Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, mei 20, 2009

Boston

De kinderen blijven vandaag thuis uit school, want er staat een excursie naar Boston op het programma. Vooral S is daar erg opgewonden over!

Al sinds ik vorig jaar mijnzus kwam helpen, toen S net was geboren, ben ik zwarte labrador Layla's beste vriendin. Ik was degene, die met haar wandelde toen, en dat is ze niet vergeten. Ik word enthousiast door haar begroet en neem haar mee voor een flinke wandeling. Heel leuk om door zo'n andere buurt, dan thuis, te lopen!

Rond half elf vertrekken we naar Boston. Dat is zo'n drie kwartier rijden van Newburyport, nu het spitsverkeer is opgelost. Mijn zus parkeert in de garage van het Hyatt hotel, centraal gelegen voor de dingen, die we willen bezoeken.

We beginnen met het zoeken naar een restaurant voor de lunch. Op het terrasje van de Rock Bottom Brewery kleuren de kinderen, terwijl ze op hun eten wachten. Wij kijken onze ogen uit naar de kleurrijke mensen, die voorbij lopen. Boston heeft toch weer een heel andere atmosfeer, dan Washington. Ik was vergeten, wat een gezellige stad het is.

De kinderen smullen van hun macaroni met kaas en Katja van haar kipwrap. Mijn zus en ik hebben allebei de Aziatische gegrilde tonijnsalade besteld. Lekker fris, want het is inmiddels al zeker 25 graden buiten.

Na het eten lopen we via het Freedom Trail richting Faneuil Hall. Met kleintjes erbij gaat dat toch even anders, dan gewoonlijk. Zo moeten S en N eerst uitgebreid de duiven in Boston Common achterna zitten. Lekker rennen is het voor hen in dat park!

Terwijl we daar lopen, zegt Katja opeens: "Ik geloof, dat ik die jongen ken!". En jawel, hoor, het is Tucker, de jongen, die haar portemonnaie een paar maanden geleden uit een waterval heeft gered. We grappen over Katja's neiging die te verliezen en het grote toeval, dat ze elkaar hier honderden mijlen van Virginia Tech verwijderd ontmoeten.

Langzaam zetten we onze tocht verder. Op de Granary begraafplaats uit 1660 zien we onder anderen de graven van Paul Revere en John Hancock. De kinderen zijn helemaal onder de indruk van alle kindergraven en zagen een gids kleine steentjes op de graven leggen. Zij doen dat ook met liefde bij de eeuwenoude graven, waar ze langs komen. De betekenis ontgaat ons, want we konden de gids niet verstaan.

We moeten de kinderen echt overhalen verder te gaan. Grappig, hoe een begraafplaats zo aantrekkelijk is voor ze. Overal zien we in Coloniale costuums geklede gidsen. Als we geen kinderen bij ons hadden gehad, zou het interessant zijn geweest daar wat naar te luisteren.

Maar met kinderen krijg je weer een heel ander zicht op een stad. Dan zijn de trappen opeens heel leuk om op en af te rennen. Duiven en eekhoorntjes vluchten voor hun snelle voetjes. En twee relingen naast elkaar zijn er om naar beneden te glijden. N en S vermaken zich op hun manier.

Eindelijk zien we Faneuil Hall voor ons. Dat oude gebouw en Quincy Market erachter zijn nu een food court en soort marktje, met binnen en buiten standjes en gezellige terrasjes. Het is er flink druk, want ieder geniet zoveel mogelijk van dit prachtige weer.

Bij de souvenirstandjes krijgt Katja een grappig t-shirt met gezegdes in het Bostonian accent van mijn zus. N krijgt een leuk tie dye jasje en S een stoere camouflage zonneklep. Ik koop een zakje Boston Baked Beans (pinda's in een rood snoepjasje). Daar ben ik dol op!

Na door het gezellige winkelgedeelte te hebben gelopen, gaan we op weg naar onze volgende bestemming: Boston Common. Dit grote park bestaat al vanaf 1634! Onderweg moeten we wel eerst nog even een andere begraafplaats op. Dit keer het al even oude King's Chapel kerkhof. Ik deel de fascinering hiervoor wel met de kinderen. Die eeuwenoude graven, waarop je nauwelijks meer de namen en data kunt lezen, spreken tot de verbeelding.

Voor het Massachusetts State House (het staatsgebouw, dat "capitool" wordt genoemd in andere staten) gaan we Boston Common in. Er begint net een demonstratie voor het State House tegen de begrotingskortingen op het onderwijs, die door het Massachusetts congres zijn voorgesteld. Het gaat er vredig aan toe.

We komen net op tijd bij de historische zwanenboten aan. We kunnen met de laatste mee. Mijn zus blijft bij de slapende meisjes, terwijl Katja en ik S meenemen in de boot. De "schipper" vaart deze enorme fietsboot de grote vijver rond.

