Voorproefje van de zomer

Zaterdag

Als ik om half tien met Mary Ellen ga lopen is het al flink warm. We besluiten een interval van drie minuten hard, drie minuten snel te lopen. Cosmo gaat mee, maar hijgt halverwege zo erg, dat we hem maar thuis afzetten. Daar nemen we ook een snelle waterpauze, want dat lijkt ons wel geraden met 25 graden.

Iedereen, maar dan ook iedereen, is buiten. Geen wonder, want hoe vaak is het op 25 april nu zulk zomers weer? We stoppen niet, maar zwaaien alle bekenden toe. Al met al loop ik 4,75 mijl in een uur (Mary Ellen iets minder, want die woont op mijn weg terug naar huis).

Kaylee en Susan hebben hier dus gelogeerd en de meisjes vragen of ze mijn van mogen wassen. Ik vind het goed, want ze spelen toch met water, dus dan doen ze er ook iets nuttigs mee. Alleen zitten er op het moment zoveel pollen in de lucht, dat hij na een uur wel weer gewassen kan worden! Alles heeft een laag groen erop!

Rick is door mijn verhalen wel heel nieuwsgierig geworden naar het adelaarsnest bij Great Falls. We besluiten daar "eventjes" heen te gaan, maar hadden niet op de drukte door het mooie weer gerekend. Waar het door de weeks zo heerlijk rustig is, staan we nu meer dan een half uur in de file voor we het park binnenkunnen!

Het gros van de mensen is er om lekker de dag buiten door te brengen. Hele picknicks zijn mee, sommige mensen hebben zelfs een tent opgezet. Barbecues roken met allerlei lekkers erop en kinderen spelen frisbee. Het is druk, maar het park is groot genoeg, dat mensen niet hutje mutje zitten.

Wij lopen de andere kant, dan de watervallen, op. Het duurt even voor ik de plek, waar we dinsdag de fotograaf zagen, heb gevonden. Met Ricks verrekijker kunnen we het nest veel beter zien, dan toen, maar zien er geen leven in. Terwijl we staan te kijken komt wel een van de volwassen adelaars aangevlogen en gaat in een boom vlakbij zitten.


Wat een supermooie vogels zijn het toch! Ik ben blij, dat Rick het met zijn verrekijker ook goed kan zien. Die heeft tenslotte veel minder gelegenheid, dan ik, om deze mooie natuur gade te slaan. Al snel vliegt de adelaar weer op en nu zien we de andere ook. Samen glijden ze omhoog, hoger en hoger, hun witte koppen en staarten schitterend in de zon. Helaas zijn ze ook weer snel uit het zicht.

Rick en ik lopen verder naar de dam, die ervoor zorgt, dat een groot deel van ons drinkwater uit de rivier wordt opgevangen. Op een bord staat te lezen, dat bij lage waterstanden maar liefst de helft van de capaciteit van de rivier aan drinkwater opgaat!

Wij maken foto's en genieten van de rust om ons heen. We bevinden ons slechts een kilometer of zo van het picknickgedeelte en je zou niet weten, dat het daar zo druk is! Natuurlijk kan Rick hier niet zijn, zonder ook een blik op de watervallen te werpen. De rivier is nog steeds voller, dan gewoonlijk, zo heeft Rick het nog nooit gezien. Eindelijk snapt hij, waarom ik hier zo graag kom: het is nooit hetzelfde.

Saskia gaat bij Alexandra logeren, dus eet bij haar. De afgelopen paar keer, dat ik uit Washington terugkwam, viel me een heel leuk restaurant op in Falls Church. De naam maakte al, dat ik me vrolijk voelde: Clare and Don's Beach Shack.

Met deze zomerse temperaturen is het niet moeilijk Kai en Rick over te halen daar te gaan eten. Het ziet er net zo leuk uit, als ik van de weg had gedacht. Het is buiten op de patio helemaal ingericht als een strandrestaurant in Florida. Sommige tafels zijn surfboards, anderen in vrolijke kleuren geverfde picknicktafels. De bar is van bamboe en je waant je meteen op vakantie aan het strand.


