saskia gaat met vriendinnetjes naar, waar ook anders, de mall en Kai heeft geen zin in een excursie. Dus trekken Rick en ik er samen op uit. Het weer is werkelijk heerlijk en het verkeer, dat naar Baltimore erg druk kan zijn, werkt ook mee. Na drie kwartier zien we de wolkenkrabbers van de stad voor ons opdoemen.

Voor Baltimore heb ik een zwakke plek, want het was de eerste "echte" Amerikaanse stad (lees met wolkenkrabbers), die ik na onze verhuizing hierheen zag. Hoe vaker ik de stad bezoek, hoe leuker ik hem vind. Alles ligt vrij dicht bij elkaar. Het baseball stadion van de Orioles en het football stadion van de Ravens liggen midden in de stad, wat de sfeer ook ten goede komt.

Al gauw vinden we een parkeergarage bij de gezellige Inner Harbor. De zon begint steeds meer te voorschijn te komen en het wordt ronduit warm. De Inner Harbor wordt omringd door restaurants met terrasjes en we gaan op zoek naar een lunchplek.

We kiezen J.Paul's en kijken, terwijl we op ons eten wachten, naar de grote variatie aan mensen, die voorbijlopen. Het is gezellig druk en kennelijk is er een groot volleybaltoernooi. Groepen meisjes uit verschillende staten lopen in volleybaltenue. Ook kun je goed zien, wie er de Baltimore Ducks tour heeft gedaan. Die mensen hebben een lint met een eendentoeter om hun nek hangen.

Het eten laat nogal op zich wachten, maar dat geeft niet, want we vermaken ons prima. We hebben beiden een crabcake sandwich besteld. We zitten hier aan de Chesapeake Bay, die beroemd is om zijn blauwe crabben. Dus in Baltimore bestel je crab. Deze crabcake komt vol crab en met weinig vulling, prima bereid, dus.

Na de lunch lopen we een (half) rondje over de kade van de Inner Harbor. Je kunt hier bootcruises maken, waterfietsen en met een watertaxi mee naar Fort McHenry. Straatartiesten maken muziek en de terrasjes zitten vol. Het is erg gezellig en iedereen is in een vrolijke lentebui.


De Inner Harbor

Langs de kade ligt het Maritime Museum, een collectie oude schepen, die je kunt bezoeken. Een ervan is een onderzeeer, daar zijn we weleens in geweest. Ook het bekende aquarium ligt langs de Inner Harbor. Rick is daar nog niet zo vaak geweest, maar we hebben net een aquarium bezocht in Myrtle Beach, dus laten we deze dit keer voor wat het is.

Rick heeft nog nooit Fort McHenry bezocht, dus we besluiten dat te gaan bezichtigen. Dit fort, dat dateert uit 1776, werd in september 1814 door de Britten aangevallen. Tijdens die aanval schreef Francis Scott Key de tekst van het volkslied "The Star Spangled Banner".

Door het oude en netjes onderhouden centrum van Baltimore rijden we naar het Fort. Toegang tot het fort kost $7 per persoon. Maar mijn America the Beautiful pas geldt hier ook. Rick en ik plakken de stickers op en gaan de film kijken.

Dr. William Beanes vertelt met een Schots accent over de gebeurtenissen van die dagen. Het is een korte, maar interessante film. Aan het einde moeten we gaan staan (protocol voor het volkslied) en wordt het Star Spangled Banner gespeeld met zicht op de vlag van Fort McHenry. Die vlag heeft 15 sterren, zoals in de tijd van de zeeslag. De oorspronkelijke vlag is in Washington DC te bekijken in het American History Museum.


Rick en ik lopen langs de buitenkant van het fort, waar het uitzicht op de grote haven van Baltimore interessant is. Binnen staan allerlei kanonnen en op de binnenplaats kunnen we zien, hoe de soldaten en hun superieuren destijds hier woonden. We zijn er meer dan een uur zoet, echt een aanrader voor een kijkje in de Amerikaanse geschiedenis, dit fort!

Inmiddels is het spitsuur begonnen, dus de terugweg verloopt langzamer, dan de heenweg. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot boven de 25 graden en de beloofde onweersbuien zijn nergens te bekennen. We bespreken, dat het de perfekte dag is om te grillen.

We halen Cosmo op bij de kennel en Rick zet mij en hem thuis af. Hij gaat door naar de Giant om avondeten en Paasbenodigdheden te halen. Saskia heeft aangekondigd graag eieren te willen beschilderen morgen.

Het blijft warm genoeg om buiten te eten en wat voelt dat weer heerlijk! Ik kan niet wachten tot het vrijwel elke dag weer deze temperatuur of warmer zal zijn.