Het is er idyllisch mooi met hangende treurwilgen en allerlei watervogels. S merkt terecht op, dat er bijna alleen maar mannetjeseenden rondzwemmen. Zijn zevenjarige theorie is, dat de vrouwtjes aan het broeden zijn. Daar zou hij weleens gelijk in kunnen hebben. Langs de kant zien we ook een zwanenpaar bezig aan hun nest.

De meisjes zijn inmiddels weer wakker en we laten de kinderen even lekker in het park ravotten. Het is al te laat om het spitsuur te vermijden, dus we besluiten in de stad te blijven eten. We zitten dichtbij een heel stel restaurants en de keuze valt op P.F. Changs.

Daar krijgen we weer een tafeltje buiten, heerlijk! Mjn zus en de kinderen hebben hier nog nooit gegeten en zijn zeer lovend over het voedsel. We delen de zout en peper calamari.

Saskia's favoriete honey chicken gaat er ook bij S en N goed in. Katja neemt een gezond gerecht met scallops en peultjes. Mijn zus en ik kiezen een voorafje als hoofdgerecht: de kip sla wraps (waarbij je een kip mengsel in een blaadje ijsbergsla schept en het dan als een wrap opeet). Dat is meer dan genoeg voor een persoon als hoofdgerecht!

Zoals altijd bij Chinese restaurants krijgen we fortune cookies bij de rekening. Meestal is het een onzingezegde, maar die van mij dit keer vind ik wel mooi: "Doing what you like is freedom. Liking what you do is happiness." Zo waar!

De anderen (ik ben niet zo'n ijsliefhebster) halen als dessert nog een ijsje bij Coldstone Creamery. Dan nemen we een drietal vermoeide kinderen mee naar de auto. Onderweg stoppen we nog bij Barnes and Noble voor een audioboek voor mij op de terugweg en rijden daarna zonder oponthoud terug naar huis.

Daar legt mijn zua de kinderen in bed, terwijl Katja en ik de American Idol finale gaan kijken. Daar neem ik een glaasje rode wijn bij, dat prompt over het beige kleed gaat! Oei, wat vind ik dat vervelend! Ik durf het mijn zus bijna niet te vertellen. Met de staart tussen de benen loop ik naar boven.

Tot mijn verbazing reageert mijn zus vrij laconiek. Haal de tapijttegels met wijn er maar uit, zegt ze. Tegels? Bij nader bestuderen bestaat het kleed inderdaad uit allemaal vierkante stukken. Dit is het Flor systeem en iedere tegel kan individueel verwijderd en vervangen worden. Superhandig, vooral met kinderen en dieren, zoals wij hebben (en in het geval van mijn zus een onhandige zus!)!

American Idol eindigt verrassend, zoals altijd. Moe van de lange dag gaan we naar bed, want Katja en ik hebben morgen de lange terugrit alweer voor de boeg!

9 reacties:

Marjon zei

Wat een welbestede dag weer. Boston lijkt me een hele leuke stad als ik dat allemaal zo lees.
En Coldstone Creamery trekt me ook wel aan :)

Oh, jij bent al net zo onhandig als ik. Ik heb ook wel eens een glas rode wijn over iemands nieuwe beige vloerbedekking gegood. Helaas waren dat geen tegels!

Anja zei

Oeh, rode wijn op de vloerbedekking knoeien bij een ander in huis...dan voel je jezelf opgelaten. Gelukkig waren het losse tegels! Wat lijkt je zus veel op jou. Goede reis terug naar het warme Virginia. Wij vliegen morgen terug naar Utah.

Sylvia zei

Hoi Petra,

wat worden de kinderen van je zus alweer groot!
Het leggen van stenen op graven is een joodse traditie en wil zoveel zeggen als jullie worden niet vergeten. Dit is mij althans uitgelegd door iemand die bij het gedenkteken in het concentratiekamp bij Berlijn stenen legde.

Ik wens jullie een veilige terugreis

Petra S. zei

Wederom een heerlijke dag. Iedereen heeft zich vermaakt. Lekker calimari! Ik wil ook wel een ijsje van Coldstone hoor...
Goede terugreis!

Carola zei

Wat een heerlijk dagje!
Vervelend van die rode wijn maar als je er meteen witte wijn overheen schenkt dan trekt de vlek meteen weg.

José zei

Ziet er gezellig uit!
Wat ik me afvraag; praten jullie Nederlands of Engels met elkaar?

Annemiek zei

Wat een leuke dag. Ooit moeten we nog eens terug naar Boston. Toen wij er waren regende het, en dan ziet het toch anders aan.
Leuk hoe de kinderen hun eigen plezier maken.

Cisca zei

Leuk, zo'n verslagje. Over drie weken ga ik voor het eerst naar Boston, dus dit was erg helpful ;-)

Nicole zei

Wat een leuke dag hebben jullie gehad. Ook de foto's zijn weer erg mooi. Vooral die van Katja en Natalya. Wat een prachtige meisjes zijn het toch.