Door de rieten afscheiding heb je er geen idee van, dat je midden in het centrum van een stadje zit

We moeten even op een tafeltje wachten, omdat we buiten willen eten. Binnen is er wel plaats, maar dat zijn gewone houten tafeltjes met houten stoelen, lang niet hetzelfde gevoel, dus. We bestellen een drankje (ik Heineken Light, dat ik nog nooit op heb, maar wel erg lekker vind) aan de bar. Net als we willen gaan zitten om het drinken, worden we al geroepen, dat er een tafeltje is. Dat was zeker niet de genoemde twintig minuten wachttijd, dus.


Langs de muur hangen allemaal kleurige slippers

Wij krijgen een flinke picknicktafel voor ons drietjes. Het valt me op, dat hier veel gezinnen met kleine kinderen eten. Het is ook allemaal zo relaxed, de kinderen vinden het heerlijk.

De bediening is zeer attent en het menu erg lekker! Rick en ik delen een makreeldip en Kai kiest voor hush puppies, die hem aan Myrtle Beach doen denken. De gegrilde vistaco's, die ik als hoofdgerecht kies, zijn volgens het menu het meest bestelde gerecht. Dat kan ik me indenken, want ze zijn om je vingers bij af te likken zo lekker. Een grote aanrader, dit restaurant: goedkoop, gezellig, uniek en heel goede bediening, wat wil je nog meer?

Na het eten zetten we Kai thuis af. Die heeft volgende zaterdag zijn SAT test en gaat het wiskunde gedeelte daarvan oefenen. Rick en ik rijden door naar Fairfax Corner. Daar is het ook een gezellige drukte, want er speelt een (gratis) bandje op deze zomerse avond.

Wij gaan naar de bioscoop, waar het ook druk is, maar onze film is lang niet uitverkocht. We kopen kaartjes voor Earth en daarmee zijn we volgens mij de enigen in onze leeftijdsgroep. In de zaal zitten verder vooral bejaarden en gezinnen met kleine kinderen. Hm, zijn we nu kinds of bijna seniel, dat we deze film graag willen zien?

De film begint met Walt Disney, die de Disney natuurfilms aankondigt na Bambi. Zo te zien gaat Disney nu weer meer de natuurkant op, want voor volgend jaar wordt een film over de oceanen aangekondigd. Hun natuurfilms zijn toch altijd wel heel bijzonder en deze Earth is digitaal. Het zijn adembenemende opnames, wat een superervaring moet het geweest zijn voor de filmers!

De anderhalf uur zijn zo voorbij met het kijken naar een familie ijsberen, olifanten en walvissen. Buiten is het nog steeds zwoel warm en in de verte zien we bliksem. Op de weg terug naar huis zijn er soms spectaculaire schichten te zien, die ik probeer te filmen. Zodra we thuis zijn begint het te regenen, maar het blijft bij een paar flinke druppels.


Zondag

Echt lang willen Rick en ik niet blijven liggen met dit weer. Vroeger, dan gewoonlijk op zondag, zijn we uit de veren. Bij het openen van de achterdeur komt me meteen een aangename warmte tegemoet.

Bij Starbucks halen we, zoals bijna iedere zondag, koffie en broodjes. Ik maak de mijne een grote ijskoffie met magere melk en suikervrije caramelsiroop, heerlijk! Voor Kai nemen we een kaneelscone mee. Buiten op het deck eten we het allemaal op.

We ondervinden echter een probleempje: Rick heeft een paar weken geleden ons glazen tafeltje daar gebroken. Bovendien zijn de stoelen plastic Adirondack stoelen, die heerlijk zitten, maar niet bepaald handig zijn om buiten te eten.

Even later belt Christine en die adviseert me eens in de zondagkrant te kijken. Op het moment moeten er goede koopjes te vinden zijn voor patio- en deckeetcombinaties. Inderdaad vind ik een superkoopje bij Sears: zes stoelen en een zeshoekige tafel $220 afgeprijsd. Online vind ik uit, dat daar nog eens $25 bijkomt! Het vergt niet veel om Rick over te halen en ik bestel het geheel online.

Nog geen uur later krijg ik een sms en Rick een email van Sears, dat we het geheel op kunnen komen halen bij de winkel in Fair Oaks Mall. We maken de van klaar en rijden erheen. Wat een automatisatie is dit allemaal! Alles zit al in de computer en binnen vijf minuten komen de dozen naar buiten gereden. Super service en wij waren nog bang, dat het druk zou zijn en aan onze lekkere dag buiten zou afdoen.

Helaas gaat alles niet zonder slag of stoot in de van, hoeveel bergruimte we ook hebben. De tafel is zeshoekig en de doos daarvan past alleen schuin. Daardoor moeten de stoelen uit hun doos. Met veel passen en meten en de onderstellen hangend uit de achterzijramen krijgen we het er allemaal in.

We hadden nog een vaag plan om naar het wijnfestival in Reston te gaan vanmiddag, maar dat laten we varen. We vinden het veel te leuk om nu een echte "volwassen" set met tafel en stoelen buiten te hebben. Dat is voor het eerst in ons bijna 21-jarige huwelijk! Voorheen was het altijd goedkoop plastic, dat er al gauw niet uitzag in dit klimaat.

Al zwetend, want het is echt heel warm met bijna 35 graden, zet Rick de tafel en ik de zes stoelen in elkaar. Van de oude Adirondack stoelen laten we er twee op het deck met een tafeltje. In een ervan zit ik nu ook te typen, want ze zijn supercomfortabel. De oude houten tafel gaat weer naar beneden op de patio, alleen het bankje blijft om planten op te zetten. Zo ziet ons deck er weer zeer leefbaar en klaar voor de zomer uit.


Natuurlijk moeten we dit allemaal gaan inwijden. Rick en ik vertrekken naar Giant om wat spullen te kopen voor op de grill. Het worden simpele kipfilets, die hij marineert met jerk saus uit Jamaica. Daarbij frietjes gebakken in de oven en een lekkere salade met komkommer, paprika, tomaat, augurk en olijven. Het gaat er allemaal prima in en ook de kinderen vinden het heerlijk nu een echte tafel te hebben om buiten aan te eten.

Katja belt na het eten. Zij heeft vrijdagnacht haar Relay for Life bij Virginia Tech gehad. Dit is, vertelt zij, de grootste Relay in het land. Bijna een half miljoen dollar werd opgehaald ervoor! Ze was erg onder de indruk van de luminaria, maar miste de wandeling bij kaarslicht, die hier in Vienna zo indrukwekkend is. Dank aan iedereen, die haar gesteund heeft hierbij!

Saskia's Relay for Life komt nog op 6 juni. Katja gaat haar chaperone zijn, als het goed is, dus beide meisjes zetten zich nog een keer in voor dit goede doel.

Saskia wil nog een limonadestand doen en is heel blij met bijdragen op haar site. Zoals grote supporters van de meisjes schrijven: $5 is slechts 3,83 euro. Saskia vooral is er erg mee bezig, omdat een van haar leraren net zijn anderhalfjarige dochtertje aan kanker heeft verloren. Het is goed voor de meisjes om zich voor dit doel in te zetten, het geeft ze het gevoel tenminste iets te doen.

Intussen gonzen de media over de varkensgriep. In Mexico zijn meer dan 80 mensen overleden en meer dan duizend ziek. Hier in de VS zijn tot nu toe twintig gevallen aangetroffen, die allemaal weer beter zullen worden. Het is goed, dat de overheden voorzorgsmaatregelen treffen, mocht dit een pandemie worden. Ik snap alleen niet, waarom er zo'n paniek gezaaid moet worden. Misschien heel naief van mij, maar in dit artikel van een dokter kan ik me helemaal vinden.

Dat we van dit weekend hebben genoten is een understatement. Het was werkelijk heerlijk! Dit weer zal nog niet duren, maar die paar superdagen hebben we tenminste gehad